بىر قەھۋەخانىنىڭ ۋىۋىسكىسىغا مۇنداق بىر گەپ يېزىلىپتۇ: "بىزنىڭ دۇكانداWiFi يوق، يېنىڭىزدىكى ئادەم بىلەن پاراڭلىشىپ ئولتۇرۇڭ! "

كېيىن كىشلەرنىڭ  نىكاھتىن ئاجرىشىش سەۋەبىنىڭ كۆپ قىسمى نىكاھ سىرتىدىكى مۇھەببەت بولماستىن ، بەلكى يانفون بولۇپ قالىدىغان ئوخشايدۇ ...

ھازىر نۇرغۇن دوستلار جەم بولۇپ بىرگە تاماق يېگەندىمۇ، قارشى تەرەپ توختىماستىن ئۈندىدار، ئاۋازلىق ئۇچۇر، ئۆزتارتىم  قاتارلىقلارنى  ئويناش بىلەن ئالدىراش بولۇپ خيالى دۇنياغا غەرىق بولۇپ
كېتىدۇ.

 باشقىلارنىڭ توختىماي يان تېلفۇن ئوينىشىنى كۆرۈپ، ئۆزىمۇ چوقۇم ئوينىمىسا بولمايدىغان بىر خىل ئوسال ئەھۋال ئادەمنىڭ كۆڭلىنى غەش قىلىدۇ.  

ئۆيگە قايتقاندىن كىيىن يەنىلا ئوخشاش مەنزىرە بولۇپ، ئەر ئاياللار ئوتتۇرسىدا پىكىر ئالماشتۇرۇش، ئۆزئارا ھال مۇڭ بولۇشلار ئازلاپ، ھەركىم يان تېلفۇن ئويناش بىلەن ئالدىراش، شۇڭا مەن تۆۋەندىكى بۇ سۆزنىڭ مەنىسنى چوڭقۇر تونۇپ يەتتىم: 100 يىل بۇرۇن يېتىپ تۇرۇپ ئەپيۇن چەككەن بولساق، 100 يىلدىن كىيىن يېتىپ تۇرۇپ تېلفۇن ئويناتىمىز، قىياپىتى ھەيران قالغۇدەك دەرىجىدە ئوخشىشىدۇ.

سىزنىڭ بەلكىم پەرزەنلىرىڭىزگە قارىغۇدەك، ئاتا-ئانىڭىز بىلەن مۇڭداشقۇدەك ۋاقتىڭىز بولماسلىقى مۇمكىن، ئەمما  كۆپ ۋاقىتىڭىزنى تېلفۇن ئويناپ خىيال سۈرۈشكە سەرىپ قىلىسىز.

بۇ ئەھۋال كىشىنىڭ ئاچچىق كۈلكىسىنى قوزغايدۇ . بىلىپ بىلمەي بىز بىر قورقۇنۇشلۇق ئادەتنى يىتىلدۈرۋالدۇق، ئەتىگەندە كۆزىمىزنى ئېچىپ بىرىنجى  بولۇپ قىلىدىغان ئىشىمىز يانتېلفوننى ئىزدەش، ئاخشىمى ئۇخلاشتىن بۇرۇن ئەڭ ئاخىرىدا قىلدىغان ئىشىمىز يەنىلا يان تېلفون ئويناش، يان تېلفوندىن ئايرىلساق خۇددى بۇ دۇنيادا يالغۇز قالغاندەك ھىس قىلىمىز.

دۇنيادىكى ئەڭ يىراق ئارىلىق بولسا،مەن سىنىڭ قېشىڭدا، ئەمما سەن تېلفون ئويناۋاتقان ۋاقىت.