نامسىز بۇلاق

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

                          نامسىز   بۇلاق(20)
    شۇنداق مەنسىز كۈنلەر يەنىلا مەن بىلەن،بىردىنبىر قېرىندىشىم بولغان ئاچامنىڭ مېنى شۇنداقلا تاشلاپ قويغانلىقىدىن ئاغرىناتتىم.ئۇنىڭدىن رەنجىدىم.دادام بىلەن ئاپامنىڭ يوقلۇقىنى چاندۇرمىدى دەپ يۈرسەم ماڭا ھىچقانداق يىپ ئۇچى قويمايلا مېنى يەنە بىر قېتىم يالغۇز قويغانلىقىدىن ئاغرىندىم.پۈتۈن ئۆينىڭ تۆت تېمىدىن تۆكۈلۈپ تۇرغان غىرىبلىق ۋۇجۇدۇمنى شۇنداق قىينايتتى،گەرچە كۆز يېشى قىلمىساممۇ مەن يۈرىكىمدىن يىغلايتتىم.سۈزۈك كۆز يېشى بىلەن ئەمەس،بەلكى قان بىلەن ئۆزۈمنىڭ شۇنداق غىرىب ئىكەنلىكىمنى ھېس قىلاتتىم.توۋۋا.جاھان قىسمەتلىرىنىڭ قارا بۇلۇتلىرىنىڭ مېنىڭ بىشىمدا ئەگىپلا يۈرگىنىنى كۆرۈڭ!
   شۇنداق غىرىب كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئاچامنىڭ ياتاق ئۆيىنىڭ ئىشىكىنىڭ ئۈستىدىكى تەكچىگە ئىلىنغان بىر دانە خاتىرىدىن مەن ھاڭ-تاڭ قالدىم.يەنە بىر قېتىم ئۆزۈمنىڭ بەختسىز ئىنسان ئىكەنلىكىگە ھەيرەت ئوقۇدۇم.مانا  ئاچاممۇ مېنى تاشلاپ كىتىپ قالغان ئىكەن.......ئاچام ئۆزىنى تاشلىۋالغان شۇ ئانا دەرياغا يۈگۈردۈم......»
  ئۈمىد شۇنداق دىگىنىچە يۈزىنى ئالقانلىرى بىلەن توسۇپ جىمجىت ئولتۇرۇپ قالدى.مەن ھىچقانداق سۆز قىلىشنى خالىمىدىم.چۈنكى گەپ قىلماسلىقنىڭ ئۆزى ئۇنىڭغا ئەڭ ياخشى تەسەللىدەك تۇيۇلدى،بىر ئازدىن كېيىن ئۇ ئالقانلىرىنى ئاستا ئاچقىنىدا ئۇنىڭ قىزارغان كۆزلىرىگە ئىھتىيات بىلەن ئاستا تىكىلدىم.ئۇ نىدا قىلاتتى،ئۇنىڭ يۈرىكى تەتۈر كەلگەن جاھان قىسمەتلىرىدىن تىپچەكلەيتتى،نىدا بىلەن ئۆزىگە يېڭى بىر قوياش تىلەيتتى،مەن قانداقتۇر بىر كۈچنىڭ تۈرتكىسىدە ئۇنىڭ كەڭ يەلكىلىرىنى مەدەت بىلەن چىڭ تۇتتۇم.مانا مۇشۇ مەدەت بىلەن ئۇنىڭغا غايىبتىن كۈچ تىلەيتتىم.بىزنىڭ كۆزلىرىمىز،قەلبىمىز دىئالوگدا ئىدى.
  ئۇنىڭ ئاچىسىنىڭ ئۆلۈمىدىن قايغۇردۇم ،لىكىن قانداق سەۋەب بىلەن ئۇنىڭ ئۆلۈمنى تاللىغانلىقىنى پەقەتلا بىلەلمىدىم.سوراي دىسەم ئۈمىددىن بۇنداق سوئالنى سوراش ئەدەبسىزلىك بولاتتى.ئۆز ھىكايىسىنى سۆزلەپ بولغىچىمۇ شۇنداق ئازابلانغان تۇرسا يەنە قانداق بولۇپ بۇ يولنى تاللاپتۇ دىسەم قاملاشمايتتى،شۇنداق ئىككىلىنىشتە تۇرسام ئۇ كۆك رەڭلىك بىر خاتىرىنىڭ ۋاراقلىرىنى ئاۋايلاپ ئاچقىنىچە ماڭا تۇتقۇزدى،ماڭا نىدا بىلەن يانغان بۇ كۆزلەردىن تارىغىنى قەلب ئازابلىرىنىڭ يامغۇر كەبى تۆكۈلۈشىدەك تۇيۇلدى،شۇنداق قىلىپ ئۈمىد ئېچىپ قويغان بەتلەردىن مەن بىلمەكچى بولغان مۇنداق سىرلارغا گۇۋاھچى بولدۇم.خەت تولىمۇ چىرايلىق يېزىلغان بولۇپ ،شۇنداق قارىغان كىشىنىڭ ھەۋەس بىلەن يەنە بىر قېتىم قارىغىسىنى كەلتۈرەتتى،قارىغاندا ئۇ قىزمۇ شۇنداق ھەۋەس بىلەن نۇرغۇن يۈرەكلەرنى كۆيدۈرگەندەك  قىلاتتى،چىرايلىق نەرسىلەرنىڭ ئۆمرى شۇنداق قىسقا بولسا كىرەك .خەت مۇنداق باشلانغان ئىدى:
«بۇ خەتنى كىمگە يېزىشىمنى بىلمىدىم.ئەگەر مانا مەن قويۇپ قۇيغان بۇ يەردىن كىمنىڭ قولىغا يەتسە مەخپىيەتلىكلەر شۇنىڭ قولىدا ئايان بولار،ياكى بۇ خاتىرىنىڭ بۇ بەتلىرى ھېچكىمنىڭ نەزىرىگە چۈشمەس.مەيلى قانداق بولسۇن،مەن يەنىلا ئازابلىرىمنىڭ ئاز بىر قىسمىنى سىلەرگە تۆكۈپ كىتەي!
     شۇ كۈنى مەن ھەممە نەرسەمنى يوقاتتىم،رەھمەتلىك ئاتا-ئانامنىڭ ماڭا قىلغان ياخشى تەربىيىلىرىنى يوقاتتىم،بەش يىل ئالىي مەكتەپ جەريانىدا بىرەر ئەركەك زاتىغىمۇ تىكىلىپ قاراپ باقمىغان ئىدىم.تېخى  بىر ھەپتە ئالدىدا شۇ كەلگۈسى يولدىشىم بولغان قاسىمجانغىمۇ تىكىلەلمەي ئۇنى يولغا سالغان ئىدىم.ئۇنىڭ ماڭا بىرەر قېتىم قاراپ قويسىڭىز نېمە بولار دىگەن سۆزلىرىگە يەنە شۇنداقلا يەرگە قاراپ سۇس كۈلۈپ جاۋاب قىلغان ئىدىم.مەن ئۆزۈمنى شۇنداق پاك ھېس قىلاتتىم.بىردىنبىر بايلىقىم پاكلىقىم ئىدى،لىكىن بۈگۈن شۇنداق بىر قارا قول ئاستىدا نىدا بىلەن ئۆزۈمنىڭ بارلىقىمنى يوقاتتىم.مېنىڭ بالىلىقىمنىڭ تاتلىق ئەسلىمىلىرى قالغان ئاشۇ ھويلىنىڭ  بۇلۇڭلىرىدا مېنىڭ ئاچچىق نىدالىرىم قالدى،ئۇ ئىبلىس ئاپام ئاۋايلاپ ئۆرۈپ قويىدىغان چاچلىرىمدىن قاماللاپ،مېنى قاراڭغۇلۇق ئىچىگە سۆرىدى.مەن قاراڭغۇلۇق ئىچىدە ئۇنىڭ بىلەن تىركەشتىم،مەن ئاجىزلىق قىلدىم،بىر قىز بالىنىڭ ئاجىزلىقى شۇ بولسا كىرەك،مەن شۇ دەقىقىدە ئۆلۈمنى ئەۋزەل بىلگەن ئىدىم.لىكىن مەن شۇ قورقۇنچىلىق چۈشتىن كېيىن يەنىلا ھايات بولدۇم.لىكىن ئۆزۈمنى شۇنداق پەس كۆردۈم.يالغۇزلۇقۇم بىلىندى،يىغلىدىم،شۇ پېتى بېرىپ ئۆزۈمنى دەرياغا تاشلىماقچىمۇ بولدۇم.لىكىن بىردىنبىر قاياشىم بولغان دۇنيادىكى بارلىقىم بولغان ئۈمىدىم يادىمغا يەتتى،ئۇنى دادام بىلەن ئاپامنىڭ تاشلاپ كەتكىنىمۇ يىتەر،مەن ئۇنىڭ ئۈچۈن بولسىمۇ ياشاي،ئۇنىڭ ئۈستىگە قاسىمجانمۇ ئېسىل بالا،مېنى چۇقۇم قوبۇل كۆرىدۇ،دىگەن ئىلھام -ئۈمىدلەر بىلەن قايتىدىن ئورنۇمدىن دەس تۇردۇم.
     قاسىمجاننىڭ كەلگەنلىكىنى خىزمەتداشلىرىمدىن ئاڭلاپ شۇنداق يىغلىغىم كەلدى.ئۇنىڭ ئىدارىغا ئۇدۇل ئىزدەپ كىلىدىغانلىقىنى بىلگەن بولغاچ بۇرۇنلا ئىدارىدىن قايتتىم.نەچچە كۈن شۇنداق قىلىپ يۈرۈپ بىر كۈنى قاسىمجانغا تۇتۇلدۇم.ئۇ شۇنداق مېھىر بىلەن ماڭا قارىغىنىدا مەن ئۆزۈمنى تۇتۇۋالالمىدىم.ئۇ ھىچنەرسىنى بىلمەيتتى،بەلكىم بۇنى ئۇنىڭغا بولغان سېغىنىش دەپ چۈشەنگەندۇ،ياكى مېنىڭ كىچىك بالىلارچە قىلىقىمدىن كۈلگەندۇ،لىكىن ئۆزىنى مېنىڭ ئاچچىق رىئاللىقىم كۈتىۋاتقانلىقىنى بىلمەيدۇ،مەن ئۆزۈمنى يەنە بىر قاتتىق گۇناھكار ھېس قىلدىم.شۇنداق قىلىپ.توي كۈنىگە يىقىنلاپ كەلدۇق،بىركۈنى ئۇنىڭغا ھەممە ئىشنى ئىيتماقچى بولدۇم،لىكىن ئۇ قوللىرىمنى چىڭ تۇتۇپ:«ھەرقانداق گەپنى ئاڭلاشنى خالىمايمەن،ئەمدى گېپىم بار دەپ قايتا ئېغىز ئىچىشىڭىزغا رۇخسەت يوق،بىز توي قىلغىلىۋاتىمىز.ئەمدى بىر-بىرىمىزنى قەدىرلەيمىز،كەمچىللىكلەر بولسا تولۇقلايمىز،قانداق گەپ بولسا ئاڭلىمايمەن،كەيپىياتىمىزغا تەسىر قىلىشىنى خالىمايمەن»ئۇنىڭ دانالارچە ئېيتقان بۇ سۆزلىرىدىن شۇنداق تەسىرلەندىم،قارىغاندا ئۇ مېنى قوبۇل قىلىدۇ.مانا مۇشۇنداق ئىشەنچ بىلەن توي كىچىسىگە قەدەم قويدۇق.ئىككى رەكئەت نامازدىن كېيىن ئۇ مېنى چىڭ باغرىغا باستى،شۇ چاغدا مەن ئۆزۈمنى دۇنيادىكى ئەڭ بەختلىك ئايال دەپ ئويلىدىم.ئۇ ئاستا لەۋلىرىمگە يېقىن كەلگەن ئىدى،مەن ئۆزۈمنى قاچۇردۇم.مېنى قايتىدىن يىغا تۇتتى،ئۇنىڭغا ھەممىنى ئىيتتىم،ئۇ شۇنداق ئېغىر ئالدىكى،مېنى كۆرەرگە كۆزى قالمىدى،پۈتۈن ئېغىر ئاھانەتنى قىلدى،ئاخىرىدا تىزلىنىپ ئۇنىڭغا يالۋۇردۇم،مەيلى قانداق بولسۇن،مېنى قوبۇل قىلىشىنى ئۆتۈندۈم،يىغلىدىم،يالۋۇردۇم،لېكىن ئۇ پەقەتلا مېنى قوبۇل قىلمىدى،تېخى ئۆيدىن ھەيدىدى،شۇنداق يىغا-زارى بىلەن ئاستا ئۆيدىن ئايرىلدىم.شۇ چاغدا ئۆزۈمگە «ئۆل»دەپلا نىدا قىلاتتىم،بىردىنبىر چىقىش يولۇم يوق ئىدى.شۇنداق مېڭىپ ئۆيگە كەلدىم،ئاچقۇچنى ئۈمىد بىز ئىككىمىزلا بىلىدىغان يەرگە قويۇپ قويغان ئىكەن.شۇ يەردىن مەن چوڭ بولغان،دادام بىلەن ئاپامنىڭ بەختى قالغان ،مەن بىلەن ئۈمىدنىڭ تاتلىق كۈلكىلىرى قالغان جەننەت ھويلامغا تويماي قارىدىم،ئۈمىدكە تويدۇرماي مانا بۇ خەتنى يېزىۋاتىمەن،ئىككى رەكئەت نامازنى قان-يىغلاپ ئوقۇدۇم،ئۆزۈم ئەڭ ياخشى كۆرىدىغان كىيىملىرىمنى كىيدىم،ئاستا ئۈمىدىمنىڭ پىشانىسىگە سۆيدۈم.تاتلىقىم،جىگىرىم!ياخشى ياشا!سېنى تاشلايدىغان بولدۇم.چۈنكى قىز بالا بولغانلىقىم ئۈچۈن ھېچكىم مېنىڭ بۇ ئاجىزلىقىمنى قوبۇل قىلالمايدۇ،مېنى كەچۇر...........!!!مەن پاك ئىدىم،يەنە پاكلىققا ئىنتىلىمەن،بىز كىچىكىمىزدە دادام سۇ تۇشۇيدىغان شۇ دەريادا پاكلىناي،مەن شۇنداق چوڭ كۆرگەن ئەركەكمۇ مېنى قوبۇل كۆرمىسە،مەن يەنە كىمدىن ئۈمىد كۈتىمەن؟يەنە بىر قېتىم ئۈمىدكە شۇنداق دەيمەن:ياخشى ياشا!!»

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

                          نامسىز   بۇلاق(20)
    شۇنداق مەنسىز كۈنلەر يەنىلا مەن بىلەن،بىردىنبىر قېرىندىشىم بولغان ئاچامنىڭ مېنى شۇنداقلا تاشلاپ قويغانلىقىدىن ئاغرىناتتىم.ئۇنىڭدىن رەنجىدىم.دادام بىلەن ئاپامنىڭ يوقلۇقىنى چاندۇرمىدى دەپ يۈرسەم ماڭا ھىچقانداق يىپ ئۇچى قويمايلا مېنى يەنە بىر قېتىم يالغۇز قويغانلىقىدىن ئاغرىندىم.پۈتۈن ئۆينىڭ تۆت تېمىدىن تۆكۈلۈپ تۇرغان غىرىبلىق ۋۇجۇدۇمنى شۇنداق قىينايتتى،گەرچە كۆز يېشى قىلمىساممۇ مەن يۈرىكىمدىن يىغلايتتىم.سۈزۈك كۆز يېشى بىلەن ئەمەس،بەلكى قان بىلەن ئۆزۈمنىڭ شۇنداق غىرىب ئىكەنلىكىمنى ھېس قىلاتتىم.توۋۋا.جاھان قىسمەتلىرىنىڭ قارا بۇلۇتلىرىنىڭ مېنىڭ بىشىمدا ئەگىپلا يۈرگىنىنى كۆرۈڭ!
   شۇنداق غىرىب كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئاچامنىڭ ياتاق ئۆيىنىڭ ئىشىكىنىڭ ئۈستىدىكى تەكچىگە ئىلىنغان بىر دانە خاتىرىدىن مەن ھاڭ-تاڭ قالدىم.يەنە بىر قېتىم ئۆزۈمنىڭ بەختسىز ئىنسان ئىكەنلىكىگە ھەيرەت ئوقۇدۇم.مانا  ئاچاممۇ مېنى تاشلاپ كىتىپ قالغان ئىكەن.......ئاچام ئۆزىنى تاشلىۋالغان شۇ ئانا دەرياغا يۈگۈردۈم......»
  ئۈمىد شۇنداق دىگىنىچە يۈزىنى ئالقانلىرى بىلەن توسۇپ جىمجىت ئولتۇرۇپ قالدى.مەن ھىچقانداق سۆز قىلىشنى خالىمىدىم.چۈنكى گەپ قىلماسلىقنىڭ ئۆزى ئۇنىڭغا ئەڭ ياخشى تەسەللىدەك تۇيۇلدى،بىر ئازدىن كېيىن ئۇ ئالقانلىرىنى ئاستا ئاچقىنىدا ئۇنىڭ قىزارغان كۆزلىرىگە ئىھتىيات بىلەن ئاستا تىكىلدىم.ئۇ نىدا قىلاتتى،ئۇنىڭ يۈرىكى تەتۈر كەلگەن جاھان قىسمەتلىرىدىن تىپچەكلەيتتى،نىدا بىلەن ئۆزىگە يېڭى بىر قوياش تىلەيتتى،مەن قانداقتۇر بىر كۈچنىڭ تۈرتكىسىدە ئۇنىڭ كەڭ يەلكىلىرىنى مەدەت بىلەن چىڭ تۇتتۇم.مانا مۇشۇ مەدەت بىلەن ئۇنىڭغا غايىبتىن كۈچ تىلەيتتىم.بىزنىڭ كۆزلىرىمىز،قەلبىمىز دىئالوگدا ئىدى.
  ئۇنىڭ ئاچىسىنىڭ ئۆلۈمىدىن قايغۇردۇم ،لىكىن قانداق سەۋەب بىلەن ئۇنىڭ ئۆلۈمنى تاللىغانلىقىنى پەقەتلا بىلەلمىدىم.سوراي دىسەم ئۈمىددىن بۇنداق سوئالنى سوراش ئەدەبسىزلىك بولاتتى.ئۆز ھىكايىسىنى سۆزلەپ بولغىچىمۇ شۇنداق ئازابلانغان تۇرسا يەنە قانداق بولۇپ بۇ يولنى تاللاپتۇ دىسەم قاملاشمايتتى،شۇنداق ئىككىلىنىشتە تۇرسام ئۇ كۆك رەڭلىك بىر خاتىرىنىڭ ۋاراقلىرىنى ئاۋايلاپ ئاچقىنىچە ماڭا تۇتقۇزدى،ماڭا نىدا بىلەن يانغان بۇ كۆزلەردىن تارىغىنى قەلب ئازابلىرىنىڭ يامغۇر كەبى تۆكۈلۈشىدەك تۇيۇلدى،شۇنداق قىلىپ ئۈمىد ئېچىپ قويغان بەتلەردىن مەن بىلمەكچى بولغان مۇنداق سىرلارغا گۇۋاھچى بولدۇم.خەت تولىمۇ چىرايلىق يېزىلغان بولۇپ ،شۇنداق قارىغان كىشىنىڭ ھەۋەس بىلەن يەنە بىر قېتىم قارىغىسىنى كەلتۈرەتتى،قارىغاندا ئۇ قىزمۇ شۇنداق ھەۋەس بىلەن نۇرغۇن يۈرەكلەرنى كۆيدۈرگەندەك  قىلاتتى،چىرايلىق نەرسىلەرنىڭ ئۆمرى شۇنداق قىسقا بولسا كىرەك .خەت مۇنداق باشلانغان ئىدى:
«بۇ خەتنى كىمگە يېزىشىمنى بىلمىدىم.ئەگەر مانا مەن قويۇپ قۇيغان بۇ يەردىن كىمنىڭ قولىغا يەتسە مەخپىيەتلىكلەر شۇنىڭ قولىدا ئايان بولار،ياكى بۇ خاتىرىنىڭ بۇ بەتلىرى ھېچكىمنىڭ نەزىرىگە چۈشمەس.مەيلى قانداق بولسۇن،مەن يەنىلا ئازابلىرىمنىڭ ئاز بىر قىسمىنى سىلەرگە تۆكۈپ كىتەي!
     شۇ كۈنى مەن ھەممە نەرسەمنى يوقاتتىم،رەھمەتلىك ئاتا-ئانامنىڭ ماڭا قىلغان ياخشى تەربىيىلىرىنى يوقاتتىم،بەش يىل ئالىي مەكتەپ جەريانىدا بىرەر ئەركەك زاتىغىمۇ تىكىلىپ قاراپ باقمىغان ئىدىم.تېخى  بىر ھەپتە ئالدىدا شۇ كەلگۈسى يولدىشىم بولغان قاسىمجانغىمۇ تىكىلەلمەي ئۇنى يولغا سالغان ئىدىم.ئۇنىڭ ماڭا بىرەر قېتىم قاراپ قويسىڭىز نېمە بولار دىگەن سۆزلىرىگە يەنە شۇنداقلا يەرگە قاراپ سۇس كۈلۈپ جاۋاب قىلغان ئىدىم.مەن ئۆزۈمنى شۇنداق پاك ھېس قىلاتتىم.بىردىنبىر بايلىقىم پاكلىقىم ئىدى،لىكىن بۈگۈن شۇنداق بىر قارا قول ئاستىدا نىدا بىلەن ئۆزۈمنىڭ بارلىقىمنى يوقاتتىم.مېنىڭ بالىلىقىمنىڭ تاتلىق ئەسلىمىلىرى قالغان ئاشۇ ھويلىنىڭ  بۇلۇڭلىرىدا مېنىڭ ئاچچىق نىدالىرىم قالدى،ئۇ ئىبلىس ئاپام ئاۋايلاپ ئۆرۈپ قويىدىغان چاچلىرىمدىن قاماللاپ،مېنى قاراڭغۇلۇق ئىچىگە سۆرىدى.مەن قاراڭغۇلۇق ئىچىدە ئۇنىڭ بىلەن تىركەشتىم،مەن ئاجىزلىق قىلدىم،بىر قىز بالىنىڭ ئاجىزلىقى شۇ بولسا كىرەك،مەن شۇ دەقىقىدە ئۆلۈمنى ئەۋزەل بىلگەن ئىدىم.لىكىن مەن شۇ قورقۇنچىلىق چۈشتىن كېيىن يەنىلا ھايات بولدۇم.لىكىن ئۆزۈمنى شۇنداق پەس كۆردۈم.يالغۇزلۇقۇم بىلىندى،يىغلىدىم،شۇ پېتى بېرىپ ئۆزۈمنى دەرياغا تاشلىماقچىمۇ بولدۇم.لىكىن بىردىنبىر قاياشىم بولغان دۇنيادىكى بارلىقىم بولغان ئۈمىدىم يادىمغا يەتتى،ئۇنى دادام بىلەن ئاپامنىڭ تاشلاپ كەتكىنىمۇ يىتەر،مەن ئۇنىڭ ئۈچۈن بولسىمۇ ياشاي،ئۇنىڭ ئۈستىگە قاسىمجانمۇ ئېسىل بالا،مېنى چۇقۇم قوبۇل كۆرىدۇ،دىگەن ئىلھام -ئۈمىدلەر بىلەن قايتىدىن ئورنۇمدىن دەس تۇردۇم.
     قاسىمجاننىڭ كەلگەنلىكىنى خىزمەتداشلىرىمدىن ئاڭلاپ شۇنداق يىغلىغىم كەلدى.ئۇنىڭ ئىدارىغا ئۇدۇل ئىزدەپ كىلىدىغانلىقىنى بىلگەن بولغاچ بۇرۇنلا ئىدارىدىن قايتتىم.نەچچە كۈن شۇنداق قىلىپ يۈرۈپ بىر كۈنى قاسىمجانغا تۇتۇلدۇم.ئۇ شۇنداق مېھىر بىلەن ماڭا قارىغىنىدا مەن ئۆزۈمنى تۇتۇۋالالمىدىم.ئۇ ھىچنەرسىنى بىلمەيتتى،بەلكىم بۇنى ئۇنىڭغا بولغان سېغىنىش دەپ چۈشەنگەندۇ،ياكى مېنىڭ كىچىك بالىلارچە قىلىقىمدىن كۈلگەندۇ،لىكىن ئۆزىنى مېنىڭ ئاچچىق رىئاللىقىم كۈتىۋاتقانلىقىنى بىلمەيدۇ،مەن ئۆزۈمنى يەنە بىر قاتتىق گۇناھكار ھېس قىلدىم.شۇنداق قىلىپ.توي كۈنىگە يىقىنلاپ كەلدۇق،بىركۈنى ئۇنىڭغا ھەممە ئىشنى ئىيتماقچى بولدۇم،لىكىن ئۇ قوللىرىمنى چىڭ تۇتۇپ:«ھەرقانداق گەپنى ئاڭلاشنى خالىمايمەن،ئەمدى گېپىم بار دەپ قايتا ئېغىز ئىچىشىڭىزغا رۇخسەت يوق،بىز توي قىلغىلىۋاتىمىز.ئەمدى بىر-بىرىمىزنى قەدىرلەيمىز،كەمچىللىكلەر بولسا تولۇقلايمىز،قانداق گەپ بولسا ئاڭلىمايمەن،كەيپىياتىمىزغا تەسىر قىلىشىنى خالىمايمەن»ئۇنىڭ دانالارچە ئېيتقان بۇ سۆزلىرىدىن شۇنداق تەسىرلەندىم،قارىغاندا ئۇ مېنى قوبۇل قىلىدۇ.مانا مۇشۇنداق ئىشەنچ بىلەن توي كىچىسىگە قەدەم قويدۇق.ئىككى رەكئەت نامازدىن كېيىن ئۇ مېنى چىڭ باغرىغا باستى،شۇ چاغدا مەن ئۆزۈمنى دۇنيادىكى ئەڭ بەختلىك ئايال دەپ ئويلىدىم.ئۇ ئاستا لەۋلىرىمگە يېقىن كەلگەن ئىدى،مەن ئۆزۈمنى قاچۇردۇم.مېنى قايتىدىن يىغا تۇتتى،ئۇنىڭغا ھەممىنى ئىيتتىم،ئۇ شۇنداق ئېغىر ئالدىكى،مېنى كۆرەرگە كۆزى قالمىدى،پۈتۈن ئېغىر ئاھانەتنى قىلدى،ئاخىرىدا تىزلىنىپ ئۇنىڭغا يالۋۇردۇم،مەيلى قانداق بولسۇن،مېنى قوبۇل قىلىشىنى ئۆتۈندۈم،يىغلىدىم،يالۋۇردۇم،لېكىن ئۇ پەقەتلا مېنى قوبۇل قىلمىدى،تېخى ئۆيدىن ھەيدىدى،شۇنداق يىغا-زارى بىلەن ئاستا ئۆيدىن ئايرىلدىم.شۇ چاغدا ئۆزۈمگە «ئۆل»دەپلا نىدا قىلاتتىم،بىردىنبىر چىقىش يولۇم يوق ئىدى.شۇنداق مېڭىپ ئۆيگە كەلدىم،ئاچقۇچنى ئۈمىد بىز ئىككىمىزلا بىلىدىغان يەرگە قويۇپ قويغان ئىكەن.شۇ يەردىن مەن چوڭ بولغان،دادام بىلەن ئاپامنىڭ بەختى قالغان ،مەن بىلەن ئۈمىدنىڭ تاتلىق كۈلكىلىرى قالغان جەننەت ھويلامغا تويماي قارىدىم،ئۈمىدكە تويدۇرماي مانا بۇ خەتنى يېزىۋاتىمەن،ئىككى رەكئەت نامازنى قان-يىغلاپ ئوقۇدۇم،ئۆزۈم ئەڭ ياخشى كۆرىدىغان كىيىملىرىمنى كىيدىم،ئاستا ئۈمىدىمنىڭ پىشانىسىگە سۆيدۈم.تاتلىقىم،جىگىرىم!ياخشى ياشا!سېنى تاشلايدىغان بولدۇم.چۈنكى قىز بالا بولغانلىقىم ئۈچۈن ھېچكىم مېنىڭ بۇ ئاجىزلىقىمنى قوبۇل قىلالمايدۇ،مېنى كەچۇر...........!!!مەن پاك ئىدىم،يەنە پاكلىققا ئىنتىلىمەن،بىز كىچىكىمىزدە دادام سۇ تۇشۇيدىغان شۇ دەريادا پاكلىناي،مەن شۇنداق چوڭ كۆرگەن ئەركەكمۇ مېنى قوبۇل كۆرمىسە،مەن يەنە كىمدىن ئۈمىد كۈتىمەن؟يەنە بىر قېتىم ئۈمىدكە شۇنداق دەيمەن:ياخشى ياشا!!»

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

          نامسىز   بۇلاق(21)
     خەتنى ئوقۇپ بولۇپ ئۈمىدنى يالغۇز قويۇپ تالاغا چىقىپ شۇنداق يىغلىدىم.پۈتۈن جاھاننىڭ ئۇنى بۇنچە ئازابلىغىنىنى ئويلىمىغان ئىكەنمەن.ئاچىسىنىڭ شۇ سۆزلىرى قۇلاق تۈۋىمدە قايتا جاراڭلايتتى.مەن ئەنە شۇ چاغدا ئەركەك دىگەن سۆزنىڭ مەنىسىگە يەتكەن ئىدىم.ئەركەك دىگەن بۇ سۆز ئەركەكلەرنىڭ جىنسىي ئايرىمىسىنىلا چۈشەندۈرمەيدىكەن،ئۇ ئۆز نۆۋىتىدە يەنە بىر ئەرنىڭ ئۆز ئۈستىگە ئىلىشقا تېگىشلىك بولغان مەسئۇلىيەتنى،بۇرچنى،مەردۇ-مەردانىلىكنى كۆرسىتىدىكەن.پەرىشتىدەك بىر قىز باشقىلارنىڭ ھەۋەس ئوتلىرىنىڭ قۇربانى بولغان تۇرۇقلۇق يەنە ئاخىرىدا شۇ قىز قۇربانلىق بەردى،بۇنداق قوش قۇربانلىق يەنە قانچە قېتىملاپ بىر ئادەمنىڭ پاجىئەلىك تەقدىرىنىڭ ھايات تىراگىدىيىسى بولار؟مەن قاينىدىم،يۈرىكىم شۇنداق سوقتىكىن،ئۆزۈمگە نەچچە قېتىملاپ ھاي بىرىپمۇ ئۈلگۈردۈم.شۇ قاسىمجاننىڭ قولىدىن كەلمەيدىغان ئىشمىدى؟شۇنداق توغرا ئويلىيالىغان بولسا بىر پەرىشتىدەك قىزنىڭ ھاياتىنى قۇتۇلدۇرۇپ قالالايتتى.بۇ قىزنىڭ خاتالىقى ئەمەس،بەلكى ئەنە شۇنداق قارانىيەت مەلئۇنلارنىڭ باش تارتىپ بولمايدىغان مەسئۇلىيىتى!
  ئۆز-ئۆزۈمگە سۆزلەپ كەتكەن بولسام كىرەك،بىر چاغدا بىر سىستىرا قىز بىلىكىمنى يىنىك تۇتۇپ:
--ياردەم كىرەكمۇ؟-دىگەندىلا خىيالدىن باش كۆتۈردۈم.ئاستا مىڭىپ ئۈمىدنىڭ يىنىغا كىرسەم ئۇ تېخىچىلا خىيال بىلەن ئولتۇرۇپتۇ.ئۇ مېنى كۆرۈپ يەنە سۆز باشلىدى:
----مانا مۇشۇنداق كۆپ يىغلىدىم،ئاخىرىدا  بىر ئىشلار ئانچە تەسىر قىلمايدىغان بولۇپ قالدىم،ئاچامنى دەريادىن جىق ئىزدىدۇق.لىكىن تاپالمىدۇق،قارىغاندا جەسىتى ئاللىقاچان يوقاپ كەتكەندەك قىلاتتى،شۇنداق تەكرارلانغان چۈشتىن كېيىن مەن يەنىلا يالغۇز قالدىم.پۈتۈن نەرسىدىن ئۈمىدىم ئۈزۈلدى،ئالىي مەكتەپلەر دىگەنغۇ يوق بولدى.شۇنداق چۈشكۈنلەشتىم.بىر كۈنى تولۇقسىزدىكى مۇئەللىمىم بولغان رەنا مۇئەللىم مېنى ئالايىتەن يوقلاپ كەپتۇ،ئۇ ماڭا يەنە بىر قېتىم ياردەم قىلدى،مەيلى قانداق قىلىپ بولمىسۇن،دائىم مېنىڭ قىممىتىمنىڭ شۇنداق چەكسىز ئىكەنلىكىنى ئېسىمگە سالاتتى.مەن تولۇق ئوتتۇرنىڭ 2-يىللىقىغا چىققان يىلى ئۇ ناھىيە بازىرىدىكى مەن ئوقۇغان مەكتەپكە يۆتكەلدى.بۇنىڭ بىلەن بېشىم يەنە بىر قېتىم ئاسمانغا تاقاشتى،شۇ مۇ ئەللىمنىڭ ياردىمىدە ئالىي مەكتەپكە كەلدىم.مېڭىشتىن بۇرۇن شۇ مۇئەللىم ئاپام،دادام يەنە ئاچامنىڭ بارلىق نەپىقە پۇللىرىنى قولۇمغا تۇتقۇزدى،بۇ پۇللار مېنىڭ ئوقۇش پۇلۇمغا يىتەتتى،لىكىن تۇرمۇش پۇلۇمنى كۆپىنچە شۇ رەنا مۇئەللىم ئەۋەتىپ بىرىدۇ،لىكىن ئۇنىڭغا ئېغىرچىلىقىمنى سىلىشنى خالىمىدىم.مانا مۇشۇنداق بىكار چاغلاردا ئىشلەپ ماتىرىيال پۇلۇمنى بولسىمۇ غەملەي دەپ.......»
     ئۈمىد قايتا سۆزلىمىدى،پەقەت كۆزلىرىدىن يانغان سېغىنىش،ئەسلەش،مىننەتدارلىق قاتارلىقلارنى سېزىپ تۇراتتىم.مانا بۇ ئۈمىد ئىدى.ھەممە ئىشنىڭ سەۋەبى بولىدۇ،مانا بۇ ئۈمىدنىڭ ھايات سەرگۈزەشتىلىرى،ھەممە ئىشلارنىڭ تېگىگە يەتتىم،يەنە ئۆزۈمگە ئوخشاش نامسىز بۇلاقتىن بىرنى كۆرگەندەك بولدۇم.كەچكە يېقىن مەكتەپكە قايتتىم،ياتاقتا خىياللارنى يەنە باشلىدىم،ئۈمىدنىڭ پۈتۈن ئازابلىرىنى بىلىپ ھىسداشلىق قىلدىم،ياق،بۇ ھىسداشلىق بولماسلىقى كىرەك،ئەگەر راستىنلا ئۇنى سۆيسەم،ئۇنىڭ مانا بۇ ئازابلار ئىچىدىن دەس تۇرۇشىغا يەنە بىر قېتىم مەدەت بىرەي!ئۇنىڭ يېنىدا ئۇنىڭغا كۈچ بولغىدەك بىر مەدەتنىڭ بار ئىكەنلىكىنى ئۇ ھېس قىلىشى كىرەك!شۇندىلا بۇ ھەقىقىي مۇھەببەت بولىدۇ،بۇ ھىكايەتلەرنىڭ ھەممىسى ئۇنىڭ ئادىمىيلىك ئەخلاقىغا بىرىلگەن ئەڭ ياخشى باھا،يەنە بۇنىڭدىن ئارتۇق سىناش بولمىسا كىرەك!شۇنداق خىياللار بىلەن تولىمۇ تەستە ئۇخلىدىم.
      ئەتىسى ناشتا قىلمايلا دۇختۇرخانىغا باردىم.بارسام ئۇ كىتابلارنى ۋاراقلاپ ئولتۇرۇپتۇ،ئۇنىڭغا قاراپ سۇس كۈلۈمسىرەپ قويدۇم،مانا مۇشۇنداق كۈلكىلەر بىلەن ئۇنىڭ ئازابلىرىنى ئۇنتۇلدۇرۇشقا تىرىشاتتىم،بۇنىڭ ياخشى بىر باشلىنىش بولىدىغانلىقىنىمۇ بىلەتتىم،ئۇمۇ ئوخشاشلا كۈلۈمسىرەش بىلەن جاۋاب قايتۇردى.
----ياخشى ئارام ئاپسىزمۇ؟--سورىدىم مەن.
----ھەئە،سىزگە بارلىق دەرتلەرنى تۆكۈپ خىلى يەڭگىللەپ قالغاندەك بولدۇم.بۇ دەرتلەرنى ھىچكىمگە تۆكۈپ باقمىغان ئىدىم،سىز تۇنجىسى  شۇنداقلا......
----ئاخىرقىسى.....ئۇنىڭ  سۆزلىرىنىڭ ئاخىرىنى دادىللىق بىلەن چۈشۈردۈم.بەزى كىشىلەر تولىمۇ ئەقىللىق ۋە سەزگۈر بولىدۇ،مانا ئۈمىدمۇ مېنىڭ بۇ دادىللىقىمدىن بارچە ھەممىنى چۈشەندى،شۇنداقلا ماڭا يەنە بىر قېتىم سۇس كۈلۈمسىرىدى،ئەنە شۇندىن باشلاپ بىز رەسمىي ھالدا مۇھەببەتلىك بىر جۈبلەر بولۇپ ئاتالدۇق،بىللە تاماق يەيتتۇق،بىللە كىتاپ ئوقۇيتتۇق،بىللە كىنو كۆرەتتۇق،بىللە ناخشا ئاڭلايتتۇق،لىكىن شۇنداق بىر نەرسىنى ئۇنۇتمىغان ئىدۇقكى،ھايانى.بىر-بىرىمىزگە يەنىلا شۇ قەدەر ئىززەت-ئىھرام بىلەن مۇئامىلە قىلاتتۇق.مەكتەپ قورۇلىرىدا دائىم دىگۈدەك ئاتالمىش «مۇھەببەت »دەستىدىن بىر-بىرىگە چىرمىشىپ ئولتۇرۇشقان «ئاشىق-مەشۇقلار»نى ئۇچرىتىپ قالىمەن.مانا مۇشۇنداق ئۇسۇل بىلەن ئۆزلىرىنى بەختلىك قىلىپ كۆرسەتمەكچى بولىدۇ،ئۆزلىرىنى بىر-بىرىگە شۇنداق ئامراق قىلىپ پەردازلىشىدۇ،لىكىن ھەممىسى ساختا.
     ئۈمىدمۇ تېڭىقنى بىر نەچچە قېتى ئالماشتۇرۇپ بولدى.مۇئەللىملەرنىڭ« يەنە يېتىپ ئارام ئالىسەن»دېگنىگە قارىماي چاقلىق ئۇرۇندۇقنى غىرىلدىتىپ يۈرۈپ پىراكتىكىسىنى باشلىۋالدى.«ھېلىمۇ بەك يېتىپ كەتتىم،ئەمدى يېتىۋەرسەم نەچچە يىل ئۆگەنگەن نەزەرىيىۋى بىلىملەرنى ئىشلىتەلمەيمەن»دەپ يۈرۈپ ھەممىنى قايىل قىلدى،مەن ئوشۇقچە «دەم ئالسىڭىز»بولاتتى دەپ كۆزىگە كىرۋالمىدىم.پەقەت ئۇنى توختىماي قوللاپ تۇردۇم.مانا مۇشۇنداق قىلىپ يۈرۈپ ئۈمىدمۇ خېلى جىق نەرسىلەرنى بىلىۋالدى،ئۇنىڭ پىراكتىكىنى ياخشى قىلغانلىقىنى مەن ھېس قىلىپ تۇراتتىم،دەرسلەردە شۇنداق چۈشەنمىگەن يەر بولسا يەنىلا ئۇنىڭدىن سورايتتىم.ئۇ بۇرۇن ئۆگەنگەنلىرى بىلەن ھازىرقى ئەمەلىيەتنى بىرلەشتۈرۈپ ماڭا تولىمۇ ياخشى سۆزلەپ بىرەتتى.

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

          نامسىز   بۇلاق(22)
    تەتىل  كۈنلىرىگە يەنە   ئاز قالدۇق.ئمتىھانلارنى بىر ياقىدىن بىرىپ تۈگەتكەن بولدۇق،دادامنىڭ مەندىن قىچىۋاتقىنىنى ياكى بىزدىن پۈتۈنلەي يىراقلىشىشقا تەييارلىق كۆرۈۋاتقانلىقىنى بىلەلمىدىم،بىر نەچچە قېتىم كەلگىنىنى ھىسابقا ئالمىغاندا دادام مېنى خىلىلا تاشلاپ قويدى،لىكىن تۇرمۇش خىراجىتىمنى يەنىلا دادام تەمىنلەۋاتاتتى،بىر نەچچە قېتىم تېخى ئاپامغا پۇل دىمەسلىكىمنى تاپىلاپمۇ ئۈلگۈردى.«ئاپاڭغا ئاسان ئەمەس.ئاپاڭغا پۇل دىمىگىن،پۇلنى مانا مەن بېرىمەن»شۇنداق سۆزلەر بىلەن مېنى قايتىدىن تېخىمۇ گۇمانلاندۇراتتى،تۇرۇپ ئۇلارنىڭ بىزنى ئەنە شۇنداق ئاچچىق رىئاللىققا باشلىغانلىقىدىن يەنە بىر قېتىم ھەيران قالاتتىم.
        مانا ئەڭ ئاخىرىدىكى ئىككى پەن ئىمتىھانلا قالدى.ئۈمىدنىڭ يىنىغا بىرىپ كىلىشكە ماڭدىم،دوختۇرخانىنىڭ چوڭ دەرۋازىسى ئالدىغا كەلگىنىمدە ئۈمىدنىڭ بىرەر خاتىرىگە  ئىھتىياجى بارلىقىنى ئەسكە ئېلىپ دوختۇرخانا يېنىدىكى تاللا بازىرىدىن چىقىشىمغا دادامنىڭ بىر ئايال بىلەن كېتىۋاتقانلىقىنى كۆرۈپ قاتتىق چۆچۆپ كەتتىم.ئۇ ئايال دادامنى قولتۇقلىۋالغان بولۇپ،قارىغاندا دادام بىلەن كونا قەدىناسلاردەك  كۆرۈنەتتى .نېمە ئىش بولغانلىقىنى بىلمىسەممۇ دادامدىن شۇنداق رايىم ياندى،ئۇنىڭ ئاپام بىلەن ئاجرىشىپ كېتىشنىڭ سىرىنى مانا ئەمدى بىلدىم.دادام شۇنداق ئادەممىدۇ؟ئاپامنى ئويلاپ كۆزلىرىمگە ياش تولدى،توۋۋا!ئاپام پەرىشتىدەك ئايال تۇرسا!دادام ئاپامدەك ئايالنى تاشلاپ -ھە!ئاپام بۇلارنى بىلىدىكەندە،شۇنداق كۆتۈرۈشلۈك ئاپام،بارچە دەرتلەرگە چىدىغان ئاپام!پۇل ھەممە نەرسىنى ئۆزگەرتىدىكەندە،شۇنداق ئېسىل دادام بار دىسەم،ئاپامنى داغدا قويدى،پۇل تاپقاچقا بىزنى تاشلىدى!مانا مۇشۇنداق خىياللار بىلەن ئۈمىد بىلەنمۇ كۆرۈشمەي قايتىدىن مەكتەپكە قايتىپ كەلدىم.دادامنى ئويلىدىم.ئۇنىڭ شۇ ئاددىيلىق ئىچىدىكى ئېسىل خىسلەتلىرى مېنى قايتىدىن يىغلاتتى،ئۇنىڭ بىز بىلەن ئانا سەھرانىڭ ئەركىسىگە ئايلانغان چاغلار!ئاپام بىلەن تەكەللۇپنى تاشلىمىغان شۇ چاغلار،ئاپامنى دۇنيادىكى ئەڭ بەختلىك ئايالغا ئايلاندۇرغان شۇ چاغلار!مانا دادام ھازىر بىزگە ئەمەس،بەلكى باشقا بىرىگە مەنسۇپ بولدى.
     شۇ چاغدىن باشلاپ كەلگۈسىمدىكى ھەرقانداق ئىشتىن دادامنى ئۆچۈردۈم.يەنى ھەرقانداق ئىشنى ئۆزۈم مۇستەقىل ئورۇندىشىم كىرەك ئىدى.دادامنىڭ شۇ ئىشىنى بىلگەندىن كىيىن دادامدىن پۈتۈنلەي ئۈمىد ئۈزدۈم.ئۇنىڭدىن شۇنداق ئۈمىدسىزلەندىمكى،ھەرقېتىم دادامنىڭ شۇ ئايال تەرىپىدىن قولتۇقلىۋىلىنغان تۇرقىنى ئويلىسام مېنى ئاجايىب بىر يىغا تۇتاتتى،دادامنىڭ بىزنى بۇنداق ئۇسۇل بىلەن ئالدىغانلىقى مېنى شۇنداق ئازابلىدى،مانا مۇشۇ سىرلارنىڭ ھەممىنى يەنىلا ئۆزۈم بىلەن چەكلەشنى ئويلىدىم.ئىمتىھانلار ئاخىرلاشتى،ئەڭ ئاخىرىدىكى شۇ ئىككى پەننى ھەرھالدا ياخشى بەرگەن بولدۇم.شۇنداق قىلىپ يەنە بىر تەتىل مېنى كۈتۈۋالدى.
    دۇختۇرخانىغا بارغىنىمدا ئۈمىد ئوپىراتسىيەگە كېرىپ كەتكەن بولغاچقا،مەن ئۇنى ساقلاشقا مەجبۇر بولدۇم.تەخمىنەن بىر سائەتلەردىن كېيىن ئۈمىد ھارغىن ھالدا ئوپىراتسىيە ئۆيىدىن چىقتى،لىكىن ئۇنىڭ چېھرىدىن چاقنىغان مۇۋەپپىقىيەت نۇرلىرى مېنىمۇ ئازدۇر-كۆپتۈر خۇش قىلدى،ئۇ چىقىپلا چاڭىلداپ سۆزلەپ كەتتى:
----بەك ياخشى بىر ئوپىراتسىيە بولدى،يىتەكچى مۇئەللىملەرنىڭ كۆرسىتىشى بىلەن شۇنداق ياخشى بىر تىخنىكىنى بىلىۋالدىم.تېخىمۇ تىرىشىمەن،قانچىلىك خۇش بولغانلىقىمنى بىلەمسىز؟
---ياخشى بوپتۇ.
  ئۈمىد بىلەن شۇنداق پاراڭلارنى قىلىشىپ دۇختۇرخانىنىڭ يېنىدىكى. بىر تاماقخانىغا كىردۇق.مەن بۇيرۇتقان ئۈگرىنى ئېچىپ ئولتۇرۇپ نەچچە قېتىم يىغلىۋەتكىلى تاس قالدىم.دادامدىن ئالىدىغان ئەڭ چوڭ سوۋغىلىرىمنىڭ بىرى دەل شۇ ئوخشىغان ئۈگرە ئىدى.دادامنىڭ شۇ ئاددى سوۋغىلىرىمۇ مانا بىزدىن يىراقلاپتۇ،ئۈمىدنىڭ سۆزلىرى بىلەن خىيالدىن باش كۆتۈردۈم.
----قانداق بەردىڭىز ئىمتىھانلارنى؟
----ياخشى.....
----ئىشىنىمەن سىزگە،قاچان ماڭىسىز ئۆيگە؟
----بىلەتنى تېخى ئالمىدىم.ئەتىنىڭ بولسا ئەتىلا قايتايمىكىن؟!
----بىلەتنى مەن ئەكېلىپ بىرەي،سەل تۇرۇپ بىللە بارامدۇق-يا؟
----مەيلى.
شۇنداق قىلىپ تاماقتىن كېيىن بىلەت ئالغىلى باردۇق،تەلىيىمگە ئەتىنىڭ بېلىتىنى ئالالىدىم.بىلەت بىلەن تەڭ ئۆيدىكى شاتلىقلار مېنى يەنە بىر قېتىم تاتلىق ئەللەيلەشكە باشلىدى.كۆپىنچە ھاللاردا ئادەم شۇنداق بولىدۇ،شۇ كىچىككىنە نەرسە بىلەن قايتىدىن شاتلىق قوينىغا قايتىمىز،مانا بۇ ئادەمنىڭ پىسخىكىسىدىكى يوشۇرۇن،كۆرۈنمەس توسالغۇ،مانا مۇشۇنداق كىچىككىنە نەرسىلەر بىلەن ئۆزىمىزنى كۈلدۈرىمىز،يەنە مۇشۇنداق كىچىككىنە نەرسىلەر بىلەن يەنىلا ئۆزىمىزنى يىغلىتىمىز.
    ئۈمىدنىڭ تاكسىدا ئولتۇرۇپ قايتايلى دىگىنىگە قارىماي مەن ئابتۇبۇستا ئولتۇرىمەن دەپ چىڭ تۇرۋالدىم.ئۈمىدمۇ ئامال قىلالماي مېنىڭ دىگىنىمگە كۆندى.شۇنداق قىلىپ مەكتەپكە ئىككى ئابتۇبۇسقا ئالمىشىپ كىلىۋالدۇق.بىكەتتە چۈشۈپ قىلىپ مېڭىۋاتىمىز،ئارىدىن جىمجىتلىقنى ئۇ بۇزدى:
----تەتىلنى ياخشى ئۆتكۈزۈڭ،مەنمۇ ئوپىراتسىيەدىكى ئەڭ ياخشى تېخنىكىلارنى ئۆگىنىشكە تىرىشىمەن،سىز كەلگىچە خېلى پىشقان دوختۇر بولۇپ قالىمەن،ئاللاھ خالىسا!
----ئىشىنىمەن!
ئۇ شۇنداق دىگىنىچە قولۇمنى چىڭ تۇتتى،شۇنداق قول تۇتۇشۇپ يېغىۋاتقان قاردا مەكتەپ  ھويلىسىنى ئايلاندۇق.ئاندىن بىز تولا بارىدىغان مەكتەپ كۈتۈپخانىسىغا باردۇق.ئۇ يەردىن ئۈمىدنىڭ كىنو كۆرۈش تەكلىپىگە بىنائەن كىنو كۆرگىلى باردۇق.ئىشقىلىپ ئۈمىد كۆڭلۈمنى خېلىلا كۆتۈرۈپ قويدى.كىنودىن قايتىپ ياتاق بىناسىنىڭ ئالدىغا يەنە  ئەكىلىپ قويدى:
----ياخشى ئارام ئېلىڭ،ئەتە بىكەتكە ئاپىرىپ قوياي-ھە!تېلفون قىلىمەن!
----ماقۇل.
شۇنداق قىلىپ كىچىككىنە ماكانىم بولغان كارىۋىتىمغا  ئۆزۈمنى ئاتتىم.

parixta799

ياخشىمۇسىز،قېرىندىشىم!ھارمىغايسىز.جاپا چېكىۋاتىسىز،يەنىمۇ غەيرەت قىلىپ،
ئەسەرنىڭ داۋامىنى  ئۇقۇرمەنلىرىڭىز بىلەن تېزرەك دىدارلاشتۇرغايسىز.

begana

سالام نامىسىز بۇلاق ،ھىكايىنىڭ ئىچىدىن چىققان ھىكايىڭىز كۆڭلۈمنى شۇنداق بىئارام قىلدى .قىز بالا ئاجىز بولدىكەن .ئاتا-ئانىسى بار بولغان چاغدىلا يۈلەنچۈككە مەدەتكە ،تاققا ئىگەبولدىكەن .ئۇلاردىن .ايرىلغاندا ئەجەپ بىچارە ئەجەپ بىقۇ بولدىكەن .
ئىككى نامسىز بولاقتىن كىيىنكى ھىكايەتلەرگە تەشنا بىز.

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

         نامسىز بۇلاق(23)
     ئەتتىگەندە ئورنۇمدىن تۇرۇپ نەرسە-كېرەكلىرىمنى تەييارلاشقا باشلىدىم،بىر مەۋسۈمدىكى پۈتۈن ئىشلارنى بىر ياقىدىن ئويلاشقا باشلىدىم،نېمىلەرگە ئىرىشتىم،نېمىلەرنى يوقاتتىم؟مانا مۇشۇنداق خىياللىرىمنى دادامدىن كەلگەن تېلىفون بۇزدى.
---رەنائاي،ئىمتىھانلار تۈگىدىمۇ،بالام؟
---ھەئە.
---قاچان ماڭاي دەۋاتىسەن؟بىلەتنى...
ئۇنىڭ گېپىنى بۆلدۈم.
---بىلەتنى ئىلىپ بولدۇم،بولدى،بىكەتكە ئاپىرىمەن دەپ ئاۋارە بولماڭ!باشقا ساۋاقداشلىرىم بىلەن بارىمەن.
---ئۇنداقتا بولمايدۇ،يۈك-تاقىلىرىڭنى كۆتۈرەلەمسەن؟
---ساۋاقداشلىرىم بىلەن بىللە كۆتۈرۈشۈپ ئامال قىلىمىز.بولدى،سىز ئىشىڭىزنى قېلىۋىرىڭ!
---بۇ...
---خۇدايىمغا ئامانەت!
تېلفوننى قويۇپ شۇنداق يىغلىدىم.مۇشۇ تاپتا دادامنى شۇنداق سېغىنغان ئىدىم.ئۇ يېنىمدا بولسا ئىدى،ئۇنىڭ بىلەن مۇڭدىشىپ زىرىكمەس ئىدىم.لىكىن دادام بىزگە بىز كۈتمىگەن كارامەتلەرنى كۆرسەتتى،ئۇنىڭ شۇ ئايال بىلەن ماڭغان تۇرقىنى ئويلىسام غەزەبتىن مۇشتۇملىرىم تۈگۈلىدۇ،شۇنداق ئەبجەش خىياللار بىلەن يۈك-تاقلىرىمنى تەييارلاپ بولدۇم.بىردەم جىمجىتلىق ،يالغۇزلۇقتىن كېيىن دادامغا قايتىدىن تېلفون قىلدىم.قانداقلا بولمىسۇن ئۇ دادام تۇرسا!بۇنداق قوپاللىق بىلەن ئۇنىڭ كۆڭلىنى زىدە قىلىشنى خالىمىدىم.
----مەندىن ئەنسىرمەڭ،ساۋاقداشلىرىم بىلەن بىللە!ماشىنا قوزغالغاندىن كېيىن سىزگە تېلفون قىلىمەن!
----بۇ بولمايدۇ،قانچىنىڭ بېلىتىنى ئالدىڭ؟
----دىمەيمەن،مۇستەقىللىقنى ئۆگىنىشىم كېرەك،ماشىنىغا جايلىشىپ بولۇپ سىزگە خەۋەر بىرىمەن!
شۇنداق دەپ دادامنى ھېچنەرسىدىن خەۋەردار قىلمىدىم،ئۇنىڭ ھەتتا بىر قېتىممۇ «دادا »دەپ قويمىدىم،بۇنداق ئازاب ئىنساننى شۇنداق قىينايدۇ-كى،يۈرىكىڭگە پىچاقنى ئۆزۈڭ تېقىپ ئۆزۈڭ تارتىسەن!كۆزلىرىمدىن ياشلار  قۇرىمايلا قالدى،ئۆزۈمگە «تۇتۇۋال»دەيمەنۇ،تېخىمۇ قاتتىق يىغلايمەن.....
  ماشىنا قوزغىلىشقا ئىككى سائەت قالدى،بىر چاغدا تېلفونىم جىرىڭلىدى،ئالسام خەمىت:
---ئۈمىد ئوپىراتسىيەگە كىرىپ كەتكەن،سىز يولغا چىققۇچە چىقىمەن دىگەن.قارىغاندا سەل كىچىكىدىغان ئوخشايدۇ.
----بىلدىم.رەھمەت.
ئارتۇقچە سوئالمۇ سورىمىدىم.شۇنداق قىلىپ مانا بۇ تەتىل ئۈرۈمچىدىن ئۆزۈم يالغۇز،جىمجىتقىنە ئايرىلدىم.
          ئون نەچچە سائەتتىن ئارتۇق شۇ يولدا يەنە خىياللىرىم باشلاندى.يىغلايمەن،ئارقىدىن كۈلىمەن!يەنە ئارقىدىن مېنىڭ بىردىنبىر روھىي تۈۋرۈكىم بولغان ئاپامنىڭ جاپالىرىنى ئويلايمەن.ئاپام جاپاكەش ئىدى،لىكىن دادامنىڭ ئۇنىڭغا ھەمراھ بولغانلىقى ئۈچۈن مەن ئاپامنىڭ جاپالىرىنى ئۇنداق ئېغىر پەرەز قىلمايتتىم،چۈنكى ئۆزىگە مۇڭداش بولغان بىرى بىلەن ئۆتكەن ھەرقانداق تۇرمۇش ھەقىقىي بەخت بولىدۇ،مانا ئەمدى ئاپام ماڭا تولىمۇ جاپاكەش بىلىنىدىغان بولدى،دادامنىڭ ۋاپاسىزلىقى ھەممىنى چاندۇردى.مېنىڭ غىرىبلىقىم،ئاپامنىڭ جاپاسى،ئىنى-سىڭىللىرىمنىڭ مۇھتاجلىقى!بىز يالغۇزسىرىدۇق،كۈنلەرنىڭ بىرىدە بۇ ئىشلارمۇ ئاشكارا بولار-ھە!ھازىرچە مەندە مەخپىيەت پېتى تۇرسۇن!شۇنداق ئايىقى چىقماس خىياللار مېنى ئۇخلىتىپتۇ،بىر چاغدا شوپورنىڭ «كەلدۇق»دىگەن سۆزى بىلەن كۆزۈمنى ئاچتىم.
    مانا ناھىيە بازىرىدىن  ئانا سەھراغا قاراپ كېتىۋاتىمەن،قىشنىڭ  يارىشىقى بولغان ئاپئاق قارنىڭ پۈتۈن يۇرتۇمنى يەنە بىر قېتىم پاكلىق قوينىغا باشلىغانلىقىدىن شۇ قەدەر خۇرسەن بولدۇم.كۆڭلۈم كۆتۈرۈلۈپ قالدى.يەنە شۇ بىكەتتە ئاپام،سىڭلىم مېنى ساقلاپ تۇرۇپتۇ.ئاپام تېتىككىنە كۈلۈپ تۇراتتى،قىشنىڭ ئاپئاق گۈللىرىگە ماسلاشتۇرۇپ كىيىۋالغان قىزىل پەلتۇيىنىڭ يانچۇقلىرىدىن ئىسسىق قوللىرىنى چىقىرىپ مېنىڭ سوغۇقتا قېتىپ قالغان كۆز ياشلىرىمنى سۈرتۈشكە باشلىدى،ئىنىم مېنى يەنە زاڭلىق قىلدى.سىڭلىم تاتلىق كۈلۈپ پەلەيلىرىنى ماڭا تەڭلىدى،شۇنداق قىلىپ يەنە شۇ بارچە مېھىر مۇجەسسىمى بولغان ئىللىق ئۆيۈمگە ماڭدىم.
    ئاپامنىڭ تەييارلاپ بەرگەن قايماقلىق ئەتكەن چېيى بىلەن مەن قايتىدىن شاتلىقلارغا قاراپ ئىنتىلدىم.ئاپام شۇ قارىشىدا مېنىڭ ھەممە ئويلىرىمنى بىلىپ يەتكەندەك قىلاتتى،ئانا بىلەن بالىنىڭ بىر تەندە توققوز ئاي،توققوز كۈن ياشىغانلىقىنىڭ سىرى مانا مۇشۇ بولسا كىرەك!ئاپامنى مەن بىلەن بىللە ئولتۇرۇشقا چاقىردىم.ئۇنىڭ قوللىرىنى چىڭ تۇتتۇم.ئاپام مەكتەپتىكى دەرسلەرنى،ياتاقداشلىرىمنى سورىدى،دادامدىن ئەگىپ ئۆتۈپ كەتمەكچى بولغان ئىدى،مەن دادامدىن خەۋەر بەردىم
----داداممۇ ياخشى!نەچچە قېتىم كەلدى،ھەممىڭلارنى سورىدى.بۇ قېتىم ئۆزۈمنى قاتتىق بىر تاۋلاي دەپ دادامدىن يوشۇرۇن يولغا چىقتىم.
ئۆزۈمنى كۈلكىگە زورلاۋاتىمەن،ئاپاممۇ مېنىڭ كۆڭلۈمنى دەپ كۈلۈپ قويدى.بىر-بىرىمىزنىڭ كۆڭلى بىر-بىرىمىزگە شۇقەدەر ئايان.
    ئىنىم بۇيىل ئالىي مەكتەپكە ئىمتىھان بىرىدۇ.ئۇنىڭ مەكتەپتىكى ئىپادىسىمۇ  ئىنتايىن ياخشىكەن.
----قايسى مەكتەپكە ئۆتمەكچى ئارزۇيۇڭ؟
----ئىنژىنىر بولاي دەيمەن!شۇنداقتا قايسى مەكتەپنى يازاي؟
شۇنداق پاراڭلار بىلەن بىز كۈننى تۈنگە ئۇلىدۇق.

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

                    نامسىز بۇلاق(24)
    تەتىلدە ئىنىمغا كۆپرەك ھەمدەم بولدۇم،ئۇنىڭ بارلىق چۈشىنەلمىگەن جايلىرىنى چۈشەندۈرۈشكە تىرىشتىم.ئۇنىڭ ياخشى مەكتەپكە ئۆتۈپ كېتىشىنى تىلەيتتۇق.شۇنداق بولغاندا بىز ھەقىقەتەن ئاپامغا يۈز كىلەلەيتتۇق.ئۇمۇ خىلى تىرىشچانلىق كۆرسەتتى،مەنمۇ ھەل قىلالمىغان نەرسىلەرنى ئىرىنمەي مۇئەللىملەرنى ئۆيلىرىگە سوراپ باردى.مانا مۇشۇنداقلا تىرىشسا ئۇنىڭدىن چوقۇم ياخشى خەۋەر ئاڭلايتتۇق.
   ئاپامنىڭ شۇ سودىسى تېخىمۇ بازار تېپىپتۇ،ھازىر ھەتتا سۈت زاكاس قىلىپ تېلفون قىلىدىغانلارمۇ بار بوپتۇ،ئاپامنىڭ بۇنداق چاغلىرى شۇنداق سۆيۈملۈك،خاتىرىسىگە يېزىپ كېتشلىرىچۇ تېخى!ئاپامدىن ھاردۇقۇم چىقتى.بىر مەۋسۈمدىكى شۇ جاپالارنى ئۇنتۇپ كەتتىم.
   تەتىل كۈنلىرىدە ئۈمىد خۇدانىڭ قۇتلۇق كۈنى تېلفون قىلىشنى ئۇنتۇمىدى.قانداق خوشاللىق،خاپىچىلىق بولسا ماڭا دەپ ئۈلگۈرەتتى،بۇنداق چاغلاردا ئۆيدىكىلەردىن ئەنسىرەيتتىم.ئۇلارنىڭ بىلىپ قىلىشىدىن قورقاتتىم،لىكىن «قورققانغا قوش كۆرۈنۈپتۇ»دىگەندەك بىر كۈنى ئاپام بىلەن نەق مۇشۇ تېمىدا پاراڭلىشىپ قالدۇق:
----كىم ئۆزى؟
----مەكتەپدىشىم....
----سەندىن يۇقىرى يىللىقتىمۇ؟
----ھەئە....
----ئىشەنچ قىلامسەن؟
----ھەئە،شۇنداق تىرىشچان،ئەدەب-ئەخلاقلىق.....
----شۇنداقمۇ؟-ئاپام كۈلۈپ كەتتى.بۇنداق كۈلۈش بىلەن مەنمۇ ئۇنى ياش چاغلىرىغا قايتۇردۇم.ئۇمۇ بىر چاغلاردا دادام بىلەن مانا مۇشۇنداق چىن.پاك،ساپ مۇ ھەببەتلەرنى يالقۇنلىتىپ كۆيدۈرگەن بولغىيدى؟ھالا،بۈگۈنگە كەلگەندە دادام  .......شۇ ۋەجىدىن بولسا كىرەك،ئاپامنىڭ «ئىشەنچ قىلامسەن»دىگەنلىرى!
---قىزىم!مەن ساڭا ئىشىنىمەن.سەن مۇشۇ كەمگىچە مېنى يەرگە قاراتمىدىڭ،شۇڭا مۇھەببەتتىن ئىبارەت بۇ ھىسسىيات ئىشىنى چۇقۇم ياخشى بىر تەرەپ قىلالايسەن.لىكىن شۇ ئېسىڭدە بولسۇن،ئەخلاقتىن ئايرىلما!ھەرقانداق ئادەم ئۈچۈن ئەخلاق ئەڭ مۇھىم.مەن مۇشۇنچىلىكلا سۆزلەي،قالغان گەپلەرنىڭ ئوشۇقلىقى ئوشۇق.
ئاپامنىڭ مانا مۇشۇنداق تەملىككىنە تەربىيىلىرىدىن سۆيۈنىمەن.كىچىكىمىزدىن تاكى ھازىرغىچە ئاپام بىزگە شۇنداق تەربىيە قىلاتتى.ئاپامنىڭ سۆزلىرىنىڭ خاتاسى يوق ئىدى،ماڭا ئىشەنگەنلىكىدىن خۇرسەن بولدۇم.شۇنداقلا ماڭا يەنە بىر يولنى ئەسكەرتكەنلىكىدىن خوش بولدۇم.
تەتىلىمنىڭ بىر كۈنى،تولۇق ئوتتۇرىدا ئوقۇغان ساۋاقداشلىرىم مېنى ئىزدەپ ئۇدۇل ئۆيگىلا كەپتۇ.سىڭلىم كۆكتاتقا چىقىپ كەتكەن،شۇلارغا ئۇچرىغان چېغى،ئۇلارنى باشلاپ كىرىپتۇ.
سالام-سائەتتىن كېيىن ئۇلار كېلىش مەقسىتىنى ئېيتتى.ئاۋۇ ئوتتورىدا ئولتۇرغان چاچلىرىنى بۈدۈر قىلىپ تۈگۋالغان قىز-گۈلسارە سۆز باشلىدى:
----ئاداش،تولۇق ئوتتۇرىدىكى سىنىپ مەسئۇلىمىز دۇختۇرخانىدىكەن،شۇ سېنى بىللە بارىدۇ،دەپ ئالايىتەن ئالغىلى كەلدۇق.بىلىمىز،ئاپاڭ كۈلۈپلا تۇرغان بىلەن سېنى قالايمىقان يەرلەرگە بارغۇزمايدۇ،دىگىنە!شۇ ئالايىتەن توغرا چۈشەندۈرەيلى دەپ......
----بارىسەنغۇ!مۇئەللىم ساڭا بەك ئامراقتىغۇ!بارمىساڭ بولمايدۇ جۇمۇ!
ئاپاممۇ ماقۇل بولدى،شۇنداق قىلىپ مۇئەللىمنى كۆرگىلى ماڭدۇق.ناھىيەلىك دۇختۇرخانىغا بارىدىغان بولغاچ  شۇ يەرگە ماڭدۇق.ناھىيە بازىرىغا بېرىپ بىر نەچچە ئوغۇل ساۋاقداشلارمۇ بىزگە قوشۇلدى،ئۇلارنىڭ ئارىسىدا رىشات مېنى كۆرۈپلا ئاغزى ئىچىلدى:
-----يائاللا،سەن بارمۇ-يا ماۋۇ دۇنيادا؟تىببىي ئۇنۋېرسىتىتقا ئۆتۈپلا بىزگە قارىماس بولدۇڭ-ھە!
-----ئۇنداق ئەمەس.
-----بىز ھەر تەتىلدە يىغىلىمىز،سەنلا يوق.خېلى رەڭ تۈزەپ قاپسەن جۇمۇ!چىرايلىق بولۇپ كىتىپسەن....
بىر قاراپ قۇيىۋىدىم،گېپىنى ئوڭشاپ:
----چاقچاق!!ماۋۇ ئاغىنەم تونۇشۇپ قىلىڭلار!!ئىچكىرىدە ئوقۇيدۇ.ئاز قالدى مەكتەپ پۈتكىلى.
ھەممەيلەن سالاملاشتۇق،بىر چاغدا قارىسام ئۇ بالا ماڭا قاراپلا تۇرىدۇ،سەل ئوڭايسىزلىنىپ قالدىم.شۇنداقتىمۇ چاندۇرماسلىققا تىرىشىپ دوستلىرىمنىڭ پارىڭىغا دىققىتىمنى بەردىم.
      مۇئەللىم بىزنى كۆرۈپ شۇنداق خۇش بولدى.ھەممەيلەننىڭ ئوقۇش ئەھۋاللىرىنى بىر-بىرلەپ سوراپ چىقتى،نۆۋەت ماڭا كېلىۋىدى-:
----مانا رەنائاي قىزىمىز!ياخشى ئوقۇڭ!مەكتەپ پۈتتۈرۈپ مانا مۇشۇ دۇختۇرخانىدا ئىشلەڭ!قاراڭ،چىرايلىق بولۇپ كېتىپسىز-ھە!ئىللىقىنە بىر دوختۇر بولىسىز خۇدا خالىسا----كۈلۈپ قويدۇم،مۇئەللىمنىڭ شۇ سۆزى بىلەن قايتىدىن ئىلھاملاندىم.مۇئەللىم بىزگە شۇنداق قان-تەر سىڭدۈرگەن،مانا بۈگۈن شۇ ئەجرىگە جاۋاب قايتۇرىمىز دەۋاتىمىز،مەنمۇ كەسپىمنى ياخشى ئۆگىنىپ مۇئەللىمنىڭ دىگىنىدەك قىلىمەن.رەسمىيەتلەر ئاخىرلاشقاندىن كېيىن قايتىشتۇق،بالىلار تاماق يەيمىز دەپ تۇرۋالدى،لىكىن گۈلسارە،نىگار ئۈچىمىز بىر مەھەللىلىك بولغاچ «ئۆيىمىز يىراق»دىگەننى باھانە قىلىپ ئۇلاردىن ئايرىلدۇق.يولدا پۈتۈن تېما بايىقى بالىنىڭ ئۈستىدە بولدى.
----رەنا!بىلدىڭمۇ؟ئۇ بالىنىڭ دادىسى رىشاتنىڭ دادىسى ئىشلەۋاتقان ئىدارىنىڭ باشلىقىكەن.قارا!ئۆزىمۇ ئىچكىرىدە ئوقۇيدىكەن....
----دادىسىنىڭ خىزمەت سەۋەبى بىلەن مۇشۇ يەردە تۇرۇپ قالىدىكەن-ھە!ئۇ بالىنىڭ كەسپىچۇ ئىنژىنىرلىقكەن-ھە!
يەنە نىمىلەرنى دىيىشتى ئۇلار ئاڭلىغىم كەلمىدى.ئاستا نائۇشنىكنى قۇلقىمغا تىقىپ يېقىملىق ناخشىلارنى ئاڭلاشقا تۇتۇندۇم.

parixta799

ياخشىمۇسىز،نامسىز بۇلاق!(ئىسمىڭىزنى ئۇيغۇرچە قانداق ئاتاشنى بىلەلمىدىم)
نىمانچە يوقاپ كېتىسىز،ئادەمنى تەقەززا قىلىپ؟كۈندە نەچچە رەت يوقلاۋاتىمەن بۇ تېمىڭىزنى.

mikman ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

         تىرىشقان تاغئاشار دىگەن گەپ بار ،  تەرشايلى.