نامسىز بۇلاق

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

نامسىز بۇلاق

      بالىلىق چاغلىرىمنى ئويلىسام تولىمۇ شاتلىنىمەن.مەھەللىنىڭ چېتىگىرەك جايلاشقان ئاددىي ئۆيىمىزدىن دائىم كۈلكە ئاۋازى تارىلىپ ،يولدىن ئۆتكەن قانچە كىشىلەرنى ھەۋەس بىلەن بويۇنداپ قاراتمىغان دەيسىز؟!ئەنە شۇ ھەۋەس بىلەن بويۇنداپ قاراشنىڭ ئۆزىلا مېنىڭ نەقەدەر بەختلىك ئائىلىدە ئۆسۆپ چوڭ بولغانلىقىمنى دەلىللەپ تۇرۇپتۇ.ئۈچ بالىنىڭ كەلگۈسى ئۈچۈن تېنىمسىز تېرىشىۋاتقان دادام،شۇنچە تۈگىمەس ئۆي ئىشلىرى بىلەن ئالدىراش يۈرۈپمۇ بىزگە تەبەسسۇمىنى ئايىماي تەقدىم ئېتىۋاتقان ئاپام،كەينىمدىن  يۈگۈرگىنىچە كونىرىغان سومكىسىنى ئېسىپ گالىستۈكىنى تۈزەشتۈرۈپ قۇيۇشۇمنى ئۆتۈنۈپ  تۇرۋالىدىغان ئىنىم،ھەركۈنى مەكتەپكە مەن بىلەن بېرىش ئۈچۈن قاغىشلىىق قىلىپ يىغلايدىغان  بىلىمگە تەشنا سىڭلىم.....مانا  بۇلار مېنىڭ تۈگىمەس شادىمان ناخشىلىرىم مەنبەسى.مەن ئۇلار بىلەن شۇنچە بەختلىك،ئۇلار بىلەن پۈتۈن دۇنيا مېنىڭ،ئۇلار بىلەن پۈتۈن شاتلىق مەندە.

              شۇنداق قىلىپ،ئىنى-سىڭىللىرىممۇ  رەھىمسىز ۋاقىتنىڭ تىنىمسىزلىكى بىلەن كەينىمدىن تاپ بېسىپ چوڭ بولماقتا ئىدى.ھەممەيلەن مەكتەپتە ياخشى ئوقۇشقا تىرىشاتتۇق.سىڭلىم ئۇسسۇلنى شۇنداق چىرايلىق ئوينايتتىكى،ئۇ دادام بىلەن ئاپامدىكى ئەڭ ياخشى گىنلارنى تاللاپ قۇبۇل قىلغاندەك قىلاتتى.قاملاشقان قەددى-قامەت،جاراڭلىق ئاۋاز،نازۇكلۇق،ھۆر-پەرىلەر سېپىگە قۇشۇلغىدەك ھۆسن-جامالى بىلەن مەھەللىمىزدىكى  بارماق بىلەن سانىلىدىغان گۈزەللەر سېپىگە قۇشۇلدى.ئىنىممۇ  بوش كەلمىدى،مەكتەپتىكى تىرىشچانلىقى،ئېغىر-بېسىق مىجەزى بىلەن ئوخشاشلا ئەڭ ياخشى يىگىتلەرقاتارىدا ئىدى.مەن يەنىلا شۇ نامسىز بۇلاقتەك ھاياتىمنى داۋام ئەتمەكتە ئىدىم،ھىچكىشى مېنىڭ مەۋجۇتلۇقۇمدىن خەۋەرسىز ئىدى.لېكىن شۇ ئىنى-سىڭىللىرىمدىن ئۆزۈمگە روھىي ئوزۇق ئىزدەيتتم،ئۇلارنىڭ غەلبىسى بىلەن قاقاقلاپ كۈلۈپ،غەملىرىگە ئورتاق بولاتتىم.نامسىز بۇلاق بولساممۇ قۇرۇماس سۈيۈم بىلەن ئائىلىنىڭ ھاياتلىق مەنبەسى بولۇشنى ئىستەيتتىم،مانا  مۇشۇنداق تازا ئەقىلگە تولغان چاغلىرىمدا،ئائىلىمىزنىڭ تازا قىرانلىق چاغلىرىدا دادام ئاجايىپ بىر قارارنى چىقاردى،يەنى ئۆيدىن ئايرىلىپ سودا قىلماقچى بولدى.

     شۇنداق،ئېسىمنى بىلگىنىمدە دادام ئۆزگىچە ئىنسان ئىدى،ئادەتتە ماتىماتىكا دەرسلەردىكى بىلمىگەن مەزمۇنلارنى دادام ماڭا چۈشەندۈرۈپ قوياتتى.مۇئەللىمدىن  بىلمىگەن يەرلەرنى ئۆيگە قايتىپ دادامدىن  سورايتتم،دەل دادامنىڭ  ئىلھامى بىلەن مەن قەلبىمگە شۇنچە چوڭ ئۇلۇغ ئارزۇ-ئارمانلارنى پۈككەن ئىدىم.مۇئەللىم بۇيرۇغان ماقالىلىرىمدە دادام چۇقۇم تېلغا ئىلىناتتى،«دادام مۇنداق دېگەن؛دادام  پالۋانلارغا ئوخشاش ھاياتىمدىكى قۇغدىغۇچۇم ؛دادام بىلەن  پۈتۈن ئارزۇلىرىم پەرۋاز قىلىدۇ »دېگەندەك جۈملىلەر دائىم مېنىڭ  ماقالىلىرىمدە ئۇچراپ تۇراتتى.ئەنە شۇ تاپشۇرۇق ماقالىلىرىمدىمۇ مەن يەنىلا ئائىلەمنىڭ بەختىنى كۆز-كۆز قىلاتتىم.دادام چىقارغان بۇ قارار مېنى ئەڭ ھەيران قالدۇرغان بولسا كېرەك،شۇ كۈنى دادام ئېلىپ كەلگەن شۇ تاۋۇزنى پېچىپ ئولتۇرۇپ ئۆزىنىڭ شۇ قارارىنى دېدى،مەن تولىمۇ تەئەججۇپ بىلەن دادامغا تېكىلىپ قالدىم.خۇددى دادامنىڭ ئۆيدىن ئايرىلىپ سودا قىلىشى چەكلەنگەندەك،بەلكىم مېنىڭ قەلبىمدە دادامنىڭ بۇنداق سەپەرلىرى چەكلىنىشى كېرەكتۇ؟!خىلمۇ-خىل ئويلار،چىگىشلەشكەن يىپ كاللىكىگە ئوخشاش مېنى قىينىماقتا،تىت-تىت قىلماقتا،چىشلىرىم كىرىشىپ قۇشۇمىلىرىمنىڭ تۈرۈلگىنى ئۆزۈمگە ئايان،پەقەت خىىيالىمدا دادامنىڭ سەپىرى.ئۇ بىزنى داۋاملىق ئوقۇتۇش ئۈچۈن ئەنە شۇنداق سەرگەردانلىق ھاياتقا تەۋەككۈل قېلىۋاتقاندۇ،بىز ئۈچۈن بولماي يەنە كىم ئۈچۈن؟؟؟

                   شۇنداققۇ،بىر چاغلاردا دادام بېشىمنى سېلاپ ئارزۇلىرىم توغرۇلۇق سوئال سورايتتى،مەن ئادەتتىكىدىن شوخلۇشۇپ:«دادا،ئارزۇلۇرۇم بەك كۆپ.قايسىسىنى ئاڭلايسىز؟»دېسەم.دادام  بۇرۇتلىرىنى سېلاپ قۇيۇپ:«قېنى ئەڭ ئۇلۇغلىرىنى ئاڭلاي »دەيتتى.مەن قىلچە تارتىنماي ھەممىنى دەيتتىم،شۇچاغدا دادامنىڭ چىرايىدا بىلىش تەس بولغان بىر خىل ئەنسىرەش شۇڭغۇپ ئۆتەتتى.ھازىر بىلگىنىمدە ئۇ دەل ئارزۇلۇرۇمنىڭ ئەمەلگە ئېشىشى ئۈچۈن بولغان ئەنسىرەش ئىكەن.ئۇ «بالىلىرىم ئۇلۇغ ئارزۇلارنى كۆڭلىگە پۈكۈپتۇ،ئۇلار ئەمەلگە ئاشۇرۇش كېرەك.ئەمەلگە ئېشىشى ئۈچۈن پۇل كېرەك.دادا  بۇلۇپ تۇرۇقلۇق بالىلىرىمنىڭ ئارزۇلىرى ئۈچۈن يول ھازىرلىشىم كېرەك»دەپ ئويلاپ بىزدىن يىراقلاپ پۇل تاپماقچى بولۇپتۇ.تېخى ئۆزۈمنىڭ ئۇلۇغ ئارزۇلىرىمنى دادام بىلەن ئورتاقلاشتىم دەپ ئويلاپ يۈرۈپتىمەن.ئەمەلىيەتتە دادامغا شۇ ئارزۇلىرىم بىلەن كۆرۈنمەس يۈكنى ئارتىپتىمەن ئەمەسمۇ؟؟دادامدىن پەخىرلىنىشىم كىرەكقۇ،لېكىن يەنە بىر يەرلىرىمدىن دادام مۇشۇ كەتكەنچە بىزدىن ئايرىلىدىغاندەك قىلاتتى.يىراق شەھەرلەردە ناتونۇش مۇھىتتا دادامنىڭ پۇل تېپىش ئۈچۈن ھەممىنى قىلىۋاتقان شۇ تۇرقىنى ئويلىۋىدىم،گېلىم ئاچچىق بولغىلى تۇردى،شۇنداق بېشىمنى كۆتۈرۋىدىم.دادامنىڭ جەسۇرلۇق چاقناپ تۇرغان كۆزلىرى مېنىڭ ئازاپ،ئەنسىرەش،قىيماسلىق شولا تاشلاپ تۇرغان كۆزلىرىم بىلەن ئۇچراشتى،لېۋىمنى چىڭ چىشلىدىم.شۇ چىشلەش بىلەن خۇددى ئۆزۈمگە بىر خىل كۆرۈنمەس باتۇرلۇق تىلەۋاتقاندەك قىلاتتىم،ھەممەيلەن تاۋۇزنى يەپ بولۇپ تۇرۇشىغا مەن تاۋۇز شۆپۈكلىرىنى باھەنە قىلىپ ئېغىل تەرەپكە ماڭدىم.ئېغىلغا كېرىپ قانداق يىغلاپ تاشلىغىنىمنى بىلمەيمەن.شۇ تاپ پەقەت شۇنداق تىلەك تىلىدىم:«دادام ئامان-ئېسەن بۇلسۇن،ئائىلىمىز دادام بىلەن مەزمۇت،ئېي خۇدا،پەرزەنتلىرى ئۈچۈن جاپاغا ئاتلانغان شۇ دادامغا ئەڭ يېقىن يوللارنىڭ تەقدىم ئەتكىن.......»شۇنداق تىلەكلىرىم بىلەن ئازدۇر-كۆپتۈر مەدەتكە ئېرىشكەندەك ھېس قىلىپ ئېغىلدىن ئاستا يېنىپ چىقتىم،يازلىق چايخانىمىزدىن تارىغان شوخ كۈلكە ئاۋازى مېنىمۇ شوخ كۈلدۈردى.ئاستا ئۇلارغا يېقىنلاشتىم،كۈلكە ئاجايىپ ئۇقۇم ھە!بايام تېخىلا ياشلانغان كۆزلىرىمنى سۈرتكەن ئېدىم.مانا ئەمدى يەنە بىر قېتىم شاتلىقا ھەمراھ مىنۇتلاردا تاتلىق كۈلمەكتىمەن،ھايات قەنتىنى چاقماقتىمەن.دادامنىڭ كۈلكىدىن چاقنىغان،باتۇرلۇق نۇرلىرى يېغىپ تۇرغان چىرايىغا قاراپ شۇنداق نىدا قىلدىم:«دادا،چۇقۇم ياخشى ياشاڭ،ھەرگىز ئاغرىپ قالماڭ.چۇقۇم جىق پۇل تاپالايسىز،بىز سىزگە ئىشىنىمىز.ھاياتىم دادام.بەختىم دادام!!»


داۋامى ئىنكاس شەكلىدە يولىنىدۇ...

tabassumay

  بەك ياخشى باشلىنىپتۇ ، داۋامىغا تەشنامەن ، قەلىمىڭىز ئۇتۇقلۇق بولسۇن !

newcaravan

بەك ياخشى باشلاپسىز، ئاخىرىنىمۇ تېزرەك يىزىۋەتكەن بولسڭىز، داۋامىنى ئوقۇشقا قىزىقىپ قىلىۋاتىمەن.
يازغان يازمىڭىزغا كۆپ رەھمەت! اللە قولىڭىزغا دەرت بەرمىسۇن!
ئەسىرىڭىزنىڭ داۋامىغا تەشنامەن.

ArislanMemet

ئەسەرنى تولۇق كۆرۈپ بولۇپ ئاندىن باھا بېرەي ، لىكن ئەسەرنىڭ بۇ بىر پارچىسىنى كۆرۈپ ، پۈتۈن ئەسەرنىڭ ياخشى چىققانلىقىغا كۆزۈم يەتتى .

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

رەھمەت،تورداشلىرىم!!سىلەرنىڭ سەمىمىي پىكىرلىرىڭلار  بىلەن تېخىمۇ ئۈمىتلىنىمەن،جانلىنىمەن!!رەھمەت،سىلەرگە!

langarlek

قەلىمىڭىز ھارمىغاي،ئاخىرنى كۈتۈمەن.

sultanman

ئەسەر ئىگىسىگە رەخمەت ئوبدان يېزىپسىز تېخىمۇ تىرىشىڭ ..............................

lovely710 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

                 نامسىز  بۇلاق(2)
       نامسىز بۇلاقنىڭ مانا مۇشۇ تاتلىق ئارزۇلىرى يەنىلا داۋام ئەتمەكتە.دادام بىزگە قىيمايمەن دەپ بىر كۈنى تاڭ سەھەردىلا يولىغا راۋان بوپتۇ.شۇ كۈنى بىر كۈن ئۆيدە تۈزۈكرەك گەپمۇ بولۇنمىدى،ئاپاممۇ تولىمۇ جىم كۆرۈنەتتى،ھاياتنىڭ شاتلىقىنىڭ زادى نېمە ئىكەنلىكىنى شۇ چاغدا بىلگەن ئىدىم.دادام بولغان بولسا ئاپام ئەتكەن تاماقلارنى تازا ماختايتتى-دە،ئاپامنىڭ بىر كۈنلۈك جاپالىرىنى شۇنداقلا ئۇنتۇلدۇرىۋىتەتتى،ئاپامنىڭ كۈلكىسى بىلەن بىزمۇ كۈلەتتۇق.ئەنە شۇنداق چاغلار ئەمدى بىزگە خۇش ئېيتىپ ئۇزاپ كەتكەندەك قىلاتتى.ئاپامدىن تارىغان بۇ غەمكىنلىك ھەممەيلەننى تۈگەشتۈرەتتى.ئاپاممۇ بۇ ئايرىلىشنىڭ مۇشۇنداقلا ئاخىرلىشىدىغىنىنى بىلگەندەك بىزگىمۇ كۆپ گەپ قىلمىدى.ئىنىم دادامنىڭ ئورنىدا پۈتۈن قوي،كالىلارنىڭ ھەلىپىنى ئەتتى،سۇغاردى.قارىغاندا ئۇمۇ نۇرغۇن ئىشلارغا پىشىپ قالغاندەك قىلاتتى،تېخىمۇ ئېغىر-بېسىق بولۇپ كەتكەندەك قىلارتتى،ئۇنىڭ قىلغان ئىشلىرىنىڭ ئىنچىكلىكى بىزگە يەنە دادامنى ئەسلىتەتتى.سىڭلىممۇ بۇرۇنقى كەپسىزلىكلىرىنى تاشلاپ يەنە بىر قېتىم چوڭ قىز بولغان ئىدى.شۇنداق قىلىپ بىز ئاستا-ئاستا دادام بولمىغان مۇھىتتا ئۆزىمىزنى تاۋلىماقتا ئىدۇق.دادامنىڭ سىرتتىكى ئىشلىرىغا ئەڭ ياخشى تىلەكلەرنى تىلەيتتۇق.
     كۈنلەر  يەنىلا ئۆز رېتىمى بىلەن.ئۇ ھەممە نەرسىدىن پەرۋاسىز ئىدى.مەيلى سەن قانداق كەيپىياتتا بول،ھايات تەرىپىدىن قانداق ئەخمەق بول ،ئۇ يەنىلا ساڭا ئۆزىنىڭ ھەيۋىسىنى كۆز-كۆز قىلىدۇ.شۇنداق قىلىپ دادام كەتكىلىمۇ خېلى كۈنلەر بولدى.ئۇ پات-پات مەھەللىمىزدىكى بىردىنبىر دۇكانغا تېلفۇن قىلىپ ئاپام بىلەن قىسقىغىنە سۆزلىشەتتى.ئاپام بۇنداق چاغلاردا بىزگە تولىمۇ خۇشال كەيپىيات بىلەن دادامنىڭ ياخشى تۇرۋاتقانلىقىنى يەتكۈزەتتى.ئۇنىڭ چىرايىدىكى تاتلىق تەبەسسۇمدىن بىزمۇ خاتىرجەم بولاتتۇق.شۇنىڭ بىلەن ئاپام بىزنى باغرىغا مەھكەم بېسىپ تۇرۇپ:«بالىلىرىم،ياخشى ئوقۇڭلار،داداڭلار سىلەرنى دەپ ياقا يۇرتلاردا جاپا چېكىۋاتىدۇ......ئارزۇلىرىڭلار ئۈچۈن چۇقۇم ياخشى ئۆگىنىڭلار....»دەيتتى.بىزمۇ ئاپامغا ئۆز ئارزۇلىرىمىزنى بەس-بەستە مەلۇم قىلاتتۇق.دادام كېتىپ ئىككى-ئۈچ ئايغىچە بىز تولىمۇ جاپا تارتتۇق.سىڭلىم بىرنەچچە قېتىم ئوزۇقلۇق يېتىشمەي يىقىلىپ چۈشۈپتۇ،مۇئەللىملىرى يىغىش قىلىپ بەرگەن 30نەچچە يۈەنگە بىرنەچچە كۈن قۇۋۋەت تۇلۇقلىغان بولدى،كېيىن ئامال قانچە؟يەنىلا ئۆز تۇرمۇشىمىزغا قايتتۇق.
                  دادامنىڭ زادى قانداق ئىشلار بىلەن بەنت بولۇۋاتقانلىقىنى پەقەتلا بىلمەيتتۇق،كۈنلەرنىڭ بىرىدە مەھەللىمىزدىكى  ئەركىن داداملارنىڭ چوڭ شەھەردە ئوقۇۋاتقان  قىزىدىن دادامنىڭ ئەھۋالىنى بىلگىم كېلىپ ھويلىسىغا كېرۋىدىم.دەل زىننەت  ئاپام بىلەن قىزىنىڭ دادام تۇغرۇلۇق سۆھبىتىگە ئۈلگۈرۈپتىمەن:
----بەكمۇ ئىچىم سىرىلدى،ئەخمەت ئاكامغا.خىجىل بولۇپ قالمىسۇن دەپ تۇنۇشلۇق بەرمىدىم.
----ھەي،بىچارە!!!شۇ بالىلىرى ئۈچۈن شۇنداق جاپا تارتىۋاتىدۇ ئۇ!بالىلىرى شۇنداق يىقىشلىق ،رايىش،ئۇقۇمۇشلۇق چوڭ بولدى.ئاللاھ  ياخشى كۈنلەرنى ئاتا قىلسۇن!ئاينۇر قىزىم.ھەرگىزمۇ بۇ گەپلەرنى جەننەت ھەدەڭگە  دەپ يۈرمە.شۇنداق ياخشى تۇرۋېتىپتۇ  دەپ  قۇيغىن.بولمىسا ئەنسىرەپ  قالىدۇ.
----بىلدىم،ئاپا!!!
       كۆزۈمدىن ياشلار تۆكۈلدى،شۇ تاپتا ئۆزۈمنى شۇنداق  كىرەكسىز ھىس قىلدىم،دادامنىڭ بىردەم رىكشا سۆرەشلىرى؛يەنە بىردەم ۋوگزاللاردا باشقىلارنىڭ يۈك-تاقلىرىنى كۆتۈرۈپ يۈرۈشلىرى؛يەنە بىردەم ئەخلەتلەر ئارىسىدىن پۇلغا يارىغىدەك بىر نەرسە ئىزدەپ يۈرۈشى.......ئېشقىلىپ مانا شۇ دەقىقىدە ھەممە ئېغىر ئىشنى دادام قىلىۋاتقاندەك بىلىندى.دادام  بىزگە سودا قىلاي دەيمەن دىگىنى يالغان ئىكەندە!!شۇنداق روھسىز قەدەملەر بىلەن ئاستا مىڭىپ ئۆيگە كەلدىم.ئاپام ئازراق پۇل قېلىش ئۈچۈن تۇخۇملارنى بازارغا ئىلىپ ماڭغان ئىكەن.ئالاھىدە سېۋىتىنى قويۇپ:
----سوراپ چىقتىڭمۇ،قىزىم؟قانداق تۇرۇپتۇ داداڭ؟؟
----ياخشىكەن،يىراقتىن كۆرۈپتۇ شۇ.
----ئەمىسە نىمىشكە بۇنچە غەمكىنلىشىپ كەتتىڭ بالام؟؟
----ھېچنەرسە ئاپا.
  شۇنداق دەپلا ئاپامنى چوڭ ھويلىدا يالغۇز قالدۇرۇپ ئۆيگە كېرىپ كەتتىم.يەنە تۈگىمەس خىياللارنى باشلىدىم.ئازاپ،غەم،دادامنىڭ شۇ كۈنلىرىگە ئۆزۈمنى سەۋەبكاردەك ھېس قىلاتتىم.ياش تۆكىمەن،سۈرتىمەن،شۇنداق قىلىپ ئىنىمنىڭ قوي-كالىلارنى ھەيدەپ كىرگەن ئاۋازى بىلەن تەڭ خىياللارنى يىغىشتۇرۇپ ھويلىغا چىقتىم.ئىنىمنىڭ ئەسكەرتىشى بىلەن تاماققا تۇتۇندۇم.
    مانا دادام كەتكىلى ئۈچ ئاي بولۇپ ئون كۈن ئاشقان كۈن،نەق يۈز كۈن بوپتۇ.چۈشتە مەكتەپتىن كەلسەك ئاپام داداڭلار كىلىدىكەن دېدى.خوشاللىقتىن ھەممەيلەن ئاز قالدۇق ئۆينىڭ ئۆگزىسىنى ئېچىۋەتكىلى،چۈشتىن كېيىن ھەممەيلەن دېيىشىۋالغاندۇق تەڭلا مەكتەپتىن قايتتۇق،يولدا ئىنىم بىلەن سىڭلىم دادامنىڭ  قانداق بولۇپ كەتكەنلىكىنى پەرەز قىلىشاتتى.ئۇلارنىڭ خىيالىدا دادام تېخىمۇ قاملاشقان بولۇپ كەتكەن ئىدى.ئۇلارنىڭ ساددا خىيالى بىلەن مەنمۇ دادامنى يەنە بىر قېتىم شۇنداق پەرەز قىلدىم:ئۇچىسىغا ياراشتۇرۇپ كاستۇم-بۇرۇلكا كىيىۋالغان،ئاياقلىرى پارقىراپ ئۆز ئەكسىنى كۆرگىدەك دەرىجىدە،تېخى بىز كۆرۇپمۇ باقمىغان ئاشۇ يان تېلفونىمۇ باركەن.....دەل شۇ يەرگە كەلگەندە ئاينۇر ھەدىنىڭ سۆزلىرى قۇلاق تۈۋىمدە جاراڭلاپ ئۆتتى.ياق،دادامنى بۇنداق خىيال قىلالمايمەن،دادام  ئامان-ئىسەن بولسىلا بولدى.يەنە كۆڭلۈم يېرىم بولۇشقا تەمشىلۋىدى،دەرھال كۆز ياشلىرىمنى سۈرتۈپ يولغا راۋان بولدۇم.
     ئەنە دادىمىز.كۈلكىسى يەنىلا شۇ پېتى.ياراشتۇرۇپ بىر قۇر كىيىۋالغان بولسىمۇ مەن يەنىلا ئۇنى بەكلا جاپا تارتقاندەك ھېس قىلدىم.چۈنكى ھەممە ئىشلار ماڭا ئايان ئىدى.ئىنىم بىلەن سىڭلىم يۈگۈرۈپ بىرىپ دادامغا ئېسىلىپ ئۇنى قايتا-قايتا ھىدلىدى،دادام  ئىنىم بىلەن سىڭلىمنى ئەركىلىتىپ بولۇپ ماڭا قاراپ:
----رەنا  قىزىم،كۆرگىڭ كەلمىدىمۇ داداڭنى ؟دېگەندىلا ئاندىن ئىتىلىپ بېرىپ دادامنى چىڭ قۇچاقلىدىم.ئاپاممۇ كېلىپ چاچلىرىمنى  قايتا-قايتا سىلىدى.


بۇ ئىككىنجىسى  ئىنكاس  شەكلىدە  يوللىنىپ   قالدى ،توغرا  چۈشىنەرسىلەر،يەنە  بىر قېتىم  رەھمەت!!

langarlek

نىمە دىيىشنى بىلمەي قالدىم......لىكىن ھەممىمىز تىرىشىمىز كىرەك.تىرىشمىساق ياخىشلانمايدۇ بۇ كۈنلەر...