ئىلى دىيارى بلوگى

شېئىرىم مىنىڭ ھەمرايىم

مىسىرالار تىزىمەن جىمجىت كېچىدە،

زەنجىردەك باغلىنار ھىسيات بىرمۇ-بىر.

بەزىدە ھەمرادۇر يۇلتۈز بىلەن ئاي،

كۈنلىرىم ئۇلۇشۇپ كىلەر سىنتەبر.

كەلگەندە مۇدىھىش فىېۋىرال ئىيى،

پاناھسىز دەرۋىشتەك نىدا قىلىمەن.

شېئىرىم ئوت بولۇپ ھەمرا بولمىسا ،

تەنھالىق ئىلكىدە نابۇت بولىمەن.

نازلانغان قىز كەبى باھار شامىلى،

ۋاراقنى ئۇچارتاركىرىپ يوچۇقتىن.

قىزغىنىپ قەلىمىم تېز-تېز سەكرەيدۇ،

ئىلھامدىن زوق ئىلىپ پۇتەر تۇيۇقتىن.

بەزلىمەك بولىمەن دائىم كۆڭلۈمنى ،

مىسرادىن گۈلدەستە تىزىپ ھەر زامان.

شۇندىمۇ ۋىجدانىم قويماي ئارامدا،

يازغىنا دەر دائىم رەزىل بۇ جاھان!

بەزىدە ئويلىرىم تولار سۇئالغا،

ئىزدەيمەن جاۋاپنى شۇندائەسيادىم.

تەسەللى بېرىدۇ مىسرالىرىدىن،

ھەمسۆھبەت شېئىرىم مىنىڭ ھەمرايىم.