ﮬﯧﭽﻜﯩﻤﮕﻪ ﯞﻩﺩﻩ ﺑﻪﺭﻣﻪﻳﻤﻪﻥ

ﻣﻪﻥ ﻳﺎﻟﻐﺎﻧﭽﻰ. ﻳﺎﻟﻐﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﺧﯩﻞ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ ﺋﻮﻏﻠﯘﯕﻨﯩﯔ ﻗﻪﻏﯩﺸﻠﯩﻜﯩﺪﯨﻦ ﺯﯦﺮﯨﻜﯩﭗ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻛﻪﭼﺘﻪ ﺳﺎﯕﺎ ﺋﺎﻳﺮﯗﭘﯩﻼﻥ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺑﯧﺮﻩﻱ ﺩﯦﺴﻪﯕﻤﯘ (ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺋﺎﻳﺮﻭﭘﯩﻼﻥ ﺗﯜﮔﯜﻝ ﺑﯩﺮ "ﺷﻴﺎﻟﻰ" ﻣﺎﺭﻛﯩﻠﯩﻖ ﻣﺎﺷﻨﯩﻨﯩﻤﯘ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺑﯧﺮﻩﻟﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﯔ ﺋﯚﺯﯛﯕﮕﻪ ﺋﺎﻳﺎﻥ)، ﻳﺎﻛﻰ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯩﺘﺎﺏ ﺳﻮﺩﯨﮕﯩﺮﯨﮕﻪ ﺭﻭﻣﺎﻧﯩﻢ ﻣﯘﺷﯘ ﺋﺎﻳﻨﯩﯔ ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﺪﺍ ﺭﻩﺳﻤﯩﻲ ﭘﯜﺗﯩﺪﯗ، ﮬﺎﻳﺎﻝ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﻼ ﺗﺎﭘﺸﯘﺭﯗﭖ ﺑﯧﺮﯨﻤﻪﻥ ﺩﯦﺴﻪﯕﻤﯘ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷﻼ ﻳﺎﻟﻐﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﻛﯚﯕﻠﯜﯕﺪﻩ ﺋﺎﯞﯗ ﺩﻭﻗﻤﯘﺷﺘﯩﻜﻰ ﺋﯩﺸﺮﻩﺗﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻧﻪﭘﺴﯩﯖﻨﻰ ﻗﺎﻧﺪﯗﺭﯗﭖ ﻛﯧﻠﯩﺸﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺑﺎﺭﻣﯩﻐﯩﻨﯩﯔ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻳﺎﻟﻐﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.
ﺩﯦﺮﯨﺰﻩ ﺋﯘﭼﯘﻕ، ﺋﺎﺭﺍﻣﺒﻪﺧﻪﺵ ﻳﺎﺯ ﺷﺎﻣﯩﻠﻰ ﻳﻮﻕ ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﻳﻪﻟﭙﯜﻳﺪﯗ، ﻣﻪﯕﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺳﯜﻳﯩﺪﯗ، ﻣﺎﯕﺎ ﮬﺎﺯﯨﺮﻧﯩﯔ ﺷﺎﭘﺎﺋﯩﺘﯩﻨﻰ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﯗﺭﯨﺪﯗ. ﮬﺎﺯﯨﺮ ﺋﯘ ﺑﯩﺮ ﭘﯩﻴﺎﻟﻪ ﻣﻪﻱ. ﺳﻪﻥ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯩﭽﯩﺴﻪﻥ، ﺋﯩﭽﯩﭗ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯘﻧﻰ ﺗﯧﺨﻰ ﺋﯩﭽﻤﯩﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﯖﺪﯨﻦ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﻠﯩﻘﺎﭼﺎﻥ ﻗﯘﺭﯗﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﺗﻠﯩﻜﯩﺪﯨﻦ ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻠﯩﻨﯩﺴﻪﻥ. ﻣﻪﻥ ﺗﻪﻧﺘﻪﺭﺑﯩﻴﻪ ﺧﻪﯞﻩﺭﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﻗﯩﺰﯨﻘﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﺍ ﺳﺎﺧﺘﯩﻠﯩﻖ ﻳﻮﻕ ﺩﻩﭖ ﻛﯧﺴﯩﭗ ﺋﯧﻴﺘﺎﻟﻤﯩﺴﺎﻣﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺋﻪﯓ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﻰ ﺭﻩﺗﺘﻪ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﻏﺎﻥ (ﻳﺎﻛﻰ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺗﻪﺳﻪﯞﯞﯗﺭ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ) ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯚﺭﯛﺭﻣﻪﻧﻨﯩﯔ ﻏﻪﺯﻩﭘﺘﯩﻦ ﻛﯩﺮﯨﺸﻜﻪﻥ ﭼﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﻰ، ﭼﯩﯔ ﺗﯜﮔﯜﻟﮕﻪﻥ ﻣﯘﺷﺘﯘﻣﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﺎﻣﺎﻟﯩﻢ ﻳﻮﻕ. ﺋﯘ ﯞﺍﻗﯩﺮﯨﻴﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯗ، ﺷﯩﺮﺩﻩﻙ ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺋﺎﯞﯗ ﻛﯜﭼﺘﯜﯕﮕﯜﺭ ﺋﻪﺑﻠﻪﺧﻨﯩﯔ ﻗﺎﭘﯩﻘﯩﻐﺎ ﺑﯩﺮﻧﻰ ﻗﻮﻳﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯗ. ﭘﻪﻗﻪﺕ، ﺗﻮﯞﻻﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﯞﻩﺗﻪﻧﺪﯦﺸﯩﻐﺎ ﻣﻪﺩﻩﺕ ﺑﯧﺮﯨﺪﯗ. ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﺑﯘ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮﺩﯨﻦ ﺑﯩﺮ ﮬﻮﻗﯘﻗﻰ. ﺑﯩﺮﺩﯨﻦ-ﺑﯩﺮ ﯞﻩﺯﯨﭙﯩﺴﻰ...
ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻥ ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻢ ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺳﯩﻴﻼﭖ، ﺋﺎﺭﻗﯩﺪﯨﻦ ﻟﻪﯞﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺳﯜﻳﯜﭖ ﺋﻮﻳﻐﺎﺗﻘﺎﻧﯩﺪﻯ، ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺳﯩﻴﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﻏﻪﺯﻩﭘﺘﯩﻦ ﻳﯧﺮﯨﻠﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ ﻟﻪﯞﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺳﯜﻳﯜﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺋﯩﻨﺘﺎﻳﯩﻦ ﺑﻪﺧﺘﻠﯩﻚ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﯩﺪﯨﻢ. ﻣﯧﻨﻰ ﻏﻪﺯﻩﭘﻠﻪﻧﺪﯛﺭﮔﯩﻨﻰ ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻢ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﺪﻩﻙ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷﻼ ﺑﻪﺧﺖ ﺑﯜﺷﯜﻛﯩﺪﻩ ﻳﯧﻨﯩﻚ ﺗﻪﯞﺭﻩﺗﻜﯩﻨﯩﻤﯘ ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻢ ﺋﯩﺪﻯ... ﺷﯘ ﺗﺎﭘﺘﺎ ﺑﯩﺮﺩﯨﻨﻼ ﺑﻮﻳﺘﺎﻕ ﯞﺍﻗﯩﺘﻠﯩﺮﯨﻢ ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﯨﻦ ﻛﻪﭼﺘﻰ. ﻳﺎﺗﺎﻗﻘﺎ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻛﯧﻠﻪﺗﺘﯩﻢ، ﺧﯩﻴﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻤﺪﻩﻙ ﭼﯧﭽﯩﻠﯩﭗ ﻳﺎﺗﻘﺎﻥ ﻛﯩﺘﺎﺏ-ﮊﯗﺭﻧﺎﻟﻼﺭﻏﺎ ﺳﯘﻏﯘﻕ ﻧﻪﺯﻩﺭ ﺳﯧﻠﯩﯟﻩﺗﻜﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻳﯩﻐﯩﻠﻤﯩﻐﯩﻠﻰ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻛﯜﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻳﻮﺗﻘﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﯩﻼ ﻳﺎﻧﭙﺎﺷﻼﻳﺘﺘﯩﻢ، ﺧﻮﺷﻴﺎﻗﺴﺎ ﺗﺎﻣﺎﻛﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻝ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺋﻮﺕ ﻳﺎﻗﺎﺗﺘﯩﻢ - ﺩﻩ، ﺋﯩﺮﻩﻧﺴﯩﺰ ﺷﯘﺭﺍﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻼﻳﺘﺘﯩﻢ ﺧﻮﺷﻴﺎﻗﻤﯩﺴﺎ ﭼﺎﻗﯩﺮﻏﯘﻣﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﺋﯘ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ ﭼﺎﭼﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﻳﺘﺘﯩﻢ. ﺋﯘ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ ﭼﺎﭺ ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻥ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻮﻳﻐﺎﺗﻤﺎﻳﻼ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﻯ.... ﻣﺎﯕﺎ ﺋﺎﻳﺎﻧﻜﻰ، ﺋﯘ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ ﭼﺎﭺ ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻢ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﺎﻳﺎﻟﻠﯩﻤﻤﯘ ﺋﯘ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ ﭼﺎﭼﻘﺎ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﺎﻳﺘﺘﻰ. ﺋﻪﻣﻤﺎ، ﺋﯘ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ ﭼﺎﭼﻤﯘ، ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻤﻤﯘ ﺑﻪﺭﯨﺒﯩﺮ ﺋﺎﻳﺎﻝ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﺎﻳﺎﻝ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﯧﺰﯨﺘﻘﯘ، ﺋﯘ ﺳﯧﻨﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﯚﻣﯜﺭ ﺋﺎﺯﺩﯗﺭﯨﺪﯗ، ﺋﺎﻳﺎﻝ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﻪﻳﻨﻪﻙ، ﺋﯘ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﭼﯧﻘﯩﻠﯩﺪﯗ. ﮬﻪﺭ ﺑﯩﺮ ﺳﯘﻧﯘﻗﻰ ﺋﯚﺯﯛﯓ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺋﻮﻳﻠﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭﻻﻳﺪﯗ. ﺋﺎﻳﺎﻝ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﯧﺌﯩﺮ، ﻳﺎﻛﻰ ﺳﻪﻥ ﺋﺎﺭﻣﺎﻥ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﻟﻪﺯﺯﻩﺗﻠﯩﻚ ﺑﯩﺮ ﻗﺎﭼﺎ ﺗﺎﻣﺎﻕ. ﺋﯘﻧﻰ ﻳﺎﺯﺍﻱ ﺩﻩﻳﺴﻪﻥ، ﺋﯚﺯﯛﯕﻨﯩﯔ ﺋﯘﻧﻰ ﺧﯧﻠﻰ ﺑﯘﺭﯗﻧﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻼﭖ ﻳﯧﺰﯨﯟﺍﺗﻘﯩﻨﯩﯖﻨﻰ، ﺋﯘﻧﻰ ﻳﻪﭖ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﮬﯘﺯﯗﺭﻟﯘﻕ ﺑﯩﺮ ﻛﯩﻜﯩﺮﮔﯩﻨﯩﯖﻨﻰ ﺋﯧﺘﯩﺮﺍﺏ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺴﻪﻥ...
ﺋﻮﻏﻠﯘﻡ ﻛﻪﭼﺘﻪ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﻳﻪﻧﻪ ﺭﻩﻧﺠﯩﺸﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﻣﻪﻥ ﺑﯜﮔﯜﻧﻤﯘ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﺑﺎﺭﺍﻟﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺋﯘ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺩﺍﺩﯨﺴﻰ، ﺋﺎﻛﯩﺴﻰ ﯞﻩ ﺋﺎﭘﯩﺴﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﺘﻪ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﺸﻨﻰ ﻧﻪﻗﻪﺩﻩﺭ ﺋﺎﺭﺯﯗ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ - ﮬﻪ!
ﺋﯚﻳﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﺘﯩﻢ، ﻗﯘﻟﯘﻣﺪﺍ ﻗﺎﺭﺍ ﺳﻮﻣﻜﺎ. ﭘﻪﺷﺘﺎﻗﺘﯩﻦ ﭼﯜﺷﯜﯞﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺧﯩﻴﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻤﺪﺍ ﭘﺎﻳﺎﻧﺴﯩﺰ ﺩﺍﻻ...
ﺳﻪﻥ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺳﻪﻥ ﺋﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ. ﺋﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﻣﻪﻥ ﻳﻮﻕ. ﺋﯩﻜﻜﯩﻤﯩﺰ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﭼﯜﺷﺘﯩﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺳﯘﺯﯗﻟﯘﭖ ﻳﺎﺗﯩﺪﯗ.
ﺑﯘ ﻗﻪﻏﻪﺯﮔﻪ ﺗﺎﻣﻐﯘ ﻗﻮﻳﺪﯗﺭﯗﺵ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺗﺎﻣﻐﯘ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻳﯘﻣﯘﻻﻕ ﻧﻪﺭﺳﻪ. ﻳﯘﻣﯘﻻﻕ ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺟﯩﻢ ﺗﯘﺭﻣﺎﻳﺪﯗ، ﺷﯘﯕﺎ ﺋﯘﻧﻰ ﻗﻮﻏﻼﻳﻤﯩﺰ. ﺑﯩﺮﯨﻨﭽﻰ ﺗﺎﻣﻐﯘ ﻗﯘﻳﯘﻟﻐﺎﻧﺪﺍ ﺋﯩﻜﻜﯩﻨﭽﻰ ﺗﺎﻣﻐﯘﻧﯩﯔ ﯞﻩﺳﯟﻩﺳﯩﺴﻰ ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻥ ﺗﺎﻣﺎﻕ ﻳﯩﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﯓ ﭼﯜﺷﺘﻪ ﻳﻪﻧﻪ ﻗﯘﺭﺳﯩﻘﯩﯔ ﺋﺎﭼﻘﺎﻧﺪﻩﻙ.
ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﻗﯘﻳﺎﺵ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﺍ.
ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﻳﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪﻩ.
ﻣﻪﻥ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﮬﯧﭽﻜﯩﻤﮕﻪ ﯞﻩﺩﻩ ﺑﻪﺭﻣﻪﻳﻤﻪﻥ. ﺭﺍﺳﺖ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﮬﯧﭽﻜﯩﻤﮕﻪ ﯞﻩﺩﻩ ﺑﻪﺭﻣﻪﻳﻤﻪﻥ...

ﺑﯜﮔﯜﻥ ﻳﻪﻧﻪ ﺳﯚﺯﻟﯩﮕﯜﻡ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺋﻪﻣﻤﺎ، ﺑﯜﮔﯜﻥ ﻣﻪﻥ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﻰ ﻗﯧﺘﯩﻤﻘﯩﺪﻩﻙ ﺗﺎﻣﻐﯘ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺳﯚﺯﻟﯩﻤﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻢ، ﺑﻮﻳﺘﺎﻗﻠﯩﻘﺘﯩﻜﻰ ﺧﻪﻗﻜﻪ ﭼﯩﺶ ﻳﯧﺮﯨﭗ ﺩﯦﮕﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺳﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻤﺎﺳﻠﯩﻘﯩﻢ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺋﺎﻳﺎﻝ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺳﯚﺯﻟﯩﻤﻪﺳﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﺎﻣﺎﻟﯩﻢ ﻳﻮﻕ. ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺩﯦﺴﻪﯕﻼﺭ، ﻣﻪﻥ ﺗﯧﺨﻰ ﻣﯘﺷﯘ ﻳﯧﺸﯩﻤﻐﯩﭽﻪ ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﺪﯨﻦ ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﭖ ﻛﯧﺘﻪﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﮬﻪﺭ ﻛﯜﻧﻰ ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻦ ﻗﺎﭼﯩﻤﻪﻥ، ﺋﯘﻻﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﭼﺎﻗﯩﺮﯨﭗ ﺗﯘﺭﺳﯩﻤﯘ، ﺗﻮﺧﺘﯩﻐﯘﻡ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻳﯧﻨﯩﻐﺎ ﺑﺎﺭﻏﯘﻡ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﻗﺎﭼﯩﻤﻪﻥ. ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﻪﺳﻪﺑﯩﻲ ﻳﯜﮔﺮﻩﻳﻤﻪﻧﻜﻰ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ 18 ﻳﺎﺷﻠﯩﻖ ﺑﺎﻻ ﺋﻪﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻤﻨﯩﻤﯘ ﺋﯘﻧﺘﯘﻳﻤﻪﻥ. 6-ﻗﻪﯞﻩﺗﻜﻪ ﭼﯩﻘﻘﯘﭼﻪ ﺋﯚﭘﻜﻪﻡ ﺋﺎﻏﺰﯨﻤﻐﺎ ﻛﻪﭘﻠﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭﺩﯨﻦ ﻗﯧﭽﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺯﺍﺩﻯ ﮬﺎﺭﻏﯩﻨﻠﯩﻖ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻦ ﻗﯧﭽﯩﺶ، ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻦ ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﺵ ﺋﯩﺴﺘﯩﻜﻰ ﻣﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﻪﺩﻩﮬ ﻟﻪﺯﺯﻩﺗﻠﯩﻚ ﻣﻪﻱ...ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻦ ﻗﺎﭼﻤﯩﺴﺎﻡ، ﺋﯘﻻﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﻗﻮﻏﻠﯩﻤﯩﺴﺎ ﻣﻪﯞﺟﯘﺗﻠﯩﻘﯩﻢ ﻳﯘﻗﺎﻟﻐﺎﻧﺪﻩﻙ، ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻤﻨﯩﯔ، ﻳﻪﻧﻪ ﻳﺎﺷﯩﺸﯩﻤﻨﯩﯔ ﻗﯩﻤﻤﯩﺘﻰ ﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﻤﻪﻥ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯩﻠﺪﯨﻤﻜﻰ، ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻳﯩﺘﯩﺶ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﯞﻩﺳﻠﯩﮕﻪ ﻗﯧﻨﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻗﯧﭽﯩﭙﺘﯩﻤﻪﻥ، ﻳﯜﮔﺮﻩﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻣﻪﻥ ﺋﻪﺯﻩﻟﺪﯨﻦ ﺋﯘﻻﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﻗﻮﻏﻼﯞﺍﺗﯩﺪﯗ ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﭘﺘﯩﻤﻪﻧﯘ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺧﺎﺗﺎﻟﯩﺸﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ، ﻗﺎﭼﻘﯩﻨﻰ ﻣﻪﻥ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﯘﻻﺭ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻗﻮﻏﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﻧﻪﺯﻩﺭﺩﯨﻦ ﺳﺎﻗﯩﺖ ﻗﯩﻠﯩﭙﺘﯩﻤﻪﻥ.
ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﯩﺮﯨﻤﺪﻩ ﺳﻪﻥ ﺑﺎﺭ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﯞﺍﺯﯨﯔ ﻳﻮﻕ، ﺧﻪﺗﻠﯩﺮﯨﯔ ﺑﺎﺭ، ﻣﻪﻧﻪﯓ ﻳﻮﻕ. ﮬﻪﺭ ﻛﯜﻧﻰ ﺳﺎﯕﺎ ﺑﯧﻐﯩﺸﻼﻧﻐﺎﻥ ﺑﻪﺗﻨﻰ ﺋﺎﭼﯩﻤﻪﻥ - ﺩﻩ، ﺋﯘﻟﯘﻍ ﺑﯩﺮﻧﻰ ﺗﯩﻨﯩﭗ ﻗﻮﻳﯩﻤﻪﻥ. ﻗﺎﺭﺍ ﯞﻩ ﻛﯚﺭﯛﻣﺴﯩﺰ ﺧﻪﺗﻠﻪﺭ ﻗﻮﻟﯘﻣﺪﯨﻦ ﻳﯧﺘﯩﻠﻪﭖ ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻧﮕﻪ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ... ﺩﻩﺭﻳﺎ ﺑﻮﻳﯩﺪﯨﻜﻰ ﺟﯩﮕﺪﯨﻠﯩﻚ ﺋﯧﺴﯩﯖﺪﯨﻤﯘ؟ ﺋﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺑﯩﺰ ﻳﺎﻧﺪﯨﺸﯩﭗ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﻏﺎﻥ. ﻗﯘﻳﺎﺵ ﻧﯘﺭﻯ ﺑﯧﺸﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﺗﯩﻚ ﭼﯜﺷﻪﺗﺘﻰ، ﻣﻪﻥ ﺗﻪﺭﻟﻪﭖ ﭼﯚﭖ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﯨﻢ. ﺩﻩﻝ ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺳﻪﻥ ﻣﯘﺯﻻﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﯖﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﯔ. ﺗﯧﻨﯩﯔ ﻳﯩﻨﯩﻚ ﺗﯩﺘﺮﻩﻳﺘﺘﻰ. ﻛﯚﻳﻨﯩﻜﯩﻤﻨﻰ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﺑﯧﺮﯨﺸﻨﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﻤﻴﯘ، ﺧﯩﺠﯩﻠﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﻜﯜﺩﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﺗﻪﻟﯩﻴﯩﻤﮕﻪ ﺑﯘﻧﻰ ﺳﻪﻥ ﺳﻪﺯﻣﯩﺪﯨﯔ. ﺳﯧﻨﻰ ﺑﺎﻏﺮﯨﻤﻐﺎ ﺑﯧﺴﯩﺸﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﻱ ﺩﻩﭘﻤﯘ ﺋﻮﻳﻠﯩﻴﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺑﻪﻟﻜﻰ، ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯘﺭﯗﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﻮﺕ ﻣﯧﻨﻰ ﮬﺎﻟﺪﯨﻦ ﻛﻪﺗﻜﯜﺯﮔﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﯩﻜﻜﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯖﻼ ﺑﺎﺭﻟﯩﻘﻰ ﻣﯧﻨﻰ ﯞﻩﮬﯩﻤﯩﮕﻪ ﺳﯧﻠﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﻤﯘ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ... ﺋﯩﺸﻘﯩﻠﯩﭗ ﻣﻪﻥ ﺳﯧﻨﻰ ﺑﺎﻏﺮﯨﻤﻐﺎ ﺑﺎﺳﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺳﻪﻥ ﻳﻪﺭ ﺗﯧﮕﯩﺪﯨﻦ ﻣﺎﯕﺎ ﻗﺎﺭﺍﻳﺘﺘﯩﯔ. ﺳﯚﺯﻟﯩﺸﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﯖﺪﯨﻜﻰ ﺋﯘﺳﺴﯘﺯﻟﯘﻕ ﺩﻩﺳﺘﯩﺪﯨﻦ ﺳﯘﻻﺷﻘﺎﻥ ﻗﯩﻴﺎﻗﻼﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻨﺎﻳﺘﺘﯩﯔ. ﺑﯩﺮﺩﯨﻨﻼ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺋﻪﺷﯘ ﭼﺎﻙ-ﭼﺎﻙ ﻳﯧﺮﯨﻠﻐﺎﻥ ﻗﯩﻴﺎﻗﻘﺎ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﺑﺎﻳﻘﯩﺪﯨﻢ... ﺧﻪﺗﻠﻪﺭ ﻏﺎﻳﯩﭗ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺋﺎﺭﻗﯩﺪﯨﻨﻼ ﺳﯩﺰﯨﻘﭽﯩﻼﺭ ﻏﯘﯞﺍﻻﺷﺘﻰ، ﺑﺎﺭﺍ-ﺑﺎﺭﺍ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﺋﺎﻗﻠﯩﻖ، ﻏﺎﻳﻪﺕ ﺯﻭﺭ ﻣﯘﻣﻜﯩﻨﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻮﺭﯨﯟﺍﻟﺪﻯ. ﺑﺎﻳﺎ ﺳﺎﯕﺎ ﺑﯧﻐﯩﺸﻼﻧﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﺑﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﺎﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﭼﯩﻘﯩﺸﯩﻨﻰ ﺋﯜﻣﯩﺪ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﯩﺪﯨﻢ. ﻣﺎﻧﺎ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯘ ﺑﻪﺗﻠﻪﺭ ﺋﺎﻗﺎﺭﺩﻯ. ﺑﯘ ﺑﻪﺗﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻗﯩﺮﯨﺸﻰ ﺷﻪﺭﻕ ﺗﻪﺭﻩﭘﻨﯩﯔ ﺋﺎﻗﯩﺮﯨﺸﯩﻐﺎ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﯩﺴﯩﻤﯘ ﺳﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺧﻮﺷﻠﯩﺸﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﺷﯘ ﻣﯩﻨﯘﺗﻼﺭﺩﯨﻦ ﻛﯚﭖ ﭘﻪﺭﻗﻠﻪﻧﻤﻪﻳﺘﺘﻰ. ﺋﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺑﯩﺰ ﺑﯩﺮ-ﺑﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﯘﻟﯩﻨﻰ ﺳﯩﻘﯩﺸﻤﯩﻐﺎﻥ ، ﺑﯩﺮﺳﯩﻤﯩﺰ ﻣﺎﯕﻐﺎﻧﺪﺍ ﺑﯩﺮﺳﯩﻤﯩﺰ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ، ﺋﯩﻜﻜﯩﻤﯩﺰ ﺋﯜﻥ-ﺗﯩﻨﺴﯩﺰ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺗﻪﺭﻩﭘﻜﻪ ﻳﻮﻝ ﺋﯧﻠﯩﺸﻘﺎﻧﯩﺪﯗﻕ. ﺳﻪﻥ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﻪ ﻳﺎﺯ ﻗﯘﺷﻘﺎﭼﻠﯩﺮﻯ ﭼﯘﺭﯗﻗﻼﺷﺴﺎ، ﻣﻪﻥ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﻪ ﻳﺎﭘﻴﯧﺸﯩﻞ ﻳﯘﭘﯘﺭﻣﺎﻗﻼﺭ ﻟﻪﺭﺯﺍﻥ ﺗﻪﯞﺭﯨﻨﻪﺗﺘﻰ... ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯘ ﺑﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﻧﯧﻤﻪ ﻳﺎﺯﺳﺎﻡ ﺑﻮﻟﯩﯟﯨﺮﯨﺪﯗ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺷﯘ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﺎﻳﺎﻧﻜﻰ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﻳﺎﻛﻰ ﺳﻪﻥ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﻳﺎﺯﻣﺎﻳﻤﻪﻥ. ﻳﺎﺯﻣﺎﻳﻤﻪﻥ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﻳﺎﺯﺍﻟﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﻳﺎﺯﻣﺎﺳﻠﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺯﺍﻟﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﺋﻮﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯘﻏﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﻗﺎﺭﻣﯘ-ﻗﺎﺭﺷﻰ ﻧﻪﺭﺳﻪ. ﺩﻩﻝ ﻣﯘﺷﯘ ﻗﺎﺭﻣﯘ - ﻗﺎﺭﺷﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺋﯚﺯ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﺷﺘﯘﺭﻏﺎﻥ...
ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻢ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻳﯧﻨﯩﻤﺪﺍ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﺩﻯ. ﺩﯦﺮﯨﺰﯨﺪﯨﻦ ﺳﺎﻟﻘﯩﻦ ﺷﺎﻣﺎﻝ ﺋﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺑﯘﺭﯗﻟﯘﭘﻼ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﺋﯘ ﮔﯘﻳﺎ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺸﻨﻰ ﺧﺎﺗﺎ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻛﯩﺮﮔﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻳﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺋﯘ ﻗﯘﻟﯘﻣﺪﯨﻜﻰ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﺪﯗ ﻳﺎﻛﻰ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻧﯧﻤﯩﮕﯩﺪﯗﺭ ﺟﯩﻤﺠﯩﺖ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﺪﯨﻦ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﺳﯩﺰﯨﭗ "ﺩﻩﺧﻠﻰ ﻗﯩﻠﻤﺎﻱ" ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﯗ ﯞﻩ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯘ ﺋﺎﺷﯘ ﻗﺎﺭﺍﺷﻨﻰ "ﺳﺎﯕﺎ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﻧﯧﻤﻪ ﺑﺎﺭ، ﮬﯘ ﺑﻪﻏﻪﺭﻩﺯ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻣﻪﻧﯩﺪﻩ ﭼﯜﺷﯩﻨﯩﭗ ﺧﺎﭘﺎ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﻨﻰ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻗﺎﭼﻘﺎﻧﺪﯗ. ﻣﻪﻳﻠﻰ ﻧﯧﻤﯩﻼ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯘﻥ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﭘﻪﺭﻩﺯ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺯ ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻴﻪﺗﻜﻪ ﺋﯘﻳﻐﯘﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺳﻪﯞﻩﺑﻰ، ﺑﯩﺮﯨﻨﭽﯩﺪﯨﻦ ﻗﯘﻟﯘﻣﺪﺍ ﺧﺎﺗﯩﺮﻩ ﻳﻮﻕ. ﻣﻪﻥ ﺑﺎﻳﺎﺗﯩﻦ ﻳﻮﻕ ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﯞﻩﺯ ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﺷﯘﻡ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ؛ ﺋﯩﻜﻜﯩﻨﭽﯩﺪﯨﻦ ﻣﻪﻥ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺋﯩﺸﯩﻚ ﺋﯘﭼﯘﻕ ﻗﺎﻟﻤﺎﻳﺘﺘﻰ. ﺋﯩﺸﯩﻜﻨﯩﯔ ﺋﯘﭼﯘﻕ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﯞﻩ ﻗﯘﻟﯘﻣﺪﺍ ﻛﯜﻟﻰ ﺗﯜﻛﯜﻟﻪﻱ ﺩﻩﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻝ ﺗﺎﻣﺎﻛﯩﻨﯩﯔ ﺗﯜﺗﻪﭖ ﻛﯚﻳﯜﺷﻰ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭﻧﯩﯔ ﺳﯩﺮﺗﯩﺪﺍ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻤﻨﻰ ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﻼﺷﻘﺎ ﺗﺎﻣﺎﻣﻪﻥ ﻳﯩﺘﯩﺪﯗ.
ﻣﻪﻥ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺗﻪﻧﮭﺎ ﺋﻪﻣﻪﺱ. ﻳﺎﻟﻐﯘﺯﻟﯘﻕ ﻣﯘﺯﺩﻩﻙ ﺳﯘﻏﯘﻕ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﺗﻮﯞﺍ، ﺳﻪﻥ ﺟﯩﮕﺪﻩ ﺗﯜﯞﯨﺪﻩ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﺑﻮﻟﻐﯩﻴﻤﯩﺪﯨﯔ... ﺗﻪﻧﮭﺎﻟﯩﻖ ﺋﺎﯞﯗ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻜﻰ ﺩﯦﺮﯨﺰﻩ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﺎﭘﻘﺎﺭﺍ ﭼﺎﭼﻼﺭ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺳﯩﺮﻟﯩﻖ ﺑﺎﻏﻠﯩﻨﯩﺶ. ﺩﯦﺮﯨﺰﻩ ﺋﯘ ﭼﺎﭼﻼﺭﻧﻰ ﻗﺎﻧﭽﻪ ﻳﯘﺷﯘﺭﻣﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺷﯘﻧﭽﻪ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻼﭖ ﻗﻮﻳﯩﺪﯗ. ﺋﯘ ﭼﺎﭼﻼﺭ ﺩﯦﺮﯨﺰﯨﺪﯨﻦ ﻗﺎﭼﯩﺪﯗﻳﯘ-ﺋﻪﻳﻨﻪﻛﻠﻪﺭﮔﻪ ﭼﺎﭘﻠﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﺋﻪﻳﻨﻪﻛﻠﻪﺭ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﺳﯘﻧﯘﺷﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﺋﻪﻳﻨﻪﻙ ﺳﯘﻧﺴﺎ ﻣﻪﻥ ﻧﻪﺯﻩﺭﯨﻤﻨﻰ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻗﺎﭼﯩﻤﻪﻥ. ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﻳﺎﺯ ﺋﺎﺧﺸﯩﻤﻰ ﺑﯘﺳﯘﻏﺎﻡ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﺷﯘ ﺟﯩﮕﺪﯨﻠﯩﻚ ﺟﻪﺯﻣﻪﻥ ﺋﺎﻱ ﻧﯘﺭﻟﯩﺮﯨﻐﺎ ﭘﯜﺭﻛﯩﻨﯩﺪﯗ...
ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻣﻪﻥ ﻳﻪﻧﻪ ﻗﯧﭽﯩﺸﻨﻰ ﺩﺍﯞﺍﻣﻼﺷﺘﯘﺭﺩﯗﻡ.
ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﻳﻮﻟﻼﺭ،
ﺋﺎﺭﻗﺎﻣﺪﺍ ﭼﯚﻟﻠﻪﺭ...