قانسىرىغان گۈل (ھىكايە)

nawbahar

	سالام بەرگىيە ھارمىغايسىز!سەمىمى تەكلىپ مۇمكىن بولسا ئەسەرلىرىڭىزنى بىر يەرگە يىغىپ قويغان بولسىڭىز.  سىزنىڭ قەلەم تەۋرىتىشىڭىزنى كۈتۈشنىڭ ئۈزىمۇ بىر ھوزۇر.

bargiya

	بىر قانچە قېتىم بولدى، غەيرەت داۋاملىق كېلىدۇ كېتىشكە ئالدىرايدۇ. ئوي-پىكرىمۇ قالايمىقان،ئولتۇرغان يېرىدە ئۇزاق- ئۇزاق ئولتۇرۇپ خىيال سۈرۈدۇ، يېنىغا كەلسەم چۆچۈيدۇ. ئۇ راستىنلا شۇنداق بولۇۋاتامدۇ ياكى مېنىڭ سەزگۈرلۈكۈم ئېشىپ كېتىۋاتامدۇ ئۇقمىدىم.بۇنىڭدىن ھەم جىلى بولىمەن، ھەم ئۆزۈمنى قالايمىقان گۇمان قىلماسلىققا ئاگاھلاندۇرىمەن. سىڭلىمنىڭ تەتىل كۈنلىرى ئاخىرلىشىپ ماڭىدىغان ۋاقتى يېتىپ كەلدى. بۇ ئارىلىقتا سالام يەنە بىر   قېتىم مەن بىلەن سىڭلىمنى  ئېلىپ چىقىپ ئوينىتىپ كىردى. سىڭلىم ئۇنى خۇددى ئاكىسىدەكلا ياخشى كۆرۈدۇ. ئۇنىڭ بىلەن بىللە چىقىپ تاماق يەپ ئايلىنىپ كىرگەن كۈنى كەچتە يېتىپ ئۇ تۇيۇقسىزلا مەندىن سورىدى: -ھەدە سالام ئاكامنىڭ ياخشى كۆرىدىغان قىزى بارمۇ؟ بۇ گەپنى ئاڭلاپ يۈرىكىم سېلىپ كەتتى. -بىلمەيمەن،قانداق دەيسەن؟ -قارىسام بەزىدە ئۇ بەكلا مۇڭلۇق،مىسكىن بولۇپ قالىدىكەن.بايا تاماق يەۋىتىپمۇ ساڭا غەيرەت ئاكامدىن تېلېفۇن كەلگەندە شۇنداق جىمىپ كەتتى، يۇرتىدا ياخشى كۆرىدىغان قىزى بولسا ئېسىگە كېلىپ قالدىمۇ دەيمەن. سىڭلىم شۇنداق دىگىنىچە يېنىك ئۇھ تارتىپ قويدى. مەنمۇ گەپ قىلمىدىم. سىڭلىمنىڭ شۇ سۆزى بىلەن تەڭ سالامنىڭ ھېلىقى كۈنى مۇڭداشقۇدىكى«سىزنى ياخشى كۆرىمەن»دەپ يازغان خېتى كۆزۈمگە كۆرۈندى.ئارقىدىنلا بايا تاماق يەۋىتىپ سالامنىڭ سىڭلىمنى كۈلدۈرۈپ ئېيتقان قىزىقارلىق يۇمۇرلىرى ۋە شېتىللىك بىلەن ماڭا قاراپ كۆز قىسىشلىرى كېلىپ قەلبىمنىڭ چوڭقۇر-چوڭقۇر قاتلاملىرىدىن ئۇرغۇپ چىقىۋاتقان ئىنتايىن تاتلىق، شېرىن-لەززەتلىك ،ئازابلىق بىر تۇيغۇ تومۇرلىرىمغا يامراپ  پۈتۈن بەدىنىمنى سىلكەندۈردى.ياق،ياق!! مەن ئۈنسىز نىدا بىلەن سىڭلىمنى قۇچاقلىدىم. -نىمە بولدى ھەدە،يىغلاۋاتىسەنغۇ؟ -كېتىدىغان كۈنۈڭ كەلدى،سەندىن ئايرىلىشقا چىدىمايۋاتىمەن. -ھى ھى.. مەنمۇ شۇ ئاپئاق ھەدە، سەندىن ئايرىلغۇم يوق،بىراق چىدىشىمىز كېرەك. بىلەمسەن جېنىم ھەدە، سەن مېنىڭ بۇ دۇنيادىكى ئەڭ ئەڭ يېقىن سۆيۈملۈك كىشىمسەن،ئاتاممۇ-ئاناممۇ سەن.-سىڭلىم ئەركىلەپ تۇرۇپ مەڭزىمگە سۆيۈپ قويدى. ئىختىيارسىز سىڭلىمغا بولغان مۇھەببىتىمنى دەستەك قىلىپ سۆز ئوينىتىشىمدىن ئۆزۈمدىن نەپرەتلەندىم. ***************** سىڭلىم ماڭىدىغان كۈنى غەيرەتنىڭ ماشىنىسى بىلەن ئۇنى ئۇزىتىپ بىللە شەھەرگە كىردىم.ئۈچىمىز بېكەتكە بېرىپ ئۇنىڭ يەشىك-سومكىلىرىنى جايلاشتۇرۇپ قويۇپ تۇراتتۇق، تېلېفۇنۇم جىرىڭلىدى. قارىسام سالامدىن كەپتۇ.ئۇ ماڭا خوشلىشىشقا بارالمىغانلىقىنى شۇنىڭغا ئۆزرىخالىق ئېيتىش ئۈچۈن سىڭلىمغا گېپى بارلىقىنى ئېيىتتى. تېلېفۇننى سىڭلىمغا بەردىم. سىڭلىمنىڭ ئۇنىڭ تېلېفۇنىنى ئېلىپلا خۇشاللىقتىن كۆزلىرىنىڭ چاقناپ كەتكەنلىكىگە دىققەت قىلىپ قالدىم.ئۇ تېلېفۇنى ئېلىپلا «سالام ئاكا» دىگىنىچە بالىلارچە ئەركىلەپ تۇرۇپ پاراڭلاشقاچ سەل نېرىغا كەتتى. كۆزلىرىمنى ئۇنىڭدىن ئۈزمەي تۇراتتىم،ئۇ بەزىدە ئېغىزىنى تۇتۇۋىلىپ ئۇماقلىق بىلەن كۈلەتتى،بەزىدە قاپاقلىرىنى تۈرۈپ ئەركىلەش بىلەن قىيدىغاندەك ئىپادىلەرنى قىلاتتى. كۆزلىرىم ئۇنىڭدىن ئۈزۈلمەيتتى،خىياللىرىم ئۇنىڭ بىلەن سۆزلىشىۋاتقان سالامنىڭ چىراي ئىپادىلىرىگە كېتىپ قالغان ئىدى. شۇ ئەسنادا سىڭلىم يۈگرەپ كېلىپ ماڭا«ھەدە بولە،بولە ماڭا قەغەز بىلەن قەلەم بەرگىنە مەن نۇمۇرنى يېزىۋالاي »دىدى. -نىمە نومۇرنى؟-مەن قەغەز-قەلەم ئىزدىگەچ ئەندىككەن ھالدا سورىدىم. -مۇڭداشقۇ نومۇرىنى، سالام ئاكام ئەمدى مۇڭداشقۇدا پاراڭلىشىپ كۆرۈشۈپ تۇرايلى دەيدۇ، ئەجەپ ياخشى مەن قالايمىقانلاشقان سەزگۈلىرىم، تىترەۋاتقان قوللىرىم بىلەن سومكامدىن قەلەم-قەغەز تاپالماي غەيرەت تەرەپكە بۇرۇلدۇم. غەيرەت يېنىمدا يوق ئىدى. ئەتراپقا قاراپ ئۇنىڭ قاچانلاردا قېشىمدىن كېتىپ قالغىنىنى بىلەلمەي تۇرغىنىمدا بىردىنلا كۆزۈم ئۇنىڭ ئوڭ تەرەپتىكى بىزدىن 10 مېتىرچە يىراقتىكى ئابتۇبۇسنىڭ دالدىسىدا تېلېفۇندا سۆزلىشىۋاتقانلىقىغا چۈشتى. مېنىڭ ئۇنىڭ قېشىغا بېرىشىم بىلەن ئۇنىڭ ئاخىرقى سۆزلىرى قۇلىقىمغا كىردى: -ئەڭ ياخشىسى بىز بۇ ئىشلارنى تەگەشمەيلى،مەن بۇ توغرىلىق سىزگە نەچچە قېتىم ئېيتقان.مەن قىينى سىڭلىمنى يولغا سېلىشقا كەلگەن،ھىلى ئىدارىغا قايتىمەن. -غەيرەت مەن ئاستا ئۇنى چاقىردىم. ئۇ كەينىگە بۇرۇلۇپ قاراپلا يۈز تېرىلىرى تارتىشىپ بىر قىسىملا بولۇپ كەتتى. -يېنىڭىزدا قەغەز قەلەم بارمۇ؟گۈلرەبا كېرەك قىلاتتىكەن. ئۇ تېخىچىلا ئەسلىگە كېلەلمەي خۇدۇكسىرىگەن، تەمتىرىگەن ھالدا  كاستىيۇيۇمىنىڭ ئىچ يانچۇقىدىن كىچىككىنە خاتىرە دەپتەر ۋە قىستۇرۇقلۇق قەلىمىنى ئېلىپ تىترىگەن قوللىرىدا ماڭا سۇندى. مەن خاتىرىنى ئېلىۋاتقان شۇ دەقىقىدە ئۇنىڭ يەنە بىر قولىدا تۇتۇۋالغان ،ئېتىۋىتىشكە ئۈلگۈرمىگەن تېلېفۇندىن زىل بىر ئاۋازنىڭ«نىمانداق گەپ قىلمايسىز؟ گەپ قىلىڭە،گەپ قىلىڭ»دەۋاتقانلىقىنى ئاڭلىدىم. شۇررىدە قىلىپ مۇزدەك بىر ئېقىم پۈتۈن بەدىنىمگە يامرىدى. مەن ئۈن-تىنسىز خاتىرە بىلەن قەلەمنى ئېلىپ مېڭىۋىتىپ، ئىتتىك توختاپ ئارقامغا بۇرۇلدۇم-دە،سورىدىم: -كىم تېلېفۇن قىپتۇ؟ -ھە..كا..كاتىپ ئۇ ئالاقزادە بولۇپ مەندىن كۆزلىرىنى ئۈزمىگەن ھالدا شۇنداق دەپ جاۋاب بەردى. -كاتىپىڭىز ئوغۇل ئىدىغۇ؟ مەن شۇنداق دىدىم-دە،ئىتتىك ئارقامغا بۇرۇلۇپ ئۇنىڭدىن يىراقلاشتىم. قەغەز- قەلەمنى سىڭلىمغا بېرىۋىتىپمۇ، ۋاقىت توشۇپ ئۇنى يولغا سېلىۋىتىپمۇ ھىچقانداق گەپ قىلمىدىم. مەندىكى بۇ جىمجىتلىقنى ئۆزىدىن ئايرىلغاندىكى كۆڭۈل يېرىملىقى دەپ چۈشەنگەن سىڭلىم مېنى قۇچاقلاپ توختىماي تەسەللى بېرەتتى. ۋاقىتنىڭ تېزلا ئۆتۈپ بۇداقى يىللىق تەتىلنىڭ تېزلا كېلىدىغانلىقى، ئۆزىنىڭ شۇ تەتىلدە بىر مىنۇت-سىكۇنىتنىمۇ زايە قىلماي ماڭا ھەمرا بولىدىغانلىقىنى ئېيتاتتى، غەيرەتنىڭ قوللىرىغا ئېسىلىپ تۇرۇپ مېنى ئۇنىڭغا تاپشۇراتتى،ئۇنىڭغا بالىلارچە ئەركىلەيتتى. شۇنداق قىلىپ سىڭلىم كەتتى،ئۈن-تىنسىز ھالدا ماشىنىغا چىقىپ ئولتۇرغان ماڭا گەپ قلىشقا پېتىنالمىغان غەيرەت  شوپۇرىغا ماشىنىنى قەيەرگە ھەيدەشكە بۇيرۇشىنى بىلەلمەي قىينىلىۋاتاتتى. ئاخىرى ئۇنىڭ ئاۋازى چىقتى: -ئۆيگە قايتىمەن،ئۆيگە ھەيدىگىن! ******************* بىز ئۇرۇشمىدۇق،بۇ توغرىدا تالاش-تارتىشمۇ قىلمىدۇق. پەقەت غەيرەت يالۋۇرۇپ تۇرۇپ ئۆزىنى ئەپۇ قىلىشىمنى، يېڭى بارغان ۋاقىتلاردا كاتىپىنىڭ راستىنلا ئوغۇل ئىكەنلىكىنى، كېيىن بۇ ئورۇنغا ئۆسكەندىن كېيىن ئىمتىھاندىن ئۆتۈپ كەلگەن بىر قىزنىڭ كاتىپ بولۇپ ئىشلەۋاتقانلىقىنى، لېكىن بۇنى ماڭا دىمىگەن، خىزمىتى توغرىلىق چۈشەنچە بەرمىگەن گۇناھ ئۆزىدە ئىكەنلىكىنى ئېيتىپ قايتا-قايتا ئەپۇ سورىدى. مەن ئۈندىمىدىم. ئۇنىڭ مىھىر-مۇھەببەت تېمىپ تۇرغان كۆزلىرىگە قارىدىم . بۇ كۆزلەر ماڭا ئاسىيلىق قىلارمۇ؟ مېنىڭ شۇنچە جەۋرى -جاپالىق، يىتىملىق ھاياتىمغا شاھىت بولغان ئاشۇ كۆزلىرى،ئاشۇ سۆزلىرى،ئاشۇ يۈرىكى راستىنلا ماڭا ئاسىيلىق قىلىشى مۇمكىنمۇ؟ نۇرغۇن جاپالىرىمنى بىللە تارتىپ،ئېغىرىمنى تەڭ كۆتۈرۈپ ماڭا يۆلەنچۈك بولغان، مېنى قىينالدۇرماسلىق ئۈچۈن چىرايىمدا مىسقالچە كۈلكە پەيدا قىلىش ئۈچۈن بارلىقىنى بېرىشكە تەييار تۇرغان ئاشۇ كىشى ماڭا ئاسىيلىق قىلارمۇ؟ مەن ھازىرغىچە يۆلىنىدىغان بىر تاغ ئورنىدا، غەمگۈزار شاپائەتچىم ئورنىدا كۆرىدىغان،ئۇنىڭغا بولغان مايىللىقىمنىڭ دەل ئاشۇ شاپائەتچىمگە تىۋىنىش يۈزىدىن پەيدا بولغانلىقىنى ئۆزۈم كېيىنچە چۈشىنىپ قالغان ئاشۇ سۆيۈملۈك، مىھرىبان كىشى ماڭا ئاسىيلىق قىلارمۇ؟ يۈرىكىمنىڭ چوڭقۇر قاتلىمىدىن بىر نىدا ياڭراپ چىقتى. ياق..مۇمكىن ئەمەس.. ئۇ ئۇنداق كىشى ئەمەس.ئۇ ئۆزى ئېيتقان مېنى بالىلىق ۋاقىتلرىمدىن تارتىپ ئىزچىل يۇشۇرۇن ياخشى كۆرۈپ كەلگەنلىكىنى، شۇ ۋەجىدىن قاچانلا بولسا بىزنىڭ ئائىلىگە ياردەم قىلغۇسى كېلىپ تۇرىدىغانلىقىنى،لېكىن بۇ ياردەملىرى ئارقىلىق ھەرگىزمۇ ماڭا ئېرىشىش مەقسىتىدە بولۇپ باقمىغانلىقىنى،مېنىڭ ئۇنىڭغا توي قىلىشىمنىڭ ئاللانىڭ ھۆكمى بىلەن بولغانلىقىنى ئۆزىنىڭ ئۈنسىز ئىشقىدىن تەسىرلەنگەن ئاللانىڭ مېنىڭ قەلبىمگىمۇ ئىسسىقلىق سېلىپ بېشىمىزنڭ قوشۇلغانلىقىنى تالاي-تالاي قېتىم ئېيتقان،ئۆمرىنىڭ ئاخىرغىچە مېنى، بىر مېنى سۆيۈپ ئۆتىدىغانلىقىنى، مەرھۇم ئاتا-ئانامنىڭ روھىنى ئەمىن تاپقۇزۇپ ئۆتىدىغانلىقىنى، سىڭلىمغا دادىسى ئورنىدا  يار-يۆلەك بولىدىغانلىقىنى تالاي- تالاي قېتىم ئېيتقان. شۇنداق.. ئۇ سالام ئېيتقاندەك پەزىلەتلىك كىشى، ئۇنىڭغا شەيتان ۋەسۋەسىسىدە ئاسىيلىق قىلىشقا ئۇرۇنۇۋاتقىنى مېنىڭ نامەلۈم ھىسسىياتچان نازۇك تۇيغۇلىرىم،ئۇنىڭدىن ئورۇنسىز گۇمانلىنىۋاتقان،پىنھان كېچىلەردە يۈرىكىمنىڭ كىمنىدۇر سېغىنىشىدەك ئېزىتقۇلىقىغا تاقابىل تۇرالمايۋاتقىنى مەن،، دەل ئۆزۈم ئاسىي،،دەل ئۆزۈم گۇناھكار،، شۇنداق تۇرۇقلۇق ئۇنىڭغا گۇناھ يۈكلەشكە، ئۇنىڭدىن ئاغرىنىشقا قانداقمۇ ۋىجدانىم يول قويسۇن،ياق..مەن ئۇنداق قىلمايمەن،ئۇنداق قىلماسلىقىم كېرەك!! خېلى يېنىكلەپ قالغاندەك بولۇپ قالدىم .تۈگمەن تېشىدەك يۈرىكىمنى باسقان مۇدھىش خىياللارنىڭ تەشۋىشىمۇ تۈگىگەندەك بولدى.غەيرەتنىڭ كۆڭلىمۇ ئەمىن تېپىپ مەن بىلەن تەڭ قول-قولچە تاماق ئېتىشىپ يەپ ئاندىن ئىدارىسىغا قايتتى. كەچ، مەن سىڭلىم بىلەن تېلېفۇندا سۆزلىشىپ بولۇپ ئاندىن بىر دەم تېلېۋۇزۇرنى ئېچىپ كۆردۈم. لېكىن تېلېۋۇزۇردىكى ئاۋازى بار ،سۈرەتلىرى بار  دىققىتىمنى ئۆزىگە تارتالمايۋاتقان كۆرۈنۈشلەرگە قاراپ ئىچىم پۇشتى-دە، كومپىيۇتۇرنى ئاچتىم. مۇڭداشقۇ نومۇرۇمغا ئۇزىتىلغان قوللىرىم بىر ھازا ئۆزۈم بىلەن كۈرەش قىلىپ تۇرۇپ قالدى. ئېچىش،ئاچماسلىق ھەققىدە قىلغان كۈرەشلىرىمنىڭ نەتىجىسى يەنىلا مەغلۇبىيەت بولۇپ چىقىپ ئىختىيارسىز ئۆزۈممۇ ئىپادىلەپ بېرەلمەيدىغان زارىقىش بىلەن مۇڭداشقۇرۇمنى ئاچتىم.ئېچىپلا سىرداش تىزىملكىدە رەڭلىنىپ تۇرغان ئۇنىڭ باش سۈرىتىنى كۆرۈپ يۈرىكىم ئويناپ كەتتى. قوللىرىمنى باشقۇرالمىغان ھالدا ئۇنىڭغا قاراپ خەت يازدىم. -نىمە قىلىۋاتىسىز؟ -قايتىپ كەلدىڭىزما؟ ھاياجانلانغان قونچاق ئىپادىسىگە قوشۇلغان سۇئاللىق جاۋاب ئۇچۇپ كەلدى. -ھەئە -ئۆزىڭىز يالغۇزمۇ؟ -شۇنداق -نىمە بولدى، گەپ خۇشياقمايدىغۇ؟ -گېپىڭىزگە ئۇدۇللۇق جاۋاب بەردىم شۇ. ئۇنىڭ كامىرانى ئېچىش ئۆتۈنىشىگە قوشۇلۇپ كامىرانى ئاچتىم،ئىككىلىمىز بىر-بىرىمىزگە قاراپ كۈلدۇق. خەت يېزىشماي ئاۋازلىق پاراڭلىشىشقا باشلىدۇق. -گۈلنەزەر،بۈگۈن كۆڭلۈم شۇنداق يېرىم -نىمىشقا؟ -ئۆزۈممۇ ئۇقمايمەن.سىزنى قاچان كېلەر،تورغا چىقارمۇ دەپ ساقلاپ ئولتۇرغان ئىدىم. -مەن داۋاملىق كۆڭلۈم يېرىم بولغاندا سىزگە ئېيتاتتىم، سىز تەسەللى بېرەتتىڭىز. بۇ قېتىم ئالماشقان ئوخشايمىز. قېنى، نىمىگە كۆڭلىڭىز يېرىم بولدىكىن؟ ئېيتىڭە دەردىڭىزنى ئاڭلاپ تەسەللى بېرەي!! -راست تەسەللى بېرەلەمسىز؟ -ئىشەنمەمسىز، تەسەللى بېرىپ ساقايتىۋىتەمدىم تېخى كۆڭۈل يارىڭىزنى. ئۇنىڭ چوڭقۇر ئۇھ تارتقىنى ئاڭلاندى. -بۇ ساقايماس يارا.. ساقايمايدىغان يارا تېپىۋالدىم. ھەر قانچە قىلغان بىلەنمۇ ساقايتقۇدەك مەلھەم تېپىلمايدۇ. -ئۇنداق ئەمەستۇ.. ئالدى بىلەن دېمەمسىز؟ -بولدىلا دىگىنىم بىلەنمۇ بەرىبىر. ئۇنىڭغا قاراپ ھومايدىم. -ئۇنداق ئادەم نىمە مېنى ساقلاپ ئولتۇرغان؟ -سىزنى كۆرسەممۇ، بىرەر قېتىم مۇڭدىشىۋالساممۇ ھىساب ئەمەسمۇ؟ ئۇنىڭغا قاراپ قالدىم. ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن مۇڭ ئارىلاش ئوتلۇق بىر تۇيغۇ تۆكۈلۈپ تۇراتتى. ئاستاغىنە ئۇنىڭ ئىسمىنى چاقىردىم. -سالام -گۈلنەزەر ئىككىمىز ئوخشاش ۋاقىتتىلا بىر-بىرىمىزنى چاقىرىشىپ قالغان ئىدۇق. ئىككىلىمىز بىر-بىرىمىزگە قاراپ قالغان، كۆزلىرىمىز بىر-بىرىمىزدىن ئۆزىنى قاچۇرۇشقا ئۇرۇنمايتتى، چىرايلىرىمىز قىزىرىپ كەتكەن،لەۋلىرىمىز تىترەۋاتاتتى.ئۇ قولىنى يۈرىكى ئۈستىگە قويدى. -قانچە قىلساممۇ ئامالىم يوق،، قانداق قىلساممۇ ئۆزۈمنى باشقۇرالمايمەن. كۆزلىرىمدىن تاراملاپ ياش تۆكۈلۈشكە باشلىدى. ئۇنىڭ كۆڭلىنى ئېتىراپ قىلغان ۋاقتى مېنىڭمۇ ئەجەللىك ئاجىزلىقىمنى بىلدۈرگەن ۋاقتىم ئىدى. -گۈلنەزەر،،نىمىشقا بۇنداق بولۇدۇ.. ئاھ خۇدا..نىمىشقا بۇنداق بولۇدۇ. نىمىشقا سىز بىلەن شۇنچە كېچىكىپ شۇنچە كېچىكىپ تۇنۇشتۇم ھە؟ ئۇنىڭ ئاۋازىدىكى پەرياد،ئۇنىڭ ئاۋازىدىكى نىدا ئۇنىڭ ئاۋازىدىكى ھەسرەت يۈرەك-باغرىمنى پارە-پارە قىلىۋەتتى.كۆزلىرىمدىن توختىماي ياش تۆكۈلۈپ ئۇنىڭ چىرايىنى كۆرۈشكە توسقۇنلۇق قىلىۋاتاتتى. ئۇ ئاستاغىنە سورىدى: -نىمىشقا يىغلايسىز؟ ئۈندىمىدىم. نىمىشقا،،نىمىشقا يىغلايمەن،ئاللىقاچان توي قىلغان ئېرى بار ئايال تۇرۇپ نىمىشقا بۇنداق سۆزلەرگە كۆزلىرىمدىن ياش تۆكۈپ ئولتۇرۇمەن، شۇ تاپ غەزەپ بىلەن سالامنى تىللىشىم،ئۇنىڭغا زەربە بېرىشىم ، كامىرانى ئېتىۋىتىپ ئۇنى مۇڭداشقۇرۇمدىن يۇيۇۋىتىشىم كېرەكقۇ؟ مەن نىمىشقا شۇنداق قىلمايمەن؟نىمىشقا شۇنداق قىلالمايمەن؟ گاراڭلاشقان كاللام، چۇل-چۇل بولۇپ پارچىلىنىپ كۆيۈۋاتقان يۈرىكىم... ھەممە نىمە ماڭا پەقەت بىر نۇقتىنى ئېتىراپ قىلىشقا، بىر ھەقىقەتنى ئېتىراپ قىلىشقا زورلاۋاتاتتى، ئەقلىم ھىسسىياتىم بىلەن، ۋىجدانىم يۈرەك تىۋىشلىرىم بىلەن كۈرەش قىلىۋاتاتتى. ئوتتۇرىدا قىسىلىۋاتقان مەن تامچە-تامچە قانغا ئايلىنىپ ئەتراپقا چېچىلىپ كېتىۋاتاتتىم..ئاھ.... دەل شۇ پەيىتتە تېلېفۇنۇم جىرىڭلىدى. ئىتتىك ئېسىمنى يىغىپ، تىنماي جىرىڭلاۋاتقان تېلېفۇنغا قوللىرىمنى ئۇزىتىپ ئالدىم.تېلېفۇندىن ئۇنىڭ ئاۋازى ئاڭلاندى. -مەن كېلىۋالدىم گۈلۈم.

喀什姑娘

	بەك ياخشى داۋاملىشىۋاتىدۇ،بۇ ئىككىسى ئىككى يەردە ،تازا چاتاق جۇمۇ.يولدىشى يوق كۈنلەر بەكمۇ يالغۇزلۇق  بىلىىدۇ،چۈنكىى مەنمۇ شۇنداق كۈنلەرنى ئۆتكۈزگەن.

vmid219 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

	ھەر قېتىم بىر بۆلەكنى يوللىغان چېغىڭىزدا ئوقۇرمەننىڭ كاللىسىغا بىر سۇئال بەلگىسى قالدۇرۇپ قويىسىز. مەن سىزنىڭ مۇشۇ ئۇسلۇبىڭىزنى بەك ياقتۇرىمەن.     ئەمدى مۇشۇنىڭ بىلەن بۇ غەيرەت ئاكىمىز ئوڭشىلىپ كەتكەن بولسىمۇ، گۈلنەزەرمۇ «سالام!»دەپ ئائىلىسىنى قۇربان قىلىدىغانلاردىن ئەمەستەك قىلىدۇ. ھېكايە بەك ياخشى راۋاجلىنىۋاتىدۇ، پىرسۇناژلارنىڭ ئىچكى ھېسسىياتىنىڭ ئۆزگىرىشىمۇ شۇنداق تەبىئىي . ئۇلۇغ اللە تىنىڭىزنى سالامەت قىلسۇن،بەرگىيە ھەدە. ئەسەرنى كۆپرەك يېزىشقا كۈچ-قۇۋۋەت ئاتا قىلسۇن.

yurgum

	گۈلنەزەر يالغۇزلۇقتىن سالامدىن يولدىشىدىن ئېرشەلمىگەن خۇشاللىقنى ئىزدەۋاتامدۇ....ۋە ياكى گۈلنەزەرنىڭ يولدىشىغا بولغان ھىسسىياتى دادا مىھرىنى ئىزدەپ توي قىلغان بولسا ھازىر سالامغا يۈركىدە تۇنجى مۇھەببەت ھىسسىياتى ئويغىنىۋاتامدۇ.........ھىچ بىلمىدىم...قىنى داۋاملىق ئاخىرغا تەشنامىز.................

nafisa2012

	ياخشىمۇ سىز بەرگىيە ، ئۇزۇن بوپتۇ سىزنىڭ ئەسىرىڭىزنى كۆرمىگىلىك ، «خىرىستال قىز»  نى تۈگىتىپلا يوقاپ كەتكەن ئىدىڭىز ، ئەمدى يەنە بىر ئەسىرىڭىزنى ئەۋەتىپسىز ، مەن سىزگە بەك قايىل ، سىزنىڭ قەلىمىڭىز ھارمىغاي ................. جىق گەپلىرىم بارتى بەك ھاياجانلاندىممۇ نمە  ئىپادىلەپ بېرەلمەيۋاتىمەن ،   سىزگە مەن بەك قايىل ، ھۆرمىتىم زور

bargiya

	ھاياتقا بولغان دۇرۇس ئەقىدىنى نىمە بىلەن ئۆلچەش كېرەك؟ بۇ سۇئالغا مۇكەممەل جاۋاب بەلكى مەڭگۈ بولمىسا كېرەك.چۈنكى ھايات ھەققىدىلا كىشىلەرنىڭ چۈشەنچىسى ئۆزگىچە،قانداق ياشاش ھەققىدە تېخىمۇ ئۆزگىچە ،شۇنداقلا ھاياتقا بولغان دۇرۇس ئەقىدىنىڭ جاۋابىمۇ ھەممە كىشىلەرنىڭ ئۆز تەپەككۈرى،قارىشى،چۈشەنچىسى بويىچە تېخىمۇ ئۆزگىچە ھەم ھەر خىل . نىكاھ_يات جىنىسلارنىڭ بىرلىششتىكى مۇقەددەس شەرتى بولغىنىدەك چىن سۆيگۈنىڭ،مىھىر ۋاپانىڭ شەرتىمۇ ئۆزىنى ئۆزىگە تەۋە بولغان ئوي-خىياللارنىمۇ مەڭگۈ ساپ-ساغلام ساقلاشتۇر. بۇ نۇقتىنى ئېغىزىدا دەيدىغانلار نۇرغۇن، ۋەھالەنكى ھەقىقى ئىشقا ئاشۇرغۇچىلار بەكمۇ ئاز. ********** مەن قايناملار ئارىسىدا پىرقىراپ قېلىۋاتقىنىمنى ھەقىقىي تەن ئالدىم. شۇنداقلا غەيرەتكە بولغان مۇھەببىتىم ۋە ساداقىتىمگە ئاسىيلىق قىلىۋاتقانلىقىمدىن يەتكۈچە ۋىجدان ئازابى تارتىۋاتاتتىم. سالاممۇ ھەم شۇنداق.ئۇ ماڭا مۇڭداشقۇدا«سىزنى ياخشى كۆرىمەن»دىگەن كۈندىن باشلاپ مەندىن ئۆزىنى قاچۇرۇشقا تىرىشىپ كەلدى. شۇنداقلا شۇنچە-شۇنچە تىرىشىپمۇ يەنىلا بىئىختىيار ھالدا يەنە مېنى ئىزدەپ كەلدى. مېنىڭ تەلۋە ئاسىي تۇيغۇلىرىممۇ ئۇنىڭغا شۇ قەدەر مەپتۇنكارلىقىنى يۇشۇرۇشقا تىرىشىپ كەلدى ،شۇنداقلا تىرىشىپ-تىرىشىپ يەنىلا ئۇنىڭغا بولغان مايىللىقىنى مەڭگۈ يۈرەك قېتىدا ساقلاشقا ئاجىز كەلدى. ئۇ نىمىشقا بۇنداق بولۇدۇ،نىمىشقا شۇنچە كېچىكىپ... دەپ نىدا قىلاتتى. مەن نىمىشقا بۇنداق بولۇدۇ،نىمىشقا مەن شۇنچە رەزىل... دەپ تۇرۇپ يەنە ئۇنىڭغا ئىنتىلىشتىن ئۆزۈمنى قاچۇرالمايۋاتاتتىم. ئىككىلىمىز بىر-بىرىمىزنى ياخشى كۆرۈپ قالغانلىقىمىزنى ئېتىراپ قىلىۋاتاتتۇق..ئاھ، بۇ نەقەدەر دەھشەتلىك بولغان نۇمۇسسىزلىق ھە... ئىمكانىمنىڭ يېتىشىچە غەيرەتكە ياخشى مۇئامىلە قىلىشقا تىرىشاتتىم. بۇ ئارقىلىق ئۇنىڭغا ئاسىيلىق قىلىۋاتقان يۈرىكىمدىكى ئازابلارنى يەڭگىللەتمەكچى بولۇۋاتقانلقىم راست ئىدى.ئۇنىڭغا راستىنلا يۈز كېلەلمەيتتىم، بۇرۇنقىدىنمۇ ئاشۇرۇپراق ئۇنىڭغا كۆيۈنەتتىم ئۇنىڭغا ئۆزۈم تەشەببۇسكارلىق بىلەن تېلېفۇن بېرەتتىم. تولىراق تېخى تېلېفۇننى ئىشخانىدا ئۇ بار يەردە بېرىشكە تىرىشاتتىم. شۇ ئارقىلىق بۇ چەمبىرەكتىن قۇتۇلۇپ چىقماقچى بولۇپ جان تالىشىپ تۇرۇپ تېپىرلاۋاتقانلىقىمنى پەقەت ئۆزۈملا بىلسەم كېرەك،ئۇنىڭ مېنىڭ تېلېفۇندا غەيرەت بىلەن سۆزلىشىپ  ياسالما ئەركىلەشلىرىمگە، كۈلۈشلىرىمگە ،ناز قىلىشلىرىمغا قاراپ قانچىلىك پارە-پارە بولغانلىقىنى ھېس قىلاتتىم.ئۇنىڭ ئىنتايىن- ئىنتايىن ئازاب بىلەن كۆزلىرىمگە بەكمۇ ئاجىز ھالدا بىچارىلارچە قاراشلىرىنى كۆرگىنىمدە يۈرىكىم قوقاستا كۆيگەندەك ئازابلانسىمۇ بىراق شۇ ئارقىلىق خۇددى غەيرەتكە يۈز كېلىۋاتقاندەك،سالامنى ياخشى كۆرۈپ قالغاندەك بۇ نۇمۇسسىز ئاسىيلىقىمنىڭ بەدىلىنى تۆلەۋاتقاندەك ھېس قىلاتتىم.بىر كۈنى شۇنداق تېلېفۇندا سۆزلىشىپ بولۇپ ئۇنىڭ روھى چىقىپ كەتكەندەك چەكچەيگىنىچە ماڭا تىكىلىپ تۇرغانلىقىنى كۆردۈم- دە، ئۇنىڭ قاراشلىرىدىن ئۆزۈمنى قاچۇرۇپ تازىلىق ئۆيىگە كىرىپ كەتتىم. ئىشتىن چۈشكەن ۋاقىت بولۇپ نۆۋەتچى دوختۇر سىستىرالار جىددىي ئۆزلىرى تاپشۇرۇۋالغان ۋەزىپىلىرى ۋە بىمارلارنىڭ بۈگۈنكى كۈندۈزلۈك ئەھۋاللىرىنى ئىگەللەش بىلەن ئالدىراش ئىدى .تازىلىق ئۆيىدىن چىقىپ قولۇمنى يۇيۇۋىتىپ ئەينەككە قاراپلا چۆچۈپ كەتتىم.ئۇ ئارقامدىلا تۇراتتى . مەن بۇرۇلۇپ بولغىچە ئۇ شۇنداق تېزلىك بىلەن قولىنى ئۇزىتىپلا مۈرەمدىن تۇتقىنىچە مېنى ئۆزىگە تارتتى.ئاھ..ئۇ شۇ قەدەر قېنى قىززىقلىق بىلەن،قاراملىق بىلەن مېنى چىڭ قۇچاقلىغىنىچە«مېنى بۇنداق ئازاپلىغۇچە ئۆلتۈرۈۋىتىڭ،ئۆلتۈرۈۋىتىڭ» دىدى. جالاقلاپ تىترىگىنىمچە ئۇنىڭ قۇچىقىدىن بوشىنىشقا ئۇرۇناتتىم. سەزگۈلىرىمنى بىھۇش قىلىپ كېلىۋاتقان ئۇنىڭ تېنىدىن تارىغان ئوتتەك تۇيغۇ مېنى ئېرىتىۋىتىشكە تەييار بولۇپ تومۇرلىرىمغا يامرىماقتا ئىدى. مەن كۈچ بىلەن ئۇنىڭ قۇچىقىدىن بوشىنىپ كېلىشتۈرۈپ بىر كاچات ئۇردۇم-دە،يۈگۈرگىنىمچە چىقىپ كەتتىم. پەلەمپەيدىن چۈشۈۋىتىپ،ئكيگە كېتىۋىتىپ ،ئۆيگە كىرىپلا ئۆزەمنى تاشلىدىم، كۆزلىرىمدىن توختىماي ياش تۆكۈلۈپ تۇردى. ئىچ-ئىچىمدىن بىر خىل زارىقىش قاپلىغان تەشنالىققا بىرلەشكەن خورلۇققا ئوخشايدىغان تۇيغۇلار جان-جىسمىمنى يەپ كۆزلىرىمدىن تىنماي قىيان كەلتۈرۈۋاتاتتى. يىغلاپ-يىغلاپ قايسى ۋاقىتلاركىن يىغىدىن توختىدىم. ھازىرقى ھىسسىياتىم بويىچە ئۇنىڭ ئاشۇ ئىلتىجالىق چىقىپ تۇرغان بىچارە كۆزلىرىنى كۆز ئالدىمدىن قوغلاش ئۈچۈن كۆزلىرىمنى ئويۇپ ئېلىۋىتىشكە تەييار ئىدىم. لېكىن بۇ مۇمكىنمۇ؟ ئۇنىڭ سىماسىنى قوغلىيالماي،ئازابىمنى ئۆزۈمدىن باشقا بىراۋغىمۇ تىنالماي بىر نەچچە كۈنلەر ئۆتۈپ كەتتى. غەيرەت كېلىپ كەتتى. ئۇنىڭغا يۈز كېلەلمەيۋاتقاندەك،ئۇنىڭغا ئاسىيلىق قىلىپ قويغاندەك ئازابلىق تۇيغۇلاردا ئۇنىڭغا قانچە قىزغىن بولاي دەپمۇ بولالمىدىم. ئۇمۇ مەنمۇ شۇ تاپ ئۆز ھەلەكچىلىكىمىزدە قالغان ئىدۇق. ئۇمۇ ماڭا خۇددى مەندىن يۇشۇرۇۋاتقان بىر ئىشى باردەك كۆرۈنەتتى. ماڭا قىلىۋاتقان بارچە مىھرىبانلىقلىرى ساختىدەك، خۇددى ماڭا ئوخشاشلا ھىسسىيات جەھەتتىن مېنى ئالدىغىنىغا يۈز كېلەلمەستىن ماڭا جان-جەھلى بىلەن ياسىما ھەركەتلىرى ئارقىلىق گۇناھىنى يۇيۇۋاتقاندەك بىلىنەتتى. ئەمىلىيەتتە مەنمۇ ئالدىنقى بىر مەزگىل شۇنداق قىلغان ئىدىم. ئەمدى بولسا  سالامنىڭ ئاشۇ كۈنى قىلغان قاراملىقى تۈپەيلى ئۆزۈمنى بۇلغانغاندەك ھىس قىلىپ ئۇنىڭغا ياسالما بولسىمۇ قىزغىن بولالمايۋاتاتتىم. پىسخىك جەڭ قىلىشلار ئارىدا تۈگىشىپ كەتتىم، قىسقىغىنە ۋاقىتتىلا كۆزلىرىم ئولتۇرۇشۇپ مەڭزىم سۆڭەكلىرى پۇلتىيىپ چىقىپ قاپتۇ. بۈگۈن ئەينەككە قاراپ ئولتۇرۇپ شۇنداق كۆڭلۈم يېرىم بولدى. قانچىلىك،قانچىلىك ئىچكى ئۇرۇش قىلغانلىقىمنى بىر ئۆزۈم بىلەتتىم. كۈندۈزى سالامدىن ئۆزۈمنى قاچۇرۇشقا ئۇرۇنسام كەچتە تورغا چىقىپ ئۇنىڭ سىماسىنى مۇڭداشقۇدا بولسىمۇ كۆرۈۋىلىش ئىستىكى مېنى رەھىمسىز پەنجىرلىرىگە ئېلىپ قىساتتى. مەن تولغىناتتىم، داتلىناتتىم. ****************** ئۇنىڭ بىلەن كەچلىك ئىسمىنىدا بىللە ئىشلەيدىغان بولۇپ قالسام ئامال بار باشقىلار بىلەن ئالمىشاتتىم.ئۆيگە قايتىپ بېرىپ بىر كىچە دىگۈدەك ئۇخلىيالماي تەگسىز خىياللارنىڭ ئەسىرى بولاتتىم . ئاخشام كەچتىمۇ دىلبەر بىلەن ئالماشتىم. ئەتىگەن ئىشخانىغا كىرىپلا ئۆتكەنكىدەك ئۇ ئىككىسىنىڭ چاقچاقلىشىپ تۇرغىنىنى كۆرۈپ شۇنداق ئارامسىزلاندىم. مەن ئۆزۈمنى ئېلىپ قېچىپ ،خىزمەت ۋاقتىدا پەقەت باشقىلارنىڭ گۇمانلىنىپ قالماسلىقى ئۈچۈنلا  خىزمەت توغرىلىق پاراڭ قىلغاندىن باشقا پاراڭ قىلماي يۈرگەن بۇ كۈنلەردە يەنە ئۇنىڭ ئاۋازى ئاڭلانغانلىكى يەرلەرنى بىلىپ-بىلمەي ئىزدەيىتتىم.ئۇنىڭ باشقا سىستىرا قىزلار بىلەن پاراڭلىشىپ كۈلۈشكىنىنى ئاڭلىسام گويا يۈرىكىمگە بىرسى نەشتەر ئۇرغاندەك ئازابلىق تولغىناتتىم. ئۇنىڭدىن قاچاتتىم ھەم باشقىلاردىن ئۇنى قىزغىناتتىم. مېنىڭ قېچىشىمدىن ئازابلانغان ئۇ بولسا مېنىڭ قىزغىنىشلىرىمدىن ھوزۇر ئالغاندەك پۇخادىن چىققاندەك كېيىنكى كۈنلەردە ئەتتەي خۇددى مەن ئۇ بار يەردە غەيرەتكە تېلېفۇن قىلىپ سۆزلىشىپ ئىچىنى قايناتقاندەك مەن بار يەردە ئەتەي باشقا قىزلارغا چاقچاق قىلىدىغان،ياشقا چوڭ خىزمەتداش ئاياللارنىڭ«سالام،قاچان تويىڭىزنى ئوينايمىز،،مۇشۇنداق يۈرۈۋىرەمسىز تېزرەك توي قىلىڭە»دىيىشلىرىگە « ماقۇل،لايىقنى سىلەر تاپمامسىلەر، ئاران تۇرىمەن ئېپىدە لايىق چىقسا توي قىلغىلى» دەپ چاقچاق قايتۇرىدىغان بولىۋالغان ئىدى. ئىشخانىغا كىرىپ دىلبەرنىڭ خۇشاللىقتىن پارقىراپ كەتكەن كۆزلىرى، يۇمۇلماي قالغان ئېغىزى ۋە سالامنىڭ ئۇنىڭ ئالدىدىكى ئۈستەلدە ئولتۇرۇپ ھە دەپ يېقىنچىلىق قىلغاندەك پاراڭ قىلىشغا كۆزۈم چۈشتى. ئىختىيارسىز ھالسىزلاندىم.يۈگرۈپ بېرىپ دىلبەرنى ئۇنىڭ ئالدىدىكى ئورۇندۇقتىن ئىتتىرىۋەتكۈم،چاچلىرىنى يۇلغۇم سالامغا ئېسىلىپ «نىمىشقا بۇنداق قىلىسىز؟» دەپ بوغۇلۇپ- بوغۇلۇپ يىغلىغۇم كەلدى.ئۇمۇ مېنى كۆردى-دە،ئىتتىك ئورنىدىن تۇرۇپ مېنىڭ كۆزلىرىمگە تىكىلگىنىچە: -گېپىڭىزدىن يېنىۋالماڭ ئەمىسە،گېپىمىز گەپ ھە،-دىدى. ئاھ.. ماڭا ئوق تەككەن ئىدى. سالام ئەجەللىك ئاجىزلىقىمنى بايقاپ تۇرۇپ ماڭا ئوق ئۈزمەكتە ئىدى. كۆزلىرىمگە دەۋرەپ كېلىۋاتقان ياشلىرىمنى كۆرسەتمەسلىك ئۈچۈن، دىلبەرنىڭ مېنىڭ يۈرىكىمنى لەختە  قىلغۇچى ئاشۇ كۈلكىلىرىنى ئاڭلىماسلىق ئۈچۈن، يىقىلىپ چۈشمەسلىك ئۈچۈن تامنى تۇتۇۋالغىنىمچە ئارقامغا بۇرۇلدۇم. كەينىمدىن  ئۇنىڭ ماڭا كۆزلىرىنى ئۈزمەي تىكىلىپ تۇرغانلىقىنى ھىس قىلاتتىم.بىراق بۇرۇلۇشۇم بىلەنلا كۆزلىرىمدىن تورۇكلاپ چۈشۈۋاتقان ياشلىرىم ئالدىمنىمۇ غۇۋا كۆرسىتىپ تۇراتتى . ئاران كەچ بولدى. تورغا چىقتىم.سىڭلىم بىلەن سۆزلىشىمەن دىگەن ئىدىم.بىراق ئاسىي كۆزلىرىم ئۇنىڭ سۈرىتىگە كۆز تاشلىدى، شۇ ئان ئۇنىڭ باش سۈرىتى تىنىمسىز لىپىلداپ كەتتى: -نىمىشقا بۇنداق قىلىمىز؟نىمىشقا بىر-بىرىمىزنى قىينايمىز.بىر-بىرىمىزنى بۇنچە قىينىغۇدەك  نىمە گۇناھ قىلغان بولغىيىتتۇق؟ خېلى ئۇزۇنغىچە ئۇ خەتلەرگە قاراپ ئولتۇردۇم.بىر ھازادىن كېيىن يەنە خەت يېزىلدى: -گۈلنەزەر ئېتىراپ قىلىڭ قىلماڭ،مېنى ياخشى كۆرىسىز، مېنى ياخشى كۆرىسىز. خۇددى مەن سىزنى تەلۋىلەرچە ياخشى كۆرۈپ قالغاندەك. ياق..ئىچىمدىن ھالسىز ،ئاجىز قارشىلىق ئېتىلىپ چىقتى: -نىمىشقا سىزنى ياخشى كۆرگۈدەكمەن؟ -نىمىشقىلىقىنى بىلمەيمەن،ئىشقىلىپ مېنى ياخشى كۆرۈسىز، باشقىچە ھىسسىياتتا ،ھەقىقىي مۇھەببەت ھسسىياتىدا ياخشى كۆرۈسىز. -ئۆزىڭىزگە شۇنچە ئىشىنەمسىز؟ -نىمىشقا ئېتىراپ قىلمايسىز،نىمىشقا ئېتىراپ قىلالمايسىز،، مۇھەببەت ئەركىنلىكىڭىزنى نىمىشقا بوغۇسىز؟ -ساراڭ بوپسىز، مەن دىگەن توي قىلغان ئېرى بار ئايال. -شۇنداق، شۇنچە ۋاقىتتىن بېرى مەن شۇنداق دەپ ئۆزۈمنى قاچۇرۇشقا ئۇرۇنۇپ كەلدىم،سىزمۇ ھەم شۇنداق،ئەمدى بولسا سىزمۇ مەنمۇ بۇ نىكاھنىڭ مۇھەببەتكە توسقۇنلۇق قىلالمايدىغانلىقىنى ھىس قىلدۇق. -ياق..سالام..ياق... مەن ئېرىمنى ياخشى كۆرىمەن.ئۇنى ياخشى كۆرگەچكە توي قىلغان. -ياق گۈلنەزەر، سىز پەقەت ئېرىڭىزنى بىر شاپائەتچىڭىز،ھىماتچىڭىز يۆلىنىدىغان تۈۋرىكىڭىز ئورنىدا كۆرۈپ ئۇنىڭغا بولغان بېقىنىش ۋە سىزگە قىلغانلىرىغا جاۋاب قايتۇرۇش يۈزىسىدىن پەيدا بولغان ھىسسىياتىڭىزنى ياخشى كۆرۈش دەپ ئويلاپ قالغان.بىراق سىز ئەمدى ئۇنىڭ مۇھەببەت ئەمەسلىكىنى ماڭا بولغان ھىسسىياتىڭىزنىڭ ھەقىقىي مۇھەببەت ئىكەنلىكىنى ھىس قىلىۋاتىسىز. -بۇنىڭ نىمىگە پايدىسى..ئىشقىلىپ مەن ئۇنى ياخشى كۆرىمەن،ئۇنىڭدىن ئايرىلىپ ياشىيالمايمەن. -بۇ سىزدىكى بۇرۇنقى ئاجىز ئۇقۇم..سىز چوڭقۇر ئويلىنىپ بېقىڭ،، يۈرىكىڭىزدە زادى كىمگە ھەقىقىي ئورۇن بار.. سىزنى قىستىمايمەن،سىزنى ياخشى كۆرگەچكە سىزنى ھۆرمەت قىلىمەن. ئېسىڭىزدە بولسۇن سىز قانداقلا قارار چىقارماڭ مەن بەرىبىر سىزنى ياخشى كۆرىمەن. -مەن غەيرەتكىلا تەئەللۇق،ئۇنىڭغا ئاسىيلىق قىلمايمەن،ئۇنى ياخشى كۆرىمەن.

喀什姑娘

	ھەي  مۇھەببەتـ يولى ئەگرى-توقاي،ئاخىرىسدا يەنە نىمە كۈنلەر كۈتىۋاتىدۇ تىخى بۇلارنى،ئاخىرىنى ساقلايمىز،ھارمىغايسىز.

khan

	مەن شۇنداق تەسەۋۋۇر قىلدىم. گۈلنەزەرنىڭ سىڭلىسى بىلەن سالام دوختۇر كېيىنچە ................... مەن بىلەن غەيرەت ئوتتۇرىسىدىكى نىكاھ گەرچە ھىسداشلىق ئۈستىگە قۇرۇلغان بولسىمۇ، بىراق بۇ مەننىڭ ئاسىيلىق قىلىشىنىڭ توغرا ئىكەنلىكىگە سەۋەب بولالمايدۇ. غەيرەتنىڭ ئاسىيلىق قىلىشى گۈلنەزەرنىڭ ئاسىيلىق قىلىشىغا قارىتا مەلۇم دەرىجىدە يېشىل چىراق ياققان بولسىمۇ، بىراق ھەقىقىي، چىن مۇھەببەت نۇقتىسىدىن بىز پەقەتلا گۈلنەزەر بىلەن سالامغا ھىسداشلىق قىلىمىز، ھالبۇكى قوش قوللاپ قوللىيالمايمىز. چۈنكى نىكاھتىن ھالقىغان مۇھەببەتنى (روھى قوشۇلۇش بىلەن جىسمانى قوشۇلۇشنى، سەترەك قىلىپ ئېيتساق ئاشنىدارچىلىقنى) بىز قوبۇل قىلالمايمىز. ئەسەرنىڭ تەرەققىيات يۆنىلىشى قانداق بولىدۇ؟ بۇ بىزگە قاراڭغۇ. بىراق قانداق داۋاملاشسۇن بۇ ئەسەردىكى نىكاھ ۋە نىكاھ سىرتىدىكى مۇھەببەت بىلەن ۋىجدان ۋە ئاسىيلىق ئوتتۇرىسىدىكى دىراماتىك توقۇنۇشنىڭ ئاخىرى بېرىپ گۈلنىڭ قانسىرىشىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدىغانلىقى ئېنىق.

khan

	بۇ ئەسەردىكى ئاچا - سىڭىل ئوتتۇرىسىدىكى مىھىر - مۇھەببەت كىشىنى تولىمۇ تەسىرلەندۈرىدۇ. بىراق مەن بۇ مىھىر - مۇھەببەتنىڭ كېيىنچە باشقا بىر غەيرى يۆنىلىشكە قاراپ تەرەققىي قېلىشىدىن ئەنسىرىمەكتىمەن. ئاغزىمدىن سائەت چىقىپ كەتمىگەي دوستلار! ئاخىرىنى كۆرۈپ باقايلى. بەلكىم ھەممىمىز غەيرەتنىڭ ئاسىيلىقىدىن غەزەبلىنىۋاتقان بولۇشىمىز مۇمكىن. بىراق رىئاللىق مانا مۇشۇنداق رەھىمسىز. ئويلىمىغان يەرلەردىن چىقىپ بىزنى كاچاتلاشقا تەييار تۇرىدۇ.