سەرداھى: ئىشىق مەكتۇبلىرى

سەرداھى

ئىشىق مەكتۈپلىرى

(نەسىر)

سېنىڭ ئاۋازىڭ

كېچە جىمجىتلىقىدا دەريا سۈيىدەك سۈزۈك شىلدىرلاۋاتقان سېنىڭ ئاۋازىڭ ئىدى... ئىچىمنىڭ قاراڭغۇلىقىغا ئېگىزلەۋاتقان ھېلىقى بىر تۈپ دەرەخ شېخىدىكى يېشىل يوپۇرماقلاردەك پىچىرلاۋاتقانمۇ ھەم سېنىڭ ئاۋازىڭ ئىدى...
مەن شۇ تاپتا مەست تۇيغۇمنىڭ قىيا ئېچىلغان دەرىزىسىگە قۇلاقلىرىمىنى چىڭ ياققىنىمچە، كۆڭۈل قەسرىمنىڭ ئالتۇن دەرۋازىسىغا بىر قەدەم-بىر قەدەمدىن يېقىنلاۋاتقان ئاۋازىڭنىڭ پايانىغا تاشلانماقتىمەن...
سەزگۈم تاملىرى ھورلانماقتا، يۈرىكىمدىن باشلانغان ئەقىدە دەرياسى تاشقىنلاپ، تەققازالىقىمغا چوڭقۇرلىغان بىر تۈپ ھاياجان دەرىخى تاڭ شەپىقىنىڭ قىپقىزىل نۇرىدا يۇيۇنماقتا ئىدى!!
سېنىڭ ئاۋازىڭ-قىزىل! تومۇرۇمدا ئۆركەشلەۋاتقان قېنىمدەك...   
سېنىڭ ئاۋازىڭ-يېشىل! تەبىئەتنىڭ يىنىك دولقۇنلاۋاتقان تېنىدەك...   
سېنىڭ ئاۋازىڭ-ئاق! ئەقىدە ئالقانلىرىدا لەرزان يەلپۈنىۋاتقان قۇش پېيىدەك...
سېنىڭ ئاۋازىڭ-قارا! پىنھاندىكى سۆيگۈ دەرىخىمىزنى قات-قات ئوراپ تۇرغان تۈن پەردىسىدەك...
سېنىڭ ئاۋازىڭ-مېنىڭ پەرۋازىم...!!

2011.4.16

سېنىڭ كۆزۈڭ

كۆز كۆڭۈلنى سۆزلەيدۇ، مۇھەببەت دالاسىنى باغاشلاپ ياتقان قاردەك كۆڭۈلنى... كۆز كۆڭۈلنى ئىپادىلەيدۇ. دىل چوڭقۇرلىقىدىن بۇلاق سۇلىرىدەك ئوخچۇپ چىقىۋاتقان كۆڭۈل سىرلىرىنى ھەم...!
سەزدىڭمۇ دىلبەر؟! ئىچىمدىكى ھېلىقى دەرەخ تۈۋىدە، كۆزلىرىڭدىن تۆكۈلىۋاتقان سۆزلىرىڭنى تىرىپ ئۈلگۈردۈم ۋە چىمەنلىكتىن ئەسكەن سالقىن شامالغا قاقلاپ قۇرۇتتۇم... تال-تال كىرپىكلىرىڭنىڭ سايىسىدا ئۆركەشلەپ ئېقىۋاتقان مېھىر دەرياسى بولسا يۈرىكىمگە قۇيۇلماقتا ئىدى... مەن قاراڭغۇ كۆزلىرىڭدىن باشلانغان چەكسىزلىككە قاراپ ئىچكىرلىدىم. يۈرىكىڭنىڭ تاتلىق پىچىرلاشلىرىدىن مەست بولغان تۇيغۇم تىنىمسىز يۇلقۇناتتى. دىل كۆكۈمدە چاراقلاپ يانغان نۇرانە تەبەسسۈم ئاجىز تېنىمى ئىشىق زەنجىرىگە باغلايتتى...
كۆزۈڭنىڭ ئىچىدە كۆز بار ئىدى، دىلبەر! قوي كۆزلىرىڭدىن مېنى قىزغىنىۋاتقان...!!
كۆزۈڭنىڭ ئىچىدە كۆز بار ئىدى، دىلبەر! خىلۋەتتىكى قاراڭغۇ بۇلاقتەك چوڭقۇرلاۋاتقان...!!
كۆزۈڭنىڭ ئىچىدە كۆز بار ئىدى، دىلبەر! مېنى ماڭا چۈشەندۈرمەك بولۇپ، تا تاڭغىچە ئۇخلاتمىغان...!!
بۆگۈن يەنە تاڭ ئاتتى، دىلبەر! مېنى قۇتۇلدۇرۋالغىن ئاۋۇ قاراڭغۇ كۆزلىرىڭدىن...!!!

2011.4.19

دىلبەرنىڭ خەتلىرى

خېتىڭنىڭ ئوتتۇز ئالتىنچىسىنى تاپشۇرۇپ ئالدىم، دىلبەر! قەغەزگە ئەمەس، بەلكى قەلبىم بەتلىرىگە يازغان خېتىڭنىڭ...
ئەقىدە سۈيىگە چىلانغان قارا ھەم ئۇزۇن كىرپىكلىرىڭ قەلەم ئىدى! غۇنچىدەك لەۋلىرىڭدىن چۈشكىلىۋاتقان دان-دان سۆزلىرىڭنى يېزىشقا تەمشەلگەن...
ئاۋۇ تال-تال كىرپىكلىرىڭگە ئېسىلىپ تۇرغان سۈزۈك قەترىلەر سىياھ ئىدى! ئىشىق چۆلىدىكى چاڭقاقلىقىمغا يېغىۋاتقان سىم-سىم يامغۇرلىرىڭ بىرلە نەمدەلگەن...
بىلىۋاتامسەن، دىلبەر؟! بىز كۆزدىن چىقىپ سۆزگە كىردۇق. ئاۋۇ كۆپكۆك ئاسماننىڭ ئاستىدا ئولتۇرۇپ، ھايات ھېكمەتلىرىنى سۆزلىگىلى... ۋاقىت چوڭقۇرلىماقتا...! قۇياش تىكلەنمەكتە...! چىڭقى چۈشتىكى ياز ئاپتىپىغا قاقلانغان يېشىل يوپۇرماقلار جىمجىتلىقىنى كۈيلىمەكتە...!
مەن خەتلىرىڭنى ئوقۇپ بەردىم! شىلدىرلاپ ئېقىۋاتقان سۇلارغا ۋە كۆكتە پەرۋاز قىلىۋاتقان قۇشلارغا...
مەن خەتلىرىڭنى ئوقۇپ بەردىم! ئوغۇرلۇقچە چاچلىرىڭنى سىيلاپ، ھىدلىرىڭنى پۇراپ قاچقان شاماللارغا...
مەن خەتلىرىڭنى ئوقۇپ بەردىم! قەلبىمدەك يالىڭاچ دەرەخلەرگە ۋە كۆيۈپ تۇرغان ئىككىمىزدىكى يۈرەكلەرگە...
سەزدىڭمىكىن، دىلبەر؟! بىز ھاياتنىڭ كۈلكىسىدە جاراڭلاۋاتىمز. كېلىچەكنىڭ جىلۋىسىدە چوغدەك يېلىنجاۋاتىمىز. مۇھەببەت ئاسمىنىدا چولپاندەك چاراقلاۋاتىمىز...
مەن خەتلىرىڭنىڭ داۋامىنى كۈتىۋاتىمەن، دىلبەر! ياز! يەنىمۇ قېنىق قىلىپ ياز! قەلبىم بەتلىرىدىكى مەن ئوقۇپ قانمايدىغان خەتلىرىڭنى... كۈن چۈشتىن قايرىلغىلىۋاتىدۇ...

2011.4.20

بوستان چاچ

تۇيغۇم بارماقلىرىنى كۆيدۇرگىلىۋاتقان بوستان چاچلىرىڭغا ئېسىلىمەن، دىلبەر! چېچڭدەك قاراڭغۇ كېچىدىن چىقىپ...! ئاۋارە تېنىمگە يىلاندەك يۆگىشىۋاتقان بوستان چاچلىرىڭنىڭ قاراڭغۇلىقىغا يىقىلىمەن، دىلبەر! چېچىڭ جاڭگاللىقىدا غېرىپتەك ئېزىپ...!
چېچىڭنى قىلىچمىكىن دەيمەن، يۈرىكىمگە پېتىۋاتقان تال-تال چاچلىرىڭنى... چېچىڭنى دەريامىكىن دەيمەن، سۇ ئورنىغا چوغ تېمىۋاتقان چاچلىرىڭنى... يۈرىكىمنى تىلىم-تىلىم يارا قىلغانمۇ سېنىڭ ئاشۇ بوستان چاچلىرىڭ ئىدى. ئىلكىڭدىكى بەختىمنى قارا قىلغانمۇ ھەم سېنىڭ ئاشۇ بوستان چاچلىرىڭ ئىدى... چاچلىرىڭدىن چۈشۈشكە ھىچبىر ئىمكانىم قالمىدى، چاچلىرىڭنىڭ ئېگىز ھەم قاراڭغۇ شاخلىرىدىن...!!
كۆيۈۋاتىمەن جېنىم! بوستان چاچلىرىڭنىڭ قاتمۇ-قات قورشاۋىدا... ئۆلىۋاتىمەن جېنىم! جېنىم ئېسىلغان بوستان چاچلىرىڭنىڭ قاپقاراڭقۇ دارىدا...
بىلەمسەن، دىلبەر؟! چېچىڭ بىلەن ھاياتقا كۈلۈپ قارايمەن، ئۆلۈمگىمۇ ھەم، قىرىق تال ئۆرۈلگەن بوستان چاچلىرىڭ بىلەن...!!!

2011.4.21

كارۋاتتىكى كېچە

كېچە چوڭقۇرلىماقتا...! كارۋىتىمدا ئاق يىلاندەك سۇنايلىنىپ ياتقان يەنە شۇ كېچە...!
كېچە چوڭقۇرلىماقتا...! ئاسماننىڭ يىرتىلغان يوچۇقلىرىدىن مارىلاۋاتقان يالىڭاچ سۆڭەكلىرىمگە قەدەر...!
كېچىنىڭ قاراڭغۇلىقىنى كۆزۈڭنىڭ قارىلىقىغا ئوخشاتقۇم كېلىدۇ، كۆڭۈل قەسرىمنىڭ خىرە دەرىزىسىنى تېشىپ ئۈلگۈرگەن ئاۋۇ قاراڭغۇ كۆزلىرىڭگە...
سېنى خىيال قىلغاچ، توختىماي غىچىرلاۋاتقان كارۋىتىمنىڭ سۈزۈك ئاۋازىغا تاشلاندىم... خۇددى لەزىز ۋە سېھىرلىك بىر مۇزىكا تەن تارلىرىمدا جاراڭلاۋاتقاندەك!
مۇزىكا، يەنە شۇ مۇزىكا...! مۇزىكىغا تەڭكەش بولغان تىل دەرەخلىرىم لەرزان يەلپۈنمەكتە ئىدى...
مەن ماڭدىم كېچە بىلەن،
ئېرىقنىڭ ئىچى بىلەن.
مېنىڭ قولۇم باغلاندى،
يارىمنىڭ چېچى بىلەن!
...................
كېچە چوڭقۇرلىماقتا...! كۆزۈڭدە بۇلدۇقلاپ قايناۋاتقان چوڭقۇر قايناملىرىڭنىڭ قاراڭغۇلىقىدىن چىقىپ، تالاغا قارىدىم! كۆرە، دىلبەر! بىز تىككەن سۆيگۈ گۈللىرى يەنە قاناشقا باشلاپتۇ. خىياللىرىنى ئاپتاپقا سېلىۋاتقان ئارىمىزدىكى ئاۋۇ قاقاسلىق، چوغدەك يېلىنجاۋاتقان جىمجىتلىقىغا بىر تامچە يامغۇرنىڭ قۇرغاق ئاۋازىنى سۆزلەۋېتىپتۇ...!!!
كېچە چوڭقۇرلىماقتا... كارۋاتتىكى قاراڭغۇ كېچە...!!

2011.4.28

چۈش دەرىخى

چۈشۈمدىكى ھېلىقى دەرەخ تۈۋىدە سېنى ساقلاۋاتىمەن، دىلبەر! يالغۇزلۇقۇمنىڭ ئاۋارە تېنىگە بېشىمنى قويۇپ...!
قويۇق يوپۇرماقلارنىڭ دالدىسىدا چۇرۇقلاپ سايراۋاتقان ۋاقىت قۇشلىرىنىڭ ئاۋازى قىپقىزىل ئىدى...
مەن تەققازالىقىمنىڭ شورلۇق دالاسىدا گىرىمسەن ئالۋۇندەك جۇلالىنىۋاتقان يوقلۇقنىڭ قارشىسىدىن چىقىپ، يىنىك قەدەملىرىڭنىڭ بالاغىتىگە يىقىلىمەن! شامال دەرەخ شاخلىرىدا ئۇخلاۋاتقان؛ سۇلار چاكۇ-چاك يېرىلغان يۇمران لەۋلىرىنىڭ تەشنالىقىنى سۆزلەۋاتقان؛ تومۇز ئاپتىپى تەرلەۋاتقان تاملارنىڭ كۆيۈك تىنىقلىرىنى ئاچكۆزلۈك بىلەن ئۆپۈۋاتقان؛ ئارىمىزدىكى قاراڭغۇلۇقنىڭ چەكسىزلىكىگە يورىغان ئۈمىد چىرىقى ئاستا-ئاستا ئۆچكىلىۋاتقان...!
ئەنە، غەملىرىمدەك بىر دۆۋە خىيالنىڭ قۇرغاق تەبەسسۇمىدىن ئىسمىڭنى تاپالمىغان كۆڭۈل مەملىكىتىنىڭ مەغلۇبىيەتچى لەشكەرلىرى دەرەخ كاۋىكىدىكى ئاخىرقى سۈرگۈنگاھىغا يوشۇرنۇپ ئۈلگۈردى... مەن ۋەسلى ۋىسالىڭغا زارىقىشتىن ئاچچىق بولغان ئىچىمنىڭ قاراڭغۇلىقىنى تىڭشىدىم! ماڭا يەتمىگەن ئاۋازىڭنىڭ چۇل-چۇل پارچىسىدىن جاراھەتلەنگەن باغرىم تۇز سەپكەن يارىدەك ئېچىشماقتا ئىدى...
چۈشۈمدىكى ھېلىقى دەرەخ تۈۋىدە يەنىلا سېنى ساقلاۋاتىمەن، دىلبەر! ئاھۇ كۆزلىرىڭنى قورشاپ ياتقان پىچاقتەك كىرپىكلىرىڭگە يېرىم پېتىپ...! سېنى ساقلاۋاتىمەن، دىلبەر! قۇرۇپ قاخشال بولغان چۈش دەرىخنى سۆيگۈ ئوچىقىدا بىر شاخ-بىر شاختىن قالاۋېتىپ...!!!

2011.5.3

تەنھالىق دالاسى

ئاسمان سەتھىسىدە قۇياش تەنھا. كۆكتىكى ھىلالنى سانسىزلىغان يۇلتۇزلار توپى قورشاپ تۇرىدۇ! ئۆلۈم تەنھا. ھاياتقا كۈللى كائىناتنىڭ قايغۇ ھەم شادلىقلىرى ھەمرا بولىدۇ! سەن ئۆزۈڭنىڭ تەنھالىقىنى ھىس قىلمىدىڭمۇ، دىلبەر؟! ماڭا ئىشىق لەشكەرلىرىڭنىڭ قىيناشلىرى ۋە ئاسىي يۈرىكىڭنىڭ قېيداشلىرى ھايات ھەقىقەتلىرىنى ئوقۇپ بېرىدۇ، ئۇزۇن كېچىلەردە يېنىمدىن ئايرىلماي...!
تەنھالىق دالاسىدىكى ئىككىمىزنىڭ سەپىرى ئەنە شۇنداق باشلىنىدۇ!
سەن ئۆزۈڭنىڭ تەنھالىقىنى تەن ئالماي!
مەن تەنھالىقنىڭ قاراڭغۇ ئىشكىنى تاپالماي!
سەن تەنھالىقتىن قاچىسەنۇ، ئەمما تەنھالىقىڭغا بارغانسېرى چوڭقۇرلاۋاتقانلىقىڭنى سەزمەيسەن!
مەن ھاياتنىڭ گۈزەللىكى ۋە سۆيۈملۈكلىكى يالغۇزلۇقتا ئاشكارلىنىدۇ دەپ قىياس قىلىمەن!
سەن تەنھالىقنىڭ ئىچىدىن چىقىۋاتىسەن!
مەن تەنھالىقنىڭ قارشىسىدىن!!
ۋاقىت دەرىخىنىڭ يوپۇرماقلىرى ئالتۇندەك تاۋلىنىۋاتىدۇ! ئۈستىمىزدە بىر پارچە ئاسمان ئاۋالقىدىن كىچىكلەۋاتىدۇ...!
كەل! بىز تەنھالىقىمىزغا قايتايلى، دىلبەر! تەنھالىقىمىزنىڭ چەكسىز دالاسىغا...!!

2011.5.3

مەنبە: ئۆز ئىجادىيىتىم!

ئامان

پاھ! ئادەمنى تەسۋىرلەپ بەرگۈسىز ئىزگۈ ھىسلارغا چۆمدۈرىدىغان شۇنداق ئېسىل نەسىرلەر ئىكەن . قولىڭىزغا دەرت كەلمىگەي بۇرادەر. مۇشۇنداق ئېسىل تېمىلىرىڭىز ئۈزۈلۈپ قالمىغاي، رەخمەت سىزگە.