ئاتا-ئانىلار بوۋىقىنى سىرتقا ئېلىپ چىققاندا، ئۇلارنى بوۋاقلار ھارۋىسىغا ئولتۇرغۇزۇشقا ئادەتلەنگەن، بىراق مۇتەخەسسىسلەر مۇنداق دېيىشتى: «بوۋاقنى ھەمىشە ھارۋىغا ئولتۇرغۇزسا، بالىنىڭ تىل ۋە ھەرىكەت ئىقتىدارىنىڭ يېتىلىشىگە تەسىر يېتىدىكەن. ئەمەلىيەتتە بوۋاقلار مەيلى ياتقان ياكى كۆتۈرگەن، شۇنداقلا چوڭلار بىلەن ئوينىسۇن، بالىلار ئەركىن ھەرىكەت قىلىش ۋە ئىزدىنىشكە موھتاج».مۇتەخەسسىسلەر مۇنداق دېيىشتى: «ئەگەر ئانا بالا بىلەن كارى بولماي ھارۋىدا ياتقۇزۇۋەرسە، بالىلار بەدىنىنىڭ ماسلىشىش تەڭپۇڭلىقى بۇزۇلىدۇ، ئاتا-ئانا ۋە باشقىلار بىلەن بولىدىغان ۋاقتى ئازىيىدۇ-دە، دۇنيانى چۈشۈنىدىغان ۋاقتىمۇ ئازلاپ، تىل بىلەن ئىپادىلەش ئازىيىپ ئىقتىدارىنىڭ نورمال يېتىلىشى تەسىرگە ئۇچرايدۇ. بۇ خىل ناچار تەسىر ئوقۇش يېشى باسقۇچىدىن تاكى ئۆمرىنىڭ ئاخىرىغىچە داۋاملىشىشى مۇمكىن».
تۇنىياز كەنجى تەرجىمىسى
مەنبە: ئۈرۈمچى كەچلىك گېزىتى
