پىدائىيلارنىڭ شادلىقىمۇ چەكسىز

پىدائىيلارنىڭ شادلىقىمۇ چەكسىز

   كىشىلىك ھاياتتا، ئەسلەشكە ئەرزىيدىغان ئىشلار ناھايىتى كۆپ، بولۇپمۇ ‏مەنىلىك ئىشلارنى ۋە كۈنلەرنى ئەسلەش تولىمۇ كۆڭۈللۈك ۋە ئەھمىيەتلىك. «يېزا مەكتەپ پىدائىيلىرى» قوشۇنىغا ‏قوشۇلۇشمۇ ھەم شۇنداق ...
شىنجاڭ خەلق رادىئو ئىستانسىسى سەنئەت رادىئوسى «شەھەر ئاۋازى »، ‏‏«شادلىق مىنۇتلىرى» پروگراممىلىرىنىڭ رىياسەتچىسى، بىر ئاخبارات خىزمەتچىسى بولۇش ‏سۈپىتىم بىلەن ئادەتتە كۆپرەك ئارىلىشىدىغان، ئۇچرىشىدىغانلىرىم كەڭ تىڭشىغۇچى ئامما ‏بولىدۇ. بەزىدە خىزمىتىم تولىمۇ قول تۇتۇپ، بەكلا ئالدىراش بولۇپ كېتىمەن. بىراق، ئاڭلىتىش ‏ئۆيىدە ئولتۇرغان چېغىمدا، كۆپلىگەن ئاڭلىغۇچىلارنىڭ پروگراممىنى كۆڭۈل قويۇپ ‏ئاڭلاۋاتقانلىقىنى ئويلىغىنىمدا، ھاياجاندىن خىزمەتكە كىرىشىپلا كېتەتتىم.‏
‏ رىۋايەتلەردىكى «ھېسىياتچان ئادەملەر» تىپىدىن بولسام كېرەك، ئاڭلىتىش ‏خىزمەت ۋە تۇرمۇشتىكى كۆپلىگەن ئىشلار مېنى دائىملا ھاياجانغا سېلىپ تۇرىدۇ. مەسىلەن: ‏ئىشتىن يانغان چېغىمدا كىمدۇر بىرسىنىڭ ماڭا كۆيۈنگەن ھالدا ئېيتقان بىر – ئىككى ئېغىز سۆزى، ناتونۇش كىچىك بالىنىڭ ‏يىپيېڭى بىر مو پۇلنى ئالدىراش ‏ماشىنىلار ئۆتۈشۈپ تۇرغان كوچىنىڭ بۇلۇڭىدا ئولتۇرغان تىلەمچىگە بەرگىنىنى كۆرگىنىمدە، يەنە ....  ‏
خىزمەتتىن سىرتقى ۋاقتىمدا كۆپىنچە جامائەت پاراۋانلىقى پائالىيەتلىرىگە قاتنىشىشقا ‏ئامراقمەن. بىر قانچە دوستلىرىم، خىزمەتداشلىرىم بىلەن جەنۇبىي شىنجاڭدىكى ‏قىيىنچىلىقى بار بىر نامرات ئائىلىگە ياردەم قولىمىزنى سۇنالىساق، ياردەم قىلغان پۇلىمىز كۆپ ‏بولمىسىمۇ، خۇشاللىقتىن، كۆڭۈل ئازادىلىكىدىن سەلكىن شامالدەك يېنىكلەپ كېتىمىز. ياردەمنى قوبۇل قىلغان كىشىلەرنىڭ چىرايىدىكى مەمنۇنىيەت كۈلكىسىنى كۆرگىنىمدە ‏يۈرىكىمدە بىر خىل ئىللىق سېزىم پەيدا بولىدۇ. مەن ھەمىشە مانا مۇشۇنداق ئاددىي، ئۇششاق ‏ئىشلارغا ھاياجانلىنىپ، ھەممىلا كىشىنىڭ بىر كىشىلىك مېھىر – مۇھەببىتىنى تەقدىم ‏قىلىشى بىلەن دۇنيانىڭ گۈزەللىشىپ بارىدىغانلىقىغا ئىشىنىپ ياشايمەن.‏
بىر تاساددىپىي پۇرسەتتە، دوستۇمنىڭ تەۋسىيەسى بىلەن توردا «يېزا مەكتەپ پىدائىيلىرى» -مۇلازىمەت ئەترىتى بىلەن تونۇشۇپ قالدىم. كېيىن مەن توردا ئۇلارنىڭ ئاساسلىق ‏ئەھۋالى، مۇلازىمەت ئىدىيەسى، ئەترەت قۇرۇلمىسى، مۇلازىمەت دائىرىسى قاتارلىقلار ئۈستىدە ‏تېخىمۇ چوڭقۇر تونۇشقا ئىگە بولدۇم ھەم مەندە قانداقتۇر بىر خىل قىزىقىش تۇيغۇسى پەيدا بولدى. تۇيۇقسىز بىر ‏‏«تەشكىل» تېپىۋالغان تۇيغۇ،  ئورتاق پىكىر، ئورتاق ئىدىيە مېنى قالتىس ‏ھاياجانلاندۇرۋەتتى. كېيىن دوستۇم ماڭا بۇ پائالىيەتنىڭ باشلامچىسى، سەپەرۋەرلىك قىلغۇچىسى يالقۇن ‏ئوسمان ئەپەندىنى تونۇشتۇرۇپ قويدى. ئۇ ناھايىتى قىزغىن، كىشلەرگە ئالاھىدە مېھىر ‏كۆرسىتىدىغان كىشى بولۇپ، ئەترەتتىكىلەرنىڭ ھەممىسى ئۇنى ئىنتايىن ھۆرمەت قىلاتتى. مەن ‏ئۇنىڭغا ئۇلارنىڭ سېپىگە قوشۇلۇش خىيالىمنى ئېيتىشىمغىلا، ئۇ ئىنتايىن خۇشاللىق بىلەن ‏مېنىڭ ئۇلارغا ئەزا بولۇشۇمنى «تەستىق»لىۋەتتى. ئاشۇ دەقىقە دائىم دېگۈدەك ئەسلىمىلىرىم ‏قاتارىدا چاقناپ تۇرىدۇ.‏
كېيىن مەن پىدائىيلار ئەترىتىگە ئەگىشىپ چەت سەھرادىكى ئۈچ مەكتەپكە بېرىپ پىدائىيلىق ‏مۇلازىمىتىگە قاتناشتىم. بۇ جەرياندىكى ئاشۇ مەنىلىك كەچۈرمىشلەر ھاياتىمدىكى بىر ئۆمۈر ‏بەھىرلىنىدىغان ئەڭ ئېسىل «بايلىق» بولۇپ قالدى. مەن ھەرگىزمۇ پىدائىيلار ئەترىتى بىلەن ‏ئاقسۇ ۋىلايەت ئونسۇ ناھىيەسى تۇمشۇق  بازار لەنگەر كەنتى باشلانغۇچ مەكتىپىگە، پىچان ناھىيە ‏پىچان يېزا كۆكيار باشلانغۇچ مەكتىپىگە، لوپنۇر ناھىيە قارچۇغا كەنتى باشلانغۇچ ‏مەكتىپىگە پىدائىيلىق مۇلازىمىتى ئۈچۈن بارغانلىقىمىزنى ئۇنتۇپ قالمايمەن.‏
ھەر قېتىم بىزنىڭ ئېلىپ بارىدىغىنىمىز تولۇپ تاشقان قىزغىنلىق ۋە مېھىر – مۇھەببەت ‏بولۇپ، بىز بارىدىغان جايلار بىر قەدەر چەت، يىراق سەھرالار بولغاچقا، يوللىرى ناچار ئىدى. يولدا بىز ‏ھەمىشە بىر تەرەپتىن مەنزىرىنى تاماشا قىلغاچ قىزغىن پاراڭلارنى قىلىشىپ، يولنىڭ ئۇزاق ‏ۋە جاپالىق ئىكەنلىكىنى تۇيمايلا قالاتتۇق. يېزىلارنىڭ سەلكىن شامىلى، يارقىن ئاپتىپى ‏تولىمۇ گۈزەل، ھاۋاسى ئىنتايىن ساپ بولۇپ، بىزگە بىر مەھەل تەبىئەت قوينىغا قايتقاندەك تۇيغۇ ‏بېغىشلايتتى. ئاشۇ بەس – بەستە ئېچىلىپ كەتكەن پاختىلارنى، كىشىنىڭ مەيلىنى ئۆزىگە رام ‏قىلىدىغان ئۈزۈملەرنى، يەنە تېخى كىشىنى مەسىت قىلىدىغان خۇشپۇراق يالپۇزلارنى كۆرگەندە ‏ھاياجاندىن تەبىئەت بىلەن بىرلىشىپ كەتكەندەك تۇيغۇدا بولاتتىم. بۇنىڭ ئىچىدە مېنى ئەڭ ‏ھاياجانغا سالغىنى توغراق بىلەن يۇلغۇن ساناش بولدى. ئاڭلاشلارغا قارىغاندا، توغراق 300 يىلغىچە ‏قۇرۇمايدىكەن، قۇرۇغاندىن كېيىن 300 يىلغىچە يىقىلمايدىكەن، يىقىلغاندىن كېيىن 300 يىلغىچە چىرىمەيدىكەن. بۇ نېمىدېگەن ‏زور چىدام، زور غەيرەت ھە! يەنە تېخى كىشنىڭ كۆزىنى قاماشتۇرىدىغان يۇلغۇنلار چېكى يوق ‏قۇملۇق، چۆللۈكلەردە ناچار شارائىتتا باتۇرلارچە كۆكلەپ، كۆزگە ‏چېلىقىپ تۇرىدۇ. مەن توغراقنىڭ چېداملىقلىقى ۋە يۇلغۇننىڭ جاسارىتىنى يەرلىك دېھقانلارغا ‏ئوخشاتتىم. ئاشۇ جاپاكەش دېھقانلار مانا مۇشۇنداق ناچار جاپالىق مۇھىتتا تىز پۈكمەي، مەڭگۈ ‏قۇياش كەبى ئۈمىداۋار ياشاپ كەلمەكتە. سەھرادىكى بۇ قېرىنداشلار ساددا ۋە قىزغىن بولۇپ، ‏جاپالىق تۇرمۇش سەۋەبىدىن ئۇلارنىڭ چىرايىغا خېلى بۇرۇنلا چوڭقۇر قورۇقلار ئىز سالغان، ‏قوللىرى قاداققا تولغانىدى. بىراق ئۇلارنىڭ كۈلكىسىگە ئەڭ سەمىمىي ئاقكۆڭۈللۈك ۋە مېھىر – ‏مۇھەببەت سىڭىپ كەتكەن. مەن بىلىدىغان شەھەرلىكلەر  ئاتا – بوۋىلىرىدىن تارتىپ مۇشۇ ‏يەردە ياشاپ كەلگەن كىشىلەرگە قارىغاندا بىر قەدەر باياشات، گۈللەنگەن بولسىمۇ، بىراق بۇلارنى ‏سېلىشتۇرغاندا ئۇلارنىڭ ئېرىشكەنلىرى ھەرگىزمۇ بىزنىڭكىدىن كەم ئەمەس. ئۇلاردىكى ئاشۇ ساددا ‏ئاقكۆڭۈللۈك، ئاشۇ تەبئىيلىكنى بىزنىڭ شەھەردە ئۇزاق ياشىغان كىشىلەر ‏ئەسلا تەسەۋۋۇر قىلالمايتتى.‏
ھەر قېتىم پىدائىيلىق مۇلازىمىتىگە بارغان چېغىمىزدا، مېنى ھاياجانغا سالىدىغان ‏ئىشلار بولۇپ تۇراتتى. ھېلىمۇ ئېسىمدە، ئاقسۇنىڭ ئونسۇ ناھىيەسى تۇمشۇق يېزا لەنگەر ‏كەنتىدىكى چېغىمىزدا، ئۆگزىگە بېكىتىپ قويغان، خۇددى پورەكلەپ تۇرغان گۈلنى ئەسلىتىدىغان ‏ئاۋاز ياڭراتقۇ مېنى ئۆزىگە تارتتى. شۇ پەيتتە ياڭراتقۇدىن «كەنتتىكى يولداشلار دىققەت، ‏يېقىنقى بىر نەچچە كۈن ئىچىدە يامغۇر يېغىشى مۇمكىن، كۆپچىلىك تېزرەك ‏ھەرىكەتلىنىپ پاختىلارنى تېرىۋالايلى. يامغۇردا قالمىسۇن ...» ئۇ ئاۋاز بىر خىل تورى بار، كۈچلۈك ‏بولۇپ، بىزنىڭ ئاڭلىتىش ئۆيىمىزدىن تارقىغان ئاۋازغا ئوخشىمايتى. مەن بۇ ياڭراتقۇنى ‏ئاڭلىتىۋاتقان «ئاڭلىتىش ئۆيى» كىرگىنىمدە تولىمۇ ھاياجانلىنىپ كەتتىم. كىچىككىنە ‏مىكروفون ئۈستەلگە قويۇلغان بولۇپ، يېنىدا بىر كىچىك قۇتا تۇراتتى. پەمىمچە بۇ باش ئاپپارات ‏ئىدى. ئارىدىن يەنە يېرىم سائەتلەر ئۆتكەندە، ئۇ كەنتنىڭ كىچىك ئەترەت باشلىقى كىرىپ، بايىقى ‏يامغۇر يېغىشتىن بۇرۇن پاختا تېرىۋىلىش ھەققىدىكى خەۋەرنى يەنە بىر قېتىم ئاڭلاتتى.  ئۇنىڭ ‏مىكروفون ئالدىدىكى رەسمىي ئۆلچەملىك دىكتورلاردەك قىياپىتى مېنى تولىمۇ ھاياجانغان سالدى. ‏كىچىك ئەترەت باشلىقى خەۋەرنى ئاڭلىتىپ بولۇپلا «ئاڭلىتىش ئۆيى»دىن ئايرىلدى. كىچىككىنە ‏كونىراق كەلگەن مىكروفونغا قاراپ مەندە ئاڭلىتىش بېرىش ئىشتىياقى پەيدا بولدى. مىكروفوننى ‏ئېلىپ، كىچىك ئەترەت باشلىقىنى دوراپ ۋارقىراشقا باشلىدىم : «كەنتتىكى يولداشلار، ‏يىغىلايلى، پاختا تېرىمىز،  بەزىلەر گەپ ئاڭلمايۋاتىدۇ، بۇ بولمىدى. نېمىشقا ۋاقتىدا كەلمەيسىلەر. ‏ئازراق تەشكىل قارىشىمۇ يوقمۇ؟! ...». بۇ ۋاقىتتا گۇرۇپپا باشلىقىم جىددىيلەشكەن ‏ھالدا
 چاقچىقىڭىز ئېغىر بولۇپ كەتتى. قالايمىقان ۋارقىرىماڭ. كەنتتىكىلەرنىڭ ھەممىسى ‏ئاڭلىيالايدىغان تۇرسا ...» - دېدى.‏
‏  ئاكا، خاتىرجەم بولسىلا، مەن مىكروفوننى ئاچمىغان – دېدىم قاقاقلاپ كۈلۈپ.‏
ئۇ شۇندىلا بىر «ئۇھ» تارتتى. ئىككىنچى كۈنى ئەتىگەندە، ياڭراتقۇدا «شەرق قىزاردى» دېگەن ناخشا ‏ئاڭلىتىلدى. 80-يىللىرى تۇغۇلغان ماڭا نىسبەتەن بۇ ناخشىغا مەندە تازا قىزىقىش يوق ئىدى. ‏بىراق گورۇپپا باشلىقى بىلەن ليۇ مۇئەللىم قەۋەتلا جانلىنىپ كېتىشتى. بەلكىم بۇ ناخشا ‏ئۇلار باشتىن كەچۈرگەن «قىزىل دەۋر» بىلەن مۇناسىۋەتلىكتۇ؟! كېيىن بۇنى ئاڭلىغان بىرەيلەن ماڭا ‏بۇنىڭ كەنت ئاڭلىتىش پونكىتىدىن ئاڭلىتىۋاتقانلىقىنى ئېيتتى. خۇددى بىزنىڭ رادىئو – ‏تېلېۋىزىيە ئىستانسىسىغا ئوخشاش، ئۇلار كۆپچىلىككە ئۇچۇر يەتكۈزۈشكە ئىشلىتەتتى. مەن بۇلارنى ‏ئاڭلاپ ئۇلار ئۆزىنىڭ ياڭراتقۇسىدا ئۇچۇر تارقىتىۋاتقان يەردە مەن نېمىشقا قولۇمدىكى ‏مىكروفوندىن (رادىئو – تېلېۋىزىيە ئىستانسىسىنىڭ) پايدىلىنىپ ئاممىغا پايدىلىق ئىشلارنى ‏تەشۋىق قىلمايمەن، دېگەن ئويدا ھاياجانلاندىم ۋە گورۇپپا باشلىقىغا  ئويۇمنى ئېيتتىم. ئۇ مېنى ‏ناھايىتى قىزغىن قوللىدى ۋە ئىلھام بەردى. ئۇ ماڭا :
 سىز دېگەن بىزنىڭ پىدائىيلار ‏ئەترىتىمىزدىكى مۇتەخەسىس دەرىجىلىك پىدائىي. سىز چوقۇم ئۆزىڭىزنىڭ ئارتۇقچىلىقىڭىزدىن ‏پايدىلىنىپ، يېزىدىكى ئوقۇتقۇچىلار بىلەن بىرلىكتە دەرس سۆزلەڭ. چۈنكى ئۇلار سىزنىڭ ‏ئاڭلىغۇچىلىرىڭىز. سىزنىڭ يېقىملىق ئاۋازىڭىز ئۇلارنى كۈچلۈك جەلپ قىلالايدۇ. سىزنىڭ ‏تىرىشچانلىقىڭىز بىلەن بۇ يېزا بالىلىرى، مۇئەللىم ۋە دېھقان قېرىنداشلار ئاممىغا پايدىلىق ‏ئىشلارنى تېخىمۇ چۈشىنىپ يېتىدۇ، قىلىۋاتقان ئىشلىرىڭىزنى چۈشىنىپ يېتىدۇ ...‏
‏   ئۇنىڭ سۆزلىرىدىن تەسىرلەندىم ۋە ئويغاندىم.‏
‏   كېينچە كۆپ تەرەپلىمە تەييارلىق قىلغاندىن كېيىن، ئاخىرى «مېھىر – مۇھەببەت ‏يولىدىكى پىدائىي» ناملىق مەخسۇس سۆھبەت پروگراممىسىنى ئىشلەپ چىقتىم. مەن ‏رىياسەتچىلىك قىلىۋاتقان «شەھەر ئاۋازى» نەق مەيدان پروگراممىسىدا، بىزنىڭ پىدائىيلار ‏ئەترىتىمىزدىن ئۈچ كىشىنى ئالاھىدە تەكلىپ قىلىپ، كەڭ ئاڭلىغۇچىلارغا پىدائىيلارنىڭ ‏ئاساسىي ئەھۋالىنى، پىدائىيلىق مۇلازىمىتى جەريانىدىكى كىشنى ھاياجانغا ‏سالىدىغان قىممەتلىك كەچۈرمىش – ھېكايىلەرنى ئاڭلاتتىم. پروگرامما ئاڭلىتىلغاندىن ‏كېيىن ئۇنىڭ جەمئىيەتتىكى تەسىرى ئىنتايىن كۈچلۈك بولدى. كۆپلىگەن ئاڭلىغۇچى دوستلار ‏ماڭا تېلېفون قىلدى ياكى خەت يازدى. ئادىلە ئازات دەل شۇلارنىڭ بىرى. ئۇ مەن رىياسەتچىلىك ‏قىلغان بۇ پروگرامما ئارقىلىق بۇ پىدائىيلار گۇرۇپپىمىزنى چۈشەندى. مېنىڭ تونۇشتۇرۇپ ‏قويۇشۇم بىلەن، بىزنىڭ پىدائىيلار سىپىمىزگە قوشۇلدى. مۇشۇ 10-ئايدا ئۇ پىچان ناھىيە ‏پىچان يېزا كۆكيار باشلانغۇچ مەكتىپىگە 500 يۈەن قىممىتىدىكى ئوقۇش ماتېرىياللىرىنى ‏ئىئانە قىلدى. ئادىلە ئازاتقا ئوخشاش مۇنداق مېھىر – مۇھەببەتلىك كىشىلەر، كارخانىلار بەكمۇ ‏كۆپ. بىزنىڭ ئۇلاردىن ئېرىشكەنلىرمىزمۇ تولىمۇ مول، تولىمۇ نۇرغۇن.‏
مەن پىدائىيلار ئەترىتىدە، باشلىقىمىزنىڭ ئورۇنلاشتۇرۇشى بىلەن دائىم يېزا ئوقۇتقۇچىلىرىغا ‏دەرس سۆزلىدىم. دەرسنىڭ مەزمۇنى مېنىڭ ئەتراپىمدىكى تەسىرلىك شەخس، تەسىرلىك ئىشلار، ‏ئۆزۈمنىڭ كەچۈرمىشلىرى بولۇپ، ئۇلارنى پروگراممامنىڭ ئاڭلىتىشلىرىغا نىسبەتەن يەنىمۇ ‏چوڭقۇر تونۇشقا ئىگە قىلدىم. مۇشۇنداق يېقىندىن ئۇچرىشىش ئارقىلىق، ئارىمىزدىكى ‏ھېسىياتنى تۇتاشتۇردۇم، ئۇلارنىڭ نەزەرىنى كېڭەيتتىم. ئۇلارنىڭ ئۈمىدكە تولغان كۆزلىرىدىن، روياپقا چىقارغان ئىشلىرىمىز مەيلى چوڭ ياكى كىچىك بولسۇن، ئۇلارغا خۇشاللىق بېغىشلىيالايدىغانلىقىنى ‏ھېس قىلدىم.‏
‏   ھەر قېتىم پىدائىيلار مۇلازىمىتىگە چىققىنىمدا ۋاقىتنىڭ تولىمۇ تېز ئۆتۈپ ‏كېتىۋاتقانلىقىنى ھېس قىلىمەن. تەكشۈرۈش، ئىئانە قىلىش، ئوقۇتقۇچىلارنى تەربىيەلەش بىزنىڭ ‏ئاساسلىق خىزمىتىمىز. ھەر قېتىم پىدائىيلىق مۇلازىمىتىمىز ئاخىرلاشقاندا، يېزىلاردىكى ‏ئوقۇتقۇچى ۋە بالىلارنىڭ ئۈنسىز دىققەتتىكى كۆزلىرىگە، ئۈمىدكە تولغان چىراي ئىپادىسىگە قاراپ ‏ئۇلاردىن ئايرىلىشقا كۆزىمىز قىيمايتتى. شۇنداقلا يەنە زىممىمىزدىكى يۈكنىڭ ئېغىرلىقىنى ھېس ‏قىلاتتۇق. بىزنىڭ ئۇلارغا ئېلىپ كەلگەن كىچىككىنە ئىئانىلىرىمىزنىڭ ھەممىسى ئۇلارغا ‏ئىللىقلىق، ئالغا ئىلگىرلەشكە كۈچ، مەدەت ئاتا قىلاتتى. بۇ يەردە ئېرىشكىنىمىز يەنىمۇ ‏چوڭقۇر ھاياجان. بۇ ھاياجان بىزنىڭ ياردىمىمىزگە ۋە قوللىشىمىزغا مۇھتاج بولغان بالىلاردىن، ‏بىزنى قوللىغان ۋە ياردەم قىلغان كىشىلەردىن، ئەتراپىمىزدىكى مېھىر – مۇھەببەتلىك ‏سەپداشلىرىمىزدىن كەلدى.‏
‏ بۇنىڭدىن كېيىن پۇرسەت بولسىلا، پىدائىيلار پائالىيەتلىرىگە تولۇق ‏قاتنىشىشنى ئۈمىد قىلىمەن. مۇشۇنداق بىر گۇرۇپپا ئىچىدە، مۇشۇنداق ھەم ئالدىراش ھەم ‏مەنىلىك تۇرمۇش ئىچىدە، مۇشۇنداق رەت – رەت تەسىراتلار ئىچىدە ھاياتىمنىڭ ناھايىتى ‏قىممەتلىك، ناھايىتى مەنىلىك ئىكەنلىكىنى ھېس قىلدىم. ‏
دوستۇم، قېنى مېھىر – مۇھەببەتلىك قەلبىڭىزنى ئېلىپ ئاتلىنىڭ. سىزمۇ ئاشۇ ئاجايىپ ھېسلار، ھاياجانلار ئىچىدە پىدائىي بولۇپ، شادلىق دېڭىزىغا چۆمۈلگەيسىز.‏

يېزا رادىئو ئۇزىلى

بىزنىڭ ئاڭلىتىش ئۈيىمىز

مەن ۋە باشقا پىدائىيلار   

  پىدائىيلار مەبلەغ سېلىپ قۇرۇپ بەرگەن مەكتەپ ئىلىكتىرلەشكەن ئوقۇتۇش سىنىپى

پىدائىيلار بالىلارغا كومپىيوتىر ئۈگەتمەكتە

ئاپتورى: زۆھرە كېرەم
يالقۇن ئوسمان، چېن فېڭ فوتوسى
ئابدۇرىشىت مۇھەممەت تەرجىمىسى