ئىڭەلەپ تۇغۇلۇپ ، يۈگرۈپ ماڭغىچە،
ئانامنىڭ مېھرىگە تۈزۈك قانغىچە،
ئاناممۇ باغرىغا قېنىپ تاڭغىچە،
بەختمۇ چىرايلىق چېچەك ئاچقىچە،
ئانىسىز بوپ قالدىم ئەقىل تاپقىچە.

<< ئانا >> دەپ كۈلسە كىم ، تىكىلىپ قالدىم،
<< ئانا >> دەپ چاپسا كىم ، تىۋىنىپ قالدىم،
<< ئانا >> دەپ مەنمۇ جىق قىچقىرىپ قالدىم،
ئالما يەپ ، تېڭىنى قىسىنىپ قالدىم،
يوللارغا تەلمۈردۈم كۆزۈم تالغىچە.

ئانامنى تىرىلىپ كەلسىكەن دەيمەن،
ماڭىمۇ چاچقۇلار بەرسىكەن دەيمەن،
سۆيۈنۈپ قولىغا ئالسىكەن دەيمەن،
باغاشلاپ، << قوزام >> دەپ سۆيسىكەن دەيمەن،
دوقمۇشلار ساقلىدىم پادا قايتقىچە.

شۇنداق دەپ ساقىلىم چۈشتى مەيدەمگە،
كۆزلىرىم ، كىرپىكىم چۆمدى شەبنەمگە،
ھاپاشلاپ ئاپىرار ئىدىم ھەرەمگە،
كۈلدۈرەر ، قاندۇرار ئىدىم زەمزەمگە،
تۈنلەر كۆز ئىلمىدىم تاڭلار ئاتقىچە.

ئەجەبمۇ سېغىندىم ، تولغاندىم تالاي،
تۈنلەردە << ئانا >> دەپ ئويغاندىم تالاي،
سەھەردە ئۇپۇققا بويلاندىم تالاي،
كۈن بىلەن كېلەر دەپ ئويلاندىم تالاي،
لېۋىمنى چىشلىدىم ، ساقلاپ شامغىچە...

ئانىلىق ئۆتكەنلەر گۈل ئىكەن ، ئانا،
ئانىسىز ئۆتكەنلەر كۈل ئىكەن ، ئانا،
ئەمما ، ئەل يۆلىدى، بولۇشتى پاناھ،
ئەل قوينى ئىكەنغۇ بېھىش - كەڭ دۇنيا،
ھالسىراپ قالمىدىم داۋان ئاشقىچە.

جان ئانا ، ئوغۇزۇڭ بەرگەچكە قۇۋۋەت،
پەيغەمبەر يېشىغا بولدۇم مۇۋەققەت،
مەنىلىك ياشىدىم ، كار قىلماي كۈلپەت،
شەنىڭگە قەلىمىم ياغدۇردى ھۆرمەت،
ياغدۇرار يەنىمۇ توقسان ياشقىچە.

قوش تويۇم بولماقتا، كۈلمەكتە بالاڭ،
ھوسۇلغا تولغانتى خامان ۋە باراڭ،
كۆپ ، ئوغلۇڭ ھەققىدە رىۋايەت - پاراڭ،
شادلىنىپ قالاتتىڭ ھەغدا ئاڭلىساڭ،
كەل ، ئانا ، تۆرۈم بار ساڭا باشقىچە.

مەنمۇ بىر << ئانام >> دەپ يايرىۋالايچۇ !
كۆز ئۈزمەي چېھرىڭگە قارىۋالايچۇ !
ئانىلىق مېھرىڭگە قېنىۋالايچۇ !
بالىلىق دەۋرىمگە يېنىۋالايچۇ !
كەلگىنە ، ئەزرائىل پەشتىن تارتقىچە.

بالا بوپ غۇپۇلداپ ئىمەي سۈتۈڭنى ،
سۈتۈڭدە سۇغىراي ئەقىل - كۈچۈمنى ،
گۈللەرگە زىچ ئوراي زىبا بويۇڭنى،
سېنىڭمۇ ئۆتكۈزەي مەركە - تويۇڭنى،
تۆكۈپ كۈي ، ئېتىكىڭ تولۇپ تاشقىچە...


         ئاپتورى : توختاش بەكرى

     1999 - يىلى 10 - ئاينىڭ 7 - كۈنى سەھەر . غۇلجا