ۋاپاسىز ئوغول (بارلىق مىھرىبان ئانىلارنىڭ بايرىمىغا بىغىشلايمەن)  ھەممىمىز ئانا دەپ قوشاقلار قاتتۇق، ھەممىمىزشائىر بوپ داستانلار يازدۇق. مىھرىبان شۇ ئاناڭ يالغۇز قالغاندا، ھالىدىن قانچىلىك خەۋەر ئىپ باقتۇق؟  تۆرۈلۈپ جىسمىدىن كۆز ئاچساڭ يىغلاپ، ‹بالام›دەپ باغرىغا باسقانغۇ سىنى. چىڭقالغان كۆكسىدىن ئەمدۇرۇپ ئاق سۈت، كىچىسى ئۇخلىماي باققانغۇ سىنى. ‹ئانا›دەپ تىل چىقىپ تەمتىلەپ ماڭدىڭ، ھە مانا،بوقچاڭنى ئۇشنەڭگە ئاستىڭ. بارىنى بېغىشلاپ ئۆستۇرگەچ ئاناڭ، ئەر يىتىپ تۇرمۇشقا قەدەممۇ باستىڭ. ئەتىدىن كەچكىچە غىمىڭنى قىلىپ، بىلەمسەن؟ئۆتكەنغۇ يولۇڭغا قاراپ. ‹كەلسىدى بالام›دەپ غىزامۇ يىمەي، باغرىغا باسماق بوپ ھىدىڭنى پۇراپ.... ئۇنۇتتۇڭ شۇلارنى ئەمدى چوڭ بولۇپ، يىنىڭدا بولغاچقا گۇزەل جانانىڭ. يوقلاشقا رايىڭ يوق، كۆپتۇر بانايىڭ، قايتۇرىسەن ئەجرىنى قاچان ئاناڭنىڭ؟ ئالغاندا بالاڭغا ئىسىل كىيىم، قونچاق، ئانامغا دەپ ئالمىدىڭ بىر پارچە لاتا. ئۆيۇڭدە قوي سويۇپ يىگەن چىغىڭدا، چىقمىدى ‹ئانامغا...› دىگەن بىر سادا. ياتقاندا ئاناڭ ئاغرىپ ھەم زارلىنىپ، بەردىڭمۇ يۇتۇم سۇ يۆلەپ تۇرغۇزۇپ. داۋاسى ئىدىڭ سەن ۋاپاسىز ئوغول، كەتتىغۇ‹قىنى بالام؟›دەپ ئاھ ئۇرۇپ. ساڭىمۇ بىر كۇنلەر يىتەر قېرىلىق ، بىلىسەن شۇ چاغدا ئاناڭ قەدرىنى. بىر نىمە دىمەك تەس،ئەتىۋا بالاڭدىن ، كۆرەرسەن ئۇنىڭدىن نەچچە ھەسسىنى. مەنبە:يازمام (چوغلۇق) 2010 -5-10 (تەھرىرلىگۈچى:admin ئەسەر ئورتاقلاشقاندا مەنبەنى ئۇنۇتماڭ.) |
