بولدى مىنى ئۇخلىتىپ قويغىن ،
بۇ چۈشتىن مەڭگۈ ئويغانمايمەن .
ئويغانساملا يېنىمدا سەن يوق ،
چۇشلىرىمنى شىرىن كۆرىمەن.
نىمە سەۋەپ كۈيۈپ قالدىم ساڭا،
كۆڭۈل بولمەي يۈرىسەن سەن ماڭا .
بىلسەڭ نىگارىم بۇچۇش بولسا،
رازىمەن ئويغانماي مەڭگۈئۇخلاشقا،
نىمە سەۋەپ يىراقلىشىسەن مەندىن،
خالىمايتتىم يىراتلىشىشنى سەندىن.
ئويلايتتىم ماڭا چىراق بولسا دەپ،
قورقاتتىم مەندىن ھەم كىچىشىڭدىن .
ئەسلى ئويغاق ئىدىم سىنى كۆرمىگەندە،
سەنمۇ سالغانتىڭ مۇھەببەتنىڭ ئوتىنى،
بىلسەڭ نىگارىم يامانكەن كۇيۇپ قىلىش.
بىراۋيا چۇشەنمىگەن مۇھەببەتنىڭ دەردىنى.
ئاپتۇرى: ئابدۇقادىر مەخمۇت (يالغۇز)
