ئەسكەرتىش: بۇ ماقالىنىڭ كۆپ يەرلىرىدە ئىشتان ئىچىدىكى ناشايان بايانلار كۆپرەك، بۇ تۈردىكى مەزمۇنلارنى ياقتۇرمايدىغان تورداشلار ئەسكەرتىشنى كۆرۈپلا داۋامىنى ئوقۇمايلا چىقىپ كىتىشىنى سورايمەن. ئوقۇيدىغاننى ئوقۇپ بولۇپ ئاندىن قوپاپ «نۇمۇسسىزلار،ئۇ بۇ... مىللىتىمىز مۇشۇنداق بولۇپ كىتىۋاتىدۇ ئاھ...پاھ....» دىگەندەك تۇزسىز گەپلەرنى قىلىپ يۈرسەڭلەر نامەرتلىك بولىدۇ.
بۇنى ئاڭلاپ كاللام ۋېڭ~~~~~~~ڭىتە بولۇپ كەتتى،يۈرەكلىرىمنىڭ دۈپۈلدەشلىرىچۇ تېخى، راستتىنلا ئامەت كەپتۇ ماڭغا، بۇ قېتىم ھەممە شارائىتلار تەق بوپتۇ، ئەمدى ئىككىلەنمەي قىلمىسام قەتئى بولمىغىدەك. قاس-قاس قىلىپ چىرايىمغا ئىككى شاپىلاق ئۇردۇم، ھىم،،،ياق ياق، بۇ چۈشۈم ئەمەسكەن،سەل ئاغرىۋاتمامدا،ئۈچ قەدەمنى بىر ئاتلاپ ھوجۇر ئۆينىڭ ئالدىغا يىتىپ كەلدىم. چوڭقۇر نەپەستىن بىرنەچچىنى قىلىۋېتىپ يېرىم ئېتىك ئىشىكنى ئاستا ئېچىپ، نەزىرىم تىزدىن بۇلۇڭدىكى يوغان كارۋاتقا ئېتىلدى،ھە؟؟ كارۋات ئۈستى قۇرۇق، خىيالىمدا نازلىنىپ سونايلىنىپ ياتقان زولفېرە يوق!! قېنى بۇ دەپ جىددىلىك بىلەن ئىزدەپ يۈرگەندە «دولقۇن كا~~~بۇ يەرگە كىرىپ ياردەمدە بولۇڭە»دىگەن يىغۇ ئاۋاز ئوبۇرنىدىن چىقتى. ئىشىكنى ئېچىپلا كىردىم، ئويلىغاندەك بۇرنۇمدىن قان ئاقىدىغان مەنزىرە يوق، زولفېرە تەرەت قاچىسىنىڭ قېشىدا ناھايىتى بىچارە ھالەتتە زوڭزۇيۇپ ئولتۇرۇپتۇ ،مېنى كۆرۈپ قۇتقازغۇچى پەرىشتىنى كۆرگەندەك بۇلۇپ:
«دولقۇنكا~~ياردەمدە بولۇڭ، بايام كىچىك تەرەت قىلىپ بولۇپ تازلاۋاتقاندا ئىھتىيازسىزلىقتىن بىلەيزۈكۈم چۈشۈپ كەتتى..ھۈ....ھۈ...ھۈ»ئۇنىڭغا ئىچ ئاغرىتمىغان بولسام پەشۋادىن بىرنى بېرىپ تەرەت قاچىسىغا تىقىپ قويغان بولاتتىم. ھەرقانچە ياۋاش بولساممۇ مۇشۇنداق ئەخمەق قىلامدۇ مېنى، قاملاشتۇرۇپ تازلىيالمىساڭ چاقىرساڭ بولمامدۇ ئاكاڭنى،ئوبدان تازلاپ قۇياتتىم، بىلەيزۈكمۇ چۈشۈپ كەتمەيتتى. قايتا قايتىلاپ بورادىرىمنىڭ ئۇزىراش سېستىمىسى سىنىغان نىمىسى ئەمدى، ناۋادا بىر كۈنى تۇيۇقسىز سىرتقى تەسىرلەرگە ئىنكاس بىلدۈرمەس بولۇپ قالسا چۇقۇم مۇشۇ كۈنلەردە ' بۆرە كەلدى ' كۆپ قېتىم بولۇپ كېتىپ ئەھۋالغا ئىشەنمەيدىغان بولىۋالدىغان گەپ،ئۇ چاغدا ئۆيدىكى يولۋاس چوقۇم قىيما - چىيما قىلىپ چانىۋېتىدۇ مېنى.
«دولقۇنكا~~~قانداق قىلىمەن ئەمدى، ئۇ دىگەن ئاپام ماڭغا قالدۇرغان بىلەيزۈك ئىدى، مېنىڭ ئەڭ قىممەتلىك نەرسەم،ئوغۇل دوستۇم كەچ بولغاندا قىسقا ئۇچۇر ئەۋەتىپ ئايرىلىپ كېتەيلى دىدى، مېنىڭ ھازىر بۇ بېلەيزۈكتىن باشقا ھېچ نەرسەم قالمىدى» ياشلىرى تاراملاپ ئاققىلى قوپتى، قىزلارنىڭ يىغىسىغا چىدىمايدىغان كىشىمەن، باشقا خىياللارنى تاشلاپ بۇ قىزغا ياردەم بەرمەكچى بولدۇم.
«سۇنى چۈشۈرۋەتكەنمۇ؟»
«ياق، بېلەيزۈكنى سۇ ئەپكەتمىسۇن دەپ ئەنسىردىم». باشقا گەپ قىلمىدىم كاستيومنى مايكىنى سېلىپ،ئوبىرنىنىڭ ئىشىگىنى ئېتىپ كەينىگە ئېسىپ قويدۇم،كۆينەك يېڭىنى بىلەككىچە تۈردۈم.
«نىمە قىلسىز؟»زولفېرە ھەيرانلىق بىلەن ماڭغا قاراپ قالدى، ئەتەي ئەسكىلەرچە ئۇنىڭغا قاراپ:
«نىمە ئىش قىلماقچلىقىمنى بىلمىدىڭىزما؟ تازلاپ قوياي دەيمەن سىزنى».باشقىلارنىڭ ماڭغا بولغان رەھمىتىدىن بىزارمەن،شۈركۈنۈپ كىتىمەن. ئۇنىڭ كۆزىدە يېقىملىق نۇرى پەيدا بولدى.
«مەن مەن تېخى سىزنى ئىلمەكمۇ بىر نىمە تېپىپ قىلامدىكىن دەپتىمەن، بۇ بۇنداق قىلسىڭىز نىمىدىگەن مەينەتچىلىك» ئۇنىڭ بۇ ياش ئېقىپ تۇرغان چىرايىنى كۆرگۈم كەلمىدى، ئىچىمنى ئېچىشتۇرۋېتىدىكەن،قەستەنگە:
«قۇرۇق گەپ، مەن ئەۋلىيا بولمىسام يە،نىمە كېرەك بولسا شۇنى پەيدا قىلالايدىغان،شۇنداق قىلغىلى بولسا ئاۋال ئۇزىنى ھوزۇرلاندۇردىغان تىترەك توك كالتىگىدىن بىرنى سىزگە پەيدا قىلىپ بەرگەن بولاتتىم »،مەقسىدىمنى چۈشەندى بولغاي، بىرنى كۈلۈپ قويدىدە« بىلەيزۈكنى ئېلىپ بېرىڭ باشتا، ئاندىن سىزنى پالەچ قىلىۋېتىمەن». يېڭىمنى تۈرۈپ بولۇپ،ئوڭ قولۇمغا بولۇشىغا قول يۇيۇش سۇيۇقلىغىنى سۈرۈپ بولۇپ،قولۇمنى تېقىپ كوچىلاشقا باشلىدىم. ۋاي بۇ سۈيدۈك پۇرۇقىنى.ياپۇننىڭ سېرىق كىنۇلىرىنى كۆپ كورگەن، نىجىسغا ئاجايىىپ ئىشتىياقى بار ساراڭلار كۆپكەن، بۇنى كورگەندە ئىچلىرىم ئېلىشىپ كېتەتتى. بۇ تەرەت قاچىسىنىڭ ياسىلىشى باشقىچىكەن،تىرەنلىگىدىن گەپ يوق،تېخى بىر ئەگىمىچى باركەن ئەمەسمۇ، بىلەيزۈكنى تېپىش تەستكە چۈشتى.
زولفېرە قېشىمدا تۇرۇپ، يۈزلىرى قىزىرىپ ماڭغا قانداق ياردەم بېرىشىنى بىلەلمەي قالدى، نىمە دىيىشنىمۇ بىلمەي يۈردۇ.ھەقىقەتەن، ئوزى سىيىپ قويغان سۈيدۈكتە بىر ئەركەكنىڭ بىلەكلىرىنى تىقىپ بىرنەرسە ئىزدەتسە نىمىلەرنى دىگىلى بولسۇن. ھايال بولماي قۇلۇمغا بىر نەرسە تەگدى، ئەمما قولامنىڭ ئۇچى ئاران تەگدى، ئالغىلى بولمىدى،چىشىمنى چىشلەپ بىر كۈچەپتىكەنمەن قۇلۇم ئەگىمەشكە كىرىپلا كەتتى، بىلەيزۇكنى تۇتىۋالدىم «تاپتىم»دىدىم بېشىمنى بۇراپ زولفېرەگە قاراپ،ئۇ خوشالللىق ۋە مىننەتتارلىق ھىسىياتتا يىغلاشقا تەمشەلدى.
«قاچان سىزگىمۇ مۇشۇنداق چوڭقۇر ئىزدىنىپ چۈشۈنۈپ باقارمەن»دەپ بىر ئېغىز قوشۇپ قويدۇم. ئۇنىڭ ئاچچىغى كەلمىدى، ئەمما يىغلايدىغان ئەلپازى يوقىدى.
كىم بىلسۇن كىرگۈزۈش ئاسان چىقىرىش تەسكەن، بىلەيزۈكنى سىقىمداپ ئەمەس قۇرۇق قول چىقىرۋېلىشمۇ تەسكە چۈشتى، چاتاق!!!! قولۇمنى تەرەت قاچىسىغا تىقىپ باشقىلارنىڭ كىلىپ ياردەم قىلىشىنى ساقلاپ تۇردىغان بولدۇمما؟ ئەتىدىكى ئۈرۈمچى كەچلىك گېزىتىدا باش بەت كۈلدۈرمە خەۋىرى بولۇپ چىقىدىغان بولدىدە،تېلىۋېزور ئىستانىسىمۇ كىلىپ قالامدۇ تېخې.
زولفېرەمۇ جىددىلەشتى، كېلىپ بېلىمنى قۇچاقلاپ كەينىگە تارتتى.ئۇنىڭ چوڭ مەيدىسى دۈمبەمگە تەل تۆكۈس بېسىلدى، لېكىن شۇ تاپتا بۇرادىرىممۇ جىددىچىلىكتە ھېچ ئىنكاس يوق،بىر كۈچىسەم قول ئاغرىقغا چىدىغىلى بولمىدى. قانداق قىلىشىمىزنى بىلەي قالغان چاغدا، زولفېرە ئىككىمىز بىر ئاۋازنى ئاڭلاپ قالدۇق.
بۇ،ئىشخانا ئىشىگىنىڭ ئېچىلغان ئاۋازى......
قورققىنىمىزدىن مىدىرلىمىدۇق،چوڭ نەپەس ئېلىشقىمۇ پېتىنالمىدۇق. كەچ سائەت 11لەر بولغان ۋاقىت، يەنە كىلىپ ھەپتە ئاخىرى، كىم كىلەر بۇ ئىشخانغا ئىشىك يېپىلدى.
«نىمىگە ئالدىرايسەن؟ كۆردىغان يەرنىڭ ھەممىنى كۆرۈپ بولدۇڭ،چېقىلدىغان يېرىمنىڭ ھەممىگە چېقىلىپ بولدۇڭ،يەنە نىمە ئەلدىراشچىلىق بۇ!»
بىر ياش ئايالنىڭ ئاۋازى ئاڭلاندى، ئاڭلىماققا ھەجەپ تونۇشتەك قىلدۇغۇ بۇ ئاۋاز.
«خې،خې،بۈگۈن سەن باشقىچە چىرايلىق بولۇپ كىتىپسەن» ئارقىدىنلا ئا مۇدىرنىڭ گىپى.
«ئىچىدىكى ئويگە كىرەيلى،تۇيۇقسىز باشقىلار كىلىپ قالمىسۇن يەنە.»
ئا مۇدىر قاقاقلاپ كۈلۈپ كېتىپ «بۈگۈن بىز مۇشۇ يەردە خىزمەت قىلىپ پىكىر ئالماشتۇرايلى،ئىچىگە كىرمەيمىز خىزمەت شارائىتىنى ئوزگەرتىپ باقمايمىزمۇ،بۇ چاغ بولغاندا كىم كىلىدۇ ،ئۇلار ھەممىسى مەس بولۇشۇپ كىتىشتى،ھازىر دىگەن پىكىر ئالماشتۇرۇش،مۇڭدۇشۇش پەيتتى».
«ئۆلگۈر،ھەقسىز پاھىشە دەپ قالدىڭما مېنى. پىكىر ئالماشتۇرۇپ مۇڭداشقىلى سەككىز قېتىم بولدى،نەچچە ياشلىقىمنى بىلەمسەن؟ ئۆيدە ئاچا -ئىنىلىرىمنىڭ نەچچىلىگىنى بىلەمسەن؟ نىمە ئۈچۈن پىنسىيە كادىرلار بۈلۈمىدە ئىشلىگىم يوقلىغىنى بىلەمسەن، سېنىڭ قانچە تال ئاق تۈكۈڭنىڭ بارلىغىنى بىلىمەن مەن!......ئا كىرىسلوۋ دىكى سومكا قايسى ئاشناڭنىكى؟»
«ھە،ئىشخانىمىزدىكى زولفېرەنىڭ ئوخشايدۇ،چۈشتىن كېيىن ئۇنى ماتىريال ئېلىشقا ئىشخانىغا ئەۋەتكەن ئىدىم.»
ئاڭلاپ ئۇقتۇم. ئا كوجاڭ بىلەن كىرگەن بۇ ئايال پىشقەدەم كادىرلار بۈلۈمىنىڭ خىزمەتچىسى،ئاساسلىقى قېرى كادىرلارنى ئۇيۇشتۇرۇپ ساياھەتكە، توپ ئۇيناشلارغا،ئۇلۈم-يىتىم ئىشلىرىغا دىگەندەك ئىشلارغا مەسئول. بۇ قېرىلارنىڭ پۇتى بېلى يۇمشاپ كەتكەن بىلەن،ھېچقايسىنىڭ چىشىغا تىگىپ قويغىلى بولمايدۇ، باشلىق بولىشىغا ياردەم قىلالمىغىنى بىلەن، ئاچچىغىنى كەلتۈرۈپ قويسا خىزمەتتىن قۇرۇق قالدۇرۇپ قويدۇ.شۇڭا كىملا بولسا بۇ بۆلۈمگە كىرگۈسى يوق.
ئا مۇدىرنىڭ ھازىرقى پەيىتتكى مىجەزى بەكلا خۇشخۇي.
«ھە، خاتىرجەم بول، مېنى خوشقىلىپ كۆڭلۈمنى ئالساڭ خىزمىتىڭنى خوش قىلمەن. ھاي،ھاي، كىيىم سالغىلى تۇردۇڭغۇ،مەن مەن پاك رەھبەر!! ئەستا سالما دىسەم راست سالمايۋاتقىننى كاللاڭ ئىشلەمدۇ سېنىڭ، باشلىقنىڭ نىيەت-مەقسىدىنى نىمانداق ئاڭقىرالمايدىغان نىمە سەن، باشقىلار سېنى ياقتۇرمىغىنى مۇشۇ سەۋەپتىنكەن دە. ۋاي،ۋاي....... سال دىسەم ھەممىنى سېلىۋېتەمسەن ۋوي~~~» ئايال خاپا بولدى.
«يەنە مېنى دوت دىسەڭ بەرمەيمەن جۇمۇ!» ئا مۇدىر دەرھال گولداپ تۇرۇپ :
«بولدى،سەن بەك ئەقىللىق مۇھىم نوقتىلارنى كەيمە، خىزمەت ئۈستۈلۈمگە سېلىپ قويۇپ، رەتلەپ يۈزەكى قۇرۇلۇشنى ياخشى قىلىپ كەل. ھىم، ھازىر سەن مېنى زەيىپلەندۈر، ھەمدە تەل تۈكۈس زەيىپلەشتۈرسەڭ ئامال قىلىپ باشقا بۈلۈمگە يۆتكىۋېتىمەن».
ئايال خوشاللىغىدا «بۇ ئاسانغۇ»دىگىنىچە كەلدى.
پاھ، ئا مۇدىر سېرىق كېنۇلارنى ھەقىقەتەن كۆپ كۈرگەنكەن، خىزمەت ئورنىدىكى ئازدۇرۇش دىگەن ئۇسۇللارنى پىششىق بىلدىكەن. ئىچ-ئىچىمدىن ئا مۇدىرغا قايىل بۇلۇپ ماختاپ تۇرغىنىمدا،ئا مۇدىر يەنە گەپ قىلدى .
« توختا، بۇ ئۇسولنى نەچچە قېتىم ئۇينىغان مەنىسى قالمىدى مۇنداق قىلايلى. مەن كېلىنتون بۇلاي سەن لەيۋېنىس بولغىن مۇشۇ يەرنى ئاق ساراي دەيلى، ئەمسە خىزمەتنى باشلاپ كېتەيلى. »
ئامۇدىر~~~~~ئالامەت زاتكەن!!! دەۋېر ئاتلىغان خەلقارا دۇنياۋى ئاڭغا ئىگە رەھبەردە بۇ. ئادەتتە دائىم خەلقارا مۇناسىۋەتنى تولۇق چۈشۈنۈش،خەلقارالىق پىكىر ئالماشتۇرۇشنى كۈچەيتىش دىگەندەك گەپلەرنى كۆپ دەيدىغان يىغىندا، قارغاندا بۇ زات يالغان سۆزلىمەپتۇ، دىگەن سوزىنى ئەمەل قىلىپ ھەقىقى ئېجرا قىلدىكەن ئەمەسمۇ، ئەمدى مەن قايىل بولدۇم.
سىرتتا سۆزسىز پىكىر ئالماشتۇرۇش ئاۋازلىرى ئاڭلىنىشقا باشلىدى،تەسۋىرلىگۈسىز، تەرجىمە قىلىپ بولغىلى بولمايدۇ.ئىشقىلىپ زۇلفېرەگە قاراپ باقسام ئۇمۇ ماڭغا ئۇخشاش يۇزلىرى قىزىرىپ،نەپەسلىرى قىسىلىپ تېزلىشىپ كېتىپتۇ. ..
زولفېرەگە قاراپ يېقىن كىلىشكە ئىشارەت بەردىم. پەس ئاۋازدا ئۇنىڭغا :
«سۆيۈپ قويۇڭە»دىدىم.
«نىمە؟؟؟؟؟» مېنىڭ بۇنداق تۈز گېپىمگە ھەيران قالدى زولفېرە.
«پەقەت بولمىسا يەنە كەينىمدىن قۇچاقلاپ تۇرۇڭ»
«ئولگىڭىز كەلدىمۇ؟ نىمە قىلماقچى سىز؟»
«قاراڭ، ھىسىياتلىنىپ قانلىرىم بەدەن تۈۋەنگە قاراپ ئاقىدۇ، شۇ چاغدا قولۇمدىكى قان كۆپ مىقداردا ئازلايدۇ، قولدىكى قان ئازلىغاندا، قول سەل كىچىكلەيدۇ ئۇنداقتا قولۇمنى چېقىرۋېلىش ئاسانغا توختايدۇ،بىلەيزۈكىڭىزمۇ چىقىدۇ.»
«ئەمسە...ئەمسە تېزىم بىلەن نىقتاپ قوياي،خىيالىڭىزدا شۇ ئىشلارنى ئويلاڭ»
دوتمۇ كوتمۇ بۇ،تىز بېلەن مەيدىنى ئاڭقىرالمامدىم؟ دىدىم ئىچىمدە.
«بۇرۇن نەچچە قېتىم نىقتىلىغانغۇ؟»
«ئۇ،ئۇ ئوخشىمايدۇ، قەستەن قىلمىغان مەن». ئىككىمىز كۈلكىمىزنى قىسىپ، قۇلاپ تۈۋىدە تالاش -تارتىش قىلىپ كەتتۇق. سىرتتىكى سۆزسىز پىكىر ئالماشتۇرۇشمۇ ئاخىرلاشتى،ئېغىزچە پىكىر باشلاندى. ئا مۇدىر دەۋىر ئىقلىمىغا ئوبدان ماشلىشىپتۇ شۇنىسى،ھى،ھى، 20 مىنۇتتىلا ئىشى تۈگىدى،بۇ چىدامچانلىغى بىلەن تېخى بېرىپ پاھىشە ھەپىلىشىدىكەن مۇشۇ ھالىغا.
«نەچچىگە كىردىڭىز؟» مۇدىرنىڭ ئېزىلەڭگۈ ئاۋازى ئاڭلاندى.
«27،نىمە بولدى؟»
«ئوخشىمايدىغۇ؟»
«قانداقسىگە؟»
«30 غا كىرسە بۆرىدەك،40 قا كىرسە يولۋاستەك،50 كە كىرسە شىكە قوناقنى قۇرۇتۋەتكۈدەك دەپتىكەن،سەن بايام شىكەر قوناقنى قۇرتۋېتىدىغاندەك بولۇپ كەتتىڭغۇ».
«تۈفېي....مۇشۇ نىمەڭ شىكەر قوناقما تېخې؟ تاماكا دىمەمسەن مۇنداق».
زولفېرە بۇرنىدا پىخ قىلىپلا ئاۋاز چىقىرىپ كۈلىۋېتىشتىن ئەنسىرەپ مۈرەمنى چىشلىۋالدى. مۇدىر مەمنۇن بولۇپ بولغاندىكىن ئارتۇق گەپ قىلمىدى،بەلكىم ئارتۇق سۆزلەيدىغان بەدەن قۇۋېتىمۇ قالمىدى ھەقاچان. كىيىم كىيىشنىڭ ئاۋازىدىن كېيىن ئىشىكنىڭ ئىتىلگەن ئاۋازى ئاڭلاندى.
ھازىر ، بۇ كېچە.. زولفېرە.. بىز ئىكىمىز يالغۇز قالدۇق.
جىمجىتلىق تۇيۇقسىز بېسىپ كەلگەن تۇماندەك، شىددەت بىلەن ئىككىمىزنى قاپلىۋالدى. ئەزەلدىن ئىدىيىسى ئوچۇق زولفېرە يۈزلىرى قىزارغان ھالدا :
« شۇ ئۇسولدىن باشقا ئامال قالمىدىما؟»دەپ ئارانلا سورىدى ، مەنمۇ سەل خىجىل بولدۇم، بۇ يالغاندىن ھۆكۈمەتنىڭ خىزمىتېنى قىلىپ ئۇزىنىڭ ھاجىتىدىن چىقىش ئىشلىرىغا ئوخشىمايدۇ، شۇ تاپتا باشقا ئامال تاپالمىدىم.
«ھەئە» ئىككىلىنىپ بېشىمنى لىڭشىتتىم.زولفېرەنىڭ قىزىرىپ كەتكەن يۈزى تېخېمۇ قېنىق قىزىل رەڭگە قاپلاندى. ئاستا يېنىمغا كەلدى، باشلىرى چۈشۈپ ئۇزۇن، رەتلىك كىرپىكلىرىنى ئاستا مىدىرلىتىپ:
«مەن سىزگە ئامىراق»دىگىنىچە يۈزۈمگە مۇلايىملىق بىلەن سۈيۈپ قويدى.
دەقىقە ئىچىدە پۈتۈن بەدىنىمدىكى قان ئۆركەشلەپ كۆزلىرىم غۇۋالىشىپ تاس قالدىم يېشىم تۆكۈلۈپ كەتكىلى. بۇ ئون يىلدىن ياقى تۇنجى قېتىم باشقىلارنىڭ ماڭغا ئامراق دىگەن گەپنى ئاڭلىشىم، ھەتتا خوتۇنمۇ ئوغلۇممۇ بۇ گەپلەرنى دىمىگەن ئىدى. ئون يىل بوپتۇ مۇشۇ ئورگاندا تىقىلىپ يۈرەكسىز قۇلۇلىدەك ئىھتىيات بىلەن تومۇر قاچامدىن يۈدۈپ كەلگىلى، قەدەم خاتالىشىپ ئۈمۈرۈمنى خاتالاشتۇرۇشتىن ئەنسىرەپ يۈرمەن. بىخەتەر،خاتىرجەملىكنى ھېس قىلالمايمەن. باشقا ئىقتىدارىم يوق ،مېنىڭ ئەينى ۋاقتىدا بۇ ئېدارىگە كىرىشىم ئاتا خىزمەتكە ۋارىسلىق قىلىشلا خالاس، ئاتام ۋاپات بولغىلى خېلى بولدى، بۇ ئىدارىدە ئۆزەمگە تايىنىمەن.مەنمۇ باشقىلاردەك يۇقۇرغا ئۈسۈپ تەرەققى قىلىشنى ئارزو قىلمەن. ئەمما باشقىلارنىڭ تەرەققى قىلغىنىغا قاراپلا قالمەن، چاۋاك چېلىپ بېرىمەن. ئىچكى دۇنيارىمنىڭ بۇ ئىدارە شارائىتى بىلەن قىلچە ماس كەلمەيدىغانلىغىنى ھېس قىلىمەن، لېكىن كوز ئالدىمدىكى بۇ ئەمەلىيەتكە ھېچ ئامال قىلالمايمەن. بۇ ۋەزىيەتنىڭ سەۋەبىمۇ ياكى ئوزەمنىڭمۇ بۇنىسى ماڭغا ئېنىق ئەمەس.ئىشقىلىپ بۇ خىل خاتىرجەملىكنى قوغداش ئۈچۈن تېخىمۇ تىرەن سىقىنۋالدىم، يېشىم چوڭايغانسېرى يۈرەك شۇنچە كىچىكلىدى، ھەرقانداق ئىشتا مەيدەمنى كېرىپ ئوتتۇرغا چىقالمايمەن،ئىدارىدىكى ھەر قانداق ۋەزىيەتكە بويسىنىمەن. ئاندا ساندا لاۋزا دوكىلاتلارنى يېزىشتىن باشقا كۈن بۇيى تۈزۈك ئىشىم يوق. بەزەن كېچىلىرى سوغاق تەرگە چۈمگەن ھالدا قار بېسىپ ئويغۇنۇپ كېتىمەن، لاي پاتقاق ئازگىلىدىن ھازىرلا يامىشىپ چىققاندەك ھېرىپلا كېتىمەن. مەن دولقۇننىڭ بىر ئۈمۈرلۈك تەقدىرىم مۇشۇنداقلا بۇلارمۇ؟ ئوز جايىمدا چورگىلەپ ئۆمۈرۈمنى خورۇتۇپ . كىم بىلسۇن، مۇشۇنداق ئېھتىيات ئىچىدە ئۆتسەممۇ ئىداردىن تېپىپ چىقىرۋېتەمدۇ تېخى. كۆڭلۈمنىڭ چۇڭقۇر قاتلىمىدا بۇ تۇرمۇشقا قەتئىلا رازى ئەمەس، ئەمما ھەممىنى تاشلاشقا جۈرئەت يوق! يېڭىدىن تۇرمۇش تاللاش؟؟؟ ياق ياق!!! مەن خۇددى كورىدىكى سوغاق سۇغا چىلاپ قويغان پاقىغا ئوخشايمەن، سۇ ئاستا ئاستا ئىسسىۋاتسا باشتا راھەت ھېس قىلمەن، جېنىمغا خەتەر كەلگىنىنى بىلگەندە سەكرەپ چىقىپ كىتىدىغان كۈچۈم يوق! مەن مۇشۇنداق بىر ئۈمۈدسىزلىككە تولغان كىشى. خىيالىمدا گۈزەل قىزلار بىلەن بىللە بولۇش تورمۇشۇمدىكى بىردىنبىر تەسسەللى ئۇسولى، دىمىمنى سىقىدىغان بېسىمغا ۋە ئومۈتسىزلىق ھىسىياتقا قارشى تۇرۇشنىڭ بىردىنبىر قورالى. تاكى.....تاكى.... ئوتتەك ھىسىياتقا تولغان زولفېرەنى ئۇچىراتقىچە!! مېنىڭ ھاياتىم ئۇنىڭ بەدىنىدىن ئۇرغۇپ تاشقان ھارارەتتىن كۆيۈپ لاۋىلدىدى.
ئۇنىڭ تاتلىق سۆيۈش تەمىنى ئەسلىدىم، سۆيۈملۈك ھىسىيات پۈتۈن بەدىنىمنى قاپلىدى، چوڭ مېڭەم خىزمەتتىن توختاپ قالدى.
«يېرىم كۈن بولدى كىرگۈزۋالغىلى،تارتىپ چىقىرۋالمامسىز،كىلىڭە،كۈچىڭە» دەپ ھوشۇمنى ئەسلىگە كەلتۈردى زولفېرە. گومۇشلۇق ئىچىدە بېشىمنى لېڭشىتتىم. زولفېرە بېلىمنى قۇچاقلاپ تارماقچى بولدى، ھېلىقى كۈيۈپ تۇرغان ئوت بەدىمىندە تېخىمۇ لاۋىلدىدى.
«بىر،ئىككى ، ئۈچ» زولفېرە كىچىك ئاۋازدا بۇيرۇق بەردى. ئۇنىڭ بىلەن تەڭ شىددەت بىلەن كۈچۈدۈم، پىۋا ئاغزىنى ئاچقانغا ئوخشاش ئاۋاز بىلەن بىلىكىم قاتمالدىن قۇتۇلدى. بەك كۈچۈۋەتكەن سەۋەبىدىن،تەڭپوڭلىغىمىزنى يوقۇتۇپ قۇچاقلىشىپ يىقىلىپ چۈشتۇق. كاللام مەن ئارزولاپ يۈرگەن جايغا يۇمشاقلا چۈشتى. ئانچە مۇنچە بىر ئىش قىلسام بولغىدەك دەپ ئويلىدىمدە كەينىمگە بۇرۇلۇپ زولفېرە گە قاردىم.
«ھوي،،،،~~~~ قان ئېقىپتىغۇ» بەلكىم بايام جەينىگىم تىگىپ كەتكەن بولىشى مۈمكىن، بۇرنىدىن قان چىقىۋاتاتتى.دەرھاللا ئۇنى قوينۇمغا تارتتىم. تامغا ئېسىقلىق تازلىق قەغىزىدىن يىرتىپ ئېلىپ ئېھتىيات بىلەن سۈرتتۈم «ئاغرىدىمۇ؟»شۇنچىلىك ئىچ ئاغرىتىپ سورىدىم.«ياق»دىدى زولفېرە گەپ ئاڭلاپ يۈزىنى تۇتۇپ بەردى، تۇيۇقسىز كۆزلىرىدىن تاراملاپ ياشلار تۆكۈلدى. نىمە دەپ تەسەللى بېرىشىمنى بىلمەيلا قالدىم. ئامالسىز ئۈزۈلۈپ چىققان بىلەيزۈكنى ئالدىدا پولاڭلاتتىم. «يەنە كېرەككمۇ سىزگە؟؟» قەستەنگە كۆزلىرىمنى قىسىپ شاپاقچىلاردە ئۇنىڭغا قاراپ ھېجايدىم. ھەي....ئۇنىڭغا تەسەللى بېردىغان باشقا ئامال قىلالمىدىم. «كېرەك!»ئۇ خوشاللىق مىننەتتارلىق بىلەن بىلەيزۈككە تىكىلىپ قاراپ قالدى.
«ماڭغىمۇ كېرەك!!!!!!!!!!!!!» دىگەن ۋاقىرغان ئاۋاز ئوبۇرنى سىرتىدىن ئاڭلاندى..........
ۋاقىرغان ئاۋاز بىلەن ئوبىرنىنىڭ ئىشىگى تاراققىدە ئېچىلدى. ئىشىك تۈۋىدە ئا مۇدىر ھەققانىيەت تۈسنى ئالغان ھالدا تاماكىسىنى چىشلىۋاپ بىزنىڭ ئالدىمىزدا پەيدا بولدى.( كىم دىگەنتى،ھەققانىيەن ئەزەلدىن قىپيالاڭغاچ بولىدۇ دەپ) زولفېرە ئىككىمىز ئاغزىلىرىمىزنى ئېچىشىپ ھەيران-ھەس قالدۇق. قارغاندا بىز ئوبىرنىدا ئوغۇرلۇقچە كۈلۈپ يۈرگەندە مۇدىر سېزىپ بوپتىكەن. بىز مۇدىرنىڭ شەھۋانى ھەركىتىنى تۇتمىساق، مۇدىر ئايالنى كەتكۈزۋېتىپ،يوشۇرۇنچە بىزنى تۇتقىلى كەپتۇ. ئىشىك ئېچىلىشى بىلەن مۇدىر بىزدىنمۇ ئۆتە ھەيران - ھەس قالدى.
«نىمە قىلىشۋاتىسىلەر؟ ' ئۇزاق بولدى كىرگۈزۋالغىلى،چىقىرۋالمامسىز، قان چىقتى،ئاغرىدى' دىيىشىپ كىيملىرىڭ يەنە جايىدا تۇرۇشۇپتىغۇ؟ ھە چۈشەندىم ، ئېغىزچە پىكىر ئالماشتۇرۇش، سەن ھارامزادە بۇنداقمۇ ھەۋىسىڭ باركەن ھە؟. بولە، نۇۋەت ماڭغا كەلدى، زولفېرەنىڭ ئىغىزدا بايان قىلىش ئىقتىدارىنى سىناپ باقاي».
دىگىنىچە يۇسسىزلارچە كىلىپ كەلدى. مەن ئۇنى توسىۋېلىپ كېكەشلەپ تۇرۇپ « مۇدىر سىز ئويلىغاندەك ئەمەس،سىز خاتالاشتىڭىز، سىز.......» خۇددى نۇمۇسسىزلىق قىلغان كىشى مەندەك ئاۋازىم قۇرقۇنۇشلۇق ئىچىدە. ئۇزاق مۇددەتلىك تىز پۈكۈپ ياشاش جىگەرلىك ئەرلىك ئىقتىدارىمنى كۆمۈپ تاشلىغان ئىدى. ئۇ مېنى بىر يانغا ئىتتىرۋېتىپ
«يوقال!! ئاكاڭ سىرتتا تۇرۇپ ئاڭلاپ چىدىغۇچىلىكىم قالمىدى، قۇرۇق گەپنى ئاز قىلىپ ھېلى ئىشىڭ بولمىسا بېلىمنى ئتتىرىشىپ بەر!».
زولفېرە قېتىپلا قالدى، مۇدىرنىڭ ھەققانىيەت ئىپادىلىنىپ تۇرغان چىرايىغا قاراپ نىمە قىلىشىنى بىلەلمىدى. مۇدىر ئىككىلەنمەي زولفېرەنىڭ چېچىنى سىقىمداپ «تاماكا چىكە»دىگىنىچە بېشىنى پەسكە باستى. زولفېرە قۇرققۇنىدىن كۈچىدىن كەتتى، ھېلىقى ئۈگەنگەن چامباشچىلىقى قېنې؟؟ پەقەت كۈچسىز قارشى تۇرۋاتاتتى. ئۇ قارشىلىق كورسەتكەنسېرى مۇدىر تېخىمۇ ھىسىياتلىنىپ كەتتى.
«بەللى بەللى،مۇشۇنداق قارشى تۇرسا تېخىمۇ مەنىسى بولىدۇ.»
«قوتقۇزۇڭ~~~~~» زولفېرە كۈچسىز ئېڭراپ ۋاقىردى. مۇدىر نۇمۇسسىزلارچە قىياندەك ئېتىلىپ كېلىپ زولفېرەنى تەلتۈكۈس قۇرقۇتۇۋەتكەن ئىدى. بەدىنىمدىكى قان كاللامغا ئېقىشقا باشلىدى، بېرىپ مۇدىرنىڭ بېلىدىن قۇچاقلاپ :
«مۇدىر!!!!!،سىز بۇنداق قىلسىڭىز بولمايدۇ!! سىز......» مۇدىر ئوغۇرلۇقچە vigora ياۋالدىمۇ قانداق ناھايتى كۈچلۈكلىشىپ كېتىپتۇ، قايرىلىپ:
«ھۇ ئۈلۈمتۈك ھاراملىق ئۆزەڭ قىلالمايسەن تېخى، باشقىغا بەرمەي ئىگەللىۋالسەن، يوقال!!!!»دىگىنىچە جەينەكتىن بىرنى تومشۇقۇمغا بەرگەنتى ئوڭدامغا يەرگە چۈشۈپ پۈتۈن چىرايىم قاناپ كەتتى. مۇدىر زولفېرەنى يەرگە بېسىۋالدى، ئۆزى گۆش تاغىردەك زولفېرەنىڭ مەيدىسى ئۈستىدە ئولتۇرۋالدى. تېتىقسىز كۈلۈپ تۇرۇپ زولفېرەنىڭ كېيمىنى يەشكىلى قوپتى.
«دولقۇن كەتمە، بىراۋ قاراپ تۇرسا تېخىمۇ پىچەت بولدۇ» ماڭغا قاراپمۇ قويماي دىدى ئۇ. زولفېرە كۈچسىر پۇتلىرىنى تىپىرلىتىپ يۈرەتتى، گىلىغا پىچاق يىگەن توخودەك ئىنچىكە ئېڭراپ :
«قۇتقۇزۋېلېڭ،~~~~دولقۇنكا~~~~قۇتقۇزۋېلىڭ»دەپ ۋاقىرايتى. يۈزۈمدىكى قاننى سۈرتتۈم، مۇدىرنىڭ رەھىمسىزلىگى ۋە زولفېرەنىڭ ياردەمسىز قالغان بېچارىلىقىنى كۆرۈپ، ئۇشتۇمتۇت ئۇزۇندىن بۇيان يۈرۈگىمگە چىڭ باغلانغان زەنجىر چاراسلاپ ئۈزۈلدى، ۋاچلا ئۇرنۇمدىن دەس تۇرۇپ تۆت تەرەپكە قاردىم. بېرىپلا تەرەت قاچىسىنىڭ ياپقۇچىنى يۇلۇپ قومۇرۇپ ئالدىمدە، كۈتۈرۈپ مۈرىسىگە راسا كىلىشتۈرۈپ بىرنى سالدىم، ئۇنى ئۆلتۈرۈپ قۇيۇشتىن ئەنسىرەپ بېشىغا ئۇرۇشتىن قۇرقتۇم. مۇدىر ۋايجان دىگىنىچە بىريانغا يىقىلدى، جېنىمنىڭ بېرىچە قورسىقىغا تىپىشكە باشلىدىم.
«ئاناڭنى!!! ئادەمنى ياراتمامسەن؟ ئېيتىپ قوياي قوڭچى!! مەنمۇ بىر ئەركەك، ئۆيەڭدىكى بارلىق ئەر جىنىسلىقنى قىپ تاشلايدىغان ئەركەك، تاماكا چەك دەيسىنا؟ تۇتاشتۇرمىساڭ نىمىسىنى چىكىدۇ؟؟!!!!!!» مۇدىر ئاغرىقتىن مىدىرلىيالمىدى، لېكىن ۋايجان - ۋاييەي دەپ چوقان كۆتۈرەلمەيدۇ، بولمىسا ئامانلىق ساقلاش بۆلۈمدىكىلەر كىلىپ قالسا ئۇنۇڭمۇ سەت يۈزى چۈشىدۇ. ئايىغىم ئۇچۇپ كەتكۈچە تېپىپمۇ ئاچچىغىمدىن يانمىدىم، پايپىغىمنى يېشىپ ئاغزىغا تىقىپ قۇيدۇمدە:
«ئاناڭنى،سەن تاماكاڭنى تۇتاشتۇرمىساڭ مەن تۇتاشتۇرۇپ بېرەي!»دىگىنىمچە چاقمىغىمنى چىقىرىپ پالاس بولۇپ كەتكەن تاماكىسى ئەتىراپىدىكى تۈكلەرنى بىرتالمۇ قويماي پاراسلاپ كۆيدۈرۋەتتىم. «ۋاي،ۋاي،ۋاي،ۋاي،چاي» ئالىمنىڭ بايامقى ئاقسالىقى پۈتۈنلەي يوقالدى، باشلىرىنى لېڭشىتىپ كەچۈرۋېتىشنى ئۆتۈندى، ياشلىرىمۇ بىر تالاي چىقىپ كېتىپتۇ «دولقۇنكا~~~دولقۇنكا~~~ئەمدى ئۇنداق قىلمايمەن، خوش بوپ كېتەي، كەچۈرگىن مېنى»دىگىنىچە يىغلاپ تاشلىدى.
زولفېرەنى ئۇيگە ئاپىرىپ قويۇش يولىدا ئۇ مېنى چىڭ قىلىپ باتورۇشكىلىۋالدى،بىر سېكونتمۇ قۇيۇپ بەرمىدى «دولقۇنكا~~~~~بەك قەھرىمانكەنسىز»ئۆزەممۇ بۇرۇنقىدىن خېلىلا تىكلەنگەندەك ھېس قىلدىم. مەردانىلەرچە مېنى قولتۇقلىشىغا قويۇپ بەردىم. ناشايان تەرەپدىن قىلچىمۇ خىيال يوق، ئازراقمۇ يوق! زولفېرەنىڭ تۇرالغۇ قۇراسىغا كىرىپ كەتكىنىنى كۆرۈپ، تاكسى بىلەن ئۆيگە ماڭدىم. يولدا قىزىق قانلىرىم ئاستا سوۋىدى، قورقۇشقا باشلىدىم...
توۋا....بۈگۈن كەچ بۆلۈمنىڭ بىرىنچى قول باشلىقنى ئۇرۇپ تاشلىدىم، بۇ تۆمۈر قاچامنى ئەمدى ساقلىيالارمەنمۇ. خىياللىرىم چېچىلىپ ئۆيگە قايتىم. ئويلىغانسېرى قورقۇپ كەتتىم. ئويلىغانسېرى قايتىپ بېرىپ ئالىم مۇدىردىن كەچۈرۈم سوراي دىگەن نىيەتتە بولدوم، لېكىن شۇنىسى ئېنىق، چوڭ خاتالىق سادىر بۇلۇپ بولدى، ھازىر نىمە دىگەن بىلەن نىمە قىلغان بىلەن بىكار. يۈزۈمنى يۇيۇپ چىشىمنى چوتكىلاپ ئاستا ھوجۇر ئويگە كىردىم. كارۋات چىرىقى تېخى يورۇق؟ تېخى ئۇخلىماپتۇدە بۇ«تېخى ئۇخلىماپسىزغۇ؟» يولۋاس مەندىكى ئۆزگۈرۈشنى بايقىمىدى،ئۆزىنى يەنە توبا ھالىتىدە ياسىۋاپتۇ.
«سېنى ساقلاپ ئۇيقۇم كەلمىدىغۇ........»
داۋامى بار ...