كەچۈرۈڭ، ئايالىڭىزغا چېقىلىپ قويدۇم (2)
يوللانغان ۋاقتى : 2009-11-16 18:58:03 كۆرۈلۈش سانى : 4183
|
كىچىك |
نورمال |
چوڭ |
|
');
}
//echo($html);
?> |
|
مەيدىسى يۇغان كاللىسى يۇق، پاچىغى ئۇزۇن،كاسىسى تىشىپ تۇرغان بۇ قىز ئىسمى زۇلفىرە. ئۇ ئوزىنى ئىچكىردىكى پالانى ئالى مەكتەپنىڭ كومپىيۇتىر كەسپىنى پۈتتۈرگەن دەيتى، ئەمما خىزمەت كىرگەننىڭ بىرىنچى كۈنىلا يېرىم سائەت ھەپىلىشىپمۇ كومپىيۇتىر نى ئاچالمىدى. ھېچ ئامالىنى قىلالماي يىغلىغاندەك بۇلۇپ،نازلىنىپ قېشىمغا كىلىپ :
«دولقۇنكا~~دولقۇنكاۋۇ~~~~~~~~ دۇلقۇن ئاكا~~~~~~ ياردەم قىلىپ كۆرۈپ قۇيۇڭڭە، كومپيۇتىرىمنى ۋىروس قاپلىۋالدىمۇ نىمە، قالداقلا قىلسام ئېچىلمىدى، ئا مۇدىر دۇكىلات يېزىپ بەر دىگەن تېخى.»'
كۈلۈپ كەتتىم '« نىمە ئاكا ، تاغىڭىز دەك ياشتا مەن'»
بۇ بىچارە ئۇماق كىچىك قىزنىڭ جىددى لىشىپ يوزلىرى قىزىرىپ كەتكىنىنى كۆرۈپ كۆڭلۈم چىدىمىدى، ئايلىنىپ بېرىپ reset نى باسسام ئىنكاس بولمىدى، power نى باسسام يېنە ئىنكاس بولمىدى، ئاندىن ئۇرنىمنى يۇتكەپ «پاق» لا قىلىپ ئۇرۇپ ئاندىن power نى باسسام، كومپيۇتىر «ۋېڭ..»قىلغان ئاۋاز بىلەن قۇزغالدى.
«رەخمەتسىزگە دولقۇنكا،بەك ياخشى بولدى'» دىگىنىچە بىلىگىمنى باتۇروشكىلاپ ئۇيناقشىپ كەتتى. يۇمران مەيدىسى بىلەكلىرىمگە تىگىپ،ئىسسىق ھارارەت بىلىكىمدىن كىلىپ بەدىنىمنى ئىسسىتىۋەتتى.يۈرەكلىرىم پۇلداڭلاپ،پىشانەمدىن تەر چىقىشقا باشلىدى. بۇ كىچىك قىزنىڭ مەيدىسى چوقۇم ساختا مال ئەمەس، مەن بۇ قېتىم ھەقىقەتەن ساختا ئەمەس مالنىڭ قانداق بۇلدىغانلىغىنى تۇنۇپ يەتتىم. نۇرغۇن ئىسسىق سوغۇقنى باشتىن كەچۈرۈپ تەجىربىلىك بىر كادىر بۇلۇپ قالساممۇ،بۇنداق قاتتىق سىناققا دۇچ كىلىشىم تېخى بىرىنچى قېتىم، تاس قالدىم تۇتالمىغىلى ئوزەمنى. كاللام قىزىپ،چەتئال كىنۇلىرى دىكى كىلىشكەن ئەرلەرنى دوراپ، گۈزەل قىزنىڭ قىيىنچىلىغىنى ھەل قېلىپ بۇلغاچ،يۇمران ئىنچىك بىلىنى قولتۇقلاپ تۇرۇپ 'باشقا ياردەملەر لازىممۇ' دەپ سورىغىم كەلدى.ئەمما ئون نەچچە يىلدىن بېرى گۈزەل قىزلارغا شەھۋانى خىياللارنىلا قىلىپ يوردۈم خالاس. ئەمەلى تۇرمۇشتكى مەن بۇلسام قاتمال، ياۋاش بىر ئادەم،ئاساسلىقى سويۇق بۇلۋالدىغان شارائىتىممۇ يۇق. زولفىرە ماڭغا قاراپ:
«ئاكا،تەرلەپ كىتىپسىز،سۈرتۈپ قۇياي»دىگىنىچە مەيدىسىنى كۈتۈرۈپ يىتىپ كەلدى. ياش قىزلارنىڭ ئۇزىگە خاس ياشلىق پۇرىقى مېنى بىر ئالدى. بۇنداق سىناققا پەقەتتلا چىدىمىدىم. ئۇنۇڭلا ئۈسۈپ سېلىشتىن ئەنسىرەپ تىزدىن قۇلىدىكى قەغەزنى تارتىۋېلىپ«ئوزەم سۈرتەي» دىگىنىمچە ئورنىغا بېرىپ ئولتۇرۋالدىم.ھېلىمۇ بۇ قىز كىچىككەن،ئىش ئۇخمايدىكەن،سەزمىدى،بۇلمىسا نىمىدىگەن سەتچىلىك ھە دەپ خىيال قىغىنىمچە كومپىيتۇر كۇنۇپكا تاختىسنى ئالدىمغا سۈرۈپ بەزەن گەپ ئاڭلىمايدىغان جاينى تۇسىۋالدىم. چېن مۇدىرنىڭ دوكىلاتىنى يازغاندەك قىياپەتكە كىرۋالدىم.بىرنەچچە مىنۇتتىن كىيىن ئوزەمنى سەل بوش قويۋەتتىم. زۇلفىرە بىر ئىستاكان چاي ئېپكىلىپ:
«دولقۇنكا ~ چاي ئىچىڭ» دىگىنىچە ئۈستۈلۈمگە قۇيۇپ قۇيدى.
ھى ھى، بۇ شۇمتەك ھېلىمۇ ياخشى بىلمەپتۇ، نىمە دىگەن بىلەن ئەمدى مەكتەپنى پۈتۈرگەن ئوقۇغۇچىدە بۇ.
«رەخمەت جۇما~» دەپلا چاينى ئېلىپ ئاستا ئىچىپ ئولتادىم.
«دولقۇنكا،ئاسىرتتىن بىر سوئال سورىسام بۇلامدۇ؟،»
«نىمە دۇلقۇنكا،دۇلقۇنكا، يېقىنلىشىپ كەتتۇق،دۇلقۇن دەپلە چاقىرىڭە مۇنداق»دىدىم مەن مۇغەممبەرلىك بىلەن.
«دەڭڭە،نىمە ئىش؟»
«ۋىييەي، ئۇنداق چاقىرسام سەت تۇرا،بۇپتۇ، دۇلقۇن دىسەم تېخىمۇ يېقىندەك بىلىندىكەن.» قارا بۇ شۇمتەكنى، مۇنداقلا دەپ قۇيسام قۇنداققىلا چىقىۋالدىيا،بۇپتۇلا دىدىم ئىچىمدە.
«دولقۇن~~ جىنسى ھەۋىسىڭىزنى قامدۇرالماي يۈرگەن ئوخشىمامسىز؟» پۇف~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ئوھو،ئوھو..........ئاغزىمغا ئېلىۋالغان سۇ پۈركىلىپ ئېكرانغا بۇلىشىغا چاچىراپ تۈكۈلدى،ئاز قىسمى كېكىرتىگىمدە تۇرۇپ قېلىپ سەت يۈتۈلۋەتتىم، يۈز بۇينۇم قىزىرىپ،ئوڭدىسىغا چۈشۈپ كېتشكە تاسلا قالدىم. |
|