<<  قۇم باسقان شەھەر(14) | باش بەت | ئىندىئانلار چىڭگىزخاندىن قاچقان ئۇيغۇرلارمۇ؟  >>

  • قۇم باسقان شەھەر(15)

    2010-06-16

    版权声明：转载时请以超链接形式标明文章原始出处和作者信息及本声明
    http://www.blogbus.com/bilim-kuq-logs/66139929.html

    سىرلىق چۆچەك


    ئۆمەرباينىڭ چۆل يولىدا ئېشەكلىك يۈرگىنىگە بىر نەچچە كۈن بولۇپ قالغانىدى . ئۇنىڭ ئېشىكىنىڭ ئۈستىدىكى خۇرجۇنىنىڭ كۆزىدە ئۇزۇق تۈلۈك ، بىر كۆزىدە تۇلۇمدا سۇ بار ئىدى . ئېشەكنىڭ ئۈستىدە يەنە ئۆزىمۇ ئولتۇرىۋالغاچقا ، ئۈستىدىكى يۈكنىڭ ئېغىرلىقىدىن بىچارە ئېشەكنىڭ بېلى ئىگىلىپ ، قۇملۇقتا پېتىقلاپ ئارانلا قەدەم ئالاتتى . قۇياشنىڭ ئوتلۇق تەپتى ، قىززىق قۇملۇقلاردىن ئۇرۇلىۋاتقان ئىسسىق شامال باينى چىلىق چىلىق تەرگە چۆمۈلدۈرەتتى . يول ماڭماقنىڭ زۇلۇمىدىن ۋايساپ ئۇ ئېشەك بىلەن تەڭ ئېغىر پۇشۇلدايتى . يول ئۈستىدە بىرەر تۈپ دەل دەرەخ ياكى ئەسكى تاملىقنىڭ سايىسى ئۇچىراپ قالسىلا ئاللا توۋا سالغىنىچە ئېشەكنى شۇ تەرەپكە تارتاتتى .
      « تۈفى!_ دەپ لەنەت ئوقۇيتى ئۇ بەزىدە قۇياشقا قاراپ ،_ ئاناڭنىڭ ھەققى باردەك مېنىڭ بېشىمدىن نېرى كەتمەيسىنا!»
       شۇ تەرىقىدە قانچىلىك يول يۈرگىنىنى ئۆمەرباي ساناپ ئېزىپمۇ قالدى . ھېلىقى زەرگەر ئۇستا دېگەن توغراق بولسا تېخى كۆرۈنمەيتى .
      « بەلكىم ، ھېلىقى تىللا ساتقان يالاڭ ئاياغ زەرگەرنى ئالدىغاندۇر ، _ دەپ پاراڭلىشاتتى ئۆمەرباي ئۆزى بىلەن ئۆزى ، _ شۇنچە كەڭ چۆللۈكتە دۈگلەك بەلگىسى بار توغراقنى ئىزدەش سامانلىقتا يىڭنە ئىزدىگەندەكلا گەپ ئەمەسمۇ ؟ ياكى مەن ھېلىقى توغراق كۈنپېتىشتا بولسا ، كۈنچىقىشقا قاراپ كېتىۋاتقاندىمەن ...»
       لېكىن ، تۈگىمەس بايلىقلار يوشۇرۇنغان خەزىنىنى تېپىش ۋەسۋەسىسى يەنە ئۇنى تېنچ قويمايتى . ئۇ ئازىراقلا سايىداپ ، يەنە كېلەڭسىز گەۋدىسىنى ئېشەككە ئارتىپ ئالغا ئىلگىرلەيتى .
       بىر كۈنى ، ئۇ ئۇزاق يول يۈرۈپ ، ۋاقىت چۈشتىن قايرىلغاندا يېڭى بىر توغراقلىققا يېتىپ كەلدى -دە ، ئېشەكتىن چۈشۈپ ، ھېچنىمىگە قارىماي ، ۋايۋايلىغىنىچە بېرىپ ئۆزىنى توغراق سايىسىگە تاشلىۋەتتى . شۇ ھالەتتە ئۇ بىر سائەت ، ئىككى سائەت ۋە بەلكىم ئۈچ سائەتچە ياتتى . ئۇيقۇغا ئوبدان قېنىپ كۆزىنى ئېچىپ ھەيران بولدى . خۇددى شۇ يەردە - ئۆزى سايىداپ ياتقان توغراقنىڭ غولدا بىر دۈگىلەك بەلگە تۇراتتى .
       ئۆمەرباي كۈتۈلمىگەن چاققانلىق بىلەن ئورنىدىن لىككىدە تۇرۇپ كەتتى . ئورنىدىن تۇرۇپلا ئۆزى ياتقان ھېلىقى يەردە تۇرغان ياغاچ چۆچەكنى كۆردى . چۆچەكنىڭ ئىچىدەساپسېرىق بىر مېتال پارقىراپ تۇراتتى . جىددىيلىشىپ كەتكەن ئۆمەرباي تىزلىرى تىتىرەپ ، دىمى سىقىلىپ ئولتۇرۇپ قالدى ۋە ھالسىز قوللىرىنى چۆچەككە سۇنۇپ ، چۆچەك ئىچىدىكى تىللانى ئالدى . بۇ تىللا ھېلىقى قېرى زەرگەرگە ياش بىر يىگىت ئەكىلىپ ساتقان تىللاغا ئوخشامدۇ يوق ؟ ئۇنىڭ ئىككى تەرىپىدە قانداق بەلگىلەر بار ئۆمەرباي تۈزۈكرەك سەپسېلىشقىمۇ ئۈلگۈرمىدى . ھەيرانلىقتا ئۇنىڭ كۆزلىرى چەكچىيىپ كەتتى . چۈنكى ياغاچ چۆچەك ئىچىدە ئوخشاشلا يەنە بىر تال تىللا پارقىراپ تۇراتتى . ئىككىنچى تىللانى ئېلىۋىدى ، چۆچەك ئىىچدە ئۈچىنچى بىر تىللا پەيدا بولدى .
       ئۆمەرباي تېخىمۇ جىددىيلىشىپ كەتتى . ئۇ چۆچەككە يېقىنراق سۈرۈلۈپ تىللالارنى ئىككى قوللاپ ئېلىشقا باشلىدى . چۆچەكنىڭ ئىچىدىن بىر تىللانى ئېلىش بىلەنلا يەنە بىرى پەيدا بولۇپ تۇراتتى . ئۇنىڭ ئوچۇملىرى تولۇپ ، ئالتۇنلار يەرگە تۆكۈلۈشكە باشلىدى . باي ئاچكۆزلۈك بىلەن تىللالارنى يانچۇقلىرىغا قويۇنلىرىغا سالاتتى .بىردەمدىلا ئۇ ئېغىرلىشىپ ئورنىدىن تۇرالماي قالدى . چۆچەكتىكى كىشىنىڭ ئەقلىنى ئازدۇرىدىغان ئالتۇنلار بولسا تۈگەپ قالدىغاندەك ئەمەس ئىدى . ئۆمەرباي بىردەم ئويلىنىپ ، ئەقلىنى ئىشقا سېلىپ ، ئېشەكنىڭ ئۈستىدىكى خۇرجۇن ، قاچىلارنىمۇ سۆرەپ چۈشتى -دە ، ئۇنىڭ ئىچىدىكى ھەممە نېمىنى تۆكۈپ تاشلاپ ، چېچىلىپ ياتقان تىللالارنى ئاچ كۆزلۈك بىلەن خۇرجۇنغا تىقىشقا باشلىدى . ئاخىرىدا ئۇ ئىشتان چاپان ھەممە نېمىسىنى سېلىپ تاشلاپ قىپيالىڭاچ بولۇپ قالدى . كىيىملىرىنىڭ يەڭ پۇچقاقلىرىنى بوغۇپ ئالدىراشلىق بىلەن ئالتۇن قاچىلايتى باي . « ناھايىتى مەن شەھەرگە كۈندۈزى ئەمەس ، كېچىسى كىرەرمەن ، _ دەپ ئويلايتى ئۇ ، _ بىر تال تىللاغا مۇنداق ئەسكى كىيىملەردىن نەچچە قۇر سېتىۋالغىلى بولىدۇ . مۇنداق تىللالارنى تاغارلاپ ئۇسىۋالىدىغان پۇرسەت كۈندە كېلەمدۇ ؟...»
       ئۆمەرباي چۆچەك ئىچىدىكى تۈگىمەس تىللالار بىلەن قاراڭغۇ چۈشكىچە ھەپىلەشتى . ئاندىن پۇشۇلداپ يۈرۈپ ئالتۇنلاردى ئېشەككە ئارتتى . يۈكنىڭ ئېغىرلىقىدىن ئېشەكنىڭ بىلى شۇنچىلىك ئېگىلىپ كەتتىكى ، ئۆمەرباي ئۇنىڭغا مىنمەسلىككە ئۆزىمۇ رازى بولدى .
      « تېز ماڭ ، ئېشىكىم !_ دەپ ئېشىكىنى ئالدىراتاتتى ئۇ ، _ شەھەرگە چاققانراق يېتەيلى ، تېخى ئىككىمىزنىڭ قىلىدىغان ئىشلىرى جىق . بۇ ئالتۇنلارنى تۆكۈۋېتىپ كېلىپلا يەنە ئالىمىز ، بەلكىم ئىككىنچى قېتىمدا مەن ئون يىگرىمە ئېشەك بىلەن كېلەرمەن ، ئەمما ، ھەممە ئېشەكنىڭ ئالدىدا سەن ئۆزۈڭ ماڭىسەن ...قارا، مەن نېمىشقا ئىككىلا خوتۇن ئالغۇدەكمەن ؟ سەن چېغىڭدا ئالدىڭغا كەلگەن ھەر قانداق ياخشى چىشى بۇرادىرىڭدىن قايتمايسەنغۇ ؟...لېكىن مەن ئېشەك ئەمەس -دە ! شۇڭا قائىدىلىك ئىش قىلمىسام بولمايدۇ . ئەلۋەتتە نىكاھلىق خوتۇنۇم تۆتتىن ئاشماسلىقى كېرەك . مەخپىي خوتۇنلىرىمنىڭ سانىنى بولسا ھېچكىمگە ئېيتمايمەن . ئۇلار ئون ، يىگرىمە ، يۈز بولسىمۇ بولىۋېرىدۇ . مەنمۇ باراتباي دىگەن ئوغرىدەك بىر قانچە يەردە كاتتا ئۆي ئىمارەت، باغلارنى قىلىمەن . ھەربىر باغدا ئونلاپ خوتۇنۇم تۇرىدۇ . بۇ خوتۇنلار مېنى بىر بىرىدىن قىزغىنىپ شۇنداق قىلىقلارنى قىلىپ كېتىدۇكى ، قىززىقچىلىقنى شۇ چاغدا كۆرىسەن ... سەن قاراپ تۇر ، ئۇچاغدا شەھەرنىڭ پۈتۈن سەرراپلىرى مېنىڭ ئايىغىمغا كېلىپ يىقىلىپ ئالتۇن تىلىشىدۇ . ھېلىقى يوغانچى باراتنى مەن ھەر كېچىسى ئايىغىمغا ئۆملەپ كېلىپ ئۆتۈكۈمنى تارتىدىغان ئىشقا قويىمەن ...»
       ئۆمەرباي ئۆزىنىڭ شۇنداق شېرىن خىياللىرى بىلەن قىپيالاڭاچ كېتىپ بارغانلىقىنى پۈتۈنلەي ئۇنتۇپ قالغانىدى .
       ئۆمەرباي كېتىپ ، ئەتىسىلا ھېلىقى توغراقلىققا باراتباي يېتىپ كەلدى . ئۇ قاۋۇل بىر قېچىرنى مىنىپ ، ئوزۇق تۈلۈكىنى يېتەرلىك ئېلىپ يولغا چىققانىدى . بەلگە سېلىنغان توغراقلىقنى ئۇ قىينالمايلا تېپىۋالدى . ھەيران قالارلىقى ، ئۆمەرباينىڭ قايسى يوللارنى ئايلىنىپ شۇنچە ئۇزاق مېڭىپ كەتكەنلىكى نامەلۇم ، بۇ توغراقلىق شەھەردىن ئانچە يىراق بولمىغان بىر يەردە ئېگىز قۇم دۆۋىلىرىنىڭ ئارقىسىدا يوشۇرنۇپ تۇراتتى .  
       باراتباي غولىغا دۈگىلەك چەمبەر ئويۇلغان قېرى توغراقنى كۆرۈپ ، دەرھال قېچىرنىڭ بېشىنى تارتتى . « زەرگەر ئۇستا ئېيتقان توغراق مۇشۇمىدۇر، ئەمەسمىدۇر ، ئۇنداقتا بۇ يېقىنلا بىر يەردە بولۇپ قالدىغۇ؟» _ دەپ ئىككىلىنىپ تۇرۇپ قالدى ، _« ئوتۇنچى دىگەن خەق پالتىسى بىلەن مۇنداق توغراقلارغا خىيالىغا كەلگەن نېمىلەرنى ئۇيۇپ قويۇۋېرىدۇ -دە!» ھەر نېمە بولسا ئۇ بۇيەردە بىردەم توختاپ ، ئارام ئېلىۋېلىپ ئۆتۈپ كېتىشنى لايىق تاپتى . باراتباي قېچىردىن چۈشۈپ ، قېچىرنىڭ ئالدىغا يەم قويدى . ئاندىن قېچىر ئۈستىدىكى چاققانغىنە گىلەمنى سۆرۈپ چۈشۈپ ، ھېلىقى توغراقنىڭ يېنىغا سالدى -دە ، گىلەمنىڭ ئۈستىگە ئۆزىنى تاشلاپ ئۇيقىغا كەتتى .
      باراتباي ئويغانغاندا كۈن كەچ كىرەيلا دەپ قالغانىدى . ئۇ ئالدىراپ ئورنىدىن تۇردى . ئاستىغا سالغان گىلەمنى ئېلىپ قاقتى -دە ، تېڭىرقاپ تۇرۇپلا قالدى . ئۇ ھېلىلا گىلەمنى سېلىپ ياتقان يەردە بىر ياغاچ چۆچەك ۋە چۆچەكنىڭ ئىچىدە بىرتال تىللا پارقىراپ تۇراتتى . « توغرا ئىكەن ، توغرا ئىكەن !_ دەپ ۋارقىرىۋەتتى ئۇ ، _ زەرگەر ئۇستىنىڭ ئېيتقانلىرىنىڭ ھەممىسى توغرا ئىكەن !» باراتباي تىللانى قولىغا ئېلىپ ، ئۇ ياق بۇ يېقىغا ئۆرۈپ قاردى. بۇ دەل ھېلىقى ئۆمەرباي يىپەك ياغلىققا تۈگۈپ كۆتۈرۈپ كەلگەن تىللانىڭ نەق ئۆزى ئىدى .
      « بۇ بىر تال تىللا بۇ يەرگە كىمنىڭ يانچۇقىدىن چۈشۈپ قالدى ؟ بۇ تىللالار ساقلىنىۋاتقان خەزىنىنىڭ ئۆزى ...»
       باراتباي « خەزىنىنىڭ ئۆزى نەدە ؟» دېمەكچىدى . ئۇنىڭ تىللىرى تۇتۇلۇپ قالدى . ئۇ چۆچەك ئىچىدە تۇرغان يەنە بىر تىللانى كۆرۈپ قالغانىدى . باراتباي ئېڭىشىپ ئۇ تىللانىمۇ ئېلىۋىدى ، چۆچەكنىڭ ئىچىدە ئۈچىنچى بىرتىللا پەيدا بولدى . شۇ تەرىقىدە تۆتىنچى ، بەشىنچى ، ئونىنچى ...، يۈزىنچى تىللالارمۇ ئارقا ئارقىدىن چىققىلى تۇردى . باراتبايمۇ خۇرجۇن تاغار ، ئىشتان كۆڭلەك ، ھەتتا ئۆتۈكلىرىنىڭ قونچىنىمۇ ئالتۇنغا تولدۇرۇپ ، ئۆزىنىڭ قىپيالاڭاچ بولۇپ قالغانلىقىنى سەزمەي قالدى . لېكىن چۆچەكنىڭ ئىچىدىكى تىللا تۈگەيدىغاندەك ئەمەس ئىدى . باراتباي ھالىدىن كېتىپ ئولتۇرۇپ قالدى -دە ، يەنە چاچىراپ ئورنىدىن تۇرۇپ كەتتى . « نېمىشقا مەن شۇ چۆچەكنىڭ ئۆزىنىلا ئەكەتمەيمەن !؟» دېگەن پىكىر ئۇنىڭ كاللىسىغا كەلگەنىدى .
      « توغرا ، مەن بۇ چۆچەكنى ئەكىتىشىم كېرەك ، _ دەيتى باراتباي ، _ بولمىسا ، بۇ يەردىن ئۆتكەن ھەر بىر يولۇچى مۇنداق تۈگىمەس تىللا چىقىدىغان چۆچەكنىڭ ئىچىدىن تىللالارنى خالىغانچە ئېلىۋېرىدىغان بولسا ، بازاردا ئالتۇننى پۇلغا ئالامدۇ ؟... بۇ چۆچەكنى ئۆيگە ئاپىرىپ يوشۇرۇپ قويىمەن ، كېرەك بولغاندا ، ئىشىك دېرىزىلەرنى دۈملەپ ، خاتىرجەم ئولتۇرۇپ ئۇنىڭدىن چىققان ئالتۇنلارنى تاغارغا قاچىلاۋېرىمەن !»
       ئەمدى باراتباي چۆچەكنىڭ ئىچىدىكى تىللاغا نەزەر كۆزىنمۇ سالمىدى . قولىنى سونۇپ چۆچەكنىڭ ئۆزىنى تارتتى . چۆچەك قولىغا چىقىدىغاندەك ئەمەس ئىدى . ئۇ ئىككى قوللاپ تارتتى . يارەببىم ! بۇ كىچىككىنە چۆچەكنى ئۇ قانچە قىلىپمۇ مىدىرلىتالمىدى . خۇددى ئۇ ئاشۇ قۇملارغا يىلتىز تارتىپ كەتكەندەك مۇستەھكەم تۇراتتى . باراتباي ئاچچىقىدا چۆچەكنى بىرنى تەپتى -دە ، ئۆزى « ۋايجان!» دېگىنىچە پۇتىنى تۇتۇپ پىرقىراپ كەتتى . ئۇ ياغاچ چۆچەكنى ئەمەس تاشنى تەپكەندەك بولغانىدى .
      باراتباي يەرگە دۈم بولۇپ چۆچەكنىڭ ئاستىدىكى قۇملارنى تارتىپ ، ئۇنى كولاپ چىقىرىۋالماقچىا بولدى . ئۇنىڭ بۇ ئاۋارىچىلىكىمۇ ئۈنۈم بەرمىدى . قۇمنى قانچە كولىغانسىرى چۆچەكمۇ تەڭ تۆۋەنلەپ كېتەتتى . چۆچەكنى كۆمىۋەتمەكچى بولۇپ قۇمنى ئۇنىڭ ئۈستىگە تارتسا چۆچەكمۇ تەڭ ئۆرلەپ قۇمنىڭ ئۈستىگە چىقىپ قالاتتى .
       ھېچ ئامال قىلالمىغان باراتباي ھېرىپ ئۆلەي دېدى . چۆل قاراڭغۇلۇشۇپ كەچ كىرمەكتە ئىدى . باراتباي چۆچەكنى ئەكىتىشكە كۆزى يەتمىدى -دە ، ئالغان ئالتۇنلىرىنى قېچىرغا ئارتىپ يولىغا راۋان بولدى .
       « بۇ ئالتۇنلارنى ئۆيگە ئاپىرىۋېتىپلا يەنە كېلىمەن ، _ دەپ ئويلايتى باراتباي يولدا كېتىۋېتىپ ، _ ئۆيلىرىمنى ، ئامبارلىرىمنى تىللاغا تولدۇرۇپ بولغاندىن كېيىن ، شۇ لەنىتى چۆچەكنىڭ ئۆزىنى ئوت قويۇپ ئۆرتەپ كۆزدىن يوق قىلىمەن .... ئاندىن مېنىڭ يۈزلەپ خوتۇنلۇرۇپ ، مىڭلاپ چاكارلىرىم بولىدۇ . خالىسام شەھەرنىڭ ئۆزىنى سېتىۋېلىپ شەھەر بېگىنى كۆتىگە تېپىپ قوغلايمەن . ئۇنىڭ خىزمىتىدىكى خوتۇنلارنىڭ چىرايلىقلىرىنى تاللىۋېلىپ ، قالغانلىرىنى ئۆتۈكۈمنى تارتىپ ، پايتىمىلىرىمنى يۇيىدىغان ئىشقا سالىمەن ... ئۇ چاغدا مەن شەھەرنى شۇنداق قاتتىق باشقۇرىمەنكى ، شەھەر مۆتىۋەرلىرىنىڭ ھەممىسى ئالدىمدا ئۆمىلەپ يۈرىشىدىغان بولىدۇ ....».
       ئەتىسى شەھەرگە بىرىنچى بولۇپ ئۆمەرباي يېتىپ كەلدى . كۈپكۈندۈزدە ، قىپيالاڭاچ ھالدا شەھەر دەرۋازىسىدىن ئېشىكىنى ھەيدەپ كىرىپ كېلىۋاتقان بۇ ئادەمنى كۆرۈپ دەرۋازىۋەنلەرمۇ قېتىپ تۇرۇپ قېلىشتى . كوچىدىكى خوتۇنلار چىرقىراشقىنىچە ئاللا توۋاسېلىپ ئۆيلىرىگە قېچىشتى . نېمە قىقاس چوقان ئىكەنلىكىنى بىلمەي دۇكانلىرىدىن يۈگۈرۈپ چىققان كاسىپلار ، سودىگەرلەر بۇ ئالامەتلەرنى كۆرۈپ كۈلۈپ دومىلاپ كېتىشتى . ئۇلارنىڭ بەزىلىرى :
      _ ھوي ، بۇ ھېلىقى سەرراپ ئۆمەرباي ئەمەسمۇ ؟ _ دېيىشىپ ھەيران بولاتتى . بەزىلىرى :
       _ بۇ ئادەم بىر نەچچە كۈننىڭ ئالدىدا بىر ئوبدان دۇكان ئېچىپ ئولتۇراتتىغۇ ؟ _ دېيىشەتتى . يەنە بەزىلىرى :
      _ توۋادەڭلار ، خالايىق ، توۋادەڭلار !_ دەپ ياقىسىنى تۇتاتتى .
      بۇ قىززىقچىلىق تېخى بېسىلماي تۇرۇپلا ئارقىسىدىن باراتبايمۇ يېتىپ كەلدى . بۇ ئېگىز ، شادىپاچاق ، شاپ بۇرۇت ئادەمنىڭ يالاڭاچ تۇرغاندىكى ھالىتى تېخىمۇ كۈلكۈلۈك ئىدى . شۇنىڭ بىلەن شەھەردە قالايمىقانچىلىق باشلىنىپ كەتتى . كىملەردۇر ئىسقىرتاتتى ، ئۇششاق بالىلار يۈگۈرۈپ يۈرۈپ ئىككى يالاڭاچ بايغا چالما ئېتىشاتتى ، كىملەردۇر كۈلكىسىنى باسالماي قورسىقىنى تۇتقىنىچە دومىلايتى .
      _ ھاي خالايىق ، خالايىق دەۋاتىمەن !_ دەپ ۋارقىرىدى ئۆمەرباي ، _ سىلەر مېنى زاڭلىق قىلغىنىڭلارغا كېيىن پۇشايمان قىلىسىلەر ، قاراپ تۇرۇڭلار ، ئاز كۈندىن كېيىن  شەھەرنىڭ ھەممە بايلىرى ئايىغىمدا ئۆمىلەيدۇ ....
       _ راست ، سىلەر نېمىگە كۈلىسىلەر !؟_دەپ ۋارقىرىدى باراتبايمۇ ، _ مېنىڭ كىملىكىمنى تونىمايۋاتامسىلەر ؟ مەن كەلگۈسىدىكى شەھەرنىڭ بېگى بولىمەن . بەلكىم كېيىن پادىشاھمۇ بولارمەن . شۇچاغدا ھەي مەينەت تۆمۈرچى ، يۇندىخور زاسۈيپەز ، سەت ھىجايغاق ساتىراش ...ھە ، قېرى مەزىن سەنمۇ بار ، ھەممىڭنى بىر بىرلەپ دارغا ئاسىمەن !....
       ئۆمەرباي بىر بىرىدىن قېلىشماي ۋارقىراپ ، ئەتىراپتىكىلەرگە ھەيۋە قىلغىلى تۇردى . ئۆزلىرىنىڭ يالاڭاچ ئىكەنلىكىنى بولسا ئۇلارنىڭ خيالىغىمۇ كىرىپ چىقمايتى .
      - ماۋۇ ئېشىكىمنىڭ ئۈستىدىكى نېمە بىلەمسىلەر ؟_ دېدى ئۆمەرباي ، _ ئېشەكنىڭ ئۈستىدىكى بەلكىم ئۈستىدىكىلىرى بىلەن شۇ ئېشەكنىڭ ئۆزىمۇ ھەممىسى ئالتۇن  . ئاڭلاۋاتامسىلەر ؟ ھەممىسىلا قەدىمى پادىشاھلىقلار زامانىسىدا قۇيۇلغان ساپ ئالتۇن !
       _ سېنڭ ئېشىكىڭنىڭ ئۈستىدىكى ئالتۇن بولسا ، مېنىڭ قېچىرىمنىڭ ئۈستىدىكى نېمىكەن ؟_ دەپ مۆرىسىدىن تۇتۇپ تارتتى باراتباي ئۆمەرباينى .
      سېنىڭ قېچىرىڭنىڭ ئۈستىدىكىسىنى مەن نېمە بىلەي !_ دەپ ئاچچىق گۆلەيدى ئۆمەرباي .
      _ ئەمىسە كۆزۈڭنى يوغان ئېچىپ قاراپ تۇر -ھە!
      باراتباي قېچىرئۈستىدىكى ئىككى پۈچقىقى داردىيىپ تۇرغان ئىشتاننى تارتىپ چۈشۈردى -دە ، ئېغىنى يېشىپ ، ئىچىدىكى يەرگە تۆكتى .
       ئىشتاننىڭ ئىچىدىن زادى نېمە چۈشەركىن دەپ ئەتىراپقا ئولاشقانلار دېمىنى ئىچىگە يۈتۈپ ، بۇيۇنداپ قاراپ تۇرۇشاتتى .
      _ ئاھاي ، بۇ نېمە !؟_ دەپ ۋارقىرىۋەتتى ئۆمەرباي ،_ بۇنىڭ ھەممىسى ئېشەكنىڭ تېزىكىغۇ ، ئەمدى مېنىڭكىنى كۆرۈپ قوي .
      ئۆمەربايمۇ ئېشىكى ئۈستىدىن ئىشتىنىنى تارتىپ چۈشۈرۈپ ، ئېغىنى يېشىپ ، ئىچىدىكىنى تۆكتى . ئۇنىڭدىنمۇ ئېشەك دەپ ئاتىلىدىغان پەس ھايۋاننىڭ تېزىكى چۈشتى . ئۆمەرباي بىلەن باراتباي كۆزلىرىنى چەكچەيتىپ بىر بىرىگە بىر پەس قاراپ تۇرۇپ قېلىشتى -دە ، باراتباي قېچىرغا ، ئۆمەرباي ئېشىكىگە قاراپ يۈگۈردى . ئۇلاغلارنىڭ ئۈستىدىكى خۇرجۇن تاغارلارنى سۆرەپ چۈشۈپ بىر بىرلەپ تۆكۈۋىدى ، ھەممىسىلا ئېشەكنىڭ تېزىكى بولۇپ چىقتى . ئۆمەرباي پۇت قوللىرى ھالسىزلىنىپ ، تېزەكنىڭ ئۈستىدىلا ئولتۇرۇپ قالدى . باراتباي «ئاھ !» دېگىنىچە ئارقىسىغا ئۇچۇپ كەتتى . ئادەملەرنىڭ ئارىسىدا « ئۇر! ھەيدە ! بۇ ئۇياتسىز بەچچىغەرلەرنى !» دىگەن چۇقان كۆتۈرۈلدى . كىشىلەر ئىككى باينى دارقىرىتىپ سۆرىگىنىچە شەھەر دەرۋازىسىدىن ئاچىقىپ تاشلىدى . 

       بارات بىلەن ئۆمەر ئېسىگە كېلىپ تەڭلا كۆزىنى ئاچتى . باشلىرىنى كۆتۈرۈپ ئولتۇرۇشتى . ئۇلارشەھەرنىڭ سىرتىدىكى ئوچۇقچىلىقتا يېتىپ قالغانىدى . يىراق بىر يەردە شەھەر سېپىلى كۆرۈنۈپ تۇراتتى . ئاكا ئۇكا بىربىرىگە قاراپ ، سەل خىجىل بولغاندەك بولۇپ ، ئۇياتلىق يەرلىرىنى قوللىرى بىلەن يېپىشتى .
       _ سەن كىمسەن ؟ _ دەپ  سورىدى بارات ئاكىسىدىن .
      _ ئۆزۈڭ كىمسەن ؟_ دېدى ئۆمەر ، _ كۆزۈمگە تونۇشلا كۆرۈنىسەن ؟
      _ راست ، بىز قاچان ، قەيەردە ئۇچرىشىۋىدۇق ؟
      _ ئۆزۈڭ دەپ باققىنە .
      _ ۋايتاڭەي ، ئېسىمگە ئالالمىدىم .
      _ توختا ، توختا . مېنىڭ ئېسىمگە كەلدى . سەن مېنىڭ ئىنىم بارات ئەمەسمۇ ؟
      _ سەن مېنىڭ ئاكام ئۆمەرمۇ ؟
      _ ھە مانا ئەمدى ئېسىڭگە ئالدىڭ .
      _ مەن قانداقىسىگە سېنىڭ ئىنىڭ بولۇپ قالدىم ؟
      _ مەن سېنىڭ ئاكاڭ بولغاندىنكىن ، سەن مېنىڭ ئىنىم بولىسەن -دە.
       _ مەن سېنىڭ ئىنىڭ بولغاچقا ، سەن مېنىڭ ئاكام بولىدىغانسەن ؟
      _ نېمىلەرنى دەۋاتىدىغانسەن ؟... مەن سېنىڭ ئاكاڭ بولغاچقا ، سەن مېنىڭ ئىنىممۇ ياكى سەن مېنىڭ ئىنىم بولغاچقا ، مەن سېنىڭ ئاكاڭمۇ ، ئۇ تەرەپلىرىنى مەنمۇ تازا بىلمەيمەن ، ئىشقىلىپ ئىككىمىز قېرىنداش .
       _ ھە ، مېنىڭمۇ ئېسىمگە كەلدى ، _ دېدى بارات .
      _ نېمە ئېسىڭگە كەلدى ؟_ دەپ سورىدى ئۆمەر .
      _ نېمە ئېسىمگە كەلدى ، بىردەمدىلا ئۇنتۇپ قالدىم .
      _ ھەر قاچان ، قاچاندۇر بىر چاغدا ، مۇشۇ شەھەرنىڭ سىرتىدا ، مۇشۇنداق ياندىشىپ ياتقىنىمىز ئېسىڭگە كەلگەندۇر ؟
      - توغرا !_ دەپ جانلىنىپ كەتتى بارات ، _ ئۇ چاغدا ئىككىمىز بىر نەرسىنى تەڭ تۇتۇپ ياتقانىدۇق .
      _ نېمىنى ؟
      _ ئۇنتۇپ قالدىڭمۇ ؟... تىللا ، تىللا سېلىنغان خالتا !
      _ ھە ، ئېسىمگە كەلدى ، - دېدى ئۆمەر ، _ كېيىن مەن ئۇ تىللالارنى خەجلەپ باي بىر خوتۇنىغا ئۆيلەنگەن ، سەرراپ دۇكانلىرىنى ئاچقان ...
      _ مەنچۇ ؟_ دەپ ئاكىسىنىڭ سۆزىنى بۆلۈۋەتتى بارات ، _ مەنمۇ قوشلاپ خوتۇنلارنى ئالغان ، كاتتا باغلارنى بىنا قىلغان ....
      - ئەمىسە سېنىڭ كاتتا باغلىرىڭ ، مېنىڭ مېھرىبان خوتۇنۇم ، سەرراپ دۇكانلىرىم قېنى ؟
       _ بىز چۈش كۆرگەن ئوخشايمىز !
      ئاكا ئۇكا ئىككىيلەن جىمىپ كەتتى . بىر چاغلاردا ئۇلار ئۆزلىرىنىڭ دەل مۇشۇ يەردە توقسان توققۇز تىللانى بۆلۈشەلمەي ئازارلىشىپ كەتكەنلىكىنى ، تىللا قاچىلانغان خالتا غايىپ بولغاندىن كېيىن بىر بىرىگە باتناپ ، قېرىنداشلىقتىن كېچىپ ، شەھەرنىڭ باشقا باشقا ئىككى دەرۋازىسىدىن شەھەرگە كىرىپ كېتىشكىنىنى ... يەنە شۇنداق نۇرغۇن ئىشلارنى ئېسىگە ئالماقچى بولغاندەك قىلاتتىيۇ، يەنە بۇ ئەسلىمىلەر تۇماندەك تارقىلىپ خىرەلىشىپ كېتەتتى . ئۆزلىرىنىڭ يەنە قانداق قىلىپ بۇ يەردە ، بۇ ھالدا ئۇچىرشىپ قالغىنىغا زادى ئەقلىنى يەتكۈزەلمەيتى .
       _ راست ، سەن مېنى قانداق تۇنىۋالدىڭ ؟_ دەپ سورىدى بارات .
      _ ئېسىڭدىمۇ ؟_ دېدى ئۆمەر ، _ بىز كىچىك ۋاقتىمىزدا « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ ئوتتۇرسىدىن ئېقىپ ئۆتىدىغان ئۆستەڭدە مۇشۇنداق قىپيالاڭاچ چۆمۈلۈپ ئوينايتۇق . ئاندىن ئۆستەڭ بويىدىكى قۇمدا مەن باشقا بالىلار بىلەن چېلىشاتتىم . بىرەرىنى يېڭىۋالسام ، سەن خوشاللىقىڭدا سەكرەپ كېتەتتىڭ .
      _ بىغەملەر شەھىرى دېدىڭما ؟
      _ ھە ،« بىغەملەر شەھىرى» دە .
      _ ئەمىسە ، بىز بۇيەرگە قانداق كېلىپ قالدۇق ؟
      _ بىلمەيمەن .
      بارات ئورنىدىن تۇرۇپ چۆلگە ماڭدى .
      _ نەگە ؟_ دەپ سورىدى ئۆمەر .
      _ چۆمۈلىمەن .
      _ توختا سۇدا ئېقىپ كېتىپ قالسەن .
      _ ئېقىپ كەتمەيمەن .
      _ ئېسىڭدىمۇ ؟ سەن ھەرقېتىم چۆمۈلگىلى ماڭغاندا ، ئاپام ئەنسىرەپ ئارقاڭدىن مېنى ئەۋەتتى .
      ئۆمەر ئورنىدىن تۇرۇپ ، ئىنىسىغا يېتىشىپ بىللە ماڭدى . ئۇلار كېتىۋاتقان يول پايانسىز چۆلگە ئىچكىرلەپ كېتەتتى . يولدا ئات ئۇلاغلارنىڭ تېزەكلىرى ئۇچىراپ قالسا ، ئاكا ئۇكا بۇ ساپسېرىق نەرسىگە قاراپ ئۇزاق تۇرۇپ قېلىشاتتى -دە ، بىر بىرىنى نوقۇپ كۈلۈشۈپ كېتەتتى .
      ئۇلار شۇ ھالەتتە قانچە كۈن يول ماڭغىنىنى ، قانچىلىك يول باسقىنىنىمۇ بىلىشمىدى . بۇ ئادەملەرنىڭ يالىڭاچ يۈرگىنىنى كۆزىگە سىغدۇرالمىغان يولۇچىلار ئۇلارغا كونا كىيىم كېچەكلەرنى كىيگۈزۈپ قويۇشتى . بۇ كىيىملەر ئۇلارنىڭ بوي تۇرقىغا توغرا كەلمىگەچكە ، باراتنىڭ كۆڭلىكى كالتە كېلىپ  قورسىقى ئېچىلىپ قالغانىدى . ئۆمەرنىڭ تامبىلىنىڭ پۇچقىقى سۆرىلىپ باراتتى . بەزى كۈنلىرى ئۇلار قانداقتۇر بىر مەھەللىلەر يېنىدىن ئۆتۈپ قالاتتى . قەيەرلەردىندۇر پەيدا بولغان ئۇششاق بالىلار بۇ غەلىتە ئادەملەرنىڭ كەينىدىن چۇرقىراشقىنىچە خېلى يەرلەرگىچە ئەگىشىپ باراتتى -دە ، يەنە ئارقىدا قالاتتى . ئۇلار كىشىلەر سۇنغان تاماقنى يەيتتى ، نەدە كۈن كەچ كىرسە شۇ يەردە ئۇخلايتى .
       بىر كۈنى ئۇلارنىڭ ئارقىسىدىن بىر توپ ئاتلىق كىشىلەر يېتىشىپ كەلدى . ئاتلىقلارنىڭ ئەڭ ئالدىدا گۈزەل بىر قىز كېلىۋاتاتتى . ئۆزىگە ئوخشاش كېلىشىملىك بىر يىگىت ئۇنىڭغا ياندىشىپ ماڭغانىدى . ئارقىدىكىلەرمۇ بىر بىرىدىن سۇمباتلىق يىگىتلەر كۆرۈنەتتى . ئاكا ئۇكا يولنىڭ چېتىگە ئۆتۈپ ، ئۇلارغا ھەيران بولۇپ قاراشتى .
      _ سىلەر كىم بولىسىلەر ؟ _ دەپ سورىدى ئاتلىقلار يول ئۈستىدىكىلەردىن .
      _ راست ، بىز كىم بولىمىز ؟_ دەپ ئىنىسىغا قارىدى ئۆمەر .
      _ نەگە كېتىۋاتىسىلەر؟
      _ بىز نەگە كېتىۋاتاتتۇق ؟_ دەپ ئاكىسىغا قارىدى بارات .
      _ ئۆزۈڭ چۆمىلىمەن دېمىدىڭمۇ ؟ _ دېدى ئۆمەر .
      _ ھە ، بىز « بىغەملەر شەھىرى» گە چۆمۈلگىلى كېتىۋاتىمىز ،_ دېدى بارات .
      ئاتلىقلار ھەيران بولۇپ بىر بىرىگە قاراشتى .
      _ « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ نەدىلىكىنى بىلەمسىلەر؟_ دەپ سورىدى ئۇلار.
      _ كىم بىلىدۇ؟_ دەپ مۆرىسىنى چىقاردى ئاكا ئۇكا ئىككىيلەن تەڭلا .
      _ « بىغەملەر شەھىرى » گە بارماقچى بولساڭلار ھارۋىغا چىقىۋېلىڭلار.
      ئاتلىقلارنىڭ ئارىسدا سايىۋەنلىك بىر ھارۋا تۇراتتى . ئاكا ئۇكا پالاقشىپ يۈگۈرگىنىچە ھارۋىغا چىقىشتى . ھارۋىدا ساقاللىق بىر بوۋاي ئولتۇراتتى . ھارۋا يەنە ئۇزاق يول باستى . بوۋاي ھارۋىغا يېڭىدىن چىققانلارنىڭ ئۈستىۋېشىغا پات پات قاراپ قوياتتى . بارات ئىچى پۇشۇپ ئولتۇرالماي قالدى -دە ، ئاخىر يېنىدىكى ساقاللىق كىشىنى نوقۇپ :
       _ بوۋا ، ئۈستىمىزدىكى كىيىم كېچەكلەرگە قاراپ سەن بىزنى ھەر قاچان تازىمۇ بىر نامرات نەرسىلەر ئىكەن دەپ قالدىڭغۇ دەيمەن ؟_ دەپ سورىدى .
       بوۋاي ئۈندىمىدى .
      _سەن شۇنداق ئويلاۋاتىسەن ، - دېدى ئۆمەر ئىنىسىنىڭ سۆزىنى قۇۋەتلەپ ، _ ئەسلىدە بىز ناھايىتى دۆلەتمەن ئۆتكەن ئادەملەر ....كىيىن بىز قانداق بولۇپ گادايلىشىپ كەتتۇق-ھە؟!
       _ بۇنىڭ نېمە ھەيران قالغۇچىلىكى بار ؟_دەپ ئېغىز ئاچتى بوۋاي ، _ گادايلىق بىلەن بايلىقنىڭ ئارلىقى بىرقەدەملا .
      _ سەن بىر يۈزىگە يالاڭاچ خوتۇننىڭ سۈرئىتى بېسىلغان تىللانى كۆرگەنمۇ ؟_ دەپ سورىدى بارات .
      _ نىمە ؟_ دەپ ئىتتىك بېشىنى كۆرۈردى بوۋاي .
      _ يالاڭاچ بىر خوتۇننىڭ سۈرئىتى بېسىلغان تىللانى دەيمەن ؟
      _ كۆرگەن .
      - راست كۆرگەنمۇ؟_ دەپ ئاكا ئۇكا بوۋايغا تەڭلا تىكىلدى .
      _ بىرنى ئەمەس ، يۈزنى كۆرگەن .
      _ يۈزنى !؟
       _ ھە ، يۈزنى ، مەن ئۇنىڭ توقسان توققۇزىنى مۈشكۈلچىلىكتە قالغان بىر بۇرادىرىمگە يەتكۈزۈپ بەرگەن . يەنە بىر تالنى ... يەنە بىر تالنى ئۆزۈممۇ ئىزدەپ تاپالمىغان .
      _ ئۇ بىر تال  تىللانى مانا مەن كۆرگەن ، - دېدى بارات .
      _ ئاۋال مەن كۆرگەن ، _ دېدى ئۆمەر .
       _ نەدە ؟... كىمنىڭ قولىدا ؟
      _ دەسلەپتە باشقىلارنىڭ قولىدا ئىدى . كېيىن بىزنىڭ قولىمىزغا چۈشتى . بىزنىڭ قولىمىزدىن نەگە كەتتى بىلمەيمىز .
      _ شۇنداق ، _ دېدى بوۋاي ، _ بايلىق ئۇ ھېچكىمگە مەڭگۈلۈك ئەمەس . ..
        _ مەن دېمەكچىمەن ، _ دەپ بوۋاينىڭ سۆزىنى تارتىۋالدى بارات ، _ شۇ تىللاغا چۈشۈرۈلگەن يالاڭاچ خوتۇننىڭ سۈرئىتى نېمە ؟ نېمىشقا ئۇ يالاڭاچ تۇرىدۇ ؟
      _ كىمكى ئۇنى قوغلىشىپ ۋەسۋەسىگە چۈشسە ، _ دېدى بوۋاي ،_ ئاخىرىدا ئۇنىڭ ئۆزى شۇنداق يالاڭاچ بولۇپ قالىدۇ .
      _ ئاكا ئۇكا ئىككىسى ئۇزاق جىمىپ كېتىشتى . ھارۋا ئۇلارنى بىر خىل تەۋرىتىپ ئىلگىرلەيتى . ئېغىر چاقلارنىڭ قۇملۇق يولدا قالدۇرغان ئىزى ئىلاندەك تولغىشىپ ئارقىدا قالاتتى .
      _ ئالدىمىزدا بىر دۆڭلۈك كۆرۈندى ! _ دەپ ۋارقىراشتى ئاتلىقلار .
      كۆزىنى يۇمۇپ خىيالغا كەتكەن بوۋاي لاپ قىلىپ كۆزىنى ئاچتى . ھارۋا ۋە ئاتلىقلار توختىدى . بوۋاي ھارۋىدىن سەكرەپ چۈشتى .
       _ نىمە بوپتۇ ؟- دېدى ئۆمەر .
      _ ئۇقمىدىم ، _ دېدى بارات .
      _ يۈرە ، بىزمۇ چۈشەيلى .
      ئۇلارمۇ ھارۋىدىن چۈشۈپ ، بوۋاينىڭ ئارقىسىدىن كەتتى .
      - يېتىپ كېلىپتۇق . « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ ئورنى مانا مۇشۇ ، _ دېدى بوۋاي ئاتلىقلارنىڭ ئالدىغا ئۆتۈپ .
      بوۋاي كۆرسەتكەن تەرەپتە _ تۇتاش كەتكەن قۇملۇقلارنىڭ ئوتتۇرسىدا ئېگىز بىر تۆپىلىك قەد كۆتۈرۈپ تۇراتتى .
      _ « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ ئورنى مۇشۇ دۆڭلۈكمۇ ؟
      _ ياق ، _ دېدى بوۋاي ، _  شەھەرنىڭ ئورنى دۆڭنىڭ ئارقا تەرىپىدە . بۇدۆڭلۈك بوۋاقلار قەبرىستانلىقى دەپ ئاتىلىدۇ .
      _ بوۋاقلار قەبرىستانلىقى !؟
      _ « بىغەملەر شەھىرى» دە بىر قېتىم شۇنداق ئاجايىپ بىر سايلام بولغان ، _ دەپ كۈلۈمسىرىدى بوۋاي ، _ ئاق كۆڭۈل ، ساددا شەھەر خەلىقى ھېچقانداق ئەيىبى ، گۇناھى يوق ، پەرىشتىدەك پاك بىر كىشىنى ئۆزلىرىگە پادىشاھ قىلىماقچى بولۇپ ئىزدەپ ئاخىرى ئانىسىنىڭ قۇچىقىدا تاتلىق ئۇخلاپ ياتقان بىر بوۋاقنى شاھلىققا كۆرسەتكەن . « بىغەملەر شەھىرى» گە ياۋلار بېسىپ كىرگەندە شەھەرنىڭ بوۋاق پادىشاھىنى ئىزدەپ تاپالماي يۈزلىگەن بوۋاقلارنىڭ كاللسىنى ئالغان . كېيىن ئادەملەر بوۋاقلارنىڭ جەسىدىنى يىغىپ مانا مۇشۇ يەرگە ئەكىلىپ دەپنە قىلغان . ئىلگىرى بۇ يەر دۆڭمۇ ئەمەس ئىدى . ئاللاھنىڭ قۇدرىتى بىلەن ، ئەتىراپنى قوم باسقانسىرى بۇ قەبرىستانلىقنىڭ ئورنىمۇ كۆتۈرۈلۈشكە باشلىدى . ئېھتىمال ، ھەممە يەرنى قۇم بېسىپ كەتكەندىمۇ بۇ يەر « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ بەلگىسى بولۇپ مەڭگۈ قەد كۆتۈرۈپ تۇرار ، قېنى ، شىھىتلارنىڭ روھىغا بىر دۇئا قىلايلى !
       بوۋايغا ئەگىشىپ ھەممە دۇئاغا قول كۆرۈردى . ئۆمەر بىلەن بارات بىر بىرىگە قاراپ قويۇشتى -دە ، ئۇلارمۇ ئالقانلىرىنى ئېچىشتى .
       _ يۈرۈڭلار ، « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ ئورنىنى كۆرەيلى ، _ دېدى بوۋاي دۇئادىن كېيىن .
       كۆپچىلىك دۆڭنىڭ ئارقا تەرىپىگە ئۆتتى . ئۇ يەردىمۇ چېكى يوق قۇملۇق سوزۇلۇپ ياتاتتى . پەقەت ئىلگىركى ئۆي ئىمارەتلەرنىڭ چوقچىيىپ چىقىپ قالغان تاملىرىدىنلا قەدىمىي ، ئاۋات بىر شەھەرنىڭ ئىزناسىنى پەرىق قىلغىلى بولاتتى . « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ ئەڭ ئاخىرقى كوچىلىرىدىمۇ قۇملار ئۇچۇپ يۈرەتتى .
      _ شەھەرنىڭ ئادەملىرى قېنى ؟
      _ ئەنە ئاۋۇ تەرەپكە قاراڭلار .
      يىراقتا بىر توپ ئادەملەر نەغمە ناۋا قىلىشماقتا ئىدى .  بۆرىنىڭ ھۇۋلىشى ، كېچىدە چىققان بوراننىڭ گۈركىرىشى ، ئانىنىڭ پەريادى ، نارسىدىلەرنىڭ يىغىسى ، نائىلاجلارنىڭ نالىسىگە ئوخشاپ كېتىدىغان بۇ كۈينىڭ لەرزىدە ئادەملەر ئەسەبىيلەرچە سەكرىشىپ ، باشلىرىنى كەينىگە تاشلاپ ، ياقىلىرىنى يىرتىشاتتى . شۇ تاپتا ئۇلار ئۈچۈن نە قۇياش ، نە يۇلتۇز ، نە ئالەم ، نە ئۆزلىرىنىڭ ھايات ماماتلىقى ھەممە نەرسە ئۇنتۇلغاندەك قىلاتتى . ئۇلارنىڭ ئەتىراپىدا بولسا رەھىمسىز قۇم ئېقىنى قاينامدەك پىرقىرايتى .
       _ ئۇلار ، _ دەپ چۈشەندۈردى بوۋاي ، _ « بىغەملەر شەھىرى» دە ئاخىرقى جەڭ بولغان كېچىسى بۇلۇڭ پۇچقاقلاردا قېپقالغانلار . كېيىن بۇ ھالسىزلانغان شەھەردىكى بايلىقلارنى بۇلاڭ تالاڭ قىلىش ئۈچۈن بۇ يەرگە ئەتىراپتىن مىڭلاپ قەلەندەر ، بۇلاڭچىلار ئېقىپ كىردى ۋە ئالىدىغىنىنى ئېلىپ كېتىپ قېلىشتى . ئۇلارنىڭمۇ كۆپىنچىسى چۆل يوللىرىدا تىنەپ جىن - شاياتۇن ، ئېزىتقۇلارغا ئايلىنىپ كەتكەنىمىش ...
       _ ھەي ئىسىت !_ دېدى يىگىتلەرنىڭ بىرى ، _ بۈگۈن ياكى ئەتە ، بۇ يەردە قالغان نەرسىلەرنىڭمۇ ھەممىسىنى قۇم يالماپ بولىدۇغۇ .
      _ « بىغەملەر شەھىرى» نىڭ ئاخىرقى ئادەملىرى پەقەت ئاشۇلارلىما ؟_ دېدى يىگىتلەرنىڭ يەنە بىرى .
      _ يەنە بىزمۇ بار !_ دېدى ھېلىقى گۈزەل قىز .
      _ قېنى ماڭا پالتامنى بېرىڭلار !_ دەپ قولىنى سۇندى قىزنىڭ يېنىدىكى يىگىت ، _ بوۋاقلار قەبرىستانلىقىنىڭ يېنىغا بىز باشقىدىن يېپيېڭى بىرشەھەر بىنا قىلايلى !

    تۈگىدى

    قۇم باسقان شەھەر

     

    分享到：

    历史上的今天：

    خەتكۈچ:ئېلىكتاپلار
    ئادرىسى:
    بىلىم-كۈچ ۋاقتى01:55:30 | تەھرىرلەش | 分享　0