تۈگۈلگەن غۇنچە(توردا يېزىلىۋاتقان ئەسەر)

hankiz1225

ئەسلى تۇنجى مۇھەببەت ھىكايەم يارىنىڭ ئاشۇ بىر پارچە خىتىدىن كىيىن ھىچ بولمىسا ئۇنىڭ توي باغىقىنى تاپشۇرۇپ ئالغان شۇ كۈنى ئاخىرلاشسا بولاتتى . بىراق رىئاللىق بىزنى يەنە ئۇچراشتۇردى ...  بۇ مۇھەببەت بۇ تۇرمۇش ھىلىھەم داۋام قىلماقتا .

ھىندىستاننىڭ «ھىجران »  ناملىق ھىكايە فىلىمى بەلكىم كۆپلىگەن ئوقۇرمەنلەرنىڭ يادىدا بولسا كىرەك .  ئۇ فىلىمدىكى ئەر باش پىرسۇناژ بىلەن قىز دوستى ئوتتۇرسىدىكى مۇنداق بىر دىئالوگ پەقەت ئىسىمدىن چىقمايدۇ .
- نىمىشقا ئاپتاپپەرەس قۇياشقا ئىنتىلىدۇ ؟ نىمىشقا دەريا سۈيى دىڭىزغا قۇشۇلىدۇ ؟ نىمىشقا بارۇ ئۆز -ئىززەت ئارۇيى بىلەن ھىسابلاشمايدۇ ؟ نىمىشقا مەن ئۆز ئائىلەمنىڭ  ئىززەت -ئابرۇيىنى بىريانغا قايرىپ قويۇپ يىرىم كىچىدە يىنىڭىزغا پاناھلىق تىلەپ كىلىمەن ؟ بۇنىڭ جاۋابى پەقەت بىرلا ! - بۇ ئەلۋەتتە بارۇنىڭ سۆزى ئىدى .
- پەقەت بىرلا جاۋاب بىلەن ھىچقانداق مەسىلىنى ھەل قىلغىلى بولمايدۇ .
-بىز بىر-بىرىمىزنى ھەقىقى ياخشى كۆرسەكلا ھىچقانداق مەسىلە مەۋجۇت بولمايدۇ .
-لىكىن ئۇلار بۇنىڭغا يول قويمايدۇ ، بىزنىڭ مۇھەببىتىمىز بىلەن ھىچكىمنىڭ كارى بولمايدۇ .
-مۇھەببىتىمىز بىزگە مەدەت بولىدۇ جىنىم .
-دادام مۇھەببىتىمىزگە بىزنىڭ كۆزىمىز بىلەن قارىمايدۇ .
-ئۇنداقتا سىزچۇ ؟
-ماڭا سىزنىڭ بەختىڭىز كىرەك .
-پەقەت سىزلا مىنىڭ بەختىم .
-مەن سىزنىڭ مۇھەببەتنى دەپ جەمىيەتنىڭ ئەيىبلىشىگە ئۇچرىشىڭىزنى ، بىرئۆمۈر بەخىتسىز بولۇپ قىلىشىڭىزنى خالىمايمەن .

ئۆزى سۆيگەن يىگىتنىڭ ئۆزىدىن ۋاز كىچىشى -بەلكىم مۇھەببەتكە سادىق بىر يۈرەك ئۈچۈن ئالەمچە ئەلەم . كىچىكىمدىن مەيلى قانداق ئىش يۈز بەرسۇن مەندىن مەڭگۈ ۋاز كەچمەيدىغان ، ئىزچىل مەن تەرەپتە تۇرۇپ مىنى قوللايدىغان بىر ئادىمىم بولۇشىنى ئىستەيىىتتىم .
مەن تۇغۇلۇپ ئۈچ ئايلىق بولغاندا ئۆز دادامنىڭ مىنى بىقىش ھوقۇقىدىن ۋاز كىچىشى ، ئۇنىڭ مىنى بىرەر قىتىم قولىغا ئىلىپ كۆتۈرۈپ ئەركىلتىپ باقمىغىنى يۈرىكىمدە ساقايماس جاراھەت قالدۇرغانىدى . چوڭ بولۇپ مۇھەببەت باغلىدىم . تۇنجى مۇھەببتىمنىڭ مەندىن ۋاز كىچىشنى تاللىشى مىنى يەنە بىر قىتىم ئازابقا قويدى .     ھىساپتا مەن قىسقىغىنە بۇ ھاياتىمدائىلگىرى كىيىن بولۇپ ئىككى قىتىم تاشلىۋىتىلدىم  .
مەن ئاستا-ئاستا ئەرلەر قوۋمىدىن نەپرەتلىنىشكە باشلىدىم . ئىڭىمدا ئەرلەر خۇددى كىشىگە ئازاپ ئىلىپ كىلىش ئۈچۈن يارالغاندەك قىلاتتى.ئەلەرنىڭ مەڭگۈ مۇھەببەتكە سادىق بولۇپ بىرلا ئادەمنى سۆيۈشى مەڭگۈ مومكىن بولمايدىغان ئىش ئىدى . راستىنلا بىرسىنى چىن دىلىدىن سۆيگەن تەقدىردىمۇ ئانداق -مانداق خاتالىقتىن ساقلىنالماسلىقى چوقۇم دەپ قاراپ،  نۇرمال بىر ئەركىشىنىڭ سىرتتا چوقۇم باشقا ئاياللار بىلەن بىر ئىشى بولۇشى كىرەكتەك سىزىشكە باشلىدىم . مەنچە بولسا ئەركىشىنىڭ ھىسيات ئىشىدا ئاياللارغا سادىق بولالماي ئۆتكۈزگەن خاتالىقىنى ھامان توغرا چۈشىنىشكە، كەچۈرۈشكە بولاتتى . ھەتتاكى ئەتراپىمدىكى ھەربىر ئايالنىڭ ئىرىدىن ، دادىسىدىن ،ئاكا - ئىنىلىرىدىن ۋايساشلىرىنى ئاڭلىغان چىغىمدا « ئۇمۇ قانداقلا بولمىسۇن بىر ئەركىشى -دە ، ئۇنچىلىك ئىشلار دىگەن بوپ قالىدۇ » دەپ تەسەللىي بىرىش ئارقىلىق ھەربىر ئايال زاتىنى ئەرلەردىن چوڭ ئۈمىد كۈتمەسلىككە چاقىراتتىم ، ئۇلارغا ئۈمىدقانچە زور بولسا ئۈمىدسىزلىنىشنىڭمۇ شۈنچىلىك زور بولىدىغانلىقىنىى ئىيتىپ ئاگاھلاندۇرغۇم كىلەتتى .
مەن ئۆزۈمدە شەكىلنىپ قالغان بۇ خىل كۆز قاراشلارغا بەكمۇ سەل قارىغان ئىكەنمەن . كىيىن بىلسەم بۇ مۇھەببەت قارشى ، بۇ تۇرمۇش قارشى مىنىڭ  يارىنىڭ ياتاقدىشىم بىلەن بولغان ئىشلىرىنى« پەقەتلا بىر قىتىملىق خاتالىق » دەپ قاراپ كەچۈرۋىتىشىمگە سەۋەپ بوپتۇ ، ئالىي مەكتەپتىكى چىغىمدا ئۇنىڭ بىر پارچە خىتىنى ئوقۇپلا ئۇنىڭ مەندىن ۋاز كىچىشتىن ئۆزگە تاللىشى يوقتەك سەزگەن بولسام ئەمدىلىكتە ئۇنى ھامان مىنى تاشلىۋەتكەن ساناشقا باشلىدىم . چۈنكى يىشىمنىڭ چوڭىيشىغا ئەگىشىپ بۇرۇنقى «چوڭ ئىشلار » ئەمدىلىكتە كۆزۈمگە تۈگمىچىلىك كۆرۈنمەيىتتى .

شۇنداق بىر كۈن بولدى . ئۇ ماڭا تىلفۇن قىلىپ قالدى .
- جىنىم قەلبى - دەيىىتتى  ئۇ - سىنى سىغىندىم جىنىم ... مەن ئەسلى ساڭا تىلفۇن قىلماي دىگەن ، سىنى مەڭگۈ ئىزدىمەي دىگەن . ئەمما بۈگۈن مەسلىكتە ... مىنى كەچۈر ئدەپسىزلىكىمنى كەچۈر . مەن كۆڭۈلنىڭ ، ھىسياتنىڭ قۇلى بولماي دەپ   ، سىنى ئۇنتۇپ كىتەي دەپ شۈنچە كۈچىدىم . ئەمما مەن ... مەن بەك يارىماسكەنمەن ... سىنى بەك سىغىنىپ كەتتىم . قەلبى گەپ قىلساڭچۇ ... مىنى تىللىساڭمۇ مەيلى ماڭا گەپ قىلغىن ...
- سىز ھازىر نەدە ؟مەن يىنىڭىزغا بارسام بولامدۇ ؟ -قانداق بولۇپ ئىغىزىمدىن شۇ سۆز چىقىپ كەتتى ئۇقماي قالدىم . پەقەت ئۇنىڭ بار يىرىنى بىلگەندىن كىيىن ئۇچقاندەك يۈگۈرۈپ چىقىپ ئۇنىڭ ئايالى ، ئوماق بىر قىزى بار ئەر ئىكەنلىكىنى ئۇنتۇغان ھالدا تاكسى توسۇپ ماڭغان چىغىمدىلا ئۇنى ھىلىھەم سۆيىدىغانلىقىمنى بىلىپ يەتتىم .                    

hankiz1225

شۇنداق قىلىپ تەقدىر ئىككىمىزنى ناھىيمىزنىڭ چىتىگىرەك جايلاشقان بىر قاۋاقخانىدا يەنە بىر قىتىم كۆرۈشۈشكە نىسىپ قىلدى .ئۇنىڭ مەسىتلىكى بىردەمدىلا يىشىلىپ كەتكەندەك روھلۇق ئولتۇراتتى . ئۇنىڭ ئاشۇ  كۆزلىرى ماڭا تونۇش ئىدى . ھەتتاكى ئۇنىڭ چاچ پاسۇنىمڭ باشلانغۇچ مەكتەپنىڭ 6-يىللىقىدىن تا ھازىرغىچە ئۆزگىرىپ باقمىغاندەك قىلاتتى . ئۇنىڭ ئايىغى -يەنىلا  تولۇقسىز ئوتتۇردىكىدەك قارا بەتىنكە . مەكتەپتە ئوقۇغان چاغلاردىمۇ ئۇ پەقەت بوغقۇچلۇق ئاياغ كىيمەيىتتى . تەنتەربىيە دەرىسىدىمۇ تەنتەربىيە ئايىغى كىيىپ كەلمىگىنى ئۈچۈن دائىم مۇئەللىمدىن تەنقىد ئاڭلىۋالاتتى . كىيىنچەرەك ئۇ بىر تەنتەربىيە ئايىغى سىتىۋىلىپ ماڭا ساقلاشقا بەردى ، مەن ئۇنى پارتامنىڭ ئەڭ ئىچكىرىسىگە سىلىپ قويۇپ تەنتەربىيە دەرىسىدىن بالدۇر ئۇنىڭغا ئىلىپ بىرەتتىم . شۇنىڭ بىلەن ئۇ تەنقىد ئاڭلىمايدىغانمۇ بولدى . ئۇ شۇ قارا بەتىنكىسىنىڭ ئىچىگە ھامان ئاق رەڭلىك پايپاق كىيىۋالاتتى . ئۇ ئەزەلدىن پادىچىلار ئىشتىنى كىيمەيىىتتى . قولىغا ئۈزۈك سىلىۋلغان ، بوينىغا قانداقتۇر زەنجىر ئىسىۋالغانلارنى كۆرسىمۇ ئىچى پۇشاتتى ... ئۇنىڭ يۈزىدىكى پاكىز قىرىلغان ساقال ئىزىلا يىللارنىڭ ئۇنى بۇرۇنقى ساددا ، سەبىي ، سۆيۈملۈك يىگىتتىن پىشقان بىر ئەركىشىگە ئايلاندۇرۇپ ئۈلگۈرگەنلىكىنى ئىسپاتلاپ تۇراتتى .
ئىشىكتىن كىرىپ ئۇ ئولتۇرغان ئورۇنغا بارغۇچە بولغان نەچچە قەدەم مۇساپىدە شۇلارنى ئويلاپ ئۈلگۈردۈم .
پاراڭلاشتۇق . ئويلىغىنىمدەك ئارىمىزدا ياتسىراش ، ئوڭايسىزلىنىش بولمىدى . ئىككىمىز كۆرۈشۈپ بىرقانچە مىنۇتقىچە خۇددى  بەش ياشلىق بالىدەك ئىغىزىمىزغا نىمە كەلسە شۇنى دىيشىپ كەتتۇق .
-ئۈستىنكى قەۋەتكە چىقىپ كىتەيلىمۇ ؟ ئۈستى تەرەپ جىمجىتراق ... - ئۇنىڭ شۇ گىپى بىلەن ئورنىمىزدىن تۇرۇپ ئۈستىنكى قەۋەتكە چىقتۇق . بىلمەپتىمەن بۇ قاۋاقخانىنىڭ ئۈستىنكى قەۋىتى ياتاق ئىكەن . بۇ جىمجىت موھىت مىنى سەل ھودۇقتۇرۇپ قويدى . ئۇ بولسا  ھامان شۈنچىلىك ئەركىن . ھىچ ھودۇقۇپ تەمتىرەپ ئولتۇرماستىن قاۋاقخانىنىڭ ئالدىنقى سەھنىسىگە تىلفۇن قىلىپ بىر تەخسە توخۇ قوردىقى ، بىر بوتۇلكا ھاراق ئەكىرىپ بىرىشنى ئىيتىپ قويۇپ ، چاپىنىنى كىيىم ئاسقۇچقا ئىسىپ قويغاندىن كىيىن ئورۇندۇققا كىلىپ كىرىلىپ ئولتۇردى . ياتاقنىڭ ئىچى خىلىلا چوڭ ئىدى -بىر كارۋات ، تازلىق ئۆيى ، ئاندىن تاماق يەتكۈزۈپ بىرىش مۇلازىمىتى ئۈچۈن كىچىك تاماق ئۈستىلى ، ئىككى ئورۇندۇق تۇراتتى .بوش يەرمۇ خىلى كەڭرى ئىكەن .
ھىلىغىچە سومكامنى خۇددى بىرسى تارتىۋالدىغاندەك چىڭڭىدە تۇتۇپ ئىشىك تۈۋىدە قاراپ تۇرغىنىمدىن ئازراق خىجىل بولغان ھالدا ئورۇنداققا كىلىپ ئۇنىڭغا ئۇدۇل ئولتۇردۇم . پارىڭىمىز تەبىيلا  ساۋاقداشلار ئىچىدە كىمنىڭ نەدە قانداق خىزمەت قىلىۋاتقىنىنى توغرىسىدا باشلاندى . مەنمۇ ئۆزۈمنى خىلى ئەركىن ئازادە سىزىپ ئولتۇرۋىدىم ئىشىك قوڭغۇرىقى چىكىلىپ مۇلازىم تاماق ئىلىپ كىردى . مەن ئۆزۈمنىڭ سەل جىددىيلىشىۋاتقىنىمنى ، ناتونۇش  مۇلازىم قىزدىن كۆزلىرىمنى ئىلىپ قىچىۋاتقىنىمنى سەزدىم. شۇ چاغنىڭ ئۆزىدە بۇ خىل جىددىيلىكنى بىرىنجى قىتىم بۇ يەرگە كىلىشتىن بولسا كىرەك دەپ ئويلىغانىدىم .كىيىن بىلسەم بىردەملىك ھاياجان ماڭا يارىنىڭ ئايالى بار ئەرلىكىنى ئۇنتۇلدۇرغان بىلەن يۈرىكىم ئۇنى ئۇنتۇماي ئەنسىز سوققان ئىكەن .
تاماق يىيىش جەريانىدا مەن ئۇنىڭغا خىزمەتتىن توختاپ سودا قىلىش ئويۇم بارلىقىنى ھەم نەچچە يىلدىن بىرى يىتەرلىك مەبلەغ يىغقىنىمنى ئىيىتتىم . ئۇ مىنى سەل قوللىمىغاندەك قىلىپ يىتەرلىك ئادەم كۈچىنىڭ ئامالىنى قىلىپ خىزمەتنىمۇ تىجارەتنىمۇ قىلىشنىڭ تامامەن مومكىنلىقىنى ئوتتۇرغا قويدى ھەم مىنىڭ ئىشنى ئاشخانا ئىچىشتىن باشلىماقچى بولغىنىمنىڭ ناھايىتى توغرا بولغانلىقىنى ماختىدى . بىز نەچچە سائەت ئولتۇرۇپ ئۇنىڭ نىكاھ تۇرمۇشى ياكى مىنىڭ مۇھەببەت تۇرمۇشۇم توغرىسىدا ھىچقايسىمىز گەپ ئاچمىدۇق .ئۇنىڭمۇ شۇنداق بىر گەپ چىقىپ قىلىشتىن ئىھتىيات قىلىۋاتقىنى چىقىپ تۇراتتى .
پەقەت تاماقلار يىيلىپ ،ئۇمۇ ھارىقىنى ئىچىپ تۈگەتكەن چاغ ۋاقىتنىڭ بىر يەرگە بىر يەرگە بىرىپ قالغىنىنى ئىيتىپ قايتىش ئۈچۈن ئورنۇمدىن تۇرغان چىغىمدىلا ئۇ يۈگۈرۈپ كىلىپ كەينىمدىن قۇچاقلاپ شۇنداق دىدى : قەلبى ، سىنى سۆيىمەن ، سىنى ئۇنتىيالمىدىم . نەچچە يىلدىن بىرى جىنىم شۇنداق قىيلىنىپ كەتتى .
كەينىمگە بۇرۇلۇپ ئۇنىڭ كۆزلىرىگە تىكىلىپ قارىدىم -دە بىرنىمە دىيىش ئورنىغا ئۇنىڭ مەن نەچچە يىللاردىن بىرى سىغىنىپ ، ياد ئىتىپ كەلگەن لەۋلىرىگە تەلۋىلەرچە سۆيدۈم . توغرا ! مۇشۇ ھىسيات مۇشۇ لەۋ ، مۇشۇ ئادەم -مىنىڭ خىيالىي دۇنيارىمنىڭ بىردىنبىر مىھمىنى . ئۇ مىنىڭ تۇنجى مۇھەببىتىم ، مەن تۇنجى قىتىم ھەم ئەڭ ئاخىرقى قىتىم ئۇنىڭ بىلەن سۆيۈشكەن . مەن ھەم شۇ كۈنى تۇنجى كىچەمنى ،پاكلىق ئەڭگۈشتۈرىمنى ئۇنىڭغا بىرىشكە رازى بولدۇم .

hankiz1225

سەھەر ۋاقتى. ئۇيقۇچان كۆزلىرىمنى ئاچقىنىمدا ئۇنىڭ  ئاپئاق كىرلىك ئۈستىدىكى سۇس ھالرەڭ قان ئىزىغا قاراپ ئولتۇرغىنىنى كۆردۈم . ئۇنىڭ كۆزلىرى ئازراق قىززارغان ، قەددى ئىگىلگەن ، ئاخشامقى ھالىتىدىن كۆپ روھسىز تۇراتتى . چوڭ بىر خاتالىق ئۈستىدە ئويلىنىۋاتقىنىمۇ ئىنىق ئىدى ... مەن ماغدۇرسىزقوللىرىمنى ئۇنىڭ بىلىكىگە ئۇزاتتىم . دەل شۇ چاغدا ئۇ ماڭا « كەچۈرگىن ، ئەسلى مىنى ا ‹ مەن يۈزى ئىچىلمىغان قىز ›دەپ ئەسكەرتىشىڭ كىرەك ئىدى ، ئاخشام مەسلىكتە ... مىنى كەچۈر ...»  دىدى . شۇ گەپ بىلەن ئوخشاشلا ئەرلەرنىڭمۇ ئاياللاردىن جىق ئۈمىد كۈتۈپ ئولتۇرمايدىغانلىقىنى ماڭا بىلدۈرۈپ قويدى  . ئۇ مىنىڭ گەپ -سۆزسىز مۇردىدەك ياتقىنىمنى كۆرۈپ ، ئۇنىڭ سۆزلىرىنى ئاڭلاۋاتقان -ئاڭلىمايۋاتقىنىمنى تازا ئىلغا قىلالمىدى بولغاي ،بىر ئاز ماڭا تىكىلىپ تۇرىۋىتىپ  يۇيۇنۇش ئۈچۈن كىرىپ كەتتى .
مەن  مۇنچا سۇيىنىڭ ئەنسىز بىر ئاۋازلارنى چىقىرىپ شارقىراپ چۈشۈشلىرىنى ئاڭلىغىنىمچە تورۇسقا قاراپ يىتىپ ھەممىنى ئويلىدىم ، شۇنداقلا ھىچنىمنىنى ئويلىمىدىم . يۈرىكىمدىكى ئازاپنىمۇ تازا ھىس قىلالمىغاندەك ئىدىم . لىكىن ئازاپلىنىۋاتقىنىم ئىنىق ئىدى . ئۇنىڭ سۆزىدىنمۇ ،  ئاجىز بىر ئايالغا بىلىپ -بىلمەي قىلىپ ئۈلگۈرگەن خىيانىتىم ئۈچۈن خىجىللىق ھىسياتىمۇ ياكى ئىپپەت -نۇمۇسۇم ئۈچۈنمۇ ۋەياكى شۇلارنىڭ ھەممىسىمۇ ئىشقىلىپ يۈرىكىم ئامبۇردا قىسقاندەك ئاغرىۋاتاتتى .
خەير قانداقلا بولمىسۇن ھاياتىمنىڭ 26-باھارىدائامانىتىمنى ئۆزۈم ئەسلى ۋەسلىم بىلەن سۆيۈپ كەلگەن ئەرگە تاپشۇردۇم .ئۇنى ئاز دىگەندىمۇ 16 يىشىمدىن باشلاپ 10 يىل ياخشى كۆرۈپ كەلدىم . شۇئان ئىككىمىز تونۇشقىلى 19يىل بولغانلىقىنى ئىسىمگە ئىلىپ  يىللارنىڭ نەقەدەر ئالدىراڭغۇ ئىكەنلىكىنى يەنە بىر قىتىم بىلىپ يەتتىم  . لىكىن ئىككىمىزنىڭ بىر توپ بالىلارنى باشلاپ مەكتەپتىن قىچىپ يۈرگەن شۇ كۈنلەر خۇددى تۈنۈگۈندىكىدەك ئىنىق ئىسىمدە تۇرۇپتۇ ...
شۇنداق خىياللار بىلەن ئۆزۈمگە تەسەللىي بىرىپ قەلبىمدىكى ئازاپ تۇيغۇسىنى پەسەيىتىشكە ئۇرىنىۋاتاتتىم . ئۇ چىقىپ « بۈگۈن ئىككىمىز  بالىلىقىمىزنىڭ ئىزنالىرىنى يوقلاپ كەلسەك قانداق ؟تىلفۇننى ئىتىۋىتىپ بىر-بىرىمىزگە تولۇق بىركۈن ھەمراھ بولايلى . ئاندىن بىشىمىزغا نىمە كەلسە شۇنى كۆرمەمدۇق ...» دىگىنىچە ماڭا كىيىملىرىمنى ئۇزاتتى . ئۇ ماڭا خۇددى بۇرۇنقىدەكلا شۇنداق مۇرەسسەسىز گەپ قىلىۋاتاتتى . مەن ئۇنىڭ بۇ مىجەزىگە ھەممىدىن بەك ئۆچ ئىدىم ، شۇنداقلا ئۇنىڭ شۇنداق سۆزلىرىدىن ئۇنىڭدىكى ئەرلەرگە خاس سۈر -ھەيۋىنى سىزىپ ئۇنىڭغا ئامراقلىقىممۇ كىلەتتى .
دىگەندەك بىز بالىلىقىمىزدا قوغلىشىپ ئوينىغان كەڭ ئىدىرلىقلارغا ،«مىڭ يىللىق ياڭاق دەرىخى»نىڭ يىنىغا باردۇق.ئۇنىڭ مىجەزى گەپ سۆزلىرى پەقەت ئۆزگەرمىگەندەكلا ئىدى . ئۇ ھەتتاكى ماڭا بۇرۇنقىدەك «تاش ،قايچا ،رەخىت » ئويۇنى ، شەرت قويۇش ئويۇنى ئوينايلى دەپ تۇرىۋالدى . شۇ تاپ ئۇ مىنىڭ تۇنجى سۆيگىنىم ئەمەس ئەركە بالام ئىدى ...بىراق بۇرۇنقى ئىدىرلىقلار تۈزلىنىپ يىڭىدىن كەڭ قىلىپ ماي يول ياسىلىپتۇ .ئىتىزلىقلارنىڭ ئورنىغا ئۆيلەر سىلىنىپ كىتىپتۇ . ياڭاق دەرىخىنىڭ شىخىغا مىنىپ ئولتۇرۇشقا رۇخسەت قىلىنمايدىكەن ، ئۇنىڭ ئەتراپى  چۆرىدەپ توسۇلۇپ ساياھەتچىلەرنىڭ كۆرۈپ ھوزۇرلىنىشى ، شاخلىرىنى پۇتاپ مىۋىسىنى ئىلىشقا رۇخسەت قىلىنمايدىغانلىقىنى ئەسكەرتىپ تاختاي ئىسىپ قويۇلۇپتۇ .
توۋا شۈنچە يىللاردىن بىرى بۇ ياقلارغا بىرەر قىتىممۇ ئۆتۈپ باقماپتىمەن دىسە . كىچىك بىر ناھىيە ! يەنە كىلىپ ناھىيە ئىچىگە يىقىنلا بىر يىزا ... بەلكىم  مەن  ئۇنىڭ بىلەن قالدۇرغان ئىزلارنى كۆرۈشتىن ئۆزۈمنى قاچۇرغان ، ئۇنىڭ بىلەن ئۆتكۈزگەن كۈنلەرنى ئەسلەپ قىلىشتىن قورققان بولغىيىتتىم ...
كىچىك چىغىمىزدا ئىسمىمىزنى ئويۇپ قويغان دەرەخنى ئىزدەپ كۆپ ئاۋارە بولدۇق ، لىكىن تىپىلمىدى .كۆڭلۈم كۆپ غەش بولىۋىدى ،ئۇ سىزىپ قالغاندەك «ئەمدى نەگە بارغۇڭ بار » دەپ سورىدى .مەن خۇددى كىچىك بالىلاردەك ئەركىلەپ تۇرۇپ يىڭى باغچىغا بىرىپ ئوينىغۇم ، قىيىققا ئولتۇرغۇم بارلىقىنى ئىيىتتىم . بىز بىرىپ ھەممە ئويۇنلارغا بىرباشتىن چىقىپ ئويناپ چارچىغاندا ئولتۇرۇپ ئاق رەڭلىك گەجدە ياسالغان قونچاقلارغاھەرخىل رەڭ بىرىش ئۈچۈن ئولتۇردۇق . مەن بىر باش قوناقنى يۈدىۋالغان كىچىك بىر چاچقانچاقنى تاللىۋالدىم . بىز قوناقنى سىرىق رەڭدە ، قوناق پوستىنى يىشىلدا ، چاچقانچاقنى بولسا  قاش كۆرلىرىنى قاملاشتۇرۇپ ، قارا كىيىم ، سۆسۈنرەڭ ئاياغ كىيگۈزۈپ بويىۋالدۇق .بۇ كىچىك ئىشتىمۇ ھەمكارلىقىمىزدىن ئاجايىپ سۆيۈندۇق . ئەڭ ئاخىردا ئۇ رۇخسىتىمنى ئالمايلا قوناقنىڭ سىرق رەڭ بەرگەن يىرىگە قارا رەڭلىك قەلەمچىنى بىر قانچە قىتىم سۈرىۋەتتى . مەن ھەيرانلىقىمدىن ئىغىزىمنى چوڭڭىدە ئىچىپ قالدىم . چۈنكى ئۇ بۇ قوناقنى ئوتتا كۆيدۈرۈپ پۇشۇرۇلغان قوناققا ئوخشىتىپ سىزغانىدى .بۇمۇ بىزنىڭ مەكتەپتە ئوقۇغان چاغلىرىمىزدىكى ئەسلىمىلىرىمىزنىڭ كىچىك بىر كارتىنىسىنى ئەسلىتىپ ئۆتتى .بىز يىزىلارغا -ساۋاقداشلارنىڭ ئۆيىگە چىقساقلا قوناقنى مۇشۇنداق پۇشۇرۇپ يىيىشنى ياخشى كۆرەتتۇق . ئۆستەڭدە سۇغا چۆمۈلۈپ ھارغان چاغلاردا لاي -پاتقاقلارغا مىلىنىپ ئولتۇرۇپ مۇشۇنداق قوناق بىلەن قورساقنى ئەستەرلەش قانچىلىك   راھەت ئىدى -ھە ! ئاخىردا ناھىينىڭ يەنە بىر چىتىدىكى سۇ ئامبىرى بويىغا چىقىپ سۇ بۇيىدا ئولتۇرۇپ كۈننىڭ پاتقىنىنى تاماشا قىلدۇق .
كۈن پاتتى ! بىركۈن ئاخىرلاشتى ! بىزنىڭ خوشلىشىدىغان ۋاقتىمىزمۇ بولدى . خەيىر . مىنىڭ تۇنجى سۆيگۈنۈم -دەيىتتىم ئىچىمدە .-مۇشۇنىڭ ئۆزى ماڭا يىتەرلىك ماڭا بىركۈن ۋاقىت ھەمرا بولغىنىڭىزلا مىنىڭ بىر ئۆمۈر ئەسلىشىمگە يىتىدۇ . مۇشۇ بىزنىڭ ئەڭ ئاخىرقى كۆرۈشىشىمىز بولسۇن .

musilina

شۇنداق قىزىقىپ ئوقۇۋاتقان ئىدىم،ئەسىرىڭىزنى،بىر مەزگىل داۋامى يوللانمىغان ئىدى،قايتا كۆرۈپ شۇنداق خۇشال بولدۇم.....

ياشلىقتىكى ئەڭ قايناق ھېس -ھاياجانلار.....

musilina

ئاخىرىسىنى تەقاززالىق بىلەن كۈتىۋاتىمەن ئەسىرىڭىزنىڭ....

hankiz1225

ئىنساننىڭ ئەسلى ماھىيتى -شەخسىيەتچىلىك ! ئادەم بولۇپ يارىلىپ ، ئادەم بولۇپ تۇغۇلدىمۇ ئۇھامان ئۆز نەپسى ، ئۆز مەنپەئىتى ئۈچۈن ياشايدۇ . ھەرقانداق بىر ئالىيجاناپ ، رەھىمدىل ئىنسانمۇ ھامان شۇنداق قىلىدۇ . ھىچ بولمىسا ئۆلۈم ئالدىدا ، يا ساڭا يا ماڭا دەيدىغان رىسىق ئالدىدا ، ئۆمۈرلۈك بەختى ئالدىدىمۇ شۇ ...
ئۇھ ، يۈرىكىم ! يەنە نىمىلەرنى دەي . يەنە قايسى سۆزلەر ئارقىلىق مۇھەببەتنىڭ ھىچ بىر ئىنسان تەڭ بەھىرلىنىشنى خالىمايدىغان ، پەقەت ماڭىلا تەۋە بولسا دەپ تەلۋىلەرچە ئىنتىلىدىغان ئەڭگۈشتەر ئىكەنلىكىنى چۈشەندۈرەي ؟ يەنە قايسى سۆزلەر ئارقىلىق ئۇنىڭ ھالال جۈپتىدىن ئايرىلىپ مەن بىلەن بىلەن ياشاش تەلىپىنى قوبۇل قىلغىنىمنى يوللۇق قىلىپ كۆرسىتەي ؟
  ئۇنىڭ بىلەن نىكاھىمىز ئوقۇلدى . خىيالىمدىكىدەك ئەتلەستىن توي كۆڭلىكى تىكتۈرۈپ كىيەلمىدىم . ئات ھارۋىسىدا توي كۆچۈرۈشمۇ ئارزۇ پىتى قىلىۋەردى . ھىچكىممۇ ئەنئەنىۋى ساز مۇزىكىلىرىنى چىلىپ خۇشال ئۇسۇل ئويناپ تەنتەنە قىلمىدى . ھىچكىممۇ ماڭا قىيمىغاندەك قىلىپ يىغلاپ تۇرۇپ پىشانەمگە قايتا -قايتا سۆيۈپ ماڭا بەخىت تىلەپ مىنى ئۇزۇتۇپ چىقمىدى . ھىچكىم ... ھىچكىم بىزنىڭ بەختىمىز ئۈچۈن دۇئا قىلىپ قول كۆتۈرمىدى .
بىز توي خىتى ئالغاندىن كىيىن ناھىيە سىرتىدىكى بىر توي مەرىكە زالىدا ئاددىيغىنە مۇراسىم ئۆتكۈزدۇق . ھەر ئىككى تەرەپ بۇ تويغا قارشى ! تويىمىزدىمۇ قىز تەرەپ ،ئوغۇل تەرەپ مەۋجۇت ئەمەس ... پەقەت قىز بىلەن يىگىت ، مىھمان-قىز-يىگىتنىڭ يىقىن دوسىت بۇرادەرلىرى ، ساۋاقداشلىرى  دىگەن سۆز مەۋجۇت ! مەن بىر بۇلۇڭدا ، بىر توپ قىزلار ئارىسىدا ئولتۇرۇپ ھىلىدىن -ھىلىغا ئىشىككە تەلمۈرۈپ قارايىتتىم . كۆڭلۈمدە ئاپامنىڭ ياكى چوڭ ئاپامنىڭ ،ھىچ بولمىسا بىرەر ئۇرۇق -تۇققىنىمنىڭ بولسىمۇ كىرىپ كىلىشىنى تەقەززالىق بىلەن كۈتەتتىم . شۇنداقلا ھىچكىمنىڭ كەلمەسلىكىنى ئۈمىد قىلاتتىم . چۈنكى كىرسىلا بىرەر كۆڭۈلسىزلىكنىڭ بولىشى چوقۇم  . مەن بۇرۇنمۇ مۇشۇنداق ھىسياتتا بولۇپ باققان . توغرا ! دەل مۇشۇ خىل ھىسيات ! باشلانغۇچ ، تولۇقسىز ئوتتۇرا مەكتەپلەردە ئوقۇۋاتقان چاغلىرىمدىمۇ ھەرقىتىملىق ئاتا -ئانىلار يىغىنىدا مەن خۇددى ھازىرقىدەك بىر توپ ئادەملەر ئىچىدىن ئىشىكتىن بىرەرسىنىڭ كىرىپ كىلىشىنى ھەم كەلمەسلىكىنى ئۈمىد قىلىپ تۇرۇپ چەكسىز ئارىسالدىلىق ئىچىدە تەلمۈرۈپ قارايىتتىم . بۇ خىل تەلمۈرۈشنى تىل بىلەن ئىپادىلەش تولىمۇ قىيىن . بۇرۇن قولۇمدا ئىمتاھان قەغىزىمنى چىڭڭىدە تۇتۇپ ئولتۇرۇپ ، يۈرىكىم ئىغىزىمغا قاپسىلىپ قالغاندەك قىينىلىپ نەپەس ئالاتتىم . كۆڭلۈمدە شۇنچە ياخشى نەتىجىلىرىمنى كۆرۈشكە ، ساۋاقداشلىرىم بىلەن تەڭ مەن ئۈچۈن ئالقىش ياڭرىتىشقا ئۆيۈمدىن ھىچكىم كەلمىگىنگە ئاچچىقىم كىلەتتى . ھازىر بولسا قولۇم قورسىقىمدا ! ئاندا -ساندا تىپىرلاپ ئۆزىنىڭ مەۋجۇتلىقىنى ماڭا بىلدۈرۈپ ،ماڭا چىدام -غەيرەت بىرىۋاتقان يۈرەك پارەمدە ! ئۇ - يارى ئىككىمىزنىڭ مۇھەببىتىنىڭ مەھسۇلى ! ھىلىقى كۈنىدىكى «جىمجىت جاي »نىڭ مەڭگۈلۈك خاتىرىسى . نىكاھتىن بۇرۇنقى بالا - بەزى ئانىلار ئۈچۈن شۇمبۇيىغا ئوخشايدۇ . خۇددى ئىچىدە شۇمبۇيانىڭ ئۈنۈپ چىقىشى قوغۇننى كىشىلەر تەمسىز لاۋزا كۆرۈپ ئۇنى يىيىشنى ياقتۇرۇپ كەتمىگىنىدەك ، نىكاھتىن بۇرۇنقى كۆتۈلمىگەن ھامىلىمۇ ئانىسىنى كىشىلەر تەرىپىدىن قارشى ئىلىنماسلىقىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ . ئەمما قەسەم قىلىمەنكى مەن ئۇنىڭ قورسىقىمدا مەۋجۇت بولغانلىقىنى بىلگەن شۇ كۈنىدىن باشلاپ ئۇ مىنىڭ ھاياتىمنىڭ بىر قىسمىغا ئايلانغان . دوختۇر تۇنجى ھامىلىنى ئالدۇرۇشنىڭ نەقەدەر خەتەرلىك ئىكەنلىكىنى ھەتتا تۇغماسلىقنى كەلتۈرۈپ چىقىردىغانلىقىنى ئىيتىشتىن بالدۇرمۇ مەن ئۇنىڭدىن ۋاز كىچىشنى ئويلاپ باقمىغان . مەن ئۆزۈم كىچىكىمدىن مەندىن باشتىن -ئاخىر ۋاز كەچمەيدىغان ئادىمىم بولىشىنى ئۈمىد قىلىپ كەلگىنىدىم . بىراق ، ئۇنداق بىر ئىنسان بولمىدى . ھىچ بولمىسا مەن مەڭگۈ ۋاز كىچەلمەيدىغان ئادىمىم بار بولدى . شۇنىڭ ئۈچۈن بەخىتلىكمەن . شۇنىڭ ئۈچۈن كۆرەش قىلىمەن ...

hankiz1225

يارى بىلەن تولىمۇ بەخىتلىك ياشاۋاتىمەن . مىنىڭ سودا قىلىش ئۈچۈن يىغقان پۇلۇم ھەم ئۇنىڭ ئىقتىساد قىلغان پۇلىنى قوشۇپ كىچكرەك بىر ئۆيمۇ سىتىۋالدۇق .ئۇ مىنى كۈن ئارىلاپ كەچلىك بازارلارنى ئايلاندۇرىدۇ . ھەرقىتىم سىرتقا چىققانداماڭا  بىر تال قىزىل ئەتتىرگۈل سوۋغا قىلىشنى ئۇنتۇپ قالمايدۇ . كوچا ئايلىنىۋىتىپ ھىرىپ كەتتىم دىسەم مىنى كۆتۈرۋالىدۇ . ئايىغىمنىڭ ئىچىگە بىرەر تال گازىر شۆپىكى كىرىپ قالغاندەك قىلىدۇ دەپ بولغۇچە يول بويىدىكى ئۇرۇندۇقتا ئولتۇرغۇزۈپ ئايىغىمنى سالدۇرۇپ ، ئايىغىم ئىچىدىكى نەرسىنى ئىلىۋىتىپ يەنە ئايىغىمنى كىيدۈرۈپ قويىدۇ . مىنى چاقچاق قىلىپ كۈلدۈرىدۇ . ئىشقا كەتسەممۇ سائىتىگە بىر قىتىم دىگۈدەك تىلفۇن قىلىدۇ ھەتتا مەن بىلەن تىلفۇندا سائەتلەپ پاراڭلىشىدۇ . بىز بوللاردا ، باغچىلاردا دائىم دىگۈدەك بىر -بىرىمىزنى قوغلىشىپ، چاقچاقلىشىپ، كۈلۈشۈپ ماڭىمىز ... قورسىقىم يوغىناپ ، ئاي كۈنۈم ئاز قالغاندىمۇ  تانسىخانىغا  بىرىپ «قورسىقىمىزنىڭ تاقىشىپ قالغىنى بىلەن كارىمىز يوق » ۋالىس ئويناپ كەتكەنلىرىمىز بىزنىڭ ئەڭ بەخىتلىك كۈلىرىمىز ... ئۇ مىنىڭ لەغمەن تارتقاندا قولۇمغا پىلتە يۆگىمەچلەۋاتقىنىمغا - قولۇمنىلا ئايلاندۇرماستىن پۈتۈن بەدىنىمنىڭ تولغىشىپ كىتىۋاتقىنىغا قاراپ  قاقاقلاپ كۈلگەن ، مىنىڭ سۈزۈك سۇغا ئاۋال گۆش ، ئاندىن گۈرۈچ سىلىپلا پۇشۇرۇپ يىيىش ، شورپا سىلىشتىن باشقا تاماق قىلىشنى بىلمەيدىغىنىمنى كۆرۈپ ماڭا تاماق ئىتىش قوللانمىسنى - خانىم قىزلار بايرىمى ئۈچۈن سوۋغات قىلىپ بەرگەن . ھەم ئەركىلەپ «جىنىم ، كەچتە نىمە تاماق يىگۈڭىز بار ؟» دىيىشلىرىمگە « گۈرۈچ ئىشى يەيلىچۇ . شىفەننى دەيمەن . ھىلىقى سۇغا گۆش بىلەن گۈرۈچ سىلىپ ئىتىدىغانچۇ ، سەن شۇ تاماققا بەك ئۇستا . مەن ھەممىدىن شۇ تاماققا ئامراق ... » دىگەن . مەن بولسام « جىنىم ئۇستاتلىق قىلىپ ماڭا تەسەللىي بەرمەكچى بولسىڭىز چاندۇرمايراق دىمەمسىز ئۇقۇپ قالدىم دەيمە » دەپ بىر ھازاغىچە كۈلگەنىدىم .
بىر كۈنى مەن ئۇنىڭغا ئۇچۇر يىزىپ « جىنىم بالدۇرراق قايتىپ كىلىڭ ، بۈگۈن سىز ئويلاپ باقمىغان بىر تاماقنى ئىتىپ سىزنى ساقلاپ تۇرىمەن » دىدىم -دە ئالدىراپ پولۇغا تۇتۇش قىلدىم . مەن ئاۋال ياغدا ، پىياز ،گۆش ،سەۋزىلەرنى قورىۋىلىپ ئاندىن قورىمىنى توك قازىنىغا يۆتكىۋىلىپ سۇ قۇيۇپ گۈرۈچ سالدىم .ئۇزاق ئۆتمەي ئۇ كىرىپ كەلدى . مەن چوڭ بىر ئىش قىلغاندەك ئۇنىڭ ئالدىدا غادايغىنىمچە «داڭ ، داڭ ، داڭ »دەپ قازاننىڭ ئىغىزىنى ئاچتىم . ئاچتىم-يۇ كۈلگەن چىرايىم تارتىشىپ كەتتى ، ئۇمۇ تەڭلا « ۋاي شويلا قىپسەندە ، ھەقىقەتەن مەن ئويلىمىغان تاماقكەن » دىمەسمۇ ... پاڭڭىدە قويۇپ يىغلىۋەتمىدىم ئىشقىلىپ ئۇنىڭدىن باشقا ھەممىسى بولدى . شۇ كۈنى بىز پولۇ دىسە پولۇ ئەمەس ، شويلا دىسە شويلا ئەمەس تاماق بىلەن غىىزالاندۇق . ئۇ ماڭا كۆپ تەسەللىي بەرگەن بولسىمۇ ماڭا بىر چىنە گۈرۈچ ئۈچۈن قانچىلىك ماي ، قانچىلىك سۇ قۇيۇش كىرەكلىكىنى ئىيتىپ بىرىدىغان نە ئانام نە قىينىئانام يوقلىقىدىن كۆڭلۈم بەك يىرىم بولدى ...
- سىز بىرىنجى قىتىم گۈل سوۋغا قىلغان قىز كىم ؟
-سەن !
-سىز بىرىنجى قىتىم سۆيۈشكەن قىزچۇ ؟
-سەن !
-ئەمىسە سىز بىرىنجى قىتىم قولىنى تۇتقان قىزچۇ ؟
-سەن !
-سىز بىرىنجى قىتىم ھاپاشلاپ كۆتۈرگەن قىزچۇ ؟
-ئەلۋەتتە يەنىلا سەن !
نىمىشقىكىن بىكار قالساملا ئۇنىڭدىن مۇشۇنداق گەپلەرنى سورايىتتىم . ئۇنىڭ جاۋابىمۇ ھەرھالدا مىنى خوش قىلاتتى . ئۇ مىنىڭ ئالدىمدا ئەزەلدىن بۇرۇنقى ئايالى ياكى قىزى توغۇرلۇق گەپ قىلىپ باقمايىتتى . نەزىرىمدە ئۇ ئايال مىنىڭ كۈندەشلىك قىلىشىمغا مەڭگۈ ئەرزىمەيىتتى . چۈنكى يارى ئۇنى ئەزەلدىن ياخشى كۆرۈپ باقمىغان . تىخى تۇرۇپ -تۇرۇپ ئۇنىڭغا ھىسداشلىقمۇ قىلاتتىم . بىر ئايال ئۈچۈن ئىرىنىڭ كۆڭلىنىڭ ئۆزىدە بولۇش بولماسلىقى نەقەدەر موھىم ئىدى -ھە ؟ يارىنىڭ مۇھەببىتى مىنى ئۇ ئايال ھەم ئۇنىڭ بالىسىغا شۇنچىلىك  كەڭ قورساقلىق قىلغۇدەك دەرىجىدە مىنى ئۆزىگە ئەل قىلغانىدى . ئەمما باشقا ئاياللار بۇنىڭ تامامەن سىرتىدا . ئۇنى « سۇغا چىقسا چىلەكتىن  ، سايىسى بار چىلەكتىن » مۇ كۈنلەپ ئاراملىق بەرمەيىتتىم . ھەتتا ئۆيدە بىرەدەم كومپىيوتىر ئويناپ ئولـتۇرۇپ قالسىمۇ خۇيۇم تۇتۇپ قالاتتى . تاماق ئەتسەم ھىچ ئىش قىلىشىپ بەرمىسىمۇ يىنىمدا قاراپ تۇرىشىنى ، مەن بىلەن كۆپرەك پاراڭلىشىشىنى خالايىتتىم . ئۇمۇ كۆپىنچە مىنىڭ رايىمغا بىرىپ مىنى خۇش قىلىش ئۈچۈن تىرىشاتتى . تاماقتىن كىيىن «تاش ، قايچا ،رەخىت » ئويۇنى ئويناپ كىمنىڭ قاچىلارنى يۇيۇشىنى بىكىتسەك ، ئۇخلاشتىن ئاۋال كىمنىڭ ئورۇن راسلىشىنى دىيشەتتۇق . ئاي كۈنۈم يىقىنلاشقاندا ئۇنىڭ مىنىڭ چاچلىرىمنى يۇيالماي قىينىلىۋاتقىنىمنى كۆرۈپ يۇيۇپ قويغىنى ، ئۇخلاشتىن بالدۇر ئىلمان سۇدا تەييارلاپ پۇتۇمنى يۇيىۋىلىشقا دەۋەت قىلىشلىرى - ئۇنىڭ دەل مىنىڭ بەختىم ئىكەنلىكىنى ئىسپاتلاپ تۇراتتى .
ھىساپتا بىزنىڭ خۇشال ئۆتكۈزگەن چاغلار دۇنيادىكى ھەرقانداق بىر ئاشىق -مەشۇقلارنىڭكىدىن كۆڭۈللۈك ، ئۇنىڭ تىلفۇن سۆزلىشىش خاتىرىسىنى ، ئامانەت كارتىسىنى تەكشۈرۈپ تاپقان ئورۇنسىز كۆڭۈلسىزلىكلەر ھەرقانداق بىر ئىنسان دۇچار بولمايدىغان كۆڭۈلسىزلىك ئىدى . ئۇنىڭ ئىغىرلىق قىلىشى بىلەن بەك قاتتىق سوقۇشۇپمۇ كەتمەيىتتۇق . ئەمما ئۇنىڭ بىرەر يات جىنىس بىلەن تىلفۇندا ئۈچ مىنۇتتىن ئارتۇق پاراڭلىشىشىنى قوبۇل قىلالمايدىغان مەن يەنىلا كىچىككىنە سەۋەنلىك ئۈچۈن بىر مۇنچە كۆڭۈلنى غەش قىلىدىغان سۆزلەرنى قىلىپ ئۈلگۈرەتتىم .
كۆرۈنگەن تاغ يىراق ئەمەس دىگەندەك ئۇزاق ئۆتمەي بالىمىز يورۇق دۇنياغا كۆز ئاچتى .تۇغۇت ئۆيى ئىچىدە يىتىپ ئاۋال دوختۇرنىڭ «ئايالىڭىز ئوغۇل تۇغدى »دىگىنىنى ، ئاندىن ئۇنىڭ ھاياجانلانغىنىچە « دوختۇر مەن كۆتۈرسەم بولامدۇ ؟» دىگەن ئاۋازىنى ئاڭلاپ چەكسىز بەخىت ئىچىدە تەبەسسۇم قىلدىم . بالىمىز ئوغۇل بولسا ئىسمىنى ئەلشىر قويىمىز دىيىشكىنىدۇق ... قىرىقىم توشقىىچە تۇغۇت باققۇچى تەكلىپ قىلىپ بەردى . ئۆزىمۇ ئامال بار ئۆيدە بولدى .ئۆزۈممۇ بىلىپ -بىلمەي  تۇغۇت ئىچىدە شۇنداق سەپرا مىجەز بولۇپ قالدىم. ئۇنى تولا سىلكىشلەپ قالاتتىم . ئانچىكىم بىر ئىشلاردا ، بالىنى تۇتۇپ تۇرغاچ قوللىرى قولاشماي كەتسىمۇ خاپا بولاتتىم . ئاندىن يەنە ئۇنىڭغا « تۇغۇتۇمنى باققۇدەك ئانام ياكى قىينىئانام بولمىغىنىدىن كۆڭلۈم يىرىم بولۇپ سەپرا مىجەز بولۇپ قىلىۋاتقىنىمنى چۈشەندۈرۈپ كەچۈرۈم سورايىتتىم . ئەمدى ئۇنداق ئىتتىكلىك قىلمايمەن دەپ ۋەدىمۇ بىرەتتىم . ئەمما ئۇنداق سەۋەنلىك قايتا تەكرارلىناتتى . ھەر قىتىم شۇنداق بولاتتى .
بۇرۇن بىر كىتاپتىن «بىر ئايال قانچىكىم غەيرەتلىك ، قەيسەر ، مۇستەقىل ، پىشقان بولسا بۇ ئۇنىڭ ھەقىقى مۇھەببەتكە ئىرىشىپ باقمىغىنىدىن دىرەك بىرىدۇ . ئەگەر بىر پىشقان ئايال كۈندىن -كۈنگە ئەركە مىجەز بولۇپ ئۆزگەرسە بۇ ئۇنىڭ يىنىدا ئۆزىنى سۆيىدىغان بىر ئەرنىڭ مەۋجۇتلىقىدىن دىرەك بىرىدۇ . بىرسى تەرىپىدن چوڭقۇر سۆيۈلگەن ئاياللا مەڭگۈ پىشىپ يىتىلىشكە مۇھتاج بولمايدۇ » دىگەن بىر ئابزاس سۆزنى ئوقۇغان ئىدىم . بەلكىم شۇ سۆز توغرا بولسا كىرەك . ئۇنىڭ مۇھەببىتى مىنى ئەركە بالىدەك خەقىشلىك قىلىدىغان قىلىپ قويغان ئوخشايدۇ . ئۇ يوق چاغلاردا شۇلارنى ئويلاپ ئۇنىڭغا ياخشى مۇئامىلە قىلىش توغرىسىدا ئۆزۈمنى ئاگاھلاندۇرمەن . بىراق يەنىلا ئۇششاق ئىشلارغا چىچىلىمەن .
نىمە بولغىنىمنى بىلمەيىتتىم .بارا -بارا بىلىشنىمۇ خالىمىدىم . ئۇنى ئۆزگىرىپ قىلىۋاتقاندەك ھىس قىلىۋىدىم . ئۇنىڭ راسىت -ئۆزگەرمىگىنىنى سىناش ئۈچۈن ئۇنىڭغا ئەركىلەپ يۈرۈپ  كىيىملىرىمنى يۇيغىلىمۇ سالدىم . ئۇ ھەرھالدا سىنىقىمدىن ئۆتۈپ يۇيۇپ بەردى . ئەمدى نىمىدىن گۇمانلىنىمەن دەپ ئۆز-ئۆزۈمگە تەسەللىي بىرىپ،قىرىقىم توشقان كۈنى تۇغۇت باققۇچىنى كەتكۈزىۋىتىپ ، ئۆز قولۇم بىلەن ئوخشىتىپ لەغمەن ئىتىپ ئۇنى ساقلاپ ئولتۇردۇم . تاماق ئىتىشنىمۇ خىلى ئۈگىنىپ قالغانىدىم .
شۇكۈنى دەرقەمدە ئولتۇرۇپ تاماق يەپ « ۋەدە بىرەي جىنىم ئەمدى ئوشۇقچە كۈندەشلىك قىلمايمەن ، سىزگە قالايمىقان چىچىلمايمەن . تىلفۇن سۆزلىشىش خاتىرىڭىزنى  كۆرىمەن دەپ تۇرىۋالمايمەن . پۇل كارتىڭىزنىمۇ ھەر ئايدا بانكىغا بىرىپ تالۇن چىقىرىپ قاچان نەچچە پۇل ئالدى ، نەچچە پۇل سالدى دەپ تەكشۈرمەيمەن . QQرىڭىزدا بىركىملەر خەت يىزىپ قالسا كىمۇ دەپ كۆزىڭىزگە كىرىۋالمايمەن .بۇنىڭدىن كىيىن سىزگە ئىشىنىمەن . ئەمەلىيەتتە سىز جاھاندىكى ئەڭ ئىشەنچىلىك ، ئەڭ مۇنەۋەر ئەر . ماڭا ئىشىنىڭ ئەمدى سىز بىلەن ئورۇنسىز جىدەل قىلمايمەن » دىدىم . ئۇ مىنى ئۇزاققىچە چىڭڭىدە قۇچاقلىدى . ئۇنىڭ بۇ قىلىقى ئۇنىڭ مەن ئىيىتقاندەك تۇرمۇشقا ، ئىشەنچكە ، تىنىچلىققا نەقەدەر مۇھتاج ئىكەنلىكىنى ھىس قىلغاندەك بولدۇم .

hankiz1225

مەن ئىشنى ئۇنىڭغا ئازراق بوشلۇق بىرىشتىن باشلاي دەپ ، ئۇنىڭ ۋاقتىنى ، پۇل ئىشلىتىشىنى كۈچەپ كونتىرول قىلىدىغان مەن بىر ئىككى كۈنگىچە ئۇنىڭغا ئامال بار ئاز تىلفۇن قىلدىم . كۆپرەك زىھنىمنى بالامغا بىرىپ ئۆز كۆڭلۈمنى خۇش قىلشقا تىرىشتىم . نەدە نىمىش قىلىۋاتقانلىقىنى زىغىرلاپ سوراپ ئۆيگە قايتىشقا ئالدىراتمىدىم . ئۈچىنجى كۈنى ئۇ بالىمىزنى ،مىنى بازارغا ئاپىرىپ ماڭا مەن ئۇزۇندىن بىرى تەرجىمە قىلىنىشنى كۈتۈپ كەلگەن كىتاپنى ئىلىپ بەردى . يەنە بىر قىتىم ئۆزۈمنى بەخىتلىك ھىس قىلدىم . ئەمما ئۇنىڭ ماڭا گۈل ئىلىپ بەرمەي قايتۇرۇپ كەلگىنى كۆڭلۈمنى ئازراق غەش قىلغاندەك قىلدى . چۈنكى مەن ئۇنىڭ شۇنداق قىلىشىغا كۆنۈپ قالغانىدىم . ئۆيگە قايتىپ كەلگەندىن كىيىن ئۇنىڭغا ئەركىلەپ -جىنىم بۈگۈن بىر ئىشنى ئۇنتۇپ قالدىڭىز -دىدىم .
-نىمە ئىشنى ؟
-ئۆزىڭىز ئويلاڭ - تۇمشۇقۇمنى تىخىمۇ ئۇچلىدىم .
ئۇ -ئاپلا ئىسىم قۇرسۇن - دىگىنىچە توسۇۋالغىنىمغا ئۇنىماي كەشىنى قايتىدىن كىيىپ چىقىپ كەتتى .
شۇ كۈنى ئۇ كىرگىچە ئالىي مەكتەپتىكى ساۋاقدىشىم ئالىيەنىڭ تىلفۇن قىلغىنى ئىنىق ئىسىمدە . ئۇنىڭ «بەخىتلىك ئۆتۈۋاتامسەن ؟» دەپ سورىغان سۇئالىغا «ئۆزۈمنى جاھاندىكى ھەرقانداق بىر ئايالدىن بەخىتلىك  سانايمەن ئاداش . خۇدايىم مىنى ئاۋال ئاتا-ئانامنىڭ مىھرىدىن مەھرۇم قىلىپ ئاندىن ئۇنىڭ ئورنىنى ئىرىمنىڭ مۇھەببىتى بىلەن تولۇقلاپ بىرىۋاتامدىكىن دەپمۇ قالىمەن .»دەپ جاۋاپ بەرگىنىدىم . ئۇمۇ يەنە شوخلۇقى بىلەن « ۋىيەي كۆز تەگمىسۇن جىنىم ، قاش كىرپىكىمدىن ، يەنە گەدىنىمنىدىكى ئۇششاق چاچلاردىن بىرەر تال يۇلۇپ ئەۋەتىپ بىرەي ئىسرىق سىلىۋال جۇمۇ . كۆزۈم تىگىپ كەتمىسۇن . گىپىڭنى ئاڭلاپ ساڭا ھەۋەسمۇ ، ھەسەتمۇ قىلىۋاتىمەن . ئۇقمايسە ... » دىگىنىدى .
ئەپسۇس ! مىڭ ئەپسۇس ! ئارىدىن ئىككى كۈن ئۆتۈپ ماڭا بىر تىلفۇن كىلىشى بىلەن مەن ئاسماندىكى سۇمرۇغدىن يەردىكى يەنىمۇ تۇغرىسى سىسىق  سۇ بىلەن بۇلغانغان كۆلچەكتىكى پاقىغائايلىنىپ قالدىم .