مۇيەسسەر ئابدۇراھەت(خەندان)
شىنجاڭ مەدەنىيتى ژونىلى تەھرىراتىغا تەۋسىيە:
《گۇلستان》دىكى تورداشلار2009-يىل22-مارت نەۋرۇز بايرىمى مۇناسىۋىتى بىلەن ئۇرۇمچىدىكى《ئاق ئالتۇن》رېستۇرانىغا بىر قانچىمىزنى ئالاھىدە تەكلىپ قىلىپ چاي بەردى.تولىمۇ ئەھمىيەتلىك بولغىنى ،شۇ ئارىدا تورداشلاردىن بىر 《خەندان》ئىمزاسىدىكى 《قانداق قىلىپ ئۆزۈمنى باقالىدىم》سەرلەۋھىلىك ماقالىنى ئوقۇشقا باشلىغاندا،ماقالىنىڭ باشلىنىشدا ئۇنىڭ ئوتتۇرى ۋە ئاخىرىنىڭ قانداق ئاخىرلىشىشنى قىياس قىلىپ بولۇپ،خۇددى چۆل-باياۋاندا ئابىھاياتقا ئۈچراپ قالغاندەك ھېسسياتتا بولۇۋتقانلىقىمنى ھېس قىلىۋاتاتتىم.سۆيۈندۈم. شۇنداق.بىزدە بۇنداق تەبىئي-تېتملىق يېزىلىپ ئادەمنىڭ ھاردۇقىنى چىقىرىدىغان ماقالىلەر ئاز ئۇچرايدۇ.بولۇپمۇ مۇشۇ تېمىدا.
ماقالىنىڭ ئەڭ قىممەتلىك تەرىپى،ئۇنڭىدا ئىپادىلەنگەن كەچمىش،كۆزقاراش،پىكىر،ھېسىيات،ئىردە چىن بولۇپ،ئىپادىلەش كۈچى كۈچلۈك. يەنە كېلىپ ئاپتۇر مېدىتسىنا پەنلىرىدە ئوقۇۋاتقان قىز. بۇ ھەقىقەتەن بىر تالانت.تالانتلىقلارنى بايقاش،قوللاش پۈتكۈل جەمئىيەت ۋە ھەممىزنىڭ باش تارتىپ بولمايدىغان مەسئۇلىيتى.
ماقالە ژورنال تەلىپىگە تولىمۈ مۇۋاپىق كېلىدىغانلىقىنى ئويلىغان ھالدا سزلەرگە تەۋسىيە قىلىشنى مۇۋاپىق تاپتىم.
ھۆرمەت بىلەن: بوغدا ئابدۇللا
2009-يىل24-مارت ئۇرۇمچى شەھىرى
ئەسسلامۇ ئەلەيكۈم:
يۇرت-يۇرتتىن نەۋرۇز ھېسى تارالغان بۈگۈن گۇلستانىغا كىچىككىنە بولىسمۇ سوۋغات بېرىشنى ئويلاپ قالدىم.ئىلھام قېچىپ مىسرا تىزالمىدىم.كۆرگىنىم ئاز بولغاچ 《بازىرى ئىتتىك》مۇھەببەت ھىكايلىرى توقۇيالمىدىم.پەقەت ئۆزۈم قىلالىغان،قىلىۋاتقان ئىش بىلەن كۆپچىلىكنى خەۋەرلەندۈرۈپ،پۇرسەت ۋە ئۈمىدنىڭ ھەرقاچان يېنىمىزدا ئىكەنلىكىنى ئۆزۈگىمۇ،ئۆزگىگىمۇ ئېيتماقچى بولدۈم. ئۆزۈمنى ماختاش ئۈچۈن ئەمەس،ھەربىرىڭلارغا پايدىسى تېگىپ قالارمىكىن دەپ يېزىپ چىقتىم.
ئەگەر يازمامنىڭ زەررىچە پايدىىسنى كۆرسىڭىز ئۆزۈمنى تولىمۇ بەختىلىك سانىغان بولاتتىم.
ئىنتېرى تورى بەتلەردە ھەرخىل سەۋەب تۈپەيلى يامان يوللارنى ئارىلىغان قىزلارنىڭ نالىلىرىنى كۆرۈپ قالدىم.پۇل!!! بۈگۈنكى كۈندە بىزگە ھەممىدىن كېرىكى مۇشۇدەك!قىزلارمۇ پاكىز پۇل تاپالىغان ھەم تېپىۋاتىدۇ. چىرايىڭىزغا ئىشەنمەي ئەقلىڭىزگە ئىشەنىسىڭىز ئىقتىدار سىزدە. قېنى ئەمسىە يازمامغا كۆز يۈگۈرتۈپ بېقىڭ.
مېنى پۇل بىلەن ئەمەس ئىلىم بىلەن ،شۆھرەت بىلەن ئەمەس ئەخلاق بىلەن ،زامانىۋىلىشىش بىلەن ئەمەس ئىھسان-ئېتقاد بىلەن چوڭ بولۇشقا نېسىپ قىلغان سۆيۈملۈك ئائىلەمنىڭ ئاددىيلىقىدىن ئۆمۈرۋايەت مىننەتدارىمەن..........
-خاتىرەمدىن(ئاپتۇر)
ئالىي مەكتەپ تالاي ھېس ئاتا قىلدى.نەچچە يۈز سوم بىلەنمۇ،نەچچە مىڭ سوم بىلەنمۇ بىر ئاينى ئۆتكۈزگىلى بولىدىغنىنى بىلدىم؛ پارقىراق كىيىنمەيمۇ پاكىز يۈرگىلى،ياسانمايمۇ چىرايلىق كۆرۈنگىلى بولىدىغىنىنى بىلدىم.قىممەت گىرىم بۇيۇملىرى،قىممەت باھالىق كىيىملەرنىڭ پۇلىنى ئاتا-ئانامنىڭ يانچۇقىدا قويۇپ قويۇپ،ئايلاپ-ئايلاپ بازار ئايلانمايمۇ،يۇرتداشلار ئولتۇرۇشلىرى،قاۋاقخانىلاردىكى ئويۇنلاردىن يىراق يۈرۈپمۇ ياشىيالىدىم،تېخى باشقىلاردىنمۇ ياخشىراق ياشىيالىدىم.بىر20ياشتىن ئېشىپمۇ ئاتا-ئانامنىڭ قان-تەرىنى ئۆزۈمنىڭ قىلىۋېرىشكە يۈزۈم چىدىماي قېلىۋاتاتتى.(تەھرىرلىگۈچى:admin ئەسەر ئورتاقلاشقاندا مەنبەنى ئۇنۇتماڭ.)