«ئارام كۈن» دەپ ئاتالدىڭسەن ئاتاقتا شەنبە-يەكشەنبە،

ئارامغا قويمۇدۇڭ بىزنى قاماقتا، شەنبە-يەكشەنبە.

«باھالاش» دەپ ئاجايىپ بىر «ئۆمەك» بار بۇ ۋىلايەتتە،

بىلەلمەيمىز ئۆزۈڭ نەدە-قاياقتا، شەنبە-يەكشەنبە.

كېلەر يېڭىشەرگە دۈشەنبە، كېتەر يەكەنگە سەيشەنبە،

بولۇپتۇ يۇندىمىز تەخ دەپ يالاقتا، شەنبە-يەكشەنبە.

بېرىپ پوسكامغا چارشەنبە، يانار مەكىتكە پەيشەنبە،

جۈمە يوپۇرغىدا لەيلەر ھاراقتا، شەنبە-يەكشەنبە.

مارالبېشىغا بارالمايدۇ، چاۋاك يوق پەيزىۋاتتىنمۇ،

ئۆتەر يېڭىسار داۋانلاردىن پىچاقتا، شەنبە-يەكشەنبە...

كۈتۈپ تۇرمايدۇ تاشقورغان بادام، ئۆرۈك، ياڭاق راسلاپ،

شۇڭا، كەلمەيدۇ بۇ «نۆۋەت» ساناقتا شەنبە-يەكشەنبە.

«سالام» يوق توققۇزاقتىن يا، ئېڭىشمەس قاغىلىق بىزدەك،

ھامان دوڭغايغىنى يېڭىسار قۇچاقتا شەنبە-يەكشەنبە.

ئۆتۇپ بىر قەرنە دەم ئالماي ساقالغا كىردى ئاقلارمۇ،

ئۇيۇپ مۇز تۇتتى كۆز ياشلار چاناقتا، شەنبە-يەكشەنبە.

مالايدەك ئىشلىسەك بەش كۈن، يەنە «ئۇھ!» دەپ تىنالمايمىز،

ئارام يوق، ئەركىمىز خوتۇنى تالاقتا، شەنبە-يەكشەنبە.

نىھايەت، مۇددىئاسى شۇ قوساق باقماق«ئۆمەك»لەرنىڭ،

ياماپ پوق تۇرمىغان قوڭنى ياماقتا شەنبە-يەكشەنبە.

قەلەندەر ئۈستىگە كەلگەن قەلەندەردەك«ئۆمەك»لەربار،

يېتىشمەي كۈندۈزى، قالدۇق چىراقتا شەنبە-يەكشەنبە.

قىرىپ تاشلار ئىدۇق جاننى تىكىپ بۇنداق «ئۆمەك»لەرنى،

ئەگەر ئوق بولسا بەتلەگلىك ساداقتا، شەنبە-يەكشەنبە!