گەپ قىلىۋاتقان مېنىڭ ئېغىزىم...
ئاشخانا دېگەن تاماق يەيدىغان جاي، تاھارەت ئالىدىغان جاي ئەمەس! بىراق، ئاشخانىدا تاھارەت ئالسا بولمايدۇ دەيدىغان ھېچقانداق قانۇن-نىزام يوق. كىشىلەر ئاشخانىغا تاماق يىگىلى كىرىدۇ، ھەرگىزمۇ پايپاق يۇيغىلى ئەمەس!
بەلكىم ئۇ مەن ئويلىغىنىمدىنمۇ گۈزەل بۇلۇشى مۇمكىن. مەن ئۇنىڭ گۈزەللىكىگە ھەسەت ئۇنىڭغا قاتتىق ئۆچمەنلىك بىلەن قارىغاچقا، ئۇ خۇددى ماڭا ئۈكلەپ قويغان كاللىدەكلا كۆرۈنگەنىدى.
ھېچكىم ساڭا ۋەدە بەرمىسۇن، سەنمۇ ھېچكىمگە ۋەدە بەرمە! ھېچكىم ھېچكىمنى سۆيمىسۇن، ھەم سۆيۈلمىسۇن!!
بىرسىنىڭ مۇھاببىتىگە ئېرىشەلمەسلىك بىر ئازاپ بولسا، ئۇنىڭ مۇھاببىتىگە ئېرىشىش تېخىمۇ ئازاپ بۇلىدۇ.
ئېگىز-ئېگىز قارنىڭ چوققىسى..
ئۇخلاپ قالدى بۈگۈن نېمىشقا؟
قارنىڭ چوققىسى.. پۇچۇق قاناي..يىرتىق مەش..
ھە،ئىسىمگە كەلدى.
قوزىلىغان كالا ئەمەس، موزاي!
سەن ھەر قېتىم روھىڭنىڭ پايانسىز قىرغاقلىرىدا تەمتىرەپ يۈرگىنىڭدە مەن قىزغىن مۇھاببەتكە تولغان ئوتلۇق يۈرىگىمنى باغاشلاپ تۇرۇپ ئىسىمىڭنى قاتتىق توۋلايمەن. بىراق، سەن پەرۋاسىز مېڭىۋېرىسەن. مەن يەنە ئىسمىڭنى توۋلايمەن، يامغۇر پەرۋاسىز يىغىۋېرىدۇ...
مانا بۇ مېنىڭ مۇھاببىتىم!
مەقسەتىسزلا كوچىلارنى ئايلىنىشقا باشلىدىم. بەلكىم مەقسەتسىزلا كوچا ئايلىنىش مەقسەتلىك كوچا ئايلىنىشقا قارىغاندا تېخىمۇ ئەركىن ۋە ھۇزۇرلۇق ئىش بولسا كېرەك. چۈنكى بىز مەقسەتلىك كوچا ئايلانغىنىمىزدا كاللىمىزدا ئىنىق بىر نىشان، مەقسەت-مۇددىئا بولىدۇ. بىرەر نېمە سېتىۋالىمىز، ياكى بىرەر ئىش قىلىمىز دېگەندەك. بىراق، مەقسەتسىزلا كوچا ئايلانغىنىمىزدا كاللىمىزدا ھېچقانداق مەقسەت-مۇددىئا بولمايدۇ-دە، بىز تېخىمۇ ئەركىن، بەخۇدۈك ھالدا كوچىلارنى ئايلىنالايمىز.
كۈيۈپ تۇرۇپ كۆيمىدىم دېيىش، سۆيۈپ تۇرۇپ سۆيمىدىم دېيىش ئوغۇل بالىنىڭ قېلىدىغان ئىشى ئەمەس!
-مۇشۇ بىر، ئىككى كۈن ئىچىدە ئۈرۈمچىدىن ئەزىز بىر مېھمىنىمىز بۇ يەرگە كەلمەكچى. بىز چۇقۇم ئۇنى ياخشى كۈتۈۋېلىشىمىز كېرەك.
-ھە، بىلدىم. ئۇنى ئۆلتۈرۋېتىدېكەنمىز-دە!
-ياق، كالۋا! ئۇ دېگەن مېھمان، مېھمانغا بىي ھۆرمەتلىك قىلساق بولمايدۇ. ئۇقتىڭمۇ؟
-ئەمىسە، ئۇنىڭ پۇت-قولىنى سۇندۇرۋەتسەك قانداق؟
-سەن......
سەن تاشلىغان ئەزىز تېنىمنى،
پۇرىۋالاي ئاخىرقى قېتىم.
يىغلىساڭمۇ ئېچىلىپ يىغلا،
كۈلۈپ تۇرۇپ ياش تۆكمە جېنىم!