ئەرسىز ئۆتكەن كۈنلىرىم (پوۋىست )

QQ图片20150310151535_副本15.jpg (26.34 KB, چۈشۈرۈش سانى: 2) چۈشۈرۈش  ئالبومغا ساقلاش 2015-3-24 16:23 چىقىرىش ھەر قېتىم يامغۇر ياققان چاغدا يامغۇردا يالغۇز مېڭىش ماڭا ئادەتكە ئايلانغان ئېدى . بۇ قىلىقىمدىن باشقىلار  ‹ يامغۇردا جېنى يايرايدۇ بۇنىڭ › دەپ زاڭلىق قىلىشاتتى ، ئۇلار نېمىنى چۈشۈنىدۇ ؟ بۇنى پەقەت ئۆزەملا بېلىمەن . مەن يامغۇردا يۈرسەم خۇددى ئۇ قېشىمدا پەيدا بولغاندەك ، بىر -بىرىمىزنى قولتۇقلىشىپ يامغۇر سەيلىسى قىلىۋاتقاندەكلا بىلىنىدۇ . يامغۇرنىڭ بىر خىل رېتىمدا شىۋىرلاپ يېغىشى خۇددى قاغجىرىغان يۈرىكىمدىن چىقىۋاتقان سېغىنىش مۇقاملىرىمنىڭ تەڭكەش مۇزىكىسىدەك بىلىنسە  ، يۇپۇرماقلار يۈزىدىكى تامچىلار بولسا  شۇ مۇقامدىن تۈكۈلگەن ئادىمىلىك دۇردانىلىرىدەك تۇيۇلاتتى . 1. ماشىنىنىڭ يىلان باغرى كەتكەن   يولدا كېتىۋاتقىنىغا 4 سائەت بۇلۇپ قالدى ، دېرىزىدىن سىرتقا تىكىلىپ قارىغىنىمچە كىتىپ باراتتىم . يول بۇيىدىكى گۈزەل مەنزىرلەرمۇ مېنى ئۆزىگە تارتالمايتتى . گەرچە كۆزۈم دېرىزە سىرتىدا بولغىنى بىلەن خىياللىرىم ئاللىقاچان ئاشۇ توپىلىق مەھەللەمدە ، ئۇنىڭ بىلەن بىرگە ئۇينىغان ئالمىلىق باغلاردا ئېدى . مەھەللەمگە ئاياق باسمىغىلى مانا ھەش- پەش دېگىچە 8 يىل بوپتۇ . ‹ بىزنىڭ ئوينىڭ كەينىدىكى قېرى جىگدە دەرىخى ھازىرمۇ بارمىدۇ ؟  ئىليار  نېمە ئىشلار بىلەن يۈرگەندۇ ؟ ئۇ توي قىلغانمىدۇ ؟ دەريا بۇيىدىكى تېرەككە ئۇيۇپ قويغان ئىسمىمىز ھازىرمۇ بارمىدۇ ؟  ناۋادا ئۇنىڭ بىلەن ئۇچۇرشۇپ قالسام قانداق قىلارمەن ؟ تۇنىمىغانغا سېلىپ ئۆتۈپ كېتەيمۇ ياكى ئۇنىڭغا 8 يىلدىن بېرى مۇشۇ كۈننى كۈتىۋاتقىنىمنى ئېيتايمۇ ؟ › مۇشۇنداق خىياللار بىلەن ئاپتۇۋۇزنىڭ بىكەتكە كىرگىنىنىمۇ سەزمەپتىمەن . يېنىمدىكى ئايالنىڭ ‹ ئاي خېنىم  كەلدۇق ، ماۋۇ ئۇزۇن يولدا مۇڭدىشىپ زېرىكمەي ماڭامىزمىكىن دېسەم ، دېرىزىدىن كۆزىڭىزنى ئۈزمەيلا ئولتۇردىڭىز ، تەبىئەت گادىيى ئەمەستۇرسىز  › دېگەن قوپال ئەمما يۇمۇرىستىك سۆزلىرىگە كۈلۈمسىرەپ قاراپ قۇيۇپلا ، يۈك -تاقلىرىمنى يىغىشتۇرۇپ ماشىنىدىن چۈشۈشكە تەمشەلدىم . —ھەدە ، ماۋۇ سومكا سىزنىڭمۇ ؟ كەينىمدىن چىققان بۇ ئاۋازدىن ئىتتىك كەينىمگە بۇرۇلۇپ قارىسام ،16 ياشلار چاممىسىدىكى بىر قىز ماڭا كۈلۈمسىرگىنىچە بىر سومكىنى تۇتۇپ تۇراتتى . — ياق سىڭلىم ، بۇ سومكا مېنىڭ ئەمەس ، بەلكىم يېنىمدا ئولتۇرغان ھەدەشنىڭ بۇلىشى مۇمكىن ، ھەي ھەدە ... ھەدە سۇمكىڭىز ، — دېدىم ماشىندىن چۈشۈپ كېتىۋاتقان بايامقى ئايالغا . — ھە ، قارىمامسىز ماۋۇ ئۆيدىكىنى كۆرۈپلا سومكامنىمۇ تاشلاپ ماڭغىنىمنى ھى ھى ھى بۇ ئايالنىڭ قىزىقچىلىقىدىن ئاپتۇۋۇزدىكىلەرمۇ تەڭلا كۈلۈشتۇق . ئەمما ئاپتۇۋۇزدىن چۈشۈپلا ئالدىمدا تۇرغان ئىيارنى  كۆرۈپ ، نېمە قىلىشىمنى بىلمەيلا قالدىم .توۋا ، مۇشۇنداقمۇ تاسادىبىلىك بۇلامدۇ ؟ يەنە تېخى بايام يېنىمدا ئولتۇرغان ئايالنىڭ ئۇنىڭغا قىلغان يىقىنچىلىقىدىن ‹ بىزنىڭ ئۆيدىكى › دېگىنىنى چاقماق تېزلىگىدە چۈشۈنىپمۇ يەتتىم . ئىليار مېنى كۆرۈپ كۆزلىرىگە ئىشەنمەي قالدى بولغاي  ، ھەيرانلىقتىن كەينىگە مۈدۈرلۈپ كەتتى  . يۈرىكىم   قانچە يىلدىن بېرى ئۇنىڭ ھېجرانىدا پۇچىلانغان بولسا ،مانا ھازىرقى بۇ رىياللىقتىن تېخىمۇ پۇچىلانماقتا ئېدى . مەن  يۈك تاقلىرىمنى سۆرەشتۈرۈپ بۇ يەردىن تېزراق كېتىشكە ئالدىردىم .  ئەمدى ماشىنا توساپ ، چىقاي دەپ تۇرسام كەينىمدىن ئىنتايىن تۇنۇش بىر ئاۋاز ئاڭلاندى  . — گۈزەلئاي  بۇ سىزمۇ ؟ توختاپ تۇرىڭە ... قەدەملىرىم جايىدىلا توختاپ قالدى ، شۇنچە يىل ئاڭلاشنى ئارزۇ قىلغان يىقىملىق ئاۋاز ، كۆزلىرىمگە سۈرتكىدەك بولغان ئاشۇ نۇر يىغىپ تۇردىغان چىراي ماڭا يىقىنلاپ كەلمەكتە . مانا ئىككى قەدەم ، بىر قەدەم ... مەن چىداپ تۇرالماي كەينىمگە ئۆرۈلدۈم . كۆزلىرىمدىن  تۈكۈلۋاتقان ياشلىرىمنى يۇشۇرۇپمۇ  ئالالمىدىم . ئۇنىڭ باغرىغا ئۆزەمنى شۇنداق ئاتقۇم  كەلدىيۇ ، ئەمما يەنىلا ئۆزەمنى تۇتىۋالدىم . —ئىليار ، ياخشى تۇردۇڭىزمۇ ،   — ئۆپكەم ئاغزىمغا تىقىلىپ تەسلىكتە مۇشۇ گەپنىلا قىلالىدىم . — توۋا ، بۈگۈن چۈش كۆرمىگەندىمەن . بۇ ... بۇ ...  ئەستا  !  شوپۇر ئۇستام بىر دەم ساقلاپ تۇرامسىز ، مەن ئاۋۇ سىڭلىمنى ماشىنىڭىزغا سېلىپ قۇياي .  سىزنى مەن ئاپىرىپ قۇياي گۈزەلئاي ...   —بولدى ئىليار ، سىز ئۆز ئىشىڭىزغا بېرىۋېرىڭ ، ئايالىڭىز ساقلاپ قالدى . — نېمە ئايالىڭىز ؟ ۋاي نېمە دەيدىغانسىز  ، ئۇ بايامقى يېنىمدا تۇرغان ئاغىنەمنىڭ ئايالى ، مەن سىڭلىمنىڭ ئالدىغا چىققانتىم ، قارىڭە ئۇياقتا تۇرغان سىڭلىم ئاسىيە بۇلىدۇ ، تۇنۇيالمىدىڭىزما ؟ ئەسلىدە بايامقى قىز ئىليارنىڭ سىڭلىسى ئاسىيە ئىكەن . شۇنچە يىللاردىن بېرى بۇ ئۇماققىنە بودەك قىز بوي تارتىپ  ، ئەمدىلىكتە كۆزنىڭ يېغىنى يىگىدەك گۈزەل قىزغا ئايلىنىپ كەتكىنىدىن راسلا تۇنۇيالماي قالغان ئىكەنمەن . ئىليار يەنىلا بۇرۇنقىدەك تېتىك كۆرۈنەتتى ، گەرچە يىللار ئۇنىڭ نۇر يېغىپ تۇرىدىغان چىرايىغا نۇرغۇن ئىزنالارنى سالغان بولسىمۇ ، ئەمما ئۇنىڭ چېھرىدىكى  تەبەسسۇم يەنىلا بۇرۇنقىدەك جىلۋىلنىپ تۇراتتى . ئۇ ئۇنىمىغىنىمغا ئۇنىماي سىڭلىسىنى بايامقى تاكسىغا سېلىپ قۇيۇپ ، مېنى ئاپىرىپ قۇيۇش ئۈچۈن ماشىنىسىنى قوزغاتتى . — توغرا گۈزەلئاي ، سىزنى كىمنىڭكىگە ئاپىرىپ قۇياي ؟ — موماملارنىڭ  ئۆيىگە . — نېمە ؟ ئۇ ئۆيدە ھازىر ئادەم بولمىسا ؟ — بۇنى بىلىمەن ، ئەمما شۇ ئۆيگە بارغىم بار ، كىچىكىمدىن  شۇ ئۆيدە چوڭ بولغان ئېدىم ، سىزمۇ بىلىسىز ئۇلاردىن باشقىمۇ ئۇرۇق -تۇققىنىم يوق  . — لېكىن ئۇ ئۆيدە ئادەم تۇرمىغىلى  خېلى يىللار بۇلۇپ كەتتى .  ئادەم يوق ئۆينىڭ قانداق بۇلۇپ كېتىدىغانلىقىنى بەلكىم .. مەن ئىليارنىڭ گەپلىرىنى ئاڭلاپ باياتىدىن ئاران تەستە تۇتىۋاتقان توۋغۇنىم بىراقلا ئېلىپ ، كۆزلىرىمدىن ياشلار چېلەك بىلەن قويغاندەك تۈكۈلىشكە باشلىدى . ئىليارمۇ نېمە قىلارىنى بىلمەي قالدى بولغاي ،ماشىنىسىنى توختۇتىپ ؛ — گۈزەلئاي ، ناۋادا مېنى يەنىلا بۇرۇنقى ئىليار دەپ بىلسىڭىز  ، سىزنى ياتاققا ئورۇنلاشتۇرۇپ قۇياي ، ئۇ يەرگە بارىمەن دېسىڭىز ئاپىرىمەن ، لېكىن كۆرۈپ بۇلۇپ ياتاققا قايتىپ كېلىڭ . ھازىر بۇ ناھىيەدىمۇ ئۆزگىرىش زور ، نۇرغۇن جايلارنى چېقىپ بولدى . مومىڭىزنىڭ ئۆيىمۇ بۇلتۇر چېقىلىپ ، ئورنىغا بىنا ئۆي چۈشۈپ كەتتى . مەن ئۈمتسىزلىك ئىچىدە ئىليارغا قارىدىم ، ماڭا شۇنداق قىلماقتىنمۇ باشقا ئامال يوق ئېدى ،  ماقۇللىقىمنى بىلدۈرۈپ بېشىمنى لېڭشىتىپ قويدۇم . داۋامى بار

باھالاش

قاتناشقانلار سانى 2	شۆھرەت +30	بايلىق +35	تۆھپە +45	يىغىش سەۋەبى
ئۇدۇن	+ 10	+ 15	+ 25	قوللاش!
ئاي بەرگى	+ 20	+ 20	+ 20	ساقلاۋاتىمەن.........

باھا خاتىرىسى