ئەرسىز ئۆتكەن كۈنلىرىم (پوۋىست )

سەبىر

تېخى ئايغى چىقماپتىيا ما ئەسەرنىڭ

مەۋھۇم

مېھرىيە يوللىغان ۋاقتى  2015-4-27 10:55
ھارغىن قۇياش تاغ كەينىگە ئۆزىنى ئېتىپ ، كائىنات ئاستا  ...

شۇنداق ياخشى يېزىلغان ئىكەن بۇ ئەسەر، داۋامى قاچان يوللىنار؟ لىكىنزە ياخشى بىر كىنونى كۈرۈۋائاتقاندا توك كەتكەندەكلا بىر ئىش بولدى دىسە،  بوپتۇ، داۋامىنى تىزرەك يوللارسىز، ئىككى كۆزۈم بىلەن كۈتىمەن.

ئەزىزىم

ساقلاپ ساقلاپ...داۋاملىق...

مېھرىيە

تۇمارىس يوللىغان ۋاقتى  2015-5-2 12:01
ھەي  مېھرىيە .مېھرىيە   قېنى  ماۋۇ ئەسەرنىڭ داۋامى سىزنى ...

شۇنداق بۇلۇپ قېلىۋاتىدۇ دېسە ، مېنىڭغۇ شۇنداق يازغۇم بار ، لېكىن مۇشۇ ۋاقتىم چىقماي قېلىۋاتىدۇ . يۇقۇردا يازغانلىرىمنى ئۆزەم بىرە قېتىم ئوقۇپ باقمايلا ئۇياقتىن يېزىپ ، يازغىنىمنى يوللاپلا كىلىۋاتىمەن . ئىملا خاتالىق ، شۇنداقلا گىرامماتىكىلىق خاتالىق دېگەننى باشقۇرغۇچى بۇلۇش سۈپىتىم بىلەن سادىر قىلماي تەھرىرىلەپ يوللىشىم كېرەك ئېدى ، ئەپسۇس ، شۇنىڭغا ۋاقتىم چىقماي قېلىۋاتىدۇ . مۇشۇ كۈنلەردە ھەقىقەتەن ئالدىراش بۇلۇپ كېتىۋاتىمەن . توغرا چۈشۈنىشىڭىزنى ئۈمۈت قىلىمەن . ئامال بار تېزراق يېزىپ تۈگۈتىشكە تېرىشىمەن جانىم .
ككپچىلىكتىن كەچۈرۈم سورايمەن . بۇ گەپنى تولىمۇ قىلىپ كەتتىم . ئۆزەممۇ خىجىل .

تۇمارىس

مېھرىيە يوللىغان ۋاقتى  2015-5-4 11:05
شۇنداق بۇلۇپ قېلىۋاتىدۇ دېسە ، مېنىڭغۇ شۇنداق يازغۇم  ...

ۋاقتىڭز چىققان ھامان يولىسىڭز بولىدۇ بەزى ئەسەرنىڭ  ئاخرىنى ئۇنتۇپ قالغانلار بولغان سىزنمۇ ئۇنتۇپ قالامدىكى دەپ  شۇ  ھەيدەپ  قوۇيدۇق سىزمۇ توغرا چۇشنىڭ ھە .

تۇمارىس

..............................؟

مېھرىيە

كۈن نەيزە بويى ئۆرلىگەن چاغدا رىزۋان بىر سومكىنى كۆتەرگەن ھالدا ياتاققا كېرىپ كەلدى ، ھەم مېنى ئولتۇرغۇزۇپ يۈزلىرىمگە ئالىقانداق مايلارنى سۈركەپ ، كۆزلىرىمنى بىردەم ئېچىڭ ، بىردەم يۇمۇڭ دەپ، خۇددى مەن سەھنىگە ئۇيۇن قويغىلى چىقىدىغاندەك ئەتراپىمدا پەرۋانە بولغىلى تۇردى  ، گەرچە مەن بۇنداق قىلىشنى خالىمىغان بولساممۇ ، ئەمما تۈنۈگۈنكى دۇكان خۇجايىنلىرىنىڭ ماڭا سىڭايان قاراشلىرىنى ئويلاپ ئۇنىڭ دىگىنى بويىچە ئولتۇرۇپ بەردىم . بىر چاغدا ئۇ ؛
— پاھ ،پاھ ! توپا ئاستىغا كۆمۈلۈپ قالغان گۆھەر ئىكەنسىز ئەمەسمۇ ؟! ئىليار ئاكامنىڭ كۆزى راسلا مال تۈنىيدىكەن ، نېمىدىكەن گۈزەل سىز . سەل ئىچىم تارلىق قىلىۋاتىدۇ سىزگە ھى ھى ھى ... —دېدى شوخلۇق بىلەن .
مەن ئەينەككە قاراپ ئۆزەممۇ  ھەيران قالدىم . ئەينەكتە ئاپپاق،ئىككى مەڭزى قەشقەرنىڭ ئانىرىدەك بىر قىز ماڭا قاراپ تۇراتتى ، ئۇنىڭ بۇلاقتەك قاپقارا كۆزلىرى، قىياقتەك كىرپىكلىرى ، جىنەستىدەك لەۋلىرى، ئۆرىمەيلا  قۇيۇۋېتىلگەن ئۇزۇن چاچلىرى  رىۋايەتلەردىكى ساھىپجاماللارنى ئەسلىتەتتى ، ئىچىمدە ‹ توۋا ، بۇ مەنمۇ › دەپ ئويلاپ رىزۋاننىڭ بۇ ھۆنىرىدىن قايىل بولماي تۇرالمىدىم ؛
—  قۇلىڭىز گۈلكەنغۇ  رىزۋان ، قارىڭە بىردەمدىلا مېنى باشقىچىلا بىر ئادەمگە ئايلاندۇرۇپ قويدىڭىز .
— قازاندا نېمە بولسا چۆمۈچكە شۇ چىقىدۇ دېگەننى ئاڭلىغان بولغۇيتتىڭىز ، مەن پەقەت ئازراقلا كۈچەپ قويدۇم . سىز ئەسلىدىنلا چىرايلىق ئىكەنسىز ، ئەمدى بۇ كىيىملەرنى كېيسىڭىز ئىليار ئاكام تۇنۇيالماي قالمىسىلا بۇلاتتىغۇ سىزنى .
— شۇنداقمۇ قىلارمۇ ھا ھا ھا ...
— ھا ھا ھا . . .

‹ئادەم دېگەن كۆڭۈل گادىيى› دەپ  گۈلاخمىنىڭ كۆمىچىگە ئوخشاپ قالغان چىرايىم بىر نەچچە كۈندىلا خېلى ئوڭشۇلۇپ رەڭ تۈزەپمۇ قالغان ئېدىم . رىزۋان باشلاپ ئەكىرگەن دۇكان خۇجايىنىمۇ ئارتۇق گەپ قىلمايلا مېنى ئىشلىتىشكە ماقۇل كۆردى . ئەمما تاماق مەسىلىسى مېنىڭ بېشىمنى سەل قاتۇرۇشقا باشلىدى . چۈنكى خۇجايىن ئالدىن مائاش بېرىشنى رەت قىلدى . ئىليارغا ئەمدى يەنە يۆلىنىۋېلىشقا ئەسلا بولمايتتى . شۇڭا ئۇنىڭغا‹‹ خۇجايىن چۈشلۈك تامىقىمنى كۆتۈرىدىكەن  ›› دەپ يالغان سۆزلەشكىمۇ مەجبۇر بولدۇم . ئەزەلدىن ئىليارنى ئالداپ ، ئۇنىڭغا يالغان سۆزلەپ باقمىغان ئادەم ، مۇشۇ ئىشقا كەلگەندە ئۇنىڭغا يالغان سۆزلىدىم  . قايسى بىر كىتاپتا ‹مۇھەببەت ئۈچۈن يالغان سۆزلەش گۇناھ ئەمەس › دەپ يېزىپتىكەن ، شۇنداق بولغۇسى  ئىلاھىم !
خىزمەتكە چۈشكەن بىرىنچى كۈنى دۇكانغا خېرىدارلار خېلى كۆپ كىردى ، ئەمما مەن تۇنجى كۈنى بولغاچقىمۇ ياكى بۇرۇن بۇنداق ئىشلارنى قىلىپ باقمىغاچقىمۇ ئۆزەمنى ئەركىن تۇتاي دەپ خېلى تېرىشىپ باقساممۇ ، ئەمما بىر يەرلىرىمدىن قورۇنۇش ، تارتىنىش مېنىڭ ئېغىز ئېچىشىمغا توسقۇنلۇق قىلاتتى . خۇجايىننىڭ ماڭا پات -پات قاراشلىرىدىن ئۇنىڭ نارازىلىقى بىلىنىپلا تۇراتتى . شۇنداق ياتسىراش ، تەمتىرەشلەر ئىچىدە چۈش بولدى ، خۇجايىننىڭ‹ تاماق يەپ كىرگىن › دېگەن سۆزىگە ‹ قوسۇقۇم ئاچمىدى ، ئەتتىگەن بەك جىق تاماق يەۋالغان ئىكەنمەن › دېگەننى باھانە قىلىپ چىقمىدىم . خۇجايىنمۇ ‹ ھەئە › دەپ قۇيۇپ ئۆز ئىشى بىلەن ئالدىراش يۈردى . قوسۇقۇم ئاچقاندا سۇ ئىچىپ كۈننى كەچمۇ قىلدىم . بۇ يەر توپ سېتىش مەركىزى بولغاچ چۈشتىن كېيىن سائەت 4 تىلا تاقىلىدىكەن . شۇڭا مېنىڭ كاللامغا ‹ شۇنچە بالدۇر ئىشتىن چۈشىدىكەنمىز ، بۇنداق بولغاندىكىن يەنە باشقا بىرە ئىش قىلسام ، قوسۇقۇمنىڭ مەسىلسىنى ھەل قىلىشىمغا ياردىمى بولامدۇ قانداق ؟› دېگەن ئوي كەلدى . مەن بۇ خىيالىمنى ئىليارغا كەچتە دىيىشنى كۆڭلۈمگە پۈكۈپ ئالدىراپلا ياتاققا قايتتىم .

12

ئىليار خىزمەتنى ئەستايىدىل ئىشلەپ ، ئىدارىدە خېلى كۆزگە كۆرۈنىپ قالغاندەك تۇراتتى ، مەن ئۇنىڭ ئۇتۇق قازىنىشىغا ئەزەلدىنلا ئىشىنىپ كېلىۋاتقاچ ، ئۇنىڭ كېيىنكى خىزمەت ئىشلىرىدىن قەتئى ئەنسىرمەيتتىم .  ياتاقتىكى بىر قىزنىڭ دېيىشىچە ، ئىليارنىڭ باشلىقى ئۇنى بەكلا ياختۇرۇپ قاپتۇمىش ، شۇنداق بولغاندا پىراكتىكا تۈگىگەندىن كېيىن ئۇنىڭ بۇ يەردە قېلىش ئېھتىماللىقى يۇقۇرى ئېدى . مەن بۇنىڭدىن خوشال بولساممۇ ، ئەمما ئۇنىڭ ئاپىسىنىڭ مەھەللىدە ‹ ئوغلۇم شەھەردە خىزمەت قىلىدۇ ، ئۇنىڭغا شەھەرلىكنى ئېلىپ بېرىمەن ›دەپ يۈرگەن گەپلىرى ئېسىمگە كېلىپ ، سەل ئارامىمنى بۇزاتتى . مۇشۇنداق چاغلاردا توساتتىنلا ئۆزەمدە جاپاغا چىداپ ئىشلەش ئىرادىسى تېخىمۇ  كۈچىيىپ  ،‹ قانداق شارائىتتا بولمىسۇن چوقۇم بىر كەسىپ ئۆگۈنىشىم كېرەك › دەپ ئۆز -ئۆزەمنى رىغبەتلەندۈرەتتىم .
دۇكاندا دەسلەپ نەچچە كۈن خېلى تەمتىرىدىم ، خۇجايىندىنمۇ خېلى گەپلەرنى ئىشىتتىم ، ھەتتا مېنى ‹ بولدى كەتكىن ، سەن بۇ ئىشنى قىلىپ كېتەلمەيدىغاندەك قىلىسەن › دەپ نەچچە رەت قوغلاپمۇ باقتى .  ئەمما ئۆزەمگە بولغان ئىشەنچەم مېنى بۇ ئۇڭۇشسىزلىقلاردىن قۇتۇلۇشىمغا ياردەم قىلدى . خۇجايىننىڭ تىل ھاقارەتلىرىگە ، قوغلاشلىرىغىمۇ كۈلۈمسىرەپلا قويدۇم  . مەندىكى بۇ جاھىللىقتىن خۇجايىن زېرىكتىمۇ ياكى ماڭا بىر پۇرسەت بېرەي دېدىمۇ ، كېيىن مېنى ‹كەت › دەپ قوغلىمايدىغانمۇ بولدى .  شۇنداق قىلىپ  بارا -بارا بۇ كەسىپنىڭمۇ ئېپىگە كىرىۋالدىم .  . خەنزۇچىنى راۋان سۆزلىيەلمەيدىغانلىقىمدىن خەۋىرى بار خۇجايىنىم ، خەنزۇ خېرىدارلارغا ئۆزى سۆزلەپ چۈشەندۈرەتتى ، مەن بولسام ئۇلارغا ماللارنى ساناپ ئۆتكۈزۈپ بېرەتتىم . ئۇيغۇر خېرىدارلار ئىلگىرى بۇ دۇكانغا ئاز كىرەتتىكەن ، ئەمما مەن بۇ يەردە ئىشلىگەندىن بېرى ئۇيغۇرلارمۇ خېلى كۆپىيىپ ، دائىملىق خېرىدارغا ئايلانغانلارمۇ نۇرغۇن بولدى . خۇجايىنىمنىڭمۇ چىرايىدا كۈلكە پەيدا بۇلىشقا باشلىدى .مەن ئۆز نىشانىمغا يىتىش ئۈچۈن قىلچىمۇ ئىزىلەڭگۈلۈك قىلغۇم كەلمەيتتى .  ئىشتىن چۈشۈپلا كەچلىك بازار ئۈچۈن ئالدىرايتتىم . چۈنكى ئاشۇ دەسلەپتە كاللامغا كەلگەن خىيالىم ، مېنى باش قېتىنچىلىقىمدىن قۇتۇلدۇرغان ئېدى . شۇ چاغدا بۇ ئويۇمنى  ئىليارغا دېسەم ئۇ  قوشۇلماي ؛
— بۇنداق نەچچە يەردە ئىشلىسەڭ چارچاپ قالىسەن ، مەن بىر ئوغۇل بالا تۇرۇپ ،  سېنىڭ ھالىڭدىن خەۋەر ئېلىشىم كېرەك ئېدى . ھېلىمۇ جاپادا قۇيۇۋاتىمەن ، ئەمدى يەنە ئىشلەيمەن دېسەڭ ، مەن ۋىجدان ئازابى تارتىپ قالىمەن گۈزەلئاي ! —دېدى كەسكىن قىياپەتتە .
— بىزنىڭ بەختلىك كۈنلىرىمىز تېخى ئالدىمىزدا ئىليار ، يەنە كېلىپ مەن ھازىرمۇ شۇنداق بەختلىك ،چۈنكى سېنى كۈندە كۆرۈپ تۇرۇۋاتىمەن ، شۇڭا  ئۆزەمنى قىلچىمۇ جاپا تارتىۋاتقاندەك ھېس قىلمىدىم . ئىككىمىزنىڭ پىلانلىرىنى ئۇنتۇپ قالمىغانسەن ؟ —دېدىم  يېلىنغان ھالدا ئىليارغا .
—ئۇنتۇپقۇ قالمىدىم ، سەن بىر قىز بالا تۇرۇپ بۇنداق ئىشلەپ يۈرسەڭ ، مەن ئەنسىرمەي تۇرالامدىم ؟!
— ۋاي ۋۇي ئىليار ، بولدى ئەنسىرمىگىنە ، ماڭا ھېچ ئىش بولمايدۇ ، مېنى پارنىكتا ئۆسكەن شەھەرنىڭ خام سويمىسىغا ئوخشۇتۇپ يۈرمەيۋاتقانسەن ؟ ئۆزەڭ بىلىسەن ، مەن مەھەللىمىزدە ئېتىزدا كەتمەننى  چىڭ -چىڭ چېپىپ بىلەكلىرىم خېلى تاۋلانغان ، كېچىلەردە خاماندا بوغداي ئېلىپ ھەممىگە پىشىپ يىتىلگەن توڭ تاشتەك تۇرسام ، مېنى خېلى خېلى بوران -شاماللارمۇ ئۇچۇرۇپ ، بوينۇمنى  ئۈزۈۋېتەلمەيدۇ   . يەنە كېلىپ مەندە شۇنداق بىر تۇيغۇ بار ، مەن چوقۇم ئىككىمىزنىڭ دېگىنىدەك مەلۇم كەسىپنىڭ ئېگىسى بۇلۇپ كېتەلەيدىغاندەكلا   . شۇڭا مېنى قوللىغىن ئىليار .
—  نېمە ئىش قىلىش توغرۇلۇق كۆڭلۈڭدە سان بارمۇ قانداق ؟
— ئەسلىدە  بىر ئىش قىلايچۇ دېگەننىلا ئويلىغان ، ئەمما بايام يولدا كېلىۋېتىپ ،ئىككىمىز كەچتە تاماق يىگەن كەچلىك بازار بۇلىدىغان كوچىدىن ئۆتكەندە  ، كاللامغا بىر خىيال كەلدى . مەنمۇ شۇ يەردە يايما يېيىپ كىچىك سودا قىلسام بولماسمۇ ئىليار ؟
— كەچلىك بازاردا سودا قىلىدىغانلارنىڭ تىجارەت قىلىش گۇۋانامىسى بار ، ئۇ بولمىسا ساتقىلى قويماسمىكىن .
— ئۇنى كىيىنچە چوقۇم بىجىرىمەن . ئەمما ھازىر كۆتۈرۈپ يۈرۈپ ساتسام ، مەسىلەن قىزلارنىڭ پايپىقى دېگەندەكلەرنى  . كېيىن قۇلۇمغا پۇل ئېشىنغاندا تىجارەت كىنىشكىسىنى بىجىرۋالسام ، قانداق دەيسەن ؟
— مەنغۇ ماقۇل دەيمەن ، ئەمما بازا باشقۇرۇشنىڭ كۆرۈپ قالسا ، ماللىرىڭنى مۇسادىرە قىلىۋالىدۇ .
— ئالدى بىلەن سىناپ باقاي ، بازا باشقۇرۇشتىكىلەرگە ئۇچراپ قالسام ، دەرۇ قاچمامدىم ، ئۇنتۇپ قالدىڭما ، مەكتەپتە ئۇزۇنغا يۈگۈرەشتە بىرىنچى بۇلىدىغىنىمنى ھا ھا ھا  
—ھا ھا ھا ، ئەمىسە تەۋەككۈل قىلىپ باقايلى .

   مەن شۇ سۆھبەتتىن ئەتىسى رىزۋاندىن 50 سوم قەرىز ئېلىپ ،توپ سېتىش دۇكىنىدىن  قىزلارنىڭ ھەم ئۇغۇللارنىڭ پايپىقىدىن ئىككى توپتىن سېتىۋالدىم ھەم، شۇ كۈنى كەچتە كەچلىك بازاردا كۆتۈرۈپ يۈرۈپ ساتتىم . دەسلەپكى كۈنى بىرنىمۇ ساتالماي ئاچ قۇساق ، ھېرىپ -ئېچىپ ياتاققا قايتىپ كەلدىم . بۇنى ئىليارغا چاندۇرماسلىق ئۈچۈن ، چىرايىمغا كۈلكە يۈگۈرتىپ تۇرۇپ ‹ بۈگۈن پايپاق سېتىپ 6 كوي پايدا ئالدىم › دەپ خۇددى 600 كوي پايدا ئالغان چوڭ دۇكاندەردەك قىياپەتتە شوخلۇق بىلەن ئىليارغا 6 كوي پۇلنى تەڭلەپ تۇرۇپ ئەركىلىدىم . ئەسلىدە ئۇ 6 كوي پۇل بولسا ، پايپاق ئېلىپ ئاشقان پۇل ئېدى . ئۇنىڭغا تاماق يېيىشكە كۆزۈم قىيماي ، يەنە ئالدىنقى كۈندىكىدەك سۇ ئىچىپلا كەچ قىلغان ئېدىم . ئىليار قۇلۇمدىكى 6 كوي پۇلغا قاراپ ‹ يارايسەن گۈلۈم ، مانا بۇ دەسلەپكى قەدەم ، كېيىنكى قەدەملەر چوقۇم ياخشى بۇلۇپ كېتىدۇ ، ئەتىدىن باشلاپ مەنمۇ ئىشتىن چۈشۈپ ساڭا ياردەملىشىپ  پايپاق ساتاي › دېدى .
ئىككىنچى كۈندىن باشلاپ خۇداغا شۈكرى ، ھەر ھالدا نەچچە پايپاقنى سېتىۋالدىم . شۇ چاغدىكى خوشاللىقىمنى دېمەيلا قۇياي . چۈنكى مەن  تۇنجى قېتىم ئىشلەپ پۇل تاپقان بولغاچقىمۇ ، تولىمۇ ھاياجانلىنىپ كەتكەن ئېدىم .      
مانا شۇنداق قىلىپ دوستلۇق يولىدىكى كەچلىك بازار مېنىڭ كىچىك قۇۋۇق توپ سېتىش مەركىزىدىن قايتىپ كېلىپ ئشقا چۈشۈدىغان ئىككىنچى ئىش ئورنۇمغا ئايلاندى .   

مەۋھۇم

مېھرىيە يوللىغان ۋاقتى  2015-5-5 19:32
كۈن نەيزە بويى ئۆرلىگەن چاغدا رىزۋان بىر سومكىنى كۆتەر ...

داۋامى قېنى @مىھرىيە؟ مەن داۋامىنى ئىككى كۈزۈم بىلەن ساقلاۋاتىمەن جۇمۇ ھە، ھىم!!  

تۇمارىس

داۋامچۈ ...........ساقلاۋىرىپ ئىىككى كزۇم توت بولاي دەپ قىلۋاتىدا.ھى  ھى  ھى

مۇئەللىم

‹‹داۋامى››دەپ ئالدۇراتقۇم يوق ئىدى ئەسلى.....