ئاھ، قەدىرلىك كەسپىم! (رومان)

ئۇتغۇر

	ئاھ، قەدىرلىك كەسپىم! (يېزىلىۋاتقان رومان) ھەسەنجان ئابدۇراخمان بىرىنچى باب: ئوقۇش جەريانىدا 1      ــــ بالام ئىدرىس، كۆردۈڭمۇ؟ مانا بۇ، ئاتاڭ ئەينى يىللىرى ئەلا نەتىجە بىلەن پۈتتۈرگەن بىرىنچى ئوتتۇرا مەكتەپ. ئوبدان ئاڭلا، بۇ مەكتەپنى شەرەپ بىلەن پۈتكۈزۈش نۆۋىتى ئەمدى ساڭا كەلدى. ھوي، نېمىگە قاراۋاتىسەن؟ ھە، بۇ مەكتەپنىڭ قۇرۇلۇشىنى ئورۇسلار سالغان...     خۇشاللىق بىلەن ئۆيدىمۇ، يول ئۈستىدىمۇ، ئەمدىلىكتە مەكتەپ ئىچىدىمۇ تەكرار ئېيتىلغان بۇ سۆزلەر مېنى زېرىكتۈرمىدى. دادام ھاياجان ئىچىدە قوللىرىدا كۆتۈرىۋالغان چىرايلىق سومكىنى يۈك-تاق ئۈستىگە تاشلاپ قويۇپ، قوللىرىنى پولاڭلىتىپ، قويۇق قاشلىرىنى ئۇچۇرۇپ، كۆزلىرىنى ئوينىتىپ يەنە سۆزلىدى:     ــــ نېمە ھاڭۋېقىپ تۇرىسەن، قانداقراق بالام، بۇ مەكتەپ بولامدىكەن؟ بولىدۇ، ئەلۋەتتە بولىدۇ-دە. مەندەك بىر ۋاتىلداق مۇئەللىمدىن نەچچە يۈزنى تەربىيلەپ چىققان كونا قورۇ بۇ. نېمىشقا ‹‹قورۇ›› دەيسىز، دەمسىنا؟ چۈنكى بۇنىڭ ئىللىق مېھرى بىزنىڭ ئاۋات ھويلىدەك ناھايىتى ئىسسىق. بۇنداق باغرى كەڭ ياخشى ‹‹قورۇ››دا سەنمۇ ياخشى تەربىيلەن، پولاتتەك ئىرادىنى ئۆزۈڭگە باغلاپ، تىرىشىپ ياخشى ئوقۇ. ھېچ بولمىسا مەندەك ئەپەندى، ياخشى ئوقۇپ دوختۇر ياكى ئالىم بول. تەلەپ يۇقىرى، دەمسىنا؟ بوپتۇ، دېگەن يېرىمدىن چىقالمىساڭمۇ، مەن سېنىڭدىن ئاغرىنماي. مەھەللىدە تۈگمەن يوق، مەن ساڭا تۈگمەن قۇرۇپ بېرەي، باشقىلارنىڭ ھەققىنى يېمەي ئادىللىق بىلەن تۈگمەن ھەيدەرسەن بالام. ھا-ھا-ھا...     دادام جانلىنىپ ۋارقىراپ سۆزلەيتتى. ئۇنىڭ بۇ ھەرىكەتلىرى ۋە ھېسسىيات بىلەن سۆزلەشلىرى بىزگە قاراپ كېلىۋاتقان ئەپەندىنى ھوزۇرلاندۇردى بولغاي، ئۇ كۈلۈمسىرەپ قېشىنى ئوينىتىپ قويدى. مەن ئۆزۈمنى تۈزەشتۈرۈپ قويدۇم.     ــــ ئەسسالامۇ-ئەلەيكۇم مەمەت ئاكا، ــــ ئەپەندى دادامنى تونۇيدىكەن، مەن غورۇرلىنىپ ھاياجانلاندىم. ــــ ھە، بەكلا خۇش چىرايغۇ سىز؟     ــــ بالامنى توققۇزىنچى سىنىپقا قوبۇل قىپتىكەن، مۇئەللىمى بىلەن كۆرۈشۈپ ئۇنى تاپشۇرۇپ بەرگىلى كىرگەن. ھەي ساۋۇت، بالامنىڭ سىنىپ مۇدىرى كىمدۇ؟     ــــ ھە، بالىڭىز توققۇزىنچى يىللىق قانچىنچى سىنىپ ئىكەن؟     ــــ توققۇزىنچى يىللىق بىرىنچى سىنىپ، دەيدۇغۇ.     ــــ مانا، ئوبدان ئۇچرىشىپتىمىز، مەن ئىدرىسنىڭ سىنىپ مۇدىرى.     مەن ئالدىمدىكى ئەپەندى ــــ ساۋۇت مۇئەللىمگە زەن سېلىپ قارىدىم: زەپمۇ ياراشقان ھال رەڭ كاستۇم-بۇرۇلكىسى رەتلىك، يېڭىلا تىغ سېلىنغان ئېڭەكلىرى پاكىز، كۈلۈپلا تۇرىدىغان كىچىك ئېغىزى ئۈستىدىكى كومتەك بۇرۇتى چىرايىغا بەكمۇ خوپ كەلگەن بۇ سىنىپ مۇدىرى ماڭا بەكمۇ ئىللىق چىراي كۆرۈندى.     ــــ ھە، ياخشىغۇ، ــــ دېدى داداممۇ ساۋۇت ئەپەندىنى ئەمدىلا كۆرگەندەك باشقىدىن قولىنى سىقىپ، كۈلۈپ تۇرۇپ، ــــ ئۇنداقتا بۇنى ساڭا تاپشۇردۇم. قانداقلا قىلما، بالامنى ياخشى تەربىيلەپ، ماڭا ياراملىق ئىدرىسنى كۆرسەت، بولمىسا مېنىڭدىن ئاغرىنما جۇمۇ؟     ــــ خاتىرجەم بولۇڭ، مەمەت ئاكا! بىز ئوقۇتقۇچىلار بارلىقىمىزنى تىرىشچان، ئىرادىلىك ئوقۇغۇچىلار ئۈچۈن ئاتىۋەتكەنلەربىز. ئەگەر ئالدىمدىكى بۇ يىگىت ئۆزىنى بىلىم ئېلىش، ئىلىم ئۆگىنىش ئۈچۈن قۇربان بېرەلەيدىكەن، بىز ئۇنىڭدىن ھېچ نەرسىنى ئايىمايمىز!     مەن سىنىپ مۇدىرىمنىڭ بۇ ھاياجانلىق گەپلىرىنى ئاڭلاپ، ئۆزۈمنىڭ بىلىم ئېلىش، ئىلىم ئۆگىنىش ئۈچۈن قۇربان بېرەلەيدىغانلىقىمنى بىلدۈرۈپ قويۇش ئۈچۈن، ‹‹مەندە چاتاق يوق!›› دېگەندەك ئالدىمغا بىر قەدەم ئېلىپ ئۇنىڭ كۆزىگە مەنىلىك قارىدىم. داداممۇ ماڭا ئىشەنگەندەك قىلىپ مۆرەمگە يېنىك ئۇرۇپ قويغاچ دېدى:     ــــ ئىدرىس، ئاڭلىدىڭمۇ؟ ساۋۇتقا ھورۇن، تىرىشمايدىغان ئەقىلسىز بالىلار ئەمەس، ساڭا ئوخشاش كۈن بويى قولىدىن كىتاب چۈشمەيدىغان، بىلىمگە ئوتتەك ئىشتىياق باغلىغان، جاپادىن قورقماس جەسۇر يىگىت كېرەك!     دادامنىڭ مېنى مۇنداق ماختىشى ۋە بۇنداق ئورۇندا مەندىن پەخىرلىنىشى تۇنجى قېتىم ئىدى. دادامغا ھاياجان ئىچىدە جاۋاب قايتۇردۇم:     ــــ خاتىرجەم بول دادا. ئەمدىلا بىخ سۈرۈشكە باشلىغان ئۇلۇغ غايىلىرىم سېنىڭ بۇ سۆزلىرىڭدىن بىراقلا ئۇچ چىقاردى، مەن بۇ مايسىنى قانداق ئۆستۈرۈشنى بىلدىم. غايەم ئۈستىدە كۈرەش قىلىمەن، نەتىجە قازىنالمىسام سېنىڭ بۇ سۆزلىرىڭ ئالدىدا نومۇستا قالىمەن، شۇنىڭ ئۈچۈن مەن تىرىشىمەن.     ــــ يارايسەن بالام! دادام مەندىن: ‹‹سېنىڭ غايەڭ نېمە؟›› دەپمۇ سورىمىدى، ئىلگىرىكىدەك ‹‹ ياخشى ئوقۇ، ياخشى ئوقۇمىساڭ تۈگمەنچى بولىسەن.›› دېگەندەك گەپنىمۇ قىلمىدى. خۇددى مەندىن ئوقۇغۇچىسىدىن قانائەتلىك جاۋاب ئالغان ئوقۇتقۇچىدەك ماڭا قاراپ كۈلۈمسىرەپ قويدى. مەن بېشىمنى يېنىك لىڭشىتىپ قويدۇم.     ــــ ساۋۇت، بالامنىڭ ياتىقى قايسى تەرەپتە؟     ــــ ھە ئەنە، ئارقامدىكى ئاۋۇ سېرىق قورۇ ئوقۇغۇچىلار ياتىقى شۇ. سابىق سوۋېت ئىتتىپاقى ياردىمىدە سېلىنغان.     مەن ئۇدۇلىمدىكى ئېگىز ئىشكلىك، سىرتقى كۆرۈنۈشى ياۋۇرپاچە بېزەلگەن، كونا تاملىرىغا قاتار چوڭ دەرىزىلەر ئورنىتىلغان سېرىق تاملارغا قارىدىم. دادام مېنىڭ خىيالچانلىق بىلەن ياتاق بېناسىغا تىكىلگەن كۆزلىرىمگە قاراپ:     ــــ دېمىدىممۇ، بۇنى ئورۇسلار سالغان، دەپ. ــــ دېدى ساۋۇت ئەپەندىنىڭ سۆزىگە قوشۇپ.     ــــ ئىدرىس، سىز 103-ياتاققا ئورۇنلاشسىڭىز بولىدۇ. ــــ دېدى سىنىپ مۇدىرىم قولىدىكى جەدۋەلگە قاراپ چىققاندىن كېيىن، ــــ مەمەت ئاكا، مەن بىلەن يۈرۈڭ، بىجىرىدىغان رەسمىيەتلەر بار، ئاندىن كېيىن قايتسىڭىز بولىدۇ.      دادام قوينى يانچۇقىدىن ئالدىن تەييارلاپ قويغان مەكتەپ خىراجەت پۇلىنى قولۇمغا تۇتقۇزدى ۋە پىشانەمگە سۆيۈپ قويۇپ خوش ئېيتتى. دادام سىنىپ مۇدىرىمنىڭ ئارقىسىدىن ماڭغان ۋاقتىدا ماڭا بۇرۇلۇپ قارىمىدى، باياتىن بېرى ئىككىمىزنىڭ ئوقۇش توغرىسىدىكى پىكىرلىرىمىز ئاتا-بالا ئوتتۇرىسىدىكى گەپ سۆزلەرنىمۇ تۈگەتكەندەك بىر ئېغىز گەپمۇ قىلماستىن كېتىپ قالدى. ئۆيۈم بىلەن مەكتەپنىڭ ئارىلىقى خېلىلا يىراق بولغاچقا مەۋسۈمدا بىر قېتىم ئۆيگە قايتىدىغانلىقىم ئۈچۈن، دادام بىلەن بىلەن مەۋسۈم توشقاندىلا ئاندىن كۆرۈشەلەيتتىم (ئەگەر دادام مېنى كۆرۈش ئۈچۈن يىراق سەھرادىن بۇ يەرگە كەلمىسىلا)، لېكىن دادام يەنە كېلىدىغاندەك مەندىن ۋاقىتلىق ئايرىلغان بولسىمۇ، دادام كۆز ئالدىمدىن يىراقلاشقانسېرى مېنى يېغا تۇتتى. مەن دادام كۆزۈمدىن يۈتكۈچە، شۇ كۆزۈمدىن مارجان ياشلار تۆكۈلگىچە مەكتەپنىڭ كەڭرى سېمنۇت مەيدانىغا قاراپلا تۇردۇم... بىردەمدىن كېيىن دادام كۆرۈنمىدى، مارجانلىرىم تېخىمۇ ئاۋۇپ كەتتى. مەن باياتىن ھاياجان بىلەن دادامغا دېگەن گەپلىرىمنى ئېسىمگە ئېلىپ، يېشىمنى سۈرتتم ۋە يەردىكى سومكىنى مۆرەمگە ئېسىپ، يۈك-تاقلىرىمنى ئېلىپ سىنىپ مۇدىرىم كۆرسىتىپ بەرگەن ياتاق تەرەپكە قاراپ قەدەم سالدىم.      (داۋامى بار...)      2014-يىل 4-ئاينىڭ 26-كۈنى شەنبە، قاراقاش.      مەنبە: ھەسەنجان ئابدۇراخمان ئۆز قەلىمى.

TAXNAI2

	ياخشى باشلىنىش بوپتۇ،،مۇبارەك بولسۇن ....جەلىپ قىلارلىق چىقىپتۇ...داۋامىغا تەشنا مەن.....

ئۇتغۇر

	TAXNAI2 يوللىغان ۋاقتى  2014-10-8 11:12 AM ياخشى باشلىنىش بوپتۇ،،مۇبارەك بولسۇن ....جەلىپ قىلارلى ... ئەسسالامۇ-ئەلەيكۇم، ياقتۇرۇپ ئوقۇغىنىڭىزغا رەھمەت. كۆپرەك تەكلىپ-پىكىر بەرگەيسىز.

melody

	تولۇق  يىزپ  تۇگىدى  دىگەن دە  ئاندىن  باشتىن  باشلاپ ئوقاي .ئاخىرى  يوق   ئەسەرنى  بەك جىق ئوقۇپ ئالدىنىپ  كەتتىم  ،  ئاخىرنى  ئالدىرماي  يازغانلارمۇ  بار ئەلۋەتتە  ،

Janbar

	ئەسىرىڭىزنى باشتىن ئاخىر نەچچە ئورۇندا يەنى مۇنبەر سىزدە بار قاتتىق دىسكا ۋە باشقا ساقلىغۇچلاردا ساقلىۋېلىپ يازغايسىز. داۋامىنى كۈتىمەن. بېشى ياخشى باشلىنىپتۇ. بەلكىم ماۋزۇسى يېزىلىش جەريانىدا ئۆزگىرىشى مۇمكىن دەپ ئويلىدىم. ئۆزىڭىزنى كەڭ كۇشادە قويۇۋېتىپ يېزىڭ، سىزگە زور ئۇتۇقلارنى تىلەيمەن! ھەممىنى ئوقۇپ بىراقلا پىكىر قىلىمەن ئاللاھ خالىسا. غەيرەت يار بولسۇن!

ئۇتغۇر

	Janbar يوللىغان ۋاقتى  2014-10-8 01:50 PM ئەسىرىڭىزنى باشتىن ئاخىر نەچچە ئورۇندا يەنى مۇنبەر سى ...     ئەسسالامۇ-ئەلەيكۇم، يۇرتلۇقۇم. مۇنبەر يۈزىدە بولسىمۇ دىدارلاشقىنىمدىن ۋە قىممەتلىك تەكلىپ پىكىرىڭىزنى كۆرگۈنۈمدىن بەكمۇ سۆيۈندۈم.     ئاللاھ خالىسا، پۈتۈن زېھنىم بىلەن يېزىپ پۈتتۈرىمەن. داۋامىنى ئوقۇش جەريانىدا ئويلىغانلىرىڭىزنى دادىللىق بىلەن ئوتتۇرىغا قويغايسىز، قەلەمكەش دېگەنگە زور ئىلھام، مەدەت ۋە قوللاش يار بولسىلا ياخشى ئەسەرلەر روياپقا چىقىشى مۈمكىن. شۇڭا قىممەتلىك-تەكلىپ پىكىرىڭىزنى ئايىمىغايسىز.

باشتۇغ

	ياخشى باشلاپسىز ، سىزگە ئىلھاملار يار بولغاي . تەكلىۋىم : ماۋزوسىنى قايتا ئويلىشىپ باقسىڭىز .

ئۇتغۇر

	باشتۇغ يوللىغان ۋاقتى  2014-10-8 02:48 PM ياخشى باشلاپسىز ، سىزگە ئىلھاملار يار بولغاي . تەكلىۋى ...     ئەسسالامۇ-ئەلەيكۇم، تەكلىۋىڭىزگە رەھمەت.     ئەمما ئەسەر پۈتۈن يوللىنىپ بولغاندا بۇ ماۋزۇنىڭ ناھايىتى ئۆلچەملىك ئىكەنلىكىنى ھېس قىلىپ قالىسىز.

bagdowlat

	رومان دەپسىزكەن قاچان ئوقۇپ بولارمەن دەپ بىشىم قىتىپ كەتتى.

ئۇتغۇر

	2      كۆپ يەرلىرىنىڭ سىرلىرى ئاجرىغان، تاملىرى يۇرتۇمدىكى ھېلىقى مەسچىتنىڭكىدەك ئېگىز، ئون كىشلىك ياغاچ كارىۋات قىستاپ توشقۇزۇلغان، تېگىگە سېغىز خىش زىپچىلاشتۇرۇپ بېسىلغان چوڭ ياتاقنىڭ دەرىزە تۈۋىدىكى كونا ياغاچ كارىۋاتقا ‹‹ئۇھ!›› دېگىنىمچە ئولتۇرغاچ ياتىقىمنى تاشلاپ ياتاق ئىچىگە قايتىدىن كۆز يۈگۈرتتۈم: بەزىلىرى ئورۇنلىرىنى راسلاۋاتقان، بەزىلىرى مەكتەپكە كېلىشىگىلا راسلانغان ئورۇندا بەدەشقان قۇرۇپ ئولتۇرۇپ كىتاب كۆرۈۋاتقان، يەنە بەزىلىرى ھاردۇق يەتكەنلىكى ئۈچۈنمۇ ئاياغلىرىنى سېلىشىپ ئارام ئېلىشقا تەمشىلىۋاتقان يېڭى ساۋاقداشلىرىمغا زوق بىلەن قاراپ چىقتىم ۋە ھەر بىرىنىڭ قېشىغا بېرىپ كۆرۈشۈپ چىقتىم. بەزىلىرىنىڭ سالام قايتۇرغاندىكى ئىنكاسى بەكمۇ قىزغىن، ئۇلار بىلەن تونۇشۇپمۇ بولدۇم؛ بەزىسى قولۇمنى ئالدىراپ سىقىپ قويۇپ ئۆز ئىشىغا راۋان بولۇشاتتى، مەن بۇلارنىڭ بۇ خىل پىسخىك ھالىتىنى كىتابلاردا تولا ئوقۇغاچقا ئانچە كۆڭلۈمگە ئېلىپمۇ كەتمىدىم.     ئەمدىلا ئورۇنۇمنى راسلاپ تۇرۇشۇمغا ئېگىز بويلۇق، قاڭشارلىق، چاچلىرى ئۆسكىلەڭ، قارا قاش يىگىتتىن بىرسى ئىشكتىن كىردى-دە، يېنىمغا كېلىپ ئىللىققىنە سالامغا قول ئۇزاتتى:     ــــ ئەسسالامۇ-ئەلەيكۇم، مېنىڭ ئىسمىم پەرۇخ. مەن توققۇزىنچى يىللىق بىرىنچى سىنىپقا تەقسىم قىلىنغان، ئۆزەڭلاچۇ بۇرادەر؟     ئۇچىسىغا كۆك خادانى چاپان كىيگەن، رەڭگى ئۆچكەن چىپراقۇت ئىشتىنىنىڭ تىزى خۇددى جەينەكتەك ئېگىلىپ تۇرغان، پۇتىغا ئۇچ تەرىپى ئازراق يىرتىلغان رېزىنكە خەي كىيىۋالغان بۇ خۇش چىراي يېڭى ساۋاقدېشىمغا مەنمۇ ھۆرمەت بىلەن سالام قايتۇردۇم:     ــــ ۋەئەلەيكۇم-ئەسسالام، مېنىڭ ئىسمىم ئىلھام. ئىككىمىز بىر سىنىپلىقكەنمىز، كېيىنچە پارتىداش بولۇپ قالساق ئەجەب ئەمەس.     ــــ ئەكىلىڭلا، مەن راسلىشىپ بېرەي. ــــ دېدى ئۇ تېخى يىشىلمىگەن يۈك-تاقىمغا قول ئۇزاتقاچ كۈلۈمسىرەپ، ــــ ياتاقداش، سىنىپداش ئىكەنمىز، سىلە دىگەندەك پارتىداش بولۇپ قالساق بۇنىڭدىن كېيىن ھەممە جەھەتتە بىر-بىرىمىزگە ھەمدەم بولۇشۇپ ئوقۇپ كېتەرمىز. ئۇنىڭ سەمىمىيەتلىك چىقىپ تۇرىدىغان تۇنجى سۆزلىرى مېنى بەكمۇ تەسىرلەندۈردى. مەن تەكەللۇپ بىلەن:     ــــ بولدى، سىلىنى ئاۋارە قىلماي. ــــ دېدىم ئۇنىڭ قولىغا چىقىپ بولغان يۈك تاقىمنى تارتماقچى بولۇپ، ــــ ئۆزۈم سالاي، سىلە ئارام ئېلىۋېلىڭلا، ھېرىپ قالغانسىلە.     ــــ ھاي، ما قىلىقىڭلا بولمىدى ئاغىنە. مەن بايام نېمە دېدىم؟ بىر-بىرىمىزگە ياردەمدە بولىمىز، دېدىم. قېنى سىلە ئاۋۋال ھاردۇقۇڭلارنى ئېلىۋېلىڭلا، بۇنچە كۆپ نەرسىنى كۆتۈرۈپ ئەكىرىپ بولغۇچە ھېرىپ قالدىڭلا ھەقىچان.     ئۇنىڭ دوستلۇق يۈزىسىدىن كۆيۈمچانلىق بىلەن ئېيتىلغان سۆزلىرىنى ئاڭلاپ نېمە دېيىشىمنى بىلەلمەيلا قالدىم ۋە قىلغىلى قىلىق تاپالماي ئاۋارە بولدۇم.     ــــ نېمە بۇ سومكىنىڭ ئىچىدىكى؟ نېمانچە ئېغىر؟ ــــ ئۇ سومكامنى كۆتۈرۈپ ئۇيان-بۇيان ئۆرۈگىنىچە قاراپ مەندىن سورىدى.     ــــ كىتاب. ــــ دېدىم قىچىشمىغان بېشىمنى قاشلاپ قويغاچ ــــ بىر دۆۋە خەت بېسىلغان قەغەز. ئۇ كۈلۈپ تاشلىدى:     ــــ ھا-ھا-ھا... خەت بېسىلغان قەغەز، دەڭلا. ھە، تازا كىتاپخۇمار ئوخشىمامسىلە؟     ــــ شۇ ئاز-تولا كىتاب ئوقۇيمەن، بۇ مەن ئىككى-ئۈچ قېتىم ئوقۇپ بولغان كونا كىتابلار. يېڭى كىتاب سېتىۋالغۇدەك پۇلۇم يوق، بولمىسا بۇ سومكىنىڭ ھەجىمى، ئېغىرلىقى تېخىمۇ ئاشاتتى.     ــــ زىچلىقىمۇ ئاشاتتى-دە.     بىز بىر پەس كۈلۈشتۇق. ياتاق ئىچىدىكى باشقا ساۋاقداشلارمۇ كۈلۈشۈپ قويدى.     ئۇ ــــ پەرۇخ ناھايىتى خۇش چاقچاق يىگىتكەن، ئۇنىڭ بىلەن بىردەمدىلا يېقىن دوستلاردەك بولۇپ كەتتىم. ئۇ سومكامدىكى كىتابلارنى ئاۋايلاپ ئېلىپ، يىرتىلاي دەپ قالغان مۇقاۋىلارنى خۇددى كۆيۈمچان دادا بالىسىنىڭ بېشىنى سىلىغاندەك مېھىر بىلەن سىيپىدى. مەن ئۇنىڭ كىتابنى قەدىرلەيدىغان، ماڭا ئوخشاش ئىلىم-بىلىمگە ھېرىسمەن ئىكەنلىكىگە مەمنۇن بولۇپ ئىللىققىنە كۈلۈمسىرەپ قويدۇم.     ــــ كىتاب ئوقۇشنى بىلىپ، ئاسراشنى بىلمەيدىكەنسىلە ئەمەسمۇ؟ ــــ دېدى ئۇ مېنى خىجىل قىلىپ، ــــ ئەكىلىڭلا، ھەممە كىتابلىرىڭلانى ئۆزۈملا مۇقاۋىلاپ بېرەي. قارىمامسىلە، مەن ئوقۇشنى ئارزۇ قىلىپ كەلگەن، ئەمما ئىزدەپ تاپالمايۋاتقان كىتابلاركەن بۇ. مەن مۇقاۋىلاپ بەرسەم ئارىيەتكە بېرىپ تۇرامسىلە؟ خاتىرجەم بولۇڭلا، مەن كىتابنى قۇرئاننى ئاسرىغاندەك ئەتىۋارلايمەن.     ــــ ئەلۋەتتە بولىدۇ، يۈتۈپ كەتمىسلا، يىرتىلىپ كەتمىسىلا بولدى. ــــ دېدىم خۇددى ئۇنىڭ ئالدىدا ئۆتكۈزگەن خاتالىقىمنى بوينۇمغا ئالغاندەك سىلىق تەلەپپۇز بىلەن، ــــ ئىشقىلىپ مەن بۇ كىتابلارنى خېلىلا چۈشىنىپ بولدۇم، خېلى كۆپ خاتىرىمۇ قالدۇردۇم. ئەمدى يېڭى كىتابلار بولسا ئوقۇيمەن.     ــــ ۋاي-ۋۇي، ماۋۇ كىتابنىڭ ئىچى نېمانچە ئالا-چىپا؟ كىتابنىڭ ئۈستىگە كىتاب يازدىڭلارمۇ نېمە؟     ــــ ھە، بەزىسى يادقا ئېلىش ئۈچۈن، بەزىسى خاتىرە قالدۇرۇش ئۈچۈن، يەنە بەزىسى مېنىڭ ئويلىغانلىرىم.     ــــ مۇنداق دەڭلا، لېكىن كىتابنىڭ ئىچىنى كىگىزچىدەك بويىۋېتىپسىلە ئەمەسمۇ؟ بوپتۇ، ئارىيەتكە بەرگىنىڭلارغا خۇش بولاي. رەھمەت جۇمۇ.     ئۇ كىتابلىرىمنى قولتۇقلاپ ئۆز كارىۋىتىغا كەتتى. ئۇنىڭ ئورۇنى نېپىز بىر قەۋەت گەنچ ساڭگىلاپ تۇرغان، يۈزىگە ھەرخىل قەلەم، تۆمۈر چوكا دېگەندەك نەرسىلەر ئارقىلىق يېزىلغان خەتلەر، سىزىلغان نەقىشلەر بىلەن بويىلىپ كەتكەن ئۇدۇلۇمدىكى تام تۈۋىدە ئىكەن. ئۇ ئاۋۋال كىتابلارنى ئاۋايلاپ كارىۋاتقا قويدى-دە، خۇددى ئىشتىھاسى تۇتۇپ كەتكەن ئاچ قورساق ئادەمدەك ئالدىراپ ئايىغىنى سېلىپ كارىۋىتىغا چىقتى. ئۇنىڭ ھەر قېتىم بېشى سىلكىنگەندە، ئۇيان-بۇيان لەپىلدەپ تۇرىدىغان سېرىققا مايىل ئۆسكىلەڭ چاچلىرى ئات يۈزىگە بەكمۇ چىرايلىق ياراشقانىدى.     ھەممە ئۆز ئىشلىرى بىلەن ئالدىراش. مەن ئۇنىڭدىن باشقا يېڭى ساۋاقداشلىرىمغا ئانچە نەزەر سېلىپمۇ كەتمىدىم، كۆزۈم پەقەت ئۇنىڭ ھەرىكىتىگىلا تىكىلگەن ئىدى: ئۇ بوغچىسىدىن بىر تۇتام كونا خەنزۇچە گېزىت ئېلىپ، كىتابلارنىڭ ئۇزۇن-كەڭلىكىنى ئۆلچەپ، قەلىمى بىلەن گېزىتنىڭ ئاللىقانداق يەرلىرىگە چېكىت قويماقتا، قوللىرى نازۇك ئىشلاردا پىشىپ قالغانمۇ، گېزىتنى قولى بىلەن تىك ھالەتتە يىرتماقتا، تەييار بولغان گېزىت پارچىسىنى كەڭ يېيىپ، كىتابنى ئۆلچىۋالغان يېرىگە ئەكىلىپ تۇرۇپ مۇقاۋىلىماقتا... مانا، ھەش-پەش دېگۈچە ئۈچ پارچە كىتابقا چىرايلىق جىلتا كىيگۈزۈپ ئۈلگۈردى. مەن ئۇنىڭ ھەرىكەتلىرىگە زوق بىلەن قاراپ چىقتىم.     ئېگىز، كەڭ قوش قاناتلىق ياتاق ئىشكى ھاڭغىرىقاي ئوچۇق، ياتاقداشلار كىرىپ-چىقىپ تۇرىدۇ. مەن كۆزۈمنى توپا بېسىپ كەتكەن دەرىزە ئەينىكىدىن سىرتقا ــــ مەكتەپ مەيدانىغا يۆتكىدىم. ئاتا-ئانىلىرى بىلەن ھەر تەرەپكە نەزەر سېلىپ پاراڭلىشىۋاتقان يېڭى ئوقۇغۇچىلار، مەيدانغىلا يۈك تاقىنى تاشلاپ ئۈستىدە ئاللىكىملەرنى ساقلاپ ئولتۇرۇشىۋاتقان ئاتا-بالىلار، قىزىل گىلاستۇكنى يارىشىملىق چىگىۋېلىپ، قولىدا كىتاب كۆتۈرىشىۋالغان يۇقىرى يىللىق ساۋاقداشلار، يەنە تېخى كۈز كېلە-كەلمەستىلا خازانلىرى سارغايغان سۆگەت دەرىخى ئاستىدىكى ياغاچ ئورۇندۇقلاردا قىززىق بىر مەسىلىنى تالاش-تارتىش قىلىشىۋاتقان ئوقۇغۇچىلار... ئىشقىلىپ يېڭى ھاياجان، يېڭى قىزىقىشلار بىلەن ھەممىگە قاراپ چىقتىم.     بىر قەۋەتلىك ئېگىز سىنىپ بىناسى ئارقىسىدىكى قارا-تېرەكلەر، سۇۋادان تېرەكلەر ئارىسىدىن كۈلۈپ تۇرغان قۇياش ماڭا، كۈزنىڭ باش ئايلىرىدا ئادەمگە ھوزۇر بېغىشلايدىغان ئىللىق شاماللىرى تېرەكلەرنىڭ يوپۇماقلىرىنى ھەر سۆيۈپ ئۆتكىنىدە كۆزىنى قىسىپ، جىلمىيىپ قوياتتى.     (داۋامى بار...)     2014-يىل 4-ئاينىڭ 28-كۈنى دۈشەنبە، قاراقاش.     مەنبە: ھەسەنجان ئابدۇراخمان ئۆز قەلىمى. تولۇقلىما مەزمۇن (2014-10-9 03:16 AM): ئەسكەرتىش: ‹‹ئىدرىس›› دېگەن ئىسىم ‹‹ئىلھام›› دەپ يېزىلىپ قاپتۇ.