خان جەمەتى ئۇيغۇر تور خاتىرسى

سوراق (ھېكايە)

ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﻐﺎ ﺋﯜﭺ ﺋﺎﻳﻠﯩﻖ ﺧﯩﺰﻣﻪﺕ ﯞﻩ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﺸﻜﻪ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺋﯘ ﭼﻮﺷﻘﺎ ﮔﯚﺷﻰ ﻳﯧﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﺪﯨﻜﻰ ﺧﯘﻳﺰﯗﻻﺭ ﻣﻪﮬﻪﻟﻠﯩﺴﯩﻨﻰ ﺑﺎﺷﻘﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺳﺎﻗﭽﯩﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﺋﻮﺭﯗﻧﻼﺷﺘﻰ ﯞﻩ ﺷﯘ ﻣﻪﮬﻪﻟﻠﻪ ﻛﻮﭼﺎ ﺑﺎﺷﻘﺎﺭﻣﯩﺴﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﺷﻠﯩﻖ ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺨﺎﻧﯩﺪﺍ ﻳﺎﺗﺘﻰ. ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺨﺎﻧﺎ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻧﻼﺭ ﺗﺎﻟﻼ ﺑﺎﺯﯨﺮﻯ، ﺷﯩﻨﺠﺎﯓ ﺭﯦﺴﺘﯘﺭﺍﻧﻰ ﯞﻩ ﺧﯘﻳﺰﯗﻻﺭ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﯩﮕﻪ ﻳﯧﻘﯩﻦ ﺋﯩﺪﻯ. ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﻧﯩﯔ ﻣﯘﮬﯩﺘﯩﻐﺎ ﺗﯧﺰﻻ ﻛﯚﻧﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺗﯜﺯﯛﻙ ﺋﯩﺸﻰ ﻳﻮﻕ، ﺋﻪﺗﯩﮕﯩﻨﻰ ﻳﻮﻗﻠﯩﻤﯩﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﺴﻪ، ﮬﻪﭘﺘﯩﺪﻩ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﮬﯚﺟﺠﻪﺕ-ﻣﺎﺗﯧﺮﯨﻴﺎﻝ ﺋﻮﻗﯘﭖ ﻗﻮﻳﺴﺎ ﺋﯩﺸﻰ ﺗﯜﮔﻪﻳﺘﺘﻰ. ﺑﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭﺩﻩ ﮬﯧﭻ ﯞﻩﻗﻪ، ﺋﻪﻧﺰﻩ ﻳﯜﺯ ﺑﻪﺭﻣﻪﻣﺪﯨﻜﯩﻦ، ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﮬﻮﺭﯗﻥ ﻣﯜﺷﯜﻛﺘﻪﻙ ﺑﯩﺨﺎﺭﺍﻣﺎﻥ، ﺋﻪﺳﻨﻪﭖ، ﻻﻏﺎﻳﻼﭖ، ﻳﻪﭖ-ﺋﯩﭽﯩﭗ، ﺋﻮﻳﻨﺎﭖ ﻳﯜﺭﻩﺗﺘﻰ. ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺑﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻣﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ، ﻣﻪﺋﯩﺸﻪﺗﻜﻪ ﺗﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﺎﻏﺮﯨﻐﺎ، ﻳﺎﻻﯓ ﭘﺎﭼﺎﻕ ﺧﻮﺗﯘﻥ-ﻗﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻐﺎ، ﮬﺎﺭﺍﻕ-ﺗﺎﻣﺎﻛﯩﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺋﻮﻳﯘﻥ-ﺗﺎﻣﺎﺷﯩﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﻣﻪﭘﺘﯘﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻳﯜﺭﺩﻯ.
ﺑﯩﺮ ﺟﯜﻣﻪ ﻛﯜﻧﻰ ﺋﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭﻟﯩﻚ ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﻠﻠﻪ ﻣﻪﺳﭽﯩﺖ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺗﻪﺭﺗﯩﭗ ﺳﺎﻗﻼﺷﻘﺎ ﻛﻪﻟﺪﻯ، ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﺘﯩﻦ ﺗﺎﺭﺍﭖ ﭼﯩﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺟﺎﻣﺎﺋﻪﺗﻨﯩﯔ ﻳﯧﺮﯨﻤﻰ ﺩﯦﮕﯜﺩﻩﻙ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭ، ﻳﻪﻧﻪ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﻛﯚﭖ ﻗﯩﺴﻤﻰ ﻳﺎﺷﻼﺭ ﺋﯩﺪﻯ. ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺳﺎﻗﭽﯩﻐﺎ ﺧﺎﺱ ﺋﯚﺗﻜﯜﺭ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﺗﯩﻜﺘﻰ، ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻗﺎﺭﯨﭽﯘﻗﻠﯩﺮﻯ ﻏﻪﻳﺮﻯ ﻣﯩﺪﯨﺮﻟﯩﺪﻯ، ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﺟﺎﻳﯩﺪﺍ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯ ﻧﯘﺭﯨﺪﺍ ﺋﻮﺕ ﭼﺎﻗﻨﯩﺪﻯ، ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯﻯ ﺑﯩﺮ ﻧﯘﻗﺘﯩﺪﺍ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯﻯ ﻣﻪﺳﺨﯩﺮﯨﻠﯩﻚ ﻗﯩﺴﯩﻠﺪﻯ، ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯﻯ ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﻳﯚﺗﻜﻪﻟﺪﻯ، ﻛﯩﻢ ﺳﺎﺩﯨﺮﻧﻰ ﻛﯚﺭﻣﻪﻱ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ ﻳﺎﻛﻰ ﻛﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻗﯘﻳﺮﯗﻗﯩﺪﺍ ﻗﺎﺭﯨﺪﻯ... ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺑﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﯩﻨﻰ ﻣﯧﯖﯩﺴﯩﮕﻪ ﺳﯧﯩﺰﯨﻤﭽﺎﻥ ﻧﺎﺯﯗﻙ ﺋﻪﺳﯟﺍﭘﺘﻪﻙ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﻪﭖ ﻗﻮﻳﺪﻯ. ﻣﻪﺳﭽﯩﺖ ﺋﺎﻟﺪﻯ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺑﺎﺯﺍﺭﻏﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﻐﺎﻧﯩﺪﻯ، ﻗﻮﻏﯘﻧﭽﯩﻼﺭ، ﻣﺎﺗﺎﯕﭽﯩﻼﺭﻧﻰ ﺋﻮﺭﯨﯟﺍﻟﻐﺎﻥ ﻳﺎﺷﻼﺭ ﻳﻪﻳﺪﯨﻐﯩﻨﻰ ﻳﻪﭖ ﺑﻮﻟﯘﭘﻼ ﺑﯩﺮ ﺩﻩﻣﺪﻩ ﺗﺎﺭﺍﭖ ﻛﯧﺘﯩﺸﺘﻰ.
ﺳﺎﺩﯨﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﺟﯜﻣﻪ ﻛﯜﻧﻰ ﻣﻪﺳﭽﯩﺖ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺗﻪﺭﺗﯩﭗ ﺳﺎﻗﻠﯩﺪﻯ ﯞﻩ ﺑﯩﺮ ﻳﺎﻧﺪﯨﻦ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻜﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ-ﭼﯩﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭﻻﺭﻧﻰ ﻛﯚﺯﯨﺘﯩﺸﺘﻪ ﭼﯩﯔ ﺗﯘﺭﺩﻯ. ﺋﯘ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻨﯩﯔ ﺩﻩﺭﯞﺍﺯﯨﺴﯩﻐﺎ ﺑﻪﻙ ﻳﯧﻘﯩﻦ ﺑﯧﺮﯨﯟﺍﻟﻐﺎﭼﻘﺎ ﺗﯩﻠﻪﻣﭽﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﻐﺎ ﻗﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﯩﻨﯩﻨﯩﻤﯘ ﺗﯘﻳﻤﺎﻱ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﯩﺪﻯ، ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺶ ﻳﯜﺯ ﺑﻪﺭﺩﻯ، ﺗﯩﻠﻪﻣﭽﯩﮕﻪ ﭘﯘﻝ ﺑﯧﺮﯨﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯩﺮﺳﻰ ﺳﺎﺩﯨﺮﻧﻰ ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﻛﯚﺭﯛﭘﻼ ﭼﯚﭼﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺗﯩﺘﺮﻩﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﺋﻮﯕﺸﺎﭖ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻧﻪﺷﺘﻪﺭﺩﻩﻙ ﺗﯩﻜﯩﻠﺪﻯ.
—ﺗﻮﺧﺘﻐﯩﻨﻪ، ﺳﺎﯕﺎ ﺑﯩﺮ ﮔﻪﭖ ﺑﺎﺭ.
ﺋﻮ "ﺋﻮﻏﺮﻯ'" ﺗﯘﺭﯗﭘﻼ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﺋﺎﻣﺎﻟﺴﯩﺰ ﺳﺎﻗﭽﯩﻐﺎ ﻳﯜﺯﻟﻪﻧﺪﻯ.
—ﻧﯧﻤﺎﻧﺪﺍﻕ ﭼﯚﭼﯜﻳﺴﻪﻥ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ؟
ﮔﯘﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺩﻩﻣﺎﻟﻠﯩﻘﻘﺎ ﺯﯗﯞﺍﻥ ﺳﯜﺭﻩﻟﻤﯩﺪﻯ، ﻳﯜﺯﻯ ﮬﻪﻳﻜﻪﻟﺪﻩﻙ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ.
—ﻗﯧﭽﯩﭗ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﻧﯧﻤﯩﻤﯘ ﻳﺎ ﺳﻪﻥ؟
—  ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﻪﻣﻪﺱ،- ﺩﯦﺪﻯ ﺋﯘ ﻗﻮﺭﻗﯘﻣﺴﯩﺮﺍﭖ.
—ﺋﻪﻣﯩﺴﻪ ﻧﯧﻤﻪ ﮬﯜﺭﻛﯜﻳﺴﻪﻥ؟!
— ﺋﯘﻗﻤﺎﻳﻤﻪﻥ...
—ﺳﻪﻧﺪﻩ ﭼﻮﻗﯘﻡ ﺑﯩﺮ ﮔﻪﭖ ﺑﺎﺭ
—ﻣﻪﻥ ﮬﯧﭻ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ.
—ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻞ، ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﻣﻪﻟﯘﻡ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻼﺭﻏﺎ ﻛﻪﯕﭽﯩﻠﯩﻚ!
— ﺧﯘﺩﺍ ﮬﻪﻗﻘﻰ، ﻣﻪﻥ ﮬﯧﭻ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ..
—ﻳﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﯧﻴﺘﻤﺎ، ﺋﯩﻘﺮﺍﺭ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻼﺭﻏﺎ ﻛﻪﯕﭽﯩﻠﯩﻚ!
—ﮬﯧﭻ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﻤﯩﺴﺎﻡ... ﻧﯧﻤﯩﻨﻰ ﺩﻩﻳﻤﻪﻥ.
-ﺋﯧﻴﺘﻪ، ﺋﻮﻏﺮﯨﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﺪﯨﯖﻤﯘ؟
-ﺗﻮﯞﺍ ﺩﻩﯓ ﺋﺎﻛﺎ، ﺋﻮﻏﺮﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭﺩﺍ ﻳﯜﺭﻣﻪﻱ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﺘﻪ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ؟
-ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﺘﯩﻤﯘ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻛﯚﭖ.
—ﻳﺎﻕ ﺋﺎﻛﺎ، ﺑﯩﺰ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﺘﻪ ﮬﻪﺭﮔﯩﺰ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﻤﯩﺰ..
—ﮬﻪ، ﺩﯦﻤﻪﻙ، ﺑﯘ ﺋﯩﺸﻨﻰ ﻛﻮﭼﯩﺪﺍ ﻗﯩﻠﯩﺴﻪﻥ.
—ﻳﺎﻕ، ﻳﺎﻕ...
— ﮔﯧﭙﯩﯖﺪﯨﻨﻼ ﭼﺎﻧﺪﯗﺭﯗﭖ ﻗﻮﻳﺪﯗﯓ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻞ.
—ﺭﺍﺳﺘﯩﻨﻰ ﺩﯦﺴﻪﻡ، ﺑﯘﺭﯗﻥ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ، ﺗﯜﺭﻣﯩﺪﻩ ﻳﯧﺘﯩﭗ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ، ﺋﯘﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘﺯﺍﻕ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺋﻮﻳﻨﯩﻤﯩﺪﯨﻢ، ﺧﯘﺩﺍ ﮬﻪﻗﻘﻰ، ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﻣﻪﺳﭽﯩﺖ ﺗﯘﺭﯗﭘﺘﯘ، ﺧﯘﺩﺍﻧﯩﯔ ﺋﯚﻳﻰ ﺑﯘ، ﻳﺎﻟﻐﺎﻥ ﺳﯚﺯﻟﯩﺴﻪﻡ ﭼﻮﺷﻘﺎ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯧﺘﻪﻱ... ﻣﻪﻥ ﺋﯘﺯﯗﻥ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﺋﻮﻏﺮﯨﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ.
—ﺑﯘﻧﻰ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﻼﻳﺴﻪﻥ؟
— ﻣﻪﻥ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﻳﻮﻟﺪﯨﻦ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ.
—ﻛﯚﺭﯛﯓ ﺗﯧﺨﻰ ﻣﺎ ﻳﺎﻧﭽﯘﻗﭽﯩﻨﯩﯔ ﮔﯧﭙﯩﻨﻰ!-ﺳﺎﺩﯨﺮ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﭼﯩﺮﺗﺘﯩﺪﻩ ﺗﯜﻛﯜﺭﯛﭖ ﻗﻮﻳﺪﻯ. ﺋﯩﺸﯩﻜﺒﺎﻗﺎﺭ ﺧﯘﻳﺰﯗ ﺑﯘﻧﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﯧﻠﯩﭗ ﺗﻮﯞﻟﯩﺪﻯ:
—ﮬﻪﻱ ﺳﺎﻗﭽﻰ ﻳﻮﻟﺪﺍﺵ، ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﺗﯜﻛﯜﺭﻣﻪ!
ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺋﻪﻧﺪﯨﻜﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﺳﻮﺭﺍﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﮔﯧﭙﯩﻨﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ.
—ﺋﻮﻏﺮﻯ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎﯓ، ﺋﻪﻣﯩﺴﻪ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﻗﯩﺴﻪﻥ؟!
—ﻛﺎﯞﺍﺑﭽﯩﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﻤﻪﻥ.
—ﺳﻪﻥ ﻛﺎﯞﺍﺑﭽﯩﺪﻩﻙ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺴﻪﻥ، ﺳﻪﻧﺪﻩ ﺯﺍﺩﻯ ﺑﯩﺮ ﮔﻪﭖ ﺑﺎﺭ، ﺳﺎﻗﺎﻟﻨﻰ ﻧﯧﻤﯩﮕﻪ ﻗﻮﻳﯘﯞﺍﻟﺪﯨﯔ؟
— ﺗﯘﯕﮕﺎﻧﻼﺭﻧﻰ ﺩﻭﺭﺍﭖ...
ﺳﺎﺩﯨﺮﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮﺳﯩﺪﯨﻦ ﮔﻪﭖ ﺳﻮﺭﺍﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﮔﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﺳﺎﻗﭽﻰ ﻗﯩﺰﯨﻘﯩﭗ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻳﯧﻨﯩﻐﺎ ﻛﻪﻟﺪﻯ.
— ﻣﯧﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﺎﭼﻤﺎﻗﭽﯩﺪﻯ، ﺗﯘﺗﯘﯞﯦﻠﯩﭗ ﺳﻮﺭﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ-ﺩﯦﺪﻯ ﺳﺎﺩﯨﺮ.
—ﺳﺎﻗﭽﻰ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺳﻪﮔﻪﻙ ﺑﻮﻟﻤﺎﻣﺪﯗ!!-ﺩﯦﺪﻯ ﺑﯩﺮﻯ ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﻛﯜﻟﯜﭖ،- ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻳﯜﺯ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﯨﻤﻪﻥ، ﺑﯩﺮﻩﺭ ﺗﻮﺧﯘﻳﯜﺭﻩﻛﻨﻰ ﺗﻮﺧﺘﯩﺘﯩﭗ ﮔﻪﭖ ﺳﻮﺭﺍﭖ ﺑﺎﻗﻤﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﻗﺎﺭﯨﻐﺎﻧﺪﺍ ﻻﻳﺎﻗﻪﺗﺴﯩﺰ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﻤﻪﻥ...
ﮔﯘﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻣﺎﯕﺎﻱ ﺩﻩﭖ ﺗﯘﺭﯗﺷﯩﻐﺎ ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺗﻮﺧﺘﯩﺘﯩﯟﺍﻟﺪﻯ:
—ﻛﯩﻤﻠﯩﻜﯩﯖﻨﻰ ﭼﯩﻘﺎﺭ، ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺑﺎﻗﺎﻳﻠﻰ
—ﻳﯧﻨﯩﻤﺪﺍ ﻳﻮﻕ...-ﺩﻩﭖ ﺗﺎﺗﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ ﺋﯘ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ--ﻣﻪﺳﭽﯩﺖ ﮬﻮﻳﻠﯩﺴﯩﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻗﻪﺩﻩﻡ ﻣﯧﯖﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ.
—ﺗﻮﺧﺘﯩﻐﯩﻨﺎ ﺳﻪﻥ، ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﺴﺎﻡ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﻳﺴﻪﻥ؟
—ﻧﺎﻣﺎﺯﻏﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﻳﻤﻪﻥ ﺋﺎﻛﺎ، ﻣﻪﻥ ﮬﺎﺯﯨﺮ ﭼﯩﻘﯩﻤﻪﻥ...
—ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻪﺧﻤﻪﻕ ﻗﯩﻠﯩﻤﻪﻥ ﺩﯦﻤﻪ ﺷﻮﺭﻛﺎ، ﮬﺎﺯﯨﺮ ﻛﻪﻳﻨﯩﯖﺪﯨﻦ ﺗﯘﺗﯘﯞﺍﻟﯩﻤﻪﻥ.
—ﻣﯧﻨﻰ ﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯘﻏﯩﻠﻰ ﻗﻮﻳﯘﯓ، ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻗﯧﭽﯩﭗ ﻛﻪﺗﻤﻪﻳﻤﻪﻥ...- ﺋﯘ ﺩﺍﯞﺍﻣﻠﯩﻖ ﺷﻮﺧﺸﯘﭖ ﻣﺎﯕﯩﯟﻩﺭﺩﻯ.
ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﻏﻪﺯﻩﺑﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﻣﺎﯕﺪﻯ، ﻗﻮﻟﻰ ﺗﺎﭘﺎﻧﭽﯩﺴﯩﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﮔﯧﭙﯩﻨﻰ ﺋﯘﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﺷﻪﮬﻪﺭﻟﯩﻚ ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯩﺶ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻟﻤﻪﻱ ﺩﺍﯕﻘﯧﺘﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺷﯘ ﺋﻪﺳﻨﺎﺩﺍ ﺋﯩﺸﯩﻜﺒﺎﻗﺎﺭ ﺧﯘﻳﺰﯗ (60ﻻﻏﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﻗﯧﺮﻯ) ﺳﺎﺩﯨﺮﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﻪﻟﺪﻯ:
—ﺳﻪﻥ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻧﻤﯘ؟
—ﮬﻪ، ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ.
—ﺟﯩﯔ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻧﻤﯘ؟
ﺳﺎﺩﯨﺮ ﻧﯧﻤﻪ ﺩﯦﻴﯩﺸﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻟﻤﻪﻱ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﻗﯧﺮﯨﻨﯩﯔ ﻣﻮﻳﺴﯩﭙﯩﺖ ﭼﯩﺮﺍﻳﻰ، ﺋﺎﭘﺌﺎﻕ ﺳﺎﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻦ ﮬﻪﺭ ﻛﯩﻢ ﺋﻪﻳﻤﯩﻨﻪﺗﺘﻰ. ﺋﯘ ﺳﺎﺩﯨﺮﻏﺎ ﮔﯘﻣﺎﻧﻠﯩﻖ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﻏﻪﺯﻩﭘﻠﯩﻚ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ.
-ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻜﻪ ﻛﯩﺮﮔﻪﻧﺪﻩ، ﺑﯩﺮ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻧﻨﻰ ﻛﯚﺭﮔﻪﻧﺪﻩ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟
-ﺑﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭼﺎﺗﯩﻘﯩﻢ ﻳﻮﻕ، ﺋﻮﻏﺮﯨﻨﻰ ﺗﯘﺗﻤﯩﺴﺎﻡ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.
— ﺋﻮﻏﺮﯨﻨﻰ ﮬﯧﻠﻰ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﺪﺍ ﺗﯘﺕ، ﻗﻮﺭﺍﻝ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﭖ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻜﻪ ﻛﯩﺮﻣﻪ، ﺋﺎﻻﮬﯩﺪﻩ ﺋﻪﮬﯟﺍﻝ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻗﺎﻻﻳﻤﯩﻘﺎﻥ ﻗﻮﺭﺍﻝ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﭖ ﻛﯩﺮﯨﺸﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ، ﻗﺎﻧﯘﻧﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻣﺴﻪﻥ ﺳﻪﻥ؟! ﻧﻪﺩﯨﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺳﺎﻗﭽﻰ ﺳﻪﻥ؟ ﺳﺎﯕﺎ ﺑﯘ ﺑﯘﻳﺮﯗﻗﻨﻰ ﻛﯩﻢ ﺑﻪﺭﺩﻯ؟ ﺋﻮﻏﺮﯨﻨﻰ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺗﯘﺗﺎﻣﺴﻪﻥ؟ ﺋﻮﻏﺮﻯ ﺩﯦﮕﻪﻧﻨﻰ ﺋﻮﻏﺮﯨﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﺍ ﺗﯘﺗﻤﺎﻣﺴﻪﻥ؟
—ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻮﻏﺮﻯ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﻰ ﺋﯧﻨﯩﻖ، ﺑﯩﺰ ﺗﯘﺗﺎﻟﻤﺎﻱ ﻳﯜﺭﯛﯞﺍﺗﻘﺎﻥ، ﻣﯧﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﻮﺭﻗﯘﭖ ﻗﺎﭼﺘﻰ... ﺩﯙﻟﻪﺕ ﻗﺎﻧﯘﻧﯩﺪﺍ ﻧﻪﺩﻩ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺗﭽﯩﻨﻰ ﺗﯘﺗﯘﺵ ﺩﻩﭖ ﺑﻪﻟﮕﯩﻠﻪﻧﮕﻪﻥ. ﺑﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺗﻮﺳﻘﯘﻧﻠﯘﻕ ﻗﯩﻠﺴﯩﯖﯩﺰ ﻣﻪﺳﺌﯘﻟﯩﻴﻪﺕ ﺳﯩﺰﮔﻪ ﺋﺎﺭﺗﯩﻠﯩﺪﯗ ﺑﻮﯞﺍﻱ...
—ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﯓ ﮔﯘﻣﺎﻧﺨﻮﺭ ﺑﻮﻟﻤﺎ، ﺳﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺴﺎﯓ ﭘﺎﻛﯩﺘﻨﻰ ﺋﺎﺳﺎﺱ ﻗﯩﻞ، ﺳﻪﻥ ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻥ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺳﺎﻗﭽﻰ، ﺑﯘ ﺑﺎﻟﯩﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻳﯩﻞ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﺩﺍﺋﯩﻢ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ، ﺑﺎﻳﺎ ﮬﻪﻣﻤﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺗﯘﺭﺩﯗﻡ، ﺋﯘ ﺗﯩﻠﻪﻣﭽﯩﮕﻪ ﭘﯘﻝ ﺑﻪﺭﺩﻯ، ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻜﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯘﻳﻤﻪﻥ ﺩﯦﺪﻯ، ﺩﯦﻤﻪﻙ ﺋﯘ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ. ﺳﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﺩﯙﻟﻪﺕ ﺳﺎﻗﭽﯩﺴﻰ، ﺋﯚﺯﻩﯕﻨﻰ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ ﺩﻩﻳﺴﻪﻥ، ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻧﻐﺎ ﮬﯚﺭﻣﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺸﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﺪﯨﻜﻪﻧﺴﻪﻥ، ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﻮﺭﯗﻥ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﮔﻪﺭﭼﻪ ﻣﯘﺳﯘﻟﻤﺎﻥ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯩﻤﯘ ﺳﻪﻧﺪﯨﻦ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯗ...
ﺑﻮﯞﺍﻱ ﺋﯧﺮﺧﯘﺍﻻﺷﻘﺎﻥ ﻗﻮﻳﯘﻕ ﺑﯧﻴﺠﯩﯔ ﺗﻪﻟﻪﭘﭙﯘﺯﯨﺪﺍ ﺳﻪﻝ ﮬﺎﺳﯩﺮﺍﭖ ﺳﯚﺯﻟﻪﻳﺘﺘﻰ ، ﻧﺎﻣﺎﺯﻏﺎ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﻠﻪﺭ ﮔﻪﭖ ﺗﯩﯖﺸﯩﻐﯩﻠﻰ ﺗﯘﺭﯨﯟﯨﺪﻯ، ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﺑﻮﯞﺍﻳﻐﺎ ﺗﻪﺳﻪﻟﻠﯩﻲ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ، ﺳﺎﺩﯨﺮﻏﺎ ﺧﯩﺰﻣﻪﺕ ﺋﯩﺸﻠﻪﭖ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ.
ﺟﯜﻣﻪﺩﯨﻦ ﻳﺎﻧﻐﺎﻥ ﺟﺎﻣﺎﺋﻪﺕ ﺗﻮﭖ-ﺗﻮﭖ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﭼﯩﻘﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ، ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﺘﻪ ﺗﻪﺭﺗﯩﭗ ﺳﺎﻗﻼﭖ ﺗﯘﺭﯗﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﻛﯚﺯﻯ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﺋﺎﺷﯘ ﺷﻮﺭﻛﯩﻨﻰ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺧﯘﺩﯗﻛﺴﯩﺮﯨﮕﻪﻥ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﻳﺘﺘﻰ. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﯘ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﺘﯩﻦ ﭼﯩﻘﺘﻰ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻛﯚﺯﯨﺪﻩ ﺋﺎﻧﭽﻪ ﺧﯘﺩﯗﻛﺴﯩﺮﻩﺵ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ، ﺑﯘ ﮬﺎﻝ ﺳﺎﺩﯨﺮﻏﺎ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺋﻪﻟﻪﻡ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺗﺎﻗﻼﭘﻼ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﻪﻟﺪﻯ:
— ﺳﻪﻥ ﻗﺎﭼﺎﻟﻤﺎﻳﺴﻪﻥ!
—ﻣﻪﻥ ﻗﺎﭼﻤﺎﻳﻤﻪﻥ.
— ﺳﯧﻨﻰ ﺳﺎﻗﭽﯩﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﭗ ﺳﻮﺭﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﻤﻪﻥ.
—ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ؟
—ﺳﯧﻨﯩﯔ ﺑﯩﺰﺩﯨﻦ ﻳﻮﺷﯘﺭﯗﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺟﯩﻨﺎﻳﯩﺘﯩﯔ ﺑﺎﺭ.
—ﭘﺎﻛﯩﺘﯩﯖﻼﺭ ﻳﻮﻕ.
—ﭘﺎﻛﯩﺖ ﺑﺎﺭ، ﺳﯧﻨﯩﯔ ﻣﯧﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﻮﺭﻗﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﺸﯩﯔ ﻧﻪﻕ ﭘﺎﻛﯩﺖ، ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﻰ ﺳﻮﺭﺍﻕ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﺍ ﭼﯩﻘﯩﺪﯗ، ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﺎﻟﯩﺴﻪﻥ، ﺳﺎﻗﭽﻰ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻥ، ﺑﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺴﻪﻥ...
—ﻣﻪﻥ ﻛﯚﺭﮔﻪﻥ، ﺳﺎﻗﭽﯩﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﻤﻪﻥ ﺋﺎﻛﺎ، ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﻤﺎﯓ، ﻣﯧﻨﻰ ﺑﯩﻜﺎﺭﺩﯨﻦ ﺑﯩﻜﺎﺭ ﺗﯘﺗﯘﯞﺍﻟﻤﺎﯓ، ﺳﯩﺰ ﺗﯧﺨﻰ ﻳﯧﯖﻰ ﻛﻪﭘﺴﯩﺰ، ﺋﯩﻜﻜﯩﻠﯩﻤﯩﺰ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭ، ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﺗﻤﻪﯓ...
—ﺳﻪﻥ ﺑﺎﻳﺎ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻪﺧﻤﻪﻕ ﻗﯩﻠﺪﯨﯔ، ﺧﻪﻟﻖ ﺳﺎﻗﭽﯩﺴﯩﻨﻰ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﺪﯨﯔ، ﺑﯘﻣﯘ ﺑﯩﺮ ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺕ...
— ﻣﻪﻥ ﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯘﭘﻼ ﭼﯩﻘﯩﻤﻪﻥ ﺩﯦﺪﯨﻢ، ﻣﺎﻧﺎ ﭼﯩﻘﺘﯩﻢ... ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﻩ ﻗﻮﺭﻗﻘﯘﺩﻩﻙ ﮬﯧﭻ ﺋﯩﺸﯩﻢ ﻳﻮﻕ...
ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺷﻪﮬﻪﺭﻟﯩﻚ ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭﻏﺎ ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻧﻰ ﺋﻪﻛﯩﺘﯩﭗ ﺳﻮﺭﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺑﺎﻗﺎﻱ ﺩﻩﭖ ﺋﻪﻛﻪﺗﺘﻰ، ﺳﺎﻗﭽﯩﻼﺭ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻛﯜﻟﯜﺷﯜﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺳﺎﺩﯨﺮ "ﺋﻮﻏﺮﻯ"ﻧﯩﯔ ﺋﯚﺗﯜﻧﯜﺷﻰ ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻗﻮﻟﯩﻐﺎ ﻛﻮﻳﺰﺍ ﺳﺎﻟﻤﯩﺪﻯ، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﻳﻮﻟﺪﺍ ﺋﯘﻧﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ-ﺩﯛﺷﻤﻪﻧﻠﯩﺮﻯ ﻛﯚﭖ ﺋﯩﺪﻯ. ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﯩﺸﺨﺎﻧﯩﺴﯩﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﯩﺮﺩﻯ، ﺗﺎﻣﺎﻛﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻝ ﺗﯘﺗﺎﺷﺘﯘﺭﯗﭖ، ﭘﯘﺗﯩﻨﻰ ﺟﻮﺯﯨﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﯘﭖ، ﺳﻮﺭﺍﻗﻨﻰ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ:
— ﮬﻪ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻳﯘﯞﺍﺷﻠﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺟﯩﻨﺎﻳﯩﺘﯩﯖﻨﻰ ﺗﺎﭘﺸﯘﺭﻩ!
— ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺟﯩﻨﺎﻳﯩﺘﯩﻢ ﻳﻮﻕ. ﺳﯩﺰﺩﯨﻦ ﻗﻮﺭﻗﻘﯩﻨﯩﻤﻤﯘ ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺗﻤﺎ؟
—ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺕ، ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺕ... ﺧﯘﺩﯨﻜﻰ ﺑﺎﺭﻧﯩﯔ ﻣﯘﻧﯩﻜﻰ ﺑﺎﺭ... ﺷﯘ ﻣﯘﻧﯩﻜﯩﯖﻨﻰ ﺑﯜﮔﯜﻥ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺴﻪﻥ، ﭼﯩﻘﺎﺭﻣﯩﺴﺎﯓ ﺋﯘﻧﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺸﻘﺎ ﻛﯜﭼﯜﻡ ﻳﯧﺘﯩﺪﯗ...
(ﺗﯜﮔﯩﺪﻯ)