ئۇچراشقاندا

Hiyalparas

       ئۇچراشقاندا

سىمايىڭنى كۆرۈش بىلەن تەڭ،
سوقۇپ كەتتى يۈرەك دۆپۈلدەپ.
نۇمۇس كۈچى كۆتۈرگۈزمەي باش
ئاي يۈزىڭنى كۆرەلمىدىم خەپ!

يىراق ئەمەس ئارىلىقىمىز،
چاندۇرماستىن قارايمەن ساڭا.
بەزى قاراپ قالساڭ قايرىلىپ،
ئەپ قاچىمەن كۆزۈمنى ئاستا.

بىھۇش قىلىپ جىسمىمنى ھېدىڭ،
ئاھ!…ئورۇلدى دىماقلىرىمغا،
چۆكتۈم شۇئان خىيالى ھېستا،
چىن سۆيگۈنىڭ قايناملىرىغا.

توۋا!……
يات ئەمەسمۇ ماڭا بۇ ھالەت،
تەمتىرەيمەن نېمىگە شۇنچە؟
ئەمەسمىدى كۈندە ئارمىنىم،
كۆرىۋېلىش باغرىم قانغۇچە.

قارىغاندا مەن تەرەپكە سەن،
بايقىغىنىم بىر مۇزلۇق چىراي.
مەنلا كۆيۈپ كۈل بولامدىمەن؟
ئېيتە جېنىم، سېنىڭدىن سوراي.

پەرۋاسىزلىق تەبئىيتىڭمۇ يا؟
«مەكتۇب» لىرىم قالدى جاۋابسىز.
ئاھىم تۇتۇپ قالمىسۇن يەنە،
ئەگەر كېتىپ قالسام ۋاقىتسىز.

خار بىلمىگىن بۇنچە، يۈرەكنى،
ئۇنىڭ نازۇك ھېس-تۇيغىسى بار.
بىر كۈن كېلىپ ساڭا يەتكەندە،
دەمسەن يەنە چىن ئىخلاسى بار.

   2014-يىل  29-ئىيۇن.
                 قەلىمىم.

نۇرلان

بىلال ئەپەندىمنىڭ بۇ شېئىرى مېنىڭ 18 ياشلىق ۋاقىتلىرىمنى ئەسلەتتى.   بۇ لېرىكا ناھايىتى چىن ھىسيات بىلەن يېزىلىپتۇ. قەلىمىڭىز يەنىمۇ بەرىكەتلىك بولسۇن.

مەرىپەت

بۇ شئېرىڭىز راستىنلا ياخشى يېزىلىپتۇ، مەنمۇ بىر چاغلارنى ئەسلەپ قالدىم...