ئابدۇشۈكۈر مۇھەممەدئىمىن رۇبائىيلىرى(2)

نونى

11
زاماننىڭ ھۆسنىنى كۆرگىن، زامان تىنماس راۋان دەريا،
ئۇنىڭ ئۆركەشلىرى ھەر بىر راۋاندا ئۆزگىچە گويا.
راۋان دەريا قورۇر ئاخىر مەگەر ئايرىلسا ئۆركەشتىن،
ئۇنىڭ ھەر ئۆركىشى سازەند، ئۇنىڭ ھەر سازى بىر مەنا.

12
مۇقامىڭ لەك سېلىپ ئاقسا بەئەينى كەلكۈنى دەريا،
ئۇنى ئاڭلاپ ئاقارمەن بىخۇدى يەلكەن كەبى گويا.
مۇقامىڭ مۇشتىرى بولسام كېچەرمەن غەيرى ئامەتتىن،
كۆزۈمگە نۇر ئاتا قىل مۇترىبىم ياندا كۆر ھەمراھ.

13
جاۋاھىر غەزنىمۇ دىلدا، يىلانلار غارىمۇ دىلدا،
شېكەرنىڭ شىرىنى بىرلەن زەھەر دەركارىمۇ دىلدا.
خۇسۇمەت بىرلا مەردلىكنىڭ مەگەركى مەنبەسن سورساڭ،
جاۋاپكىم: خىسلەتى ئىنسان ئەمەس ھەركىمدە بىر خىلدا.

14
تۇمان باسماس ھاۋا بولماس پايانسىز دەشتى- دەرياندا،
گۇمان كىرمەس كۆڭۈل بولماس نە دەنا ياكى تەرسادا.
گۇمان بىرلە پىكىر قىلما، ئەقىل زېھنىڭ قوياش بولسۇن،
پىكىر تەختىڭگە شەيتان شاھ گۇمان بىرلە تەمەننادا.

15
قاقاقالاپ كۈلمىكى زىننەت گۈزەلنىڭ سادۇ-خەنداندا،
دۇتارنى چالمىقى راھەت ئۇنىڭ رەڭدار پىشايۋاندا.
بۈگۈن مەن توز بىلەن گويا بۇ باغدا سەيلىدە بولدۇم،
يۇمۇلغايكۇ كۆزۈم ئەتە ئۇنى كۆرمەستە ئارماندا.

16
ئېغىز ھەركىمدە ھەر تۈرلۈك، باھا ھەر دىتتا ھەر خىلدا،
جاھان ھادىسلىرى قاينام ئەمەس تەڭ شولى ھەر دىلدا.
تەپەكۇر تەختىدە سۇلتان زەكىيلەر ئەقلى ھېكمەتكىم،
پەقەت تىلسىمنى يەشمەكلىك كارامەت زېھنى قابىلدا.

17
قاراپ تويغايمۇ كۆز چەشمەم سىنىڭ گۈلدەك جامالىڭغا،
ئۆزۈڭسەن مەسلەھەت بەر نازىنىن سۆيگۈ ئامالىڭغا.
نىشان قىل مەيلى سەيياھتەك مېنى قاشى كامانىڭغا،
ۋەياكى قىل توپا قەددىمنى چەيلەپ پۇت ناھالىڭغا.

18
كىشىنى ئوت ئارا تاشلاپ تۇتۇنما ئۆزگە بىر كارغا،
كەچۈرگىن بولسا گەر نۇقسان ساخاۋەت قىل ئەيىپكارغا.
كۆڭۈلنىڭ كەڭلىكى دۆلەت، زەھەر تۇتماق- زەھەر يۇتماق،
ھەسەتتىن دارغا ئاسقاننىڭ يېزىلمىش قىسمىتى دارغا.

19
كى مەيلى زەردە سائەت تاق ۋەياكى ئاس ئۇنى تامغا،
قەدىرلە قەترە ئۆمرۈڭنى ئۇنى پۇچ قىلما ئالدامغا،
چۈشەن كۆكسۈڭدە بىر سائەت ھاياتلىق ئۆچكۈچى بىر شام،
سىكونتلاپ قىرقىلار ئۆمرىڭ، ئۇتۇق تاق تامچىغا شامغا.

20
كۆرۈپ مەستانە بولدۇممەن ۋاپادىن بىخەۋەر يارغا،
مۇھەببەت مەشئىلىدىن ئۇشلاپ ئېرىشتىن نارى گۈلزارغا.
كۆڭۈلدىن ئاچمىدى خىلۋەت، لىۋىدىن سۇنمىدى شەربەت،
پىراقى مەھلىيا قىلدى چىكىمسىز جاننى كۆكنارغا.

گۇلزار

ئابدۇشۈكۈر مۇھەممەتئىمىننىڭ ئەسەرلىرىنى بەك ياقتۇرىمەن . رەھمەت
خالىسىڭىز مەنمۇ ئابدۇشۈكۈر مۇھەممەتئىمىننىڭ شېئىرىدىن بىر كۇبلىتنى سوۋغا قىلاي قوبۇل قىلغايسىز .
ھېكمەت دەستۇرىنىڭ جۈملىسى جاھان ،
غاپىللىق ، تەرسالىق ، تارلىق - نادانلىق .
كەڭ نەزەر قۇياشقا ھەتتا كەڭ ماكان ،
تار لەھەت ئىچىدە نە شان ، نە تارىخ!