ئوقۇتقۇچى - ئوقۇغۇچى مۇناسىۋىتىنى ياخشىلاش

ئۇيغۇرۇم

                          ئوقۇتقۇچى - ئوقۇغۇچى مۇناسىۋىتىنى ياخشىلاش ئوقۇتۇش ئۈنۈمىنى ئۆستۇرۇشنىڭ ئاساسى


                                                                                 مۇبارەك ئابلىمىت


مەن يېڭى دەرسخانا  قانداق جاي؟ دېگەن  كىتابنى ئوقۇپ چىقىپ، ئۆزۈمنىڭ ئون نەچچە يىللىق ئوقۇتقۇچىلىق تارىخىغا قايتا نەزەر سېلىپ، ئۆز - ئۆزۈمگە ئون نەچچە يىللىق بالا تەربىيىلەش جەريانىدا زادى ئوقۇتقۇچى  - ئوقۇغۇچى مۇناسىۋىتىنى قانداق بىر تەرەپ قىلدىم. ئوقۇغۇچىلارنىڭ دەرسخانىدىكى ئاكتىپچانلىقىنى قانچىلىك جارى قىلدۇردۇم؟ دېگەندەك سوئاللارنى قويۇپ باقتىم.
  بۇ كىتابتا يېڭى دەرسلىك ئىسلاھاتى يولغا قويۇلغاندىن كېيىن، ئوقۇتقۇچى، ئوقۇغۇچىلار ئوتتۇرىسىدىكى قېلىن تام ئۆرۈۋېتىلىدۇ. ئوقۇتقۇچىلار بىلەن ئوقۇغۇچىلارنىڭ مۇناسىۋىتى قويۇقلىشىپ، تۈرلۈك تېمىلاردا ئوقۇتقۇچىلار بىلەن سۆھبەتلىشەلەيدىغان، ئۆزىنىڭ كۆڭۈل سىرلىرىنى تۆكەلەيدىغان، يولۇققان مۈشكۈلاتلىرىغا ئوقۇتقۇچىدىن مەسلىھەت سورىيالايدىغان بولىدۇ دېيىلگەن.
  مېنىڭچە بىز ئوقۇتقۇچىلار ئوقۇغۇچىلار بىلەن بولغان مۇناسىۋەتتە شۇ دەرىجىگە يېتەلىسەك، ئۇ ھالدا ئۇ ئوقۇغۇچىنىڭ تەشكىلسىزلىكىدىن، دەرس ئوقۇماي كەلگەنلىكىدىن، بىز بىلەن تىغمۇ  تىغ تۇرۇپ ئېلىشىشىدىن ئەنسىرىمىگەن، ۋايسىمىغان بولاتتۇق. ئەپسۇسكى، بىز جۈملىدىن مەنمۇ شۇنىڭ ئىچىدە ئوقۇتقۇچىلار ئۆزىمىزنىڭ ھۆكۈمرانلىق ئورنىمىزنى تېخىمۇ مۇستەھكەملەش، ئۇلارنىڭ ئالدىدىكى ئابرۇيىمىزنىڭ چۈشۈپ كېتىشىدىن ئەنسىرەپ ئۇلار بىلەن يېقىنلىشىشنى، سىردىشىشنى ئانچە خالاپ كەتمىدۇق. ياكى سىرداشقان تەقدىردىمۇ ناھايىتى يۈزەكى، شەكلەن مۇناسىۋەت ئورنىتىپ، يەنىلا شۇ قېلىن تامنى ساقلاپ قالدۇق.
  بۇنىڭ بىلەن ئوقۇغۇچىلار بىز بىلەن سىردىشىش ئۇياقتا تۇرسۇن، ئەكسىچە بىزدىن تېخىمۇ يىراقلاپ كەتتى. نەتىجىدە ئۇلار بىزنى دوست، سىرداش، مەسلىھەتچى،  ھەدە، ئاپا، ئاكا، دادا ئورنىدا ئەمەس بەلكى دۈشمەن ئورنىدا كۆرىدىغان ئەھۋال شەكىللەندى.
  بۇ مەسىلىلەر بىز ئوقۇتقۇچىلارنى زادى قانچىلىك ئويلاندۇردى؟ بىز بۇ مەسىلىلەرنى ھەل قىلىشنىڭ ئۇسۇل - چارىلىرى ئۈستىدە زادى قانچىلىك ئىزدەندۇق؟ بۇ بىز ئوقۇتقۇچىلار ھەل قىلىشقا، ئويلىنىشقا تېگىشلىك مۇھىم بىر مەسىلە.
  ئەگەر بۇ مەسىلىنى ھەل قىلالىساق ھازىرقى يېڭى دەرسلىك ئىسلاھاتىدا تەكىتلىنىۋاتقان يېڭى دەرسخانىدا ئوقۇغۇچىلار قوشۇمچە رولى بولماستىن، بەلكى پائالىيەتنىڭ سۇبيېكتى دېگەن ئاساسىي تەلەپنى تولۇق ئورۇنداپ كەتكىلى بولىدۇ. چۈنكى ئوقۇغۇچىلار دەرسلىك بىلىملىرىدىكى ئۆزى گۇمانلانغان، ئۆزى ئۈچۈن سىر بولۇپ كېلىۋاتقان سوئاللارنى ئوقۇتقۇچىلاردىن دادىللىق بىلەن سورايدىغان، ئوقۇتقۇچىنىڭ قىزغىن ياردىمىگە ئېرىشكەندىن كېيىن تېخىمۇ مول بىلىملەرنى ئىگىلەشكە قىزىقىدىغان ياخشى كەيپىيات بارلىققا كېلىدۇ -دە، بۇنىڭ بىلەن ھازىرقىدەك ئوقۇتقۇچىلار ئوقۇغۇچىلارنى ئۆگىنىش قىل دەپ كەينىگە كىرىۋالىدىغان ئەھۋال ئۆزگىرىپ، ئوقۇغۇچىلار ئوقۇتقۇچىدىن تېخىمۇ كۆپرەك پەننىي  بىلىملەرنى بېرىشنى تەلەپ قىلىدىغان ئەھۋال شەكىللىنىدۇ، دەپ قارايمەن.
  مۇشۇ خىل ئەھۋال شەكىللەندۈرەلىسەك، بىز ئوقۇتقۇچىنى ئەمەس بەلكى ئوقۇغۇچى بىزنى ئالدىغا سېلىپ، تېخىمۇ يېڭى، تېخىمۇ چوڭقۇر بىلىم بېرىشىمىزنى تەلەپ قىلىدۇ. شۇڭا ئوقۇتقۇچى - ئوقۇغۇچى مۇناسىۋىتىنى ياخشىلاش ئوقۇتۇش ئۈنۈمىنى ئۆستۈرۈشنىڭ تۈپ كاپالىتى.
مەنبە :  شىنجاڭ مائارىپ ژورنىلى

گۈلزار

ئوقۇتقۇچىلار بالىلارنىڭ مەڭگۈلۈك دوستى ، ھەمراھى ۋە سىردىشىغا ئايلانغاندىلا ، ئوقۇتقۇچىلار بىلەن ئوقۇغۇچىلار ئوتتۇرسىدا ئاندىن ھەقىقى مەنىۋى ئورتاقلىق بولىدۇ .
رەھمەت

زەپەر

ياخشى ماقالىكەن .  مەن ئويلايمەن . ئۇقۇتقۇچى بولسا شۇ  ئۆسمۈر بالىلارنىڭ بىردىن - بىر ئاتا - ئانىسى دەپ ئويلايمەن .

كۆل

بىزنىڭ دەرسخانا ئوقۇتۇشىمىز ئوقۇغۇچىلار ئارقىلىق ئەمەلگە ئاشۇرۇلىدۇ،ئوقۇتقۇچى-ئوقۇغۇچىلار مۇناسىۋىتى دەرسخانا ئوقۇتۇشىدا موھىم رول ئوينايدۇ.يوللىغان تىمىڭىز ياخشى تىما ئىكەن،رەھمەت سىزگە.