ھىكايەت

ئىككى ھىكايەت-1ھىكايەتبۇ ھىكايىنى ئوقۇپ كورۇڭ؛ بىر بۇلاڭچى كەچتە  يۇل تۇسۇپ بۇلاڭچىلىق قىلدىغان بولۇپ قاپتۇ، نۇرغۇن كىشلەرنى زەخمىلەندۇرۇپ،يۇرتقا ئاپەت بۇپتۇ.كىشلەر ساراسىمەنگە چۇپتۇ.بىر كۇنى كەچتە ئوقۇغۇچىلارنىڭ تەكرالىشغا ياردەم قىلىپ كەچ قالغان سايىت مۇئەللىمنىڭ ئالدىغا ھىلىقى بۇلاڭچى ئۇچىراپ قاپتۇ.،ھىلىق بۇلاڭچى ئۇتكۇر پىچاقىنى گىلغا تەڭلەپ،بارلىق نەرسلىرىنى چىقىرىشنى ئىيتىپتۇ،قۇرقۇپ كەتكەن سايىت مۇئەللىمنىڭ ئاغىزىغا گەپ كەلمەي قاپتۇ،چۇشىتىن كىيىن تەكرارلاش بىلەن بولۇپ كىتىپ ئاغزىغا بىر بۇرنا نان سالمىغان سايىت مۇئەللىم نەپەسلرى بوغۇلۇپ بۇلاڭچىنىڭ ئىغىزىغا قاراپلا قاپتۇ.  بۇلاڭچىنىڭ كۆزلىرىدىن ئوچمەنلىك غەزەپ ئوتلىرى چاقاناپ تۇراتتى ،خۇددى بىر بىر بەرسە ئالمىسا ھىللا ئولتۇرۋىتىدىغاندەك ئەلپازى قەۋەت يامان تۇراتتى .تۇساتتىن بىر ماشىنا ئوتۇپ قاپتۇ.چىراغ يۇرغدا ھىلىقى بۇلاڭچى قارسا دەل- ئۇزىنىڭ باشلانغۇچ مەكتەپتىكى ئۇستازى ئىكەنلكىنى كۇرۇپ،پىچاق ئىختىيارسىز قۇلدىن چۇشۇپ كىتىپتۇ.كۇزلىرىنى مىت قىلىپمۇ قۇيمايدىغان  بۇ بۇلاڭچى  نىمە قىلارنى بىلمەي قىچىپ كىتىپتۇ.مۇئەللىم چوڭقۇر ئوھ تارىتىپ بىشىنى چاڭگاللاپ ئولتۇرۇپ قاپتۇ.سايىت مۇئەللىم قورقۇشتىن ئەمەس بەلكى ئوزىنىڭ بۇ ئوقۇغۇچىنى ياخسى تەربىيلەپ كىتەلمىگەنلىكىتىن ،موخىركىسىنى شۇرغىنچە ئولتۇرۇوپ قاپتۇ. 2-ھىكايەتبىر كۇنى سايىت مۇئەللىم  مەكتەپتىن10كىلۇمىتىريىراقلىقىتىكى يۇرۇتقا قاراپ يۇلغا چىقىتى. زىمىستان سۇغۇق يۇزلىرىگە ناشتەردەك سانجىلاتتى، يۇللارمۇزبولۇپ قىتىپ قالغان، قار يۇل مىڭشىغا تۇسالغۇ بولوۋاتاتتى. ئەسلدەتىرشچان ئوقۇغۇچىسى نەبىجان ئاغىرىپ قالغان بولۇپ ،داۋالاشتىن چىقىپ ئائىلىگە قاتىقان ئىدى ،نەبىجان ھوشسىز ياتقان ئاشۇ مەزگىلدە سايىت مۇئەللىم قانچە قىتىم دۇختۇرخانغا بىرىپ ئۇنى يۇقلىدى.ھەتتا قان لازىم بولغاندا قان بىرىىپ،ئاش-تاماق تۇشۇپ باققان ئىدى.نەبىجاننىڭ ئاتا-ئانىسى بالدۇرلا ئولۇپ كەتكەن بولۇپ،بارلىق تۇرمۇشغا سايىت مۇئەللىم ئىگە بولۇپ ئوقۇتۇۋاتاتتى.مۇئەللىم قەدەملىرنى ئىغىر يۇتكەپ كىتىپ بارماقتا.قان بەرگەنلىك سەۋەبىدىمىكىن ،ماغدۇرسىز پۇتلىرىنى ئىغىر-ئىغىر يۇتكەپ ماڭماقتا ئىدى.-ھەي ئاشۇ بىچارە ساقىيىپ قالسا بولۇتتى،،،،،،مۇئەللىمنىڭ قەلبىدە پەقەت شۇ بىرلا سۇز تەكرارلىناتتى.ماشىننىڭ كۇچلۇك سىگىنالى سايىت مۇئەللىمنىڭ خىيالىنى بولىۋەتتى،تىز ماڭغان ماشىنا پاتقاق يەردىمۇ تىز ئايلىنىپ ئوتتى،چاچىرىغان سۇغۇق پاتقاق سايىت مۇئەللىمىنىڭ ئۇسىتى-باشلىرىغا چاچىرىدى.مۇئەللىم نىمە دىيىشننى بىلمەي قالدى يىراقلاپ كەتكەن ماشىنغا قاراپ تۇرۇپ قالدى.مۇئەللىم يۇزلىرىدىكى لاينى سۇرتۇپ،ئوزى بىلمىگەن ھالدا يانچۇقىغا قۇلنى سالدى-دە مۇخۇركا ئورغان قۇللىرى تىتىرەپ كەتتى.......قاراڭ دەل شۇ ماشىندىكى يىزا باشلىقى سايىت مۇئەللىمنىڭ باشلانغۇچتىكى ئەلاچى ئوقۇغۇچىسى ئەنۋەر ھىزىم دىگەن ئوقۇغۇچىسى ئەمەسمىدى.مۇئەللىم بۇنداق يۇللاردا كوپ ماڭغان،ھەتتا ئەسكى دەپ قارغان ئوقۇغۇچىلىرى ئىشەك ھارۋىرىلىرىغا ئىلۋالغان،ياز كۇنلىرى كۇكباش،كۆك،سەي –كوكتاتلارنى ئىچىرىپ بەرگەن ئوقۇغۇچىلىرى بۇلغان........-ھەي ،مەن نىمىنى خاتا قىلدىم:مەن بىلىم بىرىشنى بىلىپ، ئادەم تەربىيلەشنى بىلمەي قاپتىمەن........مۇئەللىم يىراقلاپ بارماقتا،ئارقىسىدىن قارغاندا مۇئەللىم قار بۇۋايغا ئۇخشاپلا قالغان ئىدى...يازغۇچى: