ئۆزۈمنىڭ كۆلەڭگىلىرى يوللىرىمنى توسۇپتۇ سېنىڭ ئەمەس،نۇرسىز قايغۇلىرىمنىڭ رەڭگىدە شېئىر يېزىۋاتقان ۋاقتىمدا قىپ-قىزىل سىياھلارنى شۈمەۋاتقان ئازابلىرىمنىڭ گۇۋاھچىسى بولۇپ قالىسەن چوقۇم،بىراق شۇ چوقۇملارنىڭ قوينىدا تۇرۇپ جان بېرىۋاتقىنىمدا كەلمە زىنھار، ساڭا تاتارغان چىرايىمنىڭ ئاخىرقى تەلمۈرۈشلىرىنى يادنامە قىلغۇم يوق!
.............................................................................
ئىلھاملىرىڭىز ئۆكسۈپ قالمىغاي!!
|