ئاپرېل 28 2012
ھازىردا ياشاش
بىز ۋاقىتنى ئېقىن سۇغا ئوخشىتىمىز، بىراق بۇ خاتا. بۇ خۇددى كېمىدە ئاستا-ئاستا سىلجىۋاتقىنى ۋاقىت دەرياسى ئەمەس، بىز بولغىنىدەك بىر ئىش. بىز كېمىگە ئولتۇرغاندا كېمە ئەمەس، قىرغاق مېڭىۋاتقاندەك تۇيۇلىدۇ.
ھايات ئازاب-ئوقۇبەتلىك ۋە قىسقا. بىز قىسقىغىنا ھاياتىمىزدا ئۆزىمىزنىڭ يېتەرلىك سۆيگۈ-مۇھەببىتىمىزنى سۆيگەن ئادەملىرىمىزگە بېرىپ بولۇشقا ۋاقتىمىز يېتىشمەيدۇ. شۇڭا، ۋاقتىمىزنى چىڭ تۇتۇپ، ياخشى ئىش-ئەمەللەر بىلەن مەشغۇل بولايلى.
ھايات ئۇقۇمى مۇنداقلا قارىماققا تولىمۇ ئاددىي. «مەن ئۆز ۋۇجۇدۇم بىلەن سۆيىمەن، شۇڭا ھايات مېنىڭ جىسمىمدا.» بىراق، سىز جىسمىڭىزنىڭ قايسى يېرىدىن ھاياتنى تاپالايسىز؟ ھايات سىزنىڭ تىرناقلىرىڭىز، چاچلىرىڭىز، پاقالچەكلىرىڭىز، ھەتتا سىزنىڭ قېنىڭىزدىمۇ ئەمەس. شۇڭا، سىز ئۆز ھاياتىڭىزنى ۋاقىت ئىچىدىن ئاسانراق تاپالايسىز. مەن دەسلەپ 20 گە، ئاندىن 30، 40، 50 ۋە ياكى 60 قا كىرىمەن. بىراق، مېنىڭ ئۇيقۇم ھاياتىمنىڭ ئۈچتىن بىرىنى ئىگىلەپ كېتىدىغىنى ئۆزۈمگىمۇ ئايان. مەن ئۇخلاۋاتقىنىمدا ھايات ياشىغان بولامدىم؟ مەن ئانامنىڭ قورسقىدا ياتقاندا، ئۇنى ھايات ياشىدى دېگىلى بولامدۇ؟ شۇڭا، ھاياتنى ئەگەر ماكان بىلەن ئۆلچىگىلى بولمىسا، زامان−ۋاقىتتىنمۇ تاپقىلى بولمىسا، ئۇ ماكان-زامان سىرتىدا مەۋجۇت بولغان بولىدۇ. ئىككىنچى تۈرلۈك ئېيتقاندا، ھايات روھتا مەۋجۇت بولۇپ تۇرىدۇ.
4-ئاينىڭ 28-كۈنى
رازىمەن