ئۈزۈك (مۇكاپاتلىق ئەسەر سەھىپىسىگە)

ئەنسارى

5  

      

بىر خىل رىتىمدا كېتىۋاتقان پويىز، مېنى جىمجىتلىققا، يالغۇزلۇققا مەھكۇم قىلىۋاتقان پويىز...
مانا ھازىر پويىزغا ئەل بولۇپ جىمجىتقىنا ياتماقتىمەن. بۇ خىل جىمجىتلىقتىن ھوزۇرلانماقتىمەن. بىرەر تونۇشۇمنى ئۇچرىتىپ قالغىم يوق ۋەياكى بىرەرسى بىلەن يېڭىدىن تونۇشۇپ مەنىسىز پويىز ھاياتىغا ئازراق رەڭ قوشقۇممۇ يوق. مېنىڭ پەقەت پويىزنىڭ تاراقشىغان ئاۋازىغا قېتىلىپ تىزراق ئۈرۈمچىگە يىتىپ بارغۇم بار.
ياتىمەن، ياتماقتىمەن،
كۈن بولۇپ پاتماقتىمەن.
يۇلتۇزغا ھەمراھ بولۇپ
دەردىمدىن قاچماقتىمەن...
ئەگەر ھاياتلا بولسام پويىزدىن چۈشكىچە مۇشۇنداق يىتىىشم مۇمكىن، ھەم شۇنداق بولۇشىنى تولىمۇ خالايمەن.
ئەتىسى، يەنى 9-ئاينىڭ18-كۈنى يەكشەنبە چۈش سائەت ئون ئىككىلە بىلەن ئۈرۈمچىگە چۈشتۈم. ھاۋا ئوچۇق، قۇياش پارلىغان. لىكىن تومۇز كىتىپ كۈز باشلىنىۋاتقان مەزگىل بولغاچ قۇياشنىڭ ھارارىتىمۇ خېلىلا پەسلەپ قالغانىدى، شۇڭا ۋوگزالدىن چىققاندىن كىيىن ئادەم ئازراق بىر چەتكە ئۆتىۋىلىپ ئاپتاپقا قاقلانغاچ قەيەرگە بىرىشىم توغرىلىق پىلان سوقۇشقا باشلىدىم. ئىلگىرى «ئۈرۈمچىگە كەلسەڭ چوقۇم ئىزدە»دەپ جىكىلىگەن دوست- بۇرادەرلىرىمنىڭ ھېچقايسىسىغا بارىدىغانلىقىم توغرىلىق خەۋەر بەرمىگەچكە ئالدىمغا بىرەرسىمۇ چىقمىغانىدى.بىردەم ئۆز-ئۆزۈم بىلەن مۇزاكىرلەشكەندىن كىيىن يەنئەن يولى تەرەپكە بىرىپ مېھمانخانىدا تۇرماقچى بولدۇم.يىرىم سائەتلەردىن كىيىن يەنئەن يولىغا كەلدىم ۋە «دىيارىم»مېھمانخانىسىدىن بىر كۈنلۈك ياتاق ئالدىم.
سائەت ئۈچ بولغان ۋاقىت،مەن يۈك-تاقىلىرىمنى جايلاشتۇرۇش، يۇيۇنۇش، تاماق يېيىشتەك بىر قاتار ئىشلىرىمنى ئاخىرلاشتۇرغاندىن كىيىن دېرىزىنىڭ پەردىسىنى ئىچىۋىتىپ كارۋىتىمدا يىتىۋىلىپ گۈلمىرەنىڭ ئىزدىرىكىنى قىلىشقا كىرىشىپ كەتتىم. تېلېفۇنۇمدا ئۇزۇندىن بىرى ساقلانغان لىكىن ئۇزۇندىن-ئۇزۇن ئالاقىلىشىلمىغان نۇمۇرلارغا بۈگۈن تېلېفۇن ئۇرۇلدى،ئۇچۇرلار يوللىنىلدى،QQ ئىچىلىپ يورۇمىغان باش سۈرەتلەرنى كۆرۈپ تۇرۇپمۇ، ئۈمىد بىلەن خەتلەر يوللاندى. بۇلارنىڭ ھەممىسى گۈلمىرەنىڭ سۈرۈشتىسىنى قىلىش ئۈچۈن ئىدى.ئەمما قىلىنغان بۇ كىچىككىنە تىرىشچانلىقىم مېنى ئۈمىدسىزلىك ئىلكىدىن قۇتۇلدۇرالمىدى. جىقلىرى نۇمۇر ئالماشتۇرۇپ كەتكەچكە، مەن ساقلىۋالغان نۇمۇرلار ئاللىقاچان ئىشلىتىلىشتىن توختىغان، ئاندا-ساندا ئالاقىلىشالىغان بىر نەچچىسى بولسا ئۇزۇن ۋاقىت ئىزدەشمىگەچ ھازىر نەدە ئىكەنلىكىنى بىلمەيدىكەن.ئېغىر ئۇفسىنغانچە تېلېفۇنۇمنى كارۋات ئۈستىگە ئاتتىم،ياشاش ماڭا ئېغىر كەلمەكتە.ئۆزۈمچە ئۈرۈمچىگە بارغاندىن كىيىن گۈلمىرە بىلەن ئالاقىلىشىپ ئىككى يىل ئىلگىرىكى ۋەدەمنى ئەمەلگە ئاشۇرىۋىتىپ، ھېچقانداق ئەپسۇسلىنىش قالمىغان بىر ھالەتتە يېڭى تۇرمۇشقا يۈزلىنىشنى قارار قىلغانىدىم، قارىغاندا ماڭا ھەمراھ بولىدىغىنى داۋاملىق شۇ بانكا كارتىسى ئوخشايدۇ.
بۇنداق يېتىۋىرىپ ئىچىم پۇشتى، شۇڭلاشقا ئورنۇمدىن تۇرۇپ مېنىڭ ئانا مەكتىپىم بولغان شىنجاڭ ئۇنۋېرسىتېتىغا چىقىپ ئايلىنىپ كىرىشنى قارار قىلدىم.ئارىلىق يىراق بولمىغاچ پىيادە مېڭىپ ئون مىنۇتتىلا مەكتەپ دەرۋازىسى ئالدىغا يەتتىم. نىمىشقىكىن، مەكتەپ دەرۋازىسى ئالدىدا كىرىپ چىققانلارغا قاراپ بىرھازا تۇرۇپ كىتىپتىمەن. بەزىدە ئىككى-ئۈچتىن، بەزىدە بىردىن-بىردىن، يەنە بەزىدە جۈپ-جۈپ بولۇپ چىقىۋاتقانلارغا،كىرىۋاتقانلارغا، گاھ كۈلىشىپ گاھ ئىتتىرىشىپ كىتىپ بارغانلارغا قاراپ ئۆزۈمنىڭ مۇشۇ مەكتەپ دەرۋازىسىدىن پۇتۇمنى ئالساملا ئوقوغۇچىلىق ھاياتىمغا قايتا بىر قايتىپ قىلىشىمنى تولىمۇ ئۈمىد قىلدىم. ئەنە، پويىزدىن چۈشكىنىگە تېخى بىر سائەت بولمىغان تۆت يىگىت چامادانلىرىنى سۆرەشكىنىچە مەكتەپ دەرۋاسىدىن كىرىپ كىلىشتى.
-يالقۇن ئاداش،خاپا بولمىغىنە، قىز بالا دېگەن ماڭدامدا بىر ھازىر، بولۇپمۇ سەندەك قاملاشقان،پۇلى با ئوغۇل بالىغا تېخىمۇ شۇنداق، ئۇنداق مۇز قاپاق ھەمشىۋانىخانلىغا ئانچە ئىرەن قىپ كەتكۈلۈك ئەمەس .-پويىزدىن چۈشكەندىن بىرى قاپىقىمنىڭ ئېچىلمىغىنىنى كۆرگەن پولات ھە دەپ مېنى بەزلەۋاتاتتى،بىراق ئۇ بەزلىگەنسىرى ھېلىقى قىزنىڭ دېگەن گەپلىرى،شۇ گەپلەرنى قىلىۋاتقاندىكى چىرايى كۆز ئالدىمغا كىلىۋىلىپ مېنى تېخىمۇ بىئارام قىلىۋاتاتتى. ئۇنىڭ ئۈستىگە ھازىرغا قەدەر بىرەر قىز بالا ماڭا ئۇنداق گەپ قىلىپ باقمىغاچقا ئۇ گەپلەر تېخىمۇ ئېغىر كەلگەنىدى.
-ئۇنچىلىك گەپكە نېمە بولاپتىكەن ئاداش،شۇ سەل چارچاپ قالغان ئوخشايمەن، يۇيۇنۇپ ئارام ئىلىۋالسام ياخشى بوپ قالىمەن.ئېغىزىمدا ئۇنداق دېگىنىم بىلەن دەردىمنى ئۆزۈم بىلەتتىم،ئۇ قىزنى بۇندىن كىيىن ھەرگىز ئۇچرىتىپ قالماسلىقنى مىڭ تىلەپ كىتىپ بارغىنىمنى ئۆزۈملا بىلىمەن ئەلۋەتتە.ئاغىنە باللا بىلەن يۈك-تاقىنى ئورۇنلاشتۇرىۋىتىپ،ھەممىمىز سىرتقا چىقىپ تاماق يىيىشنى كىلىشىپ ئۆز ياتاقلىرىمىزغا قايتىشتۇق. ئالىي مەكتەپ ھاياتىمنىڭ ئەڭ ئاخىرقى بىر يىلىنىڭ تۇنجى كۈنى مۇشۇنداقلا باشلىنىپ كەتتى.
تۆتىنچى يىللىقتا بولغاچقا دەرىسلىرىمىز جىق ئەمەس ئىدى،قانداق ئىمتاھان ئۇچۇرلىرى بار شۇنىڭغا دىققەت قىلغاچ ۋاقتىمىزنى نورمال ئورۇنلاشتۇرساق بولاتتى. باشقىلار قانداقكىن ئۇنى بىلمىدىم، لىكىن مەن بەكلا بىكار قىلىۋاتاتتىم، ئالدىنقى تۆت يىلدا ئۆگىنىشىمنى تاشلاپ قويمىغاچ ئۇ جەھەتلەردىن بەك جىق بىسىممۇ بولمىدى، شۇڭلاشقا بۇ خىل بىكارچىلىقتىن قۇتۇلۇش ئۈچۈن ھەركۈنى ۋاسكىتبول ئوينايدىغان بولدۇم.ۋاسكىتبول ئويناش بولسا مېنىڭ ئەڭ ياخشى كۆرىدىغان تەنتەربىيە تۈرۈم،ئالىي مەكتەپ ھاياتىمنىڭ ئالدىنقى تۆت يىلىدا ۋاسكىتبول ئىزچىل ماڭا ھەمراھ. ئۇ مېنىڭ ئەڭ ياخشى سىردىشىم،ئەڭ ياخشى دوستۇم، بىراق ئالدىنقى مەۋسۇم بىر قىتىملىق مۇسابىقە جەريانىدا پۇتۇم سۇنۇپ كەتكەچكە ، بۇ دوستۇمدىن ئالاقىنى ۋاقىتلىق توختىتىشقا مەجبۇر بولغانىدىم، مانا ھازىر قايتا تىپىشىۋالدۇق.
ئەنە شۇنداق ۋاسكىتبول ئويناپ ياتاققا قايتىۋاتقان كۈنلىرىمنىڭ بىرىدە مەن يولۇقۇشنى خالىمايدىغان بىر كىشىگە يولۇقتۇم. شۇنداق، ھېلىقى پويىزدا مېنىڭ دەككەمنى بەرگەن قىز. ئۇ كۈنى ۋاسكىتبول ئويناپ قايتقىنىمدا چۈشتىن كىيىن سائەت بەش بولغانىدى. يولدا ۋاسكىتبولنى يەرگە ئۇرغاچ كىتىپ بىرىپ ئالدىمدا يىگىرمە مىتىر نېرىدا كىلىۋاتقان بىرىگە كۆزۈم چۈشتى. باشتا قاراپ ئەمەس دەپ ئويلىغانىدىم، لىكىن يىقىن كەلگەنسىرى ئۇ قىز ئىكەنلىكىنى جەزىملەشتۈردۈم، ئەمما چاندۇرۇپ قويسام بولمايتتى، شۇڭا تونىمىغان بولۇپ ئۆتۈپ كەتمەكچى بولدۇم. ئەمما مەن تىز ئۆتۈپ كىتەي دەپ قەدىمىمنى تىزلىتىۋاتقان ۋاقىتتا تونۇش بىر ئاۋاز قۇلىقىمغا يەتتى:
-ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم يالقۇنجان، ياخشىمۇسىز.-ئاڭلىمىغان بولۇپ ئۆتۈپ كىتىشنى ئويلىدىميۇ، نېمىشقىكىن يەنە توختاپ ئۇ قىز تەرەپكە قارىغاچ «ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام»دەپ قىسقىلا جاۋاب بەردىم.
-مەن، ھېلىقى پويىزدا سىزنى قورقىتىۋەتكەن قىز،شۇنچە قورقۇتساممۇ يەنىلا ئېسىڭىزدە قالماپتىمەن ھە؟ قاراپ مېڭىپمۇ تونىمىدىڭىز، تونىماسقا سېلىۋالدىڭىزمۇ يا؟
-ۋاي نەدىكى گەپنى قىلىدىكەنسىز، كۆرۈپ تۇرۇپ تونۇماسقا سىلىۋىلىشىمنىڭ نېمە ھاجىتى دەيسىز، خىيالەن مېڭىپ دىققەت قىلماپتىمەن. سىز ئويلىغاندەك ئىش يوق.
-ھە، ئۇنداق بولسىغۇ ياخشى. ھە راسىت، پويىزدىكى ئىشىم ئۈچۈن سىزدىن كەچۈرۈم سورايمەن، پويىزدىن چۈشۈپ ئۆزۈمنىڭ بەكلا ئاشۇرۋەتكەنلىكىن ھېس قىلىپ ئۆزۇممۇ بىر قىسمىلا بولۇپ قالغان، لىكىن سىزنىڭ ھېچقانداق بىر ئۇچۇرىڭىز بولمىغاچ، كەچۈرۈم سوراشقا ئامالسىز قالغانىدىم. مانا بۈگۈن خۇدايىم بىزنى ئۇچرىتىپتۇ، شۇڭا سىزدىن كەچۈرۈم سورىۋالاي،كۆڭلىڭىزگە ئالمىغان بولسىڭىز.-بۇ گەپلەرنى ئاڭلاپ نەچچە ۋاقىت قورسىقىمنى ئىسىپ، بىئارام قىلىپ يۈرگەن گەپلەر تۇيۇقسىز غايىپ بولدى،لىكىن قەستەن ھالدا:
-راست شۇنداق ئىشلار بولغانما؟ ھەجەپ ئېسىمدە يوققۇ مېنىڭ، ھازىرغىچە تولا پويىزدا ئولتۇرۇپ تولا قىز بىلەن تونۇشقانمەن، لىكىن كۆپىنچىلرى بىلەن دېيىشكەن گەپلەر پويىزدىلا قىپ قالىدۇ،شۇڭا ئۆزىڭىزدىن ئاغرىنىپ مەندىن كەچۈرۈم سورىشىڭىزنىڭ ھاجىتى يوق،مەنمۇ خاپا بولغىدەك ئادىمىمگە خاپا بولىمەندە.
- ئەمسە تېخىمۇ كەچۈرۈڭ، ئاقساقاللىق قىپتىمەن، ھەق ئېيتىسىز، مەندەك ئىسمىنىمۇ ئۇقمايدىغان قىزغا ئاچچىقلاپ ئولتۇرىشىڭىزنىڭ قىلچىلىك ھاجىتى يوق. مېنى راستىنلا كەچۈرۈڭ.-بۇ گەپلەردىن ئىسمى ماڭا تېخىچە نامەلۇم بۇ قىزنىڭ ئۆز-ئۆزىگە دوق قىلىۋاتقانلىقىنى سىزىش تەس ئەمەس ئىدى. مەن ئەھۋالنىڭ سەل چاتاق ئىكەنلىكىنى ھېس قىلدىم دە دەررۇ بىر يۈز سەكسەن گىرادۇس ئۆزگىرىپ ئۇنىڭغا قاراپ تۇرۇپ.
-ھە خېنىم، بۇنداق گەپلەرنى ئاڭلىسا قانداقراق ھېسسىياتتا بولىدىكەن؟ سىزمۇ تەمىنى تىتىپ بېقىڭ، ئەينى ۋاقىتتا مانداقلا دېگەن گەپلىرىم ئۈچۈن بۇرۇن،قۇلاقلىرىمغىچە تويدۇرۋەتكەنتىڭىز، شۇ گەپلىرىڭىز بىلەن مەكتەپتە نەچچە كۈن تاماقنىڭ تەمىنى تېتالماي يۈردۈم.ئەمما ھازىر سىزنىڭ گەپلىرىڭىزنى ئاڭلاپ ئۇ قورساق كۆپۈكى يوقاپلا كەتتى، ئالدىدا دېگەنلىرىمنى كۆڭلىڭىزگە ئالماڭ، سىز بىلەن چىقىشىپ قويدۇم. ھە راسىت، سىزنى كەچۈرىۋەتتىم.
-ئۇف، ئەجەپ قورقىتتىڭىز ئادەمنى. ھەرھالدا ئازراق ئىنساپىڭىز باركەن، تاس قىلدىڭىز ئادەمنى چىۋىن يېگەندەك قىلىپ يولغا سالغىلى.
-ھاھاھا، ئەينى ۋاقىتتا مەن راستىنلا يەۋەتكەندەك بوپ قالغان، رەھمەت ئېيتىڭ ماڭا، سىزگە يىگۈزمىدىم.
-ئۆتەپ بىرىڭە. نەق گەپنى قىلىڭە، بۇ مەكتەپتە نىمىش قىلىسىز؟
-بۇ گەپنى مەن سىزدىن سورىسام بولا ، مەن بۇ مەكتەپتە ئوقۇۋاتقىلى تۆت يىل بولدى، ماۋۇ بەشىنچى يىلى، ئۆزىڭىزنى قايسى شامال ئۇچۇرۇپ كەلدى مېنىڭ مەكتىپىمگە؟
-بۇ مېنىڭمۇ مەكتىپىم،مېنىڭمۇ بەشىنچى يىلىم ماۋۇ.-بۇ گەپنى ئاڭلاپ ھاڭ-تاڭ قالدىم. ئىشنىڭ مانداق ئوخشىغىنىنى كۆرۈڭ.
ئۇنداق ئەمەستۇ؟ ئەگەر بىر يىللىقتا بولساق بىرەر قىتىم بولسىمۇ يۈز كۆرۈشكەن بولغىيتۇق، پەقەت بولمىسا سىز مېنىڭ نامىمنى ئاڭلىغان بولغىيتىڭىز؟ خېلى خېلى قىزلا تونىيدىغۇ مېنى.-شۇنداق دېگەنچە ئۇ قىزنىڭ ئالدىدا ماختىنىۋىلىشقىمۇ ئۈلگۈردۈم.
-ئەپسۇس، سىزنىڭ ئۇ ناملىرىڭىز مېنىڭ قۇلىقىمغا يەتمەپتىكەن شۇ، مېنىڭ قۇلىقىم بەك قىسقىمۇيا؟-ئۇ قىز شۇنداق دېگىنىچە يىنىك كۈلۈپ قويدى.
-ھاھاھا، ئەگەر راستىنلا شۇنداق بولسا تونۇشۇپ قالىلى. ۋاقتىڭىز بولسا بىرەر كۈن ۋاقىت چىقىرىپ بىللە تاماق يىگەچ پاراڭلىشامدۇق؟ مېنىڭدىن كەچۈرۈم سورىغىنىڭىز بوپ قالسۇن.ئەگەر خالىمىسىڭىز تۈزلا ياق دەڭ ھە، ھەرگىز ئانداق ئادەمگە چىۋىن يېگۈزىدىغان ئىشنى قىلماڭ.
-ياقەي،ئۇنداق بولمايدۇ. ئەمسە شۇنداق قىلايلى، سىزدىن كەچۈرۈم سورىغىنىم بوپمۇ قالار، تېلېفۇن نۇمۇرىڭىزنى قالدۇرۇڭ، مېنىڭ ۋاقتىم چىققانداق سىزنى ئۆزۈم ئىزدەي.
-چاتاق يوققۇ. –شۇنداق دېگەنچە نۇمۇرۇمنى دەپ بەردىم، ئاندىن تىزراق ۋاقىت چىقىرىشنى جىكىلەپ خوشلاشماقچى بولدۇم.
-ئەجەپ ئىسمىمنى سورىمايسىزغۇ بۇ قىتىم؟ بوپتۇ ئۆزۈم دەۋىتەي، ئىسمىم گۈلمىرە. قالغىنىنى تاماق يىيىشكەچ دىيىشەمىز. خەيرى خوش.-ئۇ قىز شۇنداق دېگىنىچە كىتىپ قالدى.مەنمۇ ئىچىمدە «گۈلمىرە»دەۋەتكەندىن كىيىن يولۇمغا راۋان بولدۇم.
بىزنىڭ ھېكايە دېگۈچىلىكى يوق ھېكايىمىز دەل ئاشۇ كۈنىدىن باشلاندى.

ئەنسارى

6

قاش قارايغان چاغ، مەكتەپ دەرۋازىسى ئالدىدىكى ئۆتمۈشكە تولغان خىياللىرىمنى يىغىشتۇرۇپ، مەكتەپنىڭ ئىچىگىمۇ كىرمەستىن ئارقىمغا ياندىم. ۋاقىتنىڭ بىر يەگە بىرىپ قالغانلىقىنى كۆرۈپ، كونسۇل كوچىسىغا ئۆتۈپ كەچلىك تاماقنى يەۋالغاندىن كىيىن يەنە ياتاققا بىكىندىم. قانداق قىلىشىم كېرەك؟ شاڭخەيگە كەتسەم ئۈچ ئاي ۋاقىتتىن كىيىن قايتىدىغان گەپ، ئەجەبا ئۈچ ئايغىچە بۇ ئىشلىرىم مۇشۇنداق پېتى قالارمۇ؟دەل مۇشۇ چاغدا بىر يىل بۇرۇن ئۈرۈمچىگە يىنىپ چىققان يەكەنلىك يىقىن ئاغىنەم مۇتەللىپ ئىسىمگە كەلدى.«ھە راست، مۇتەللىپگە ھاۋالە قىلسام بولغۇدەك» دېگەننى ئويلاپ دەررۇ ئۇنىڭغا تېلېفۇن قىلدىم. چۈشتىن كىيىن گۈلمىرەنى ئىزدەپ تېلېفۇن قىلغاندا بۇ دوستۇمغا قىلمىغان، چۈنكى بۇ دوستۇم گۈلمىرەنى تونۇمايدۇ، تونۇمايلا قالماي بۇ ئىشلىرىمنىڭ ھېچنىمسىىنى بىلمەيدۇ.مەن مۇتەللىپ بىلەن 2010-يىلىنىڭ بىشىدا تونۇشقان، شۇڭلاشقا «تارىخىم»نى كۆپ سۆزلەپ بەرمىگەنىدىم. ئەمما مەن تېلېفۇن ئۇلانماستىلا بىسىۋەتتىم، چۈنكى مۇتەللىپ بۇنىڭدىن ئىككى ئاي بۇرۇن توي قىلغان، گەرچە تويىغا قاتنىشالمىغان بولساممۇ تېلېفۇن ئارقىلىق تەبرىكلىگەنىدىم.ھازىر بۇ ئاغىنەمگە بىر قىز بالىنى ئىزدىگىلى سالسام ئايالى چوقۇم ئۇقىدۇ، ئايالى ئۇقسا مۇتەللىپنى خاتا چۈشۈنۈپ قالارمۇ؟ خاتىرجەم تۇرمۇشىغا تەسىر يىتىپ قالارمۇ؟مەن بۇلارنى ئويلاپ تۇرۇپمۇ ئىككىلىنىش ئىچىدە قايتا بىر تېلېفۇن قىلدىم.لىكىن تېلېفۇننى ئالىدىغان ئادەم يوق، تېلېفۇننىڭ ئىلىنماسلىقى مۇتەللىپ ماڭا «ياق ،بولمايدۇ ئاداش، مەن بۇ ئىشىڭغا ياردەم قىلالمايمەن»دەۋەتقاندەكلا بىلىنىپ كەتتى.ئۆزۈمنىڭ نەتىجىسىزلا شاڭخەيگە يول ئالىدىغىنىمنى جەزىملەشتۈردۈم.
ئۇزۇن كېچىدىن بىرنى ئۆتكۈزگەندىن كىيىن يېڭى بىر كۈننى كۈتىۋالدىم، بىراق بۇ يېڭى كۈن پەقەتلا تۈنۈگۈننىڭ تەكرارلىنىشى خالاس. ناشتا قىلىۋالغاندىن كىيىن ئۆيگە تېلېفۇن قىلدىم. ئانام بىلەن ئەسرالىشىپ، بۈگۈن سائەت ئىككى يىرىمدە ئۈرۈمچىدىن ماڭىدىغىنىمنى ئېيتىپ خوشلاشتۇق.ئانامنىڭ ھەربىر ئېغىز سۆزىدىن مېھىر-مۇھەببەتنىڭ، سېغىنىشنىڭ ھېدى كىلىپ تۇرىدۇ، ھەربىر ئىشنى ئەستايىدىل جىكىلەشلىرىگە كۆيۈنۈشنىڭ سىماسى يوشۇرۇنغان. ئانام بىلەن تېلېفۇنلاشقاندىن كىيىن كەيپىياتىم تېخىمۇ ناچارلىشىپ كەتتى. شۇ ناچار كەيپىياتىمنى ئەگەشتۈرۈپ، ھېچنىمىگە تارتىشمىغان ھالدا ئايرىدىرومغا قاراپ يول ئالدىم. ئايرىدىرومغا بىرىپ ئايروپىلانغا چىقىش رەسمىيەتلىرىنى ئۆتەپ بولۇپ، كۈتۈش زالىدا ئولتۇرغىنىمدا مۇتەللىپتىن تېلېفۇن كىلىپ قالدى.
-ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم
-ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام يالقۇن ئاداش، قانداق ياخشى تۇردىڭمۇ؟ ئاخشام تېلېفۇن قىپتىكەنسەن، سىرتقا چىقىپ كەتكەچ ئالالمىدىم ، كۆڭلۈڭگە ئالمىغايسەن.
-خۇداغا شۈكرى، سالامەت ،ئۆزەڭلىچۇ؟ قانداقراق ؟ بىر توي قىلىۋىلىپ سايەڭلىنىمۇ تاپقىلى بولماس بوپ كەتتى ئەمما. بۇ توي قىپ بوپمۇ سىرتقا قاتنايدىغان گەپما ئاغىنەم؟
-ھاھاھا، سىرتقا قاتنىمىسام خوتۇن بىلەن بىللە ھاۋا يىگىلى بولمىسا ئۆيدە ئولتۇرۇپ.
-ۋوي بۇ خوتۇن ئالغاندىن كىيىنمۇ ئىشلىگىلى سالامدىكەن ئادەمنى؟ھاھاھا... ھە راست يەڭگەم بىلەن ئەپ ئۆتەۋاتقانسىلە؟
- تازا دېگەندەك ئەمەس ئاداش، توي قىلىشتىن بۇرۇنغۇ خېلى چىقىشىدىغاندەك قىلغان، لىكىن توي قىلىپلا ئىشلار ئەپلەشمەيۋاتىدۇ. پۇرسەت تىپىپ ئۈرۈمچىگە بىر چىقساڭ ، دەرقەمدە ئولتۇرۇپ ھال-مۇڭ بولۇشساق بولىتتى ئاداش.
-مەن ئۈرۈمچىدە ئاداش، تۈنۈگۈن چۈشتە كەلگەن، شۇ سەن بىلەن كۆرۈشەيمىكى دەپ تېلېفۇن قىلسام ئالمىدىڭ. ھازىر بولسا ئايرىدىرومدا، شاڭخەيگە تەربىيلىنىش ئۈچۈن ماڭماقچى.
-ئەستا، ئەستا، مېڭىشتىن بۇرۇن بىر ئۇقتۇرۋەتسەڭ بولماسمىدى ئاداش، ئۈرۈمچىگە كەلسەڭ ئالدىڭغا چىقالماي بەك سەت بولدى.
-يا،يا. ئانداق ئويلىما ئاداش، ھېچقىسى يوق. ئۆزۈممۇ تۇيۇقسىزلا كىلىپ قالدىم، ئۇنىڭ ئۈستىگە ئۈرۈمچىدىمۇ ئۇزاق تۇرالمىدىم ئەمەسمۇ. ئازراق ئىش باتتى ساڭا ھاۋالە قىلىدىغان، ئەمما ھازىر بولمايدىغان ئوخشايدۇ، قالغىنىنى مەن شاڭخەيدىن قايتقاندا دېيىشەمىز.
-ھە، ماقۇل ئاداش، ماقۇل. ئەمسە ئاق يول بولسۇن، شاڭخەيدە ئۆزۈڭنى كۆپ ئاسرا، ئالاقىلىشىپ تۇرىلى، قانداق ئىش بولسا مېنى ئىزدىگىن.
-چاتاق يوق ، شۇنداق بولسۇن ئەمسە، ئاللاھقا ئامانەت، بولسا يەڭگەم بىلەن ئەپ ئۆتەسىلە.
-مەنمۇ تىرىىشمەن، قالغىنى رىزىقنىڭ ئىشىكەن ئاداش، ئاللاھقا ئامانەت.
تېلېفۇننى قويغاندىن كىيىن تېلېفۇننىڭ سائىتىگە قارىدىم. يەنە يىرىم سائەتتىن ئارتۇقراق ۋاقىت بار ئىدى. ساقلاپ بولالماي ئىچىم پۇشۇپ ئۇياق-بۇياققا قاراپ ئولتۇرغىنىمدا  يىنىمدىكى بوش ئورۇنغا بىر قىز كىلىپ ئولتۇردى، ئولتۇرسىغۇ مەيلى، ھۆكۈمەتنىڭ ئورۇندۇقىدا ئولتۇرىدۇ، لىكىن ئولتۇرۇپلا ماڭا گەپ قىلىپ كېتىۋاتىدۇ. ھەي توۋا، ھازىرقى قىزلاردىكى ھېيىقىش، ئەيمىنىش تۇيغۇسى نەگە كەتكەندۇ دەپ ئويلايمەندە.
-ئالو يالقۇنجان، ھەجەپ بۇرۇن كىلىۋاپسىزغۇ بۇ يەرگە؟
-ھە؟،ھاڭ-تاڭ قالدىم، مېنى تونۇيدىكەن ئەمەسمۇ، مېنى تونۇيدىغان ئەمما ماڭا ناتونۇش بۇ قىز كىمدۇ؟
-قانداق قىلىپ مېنى تونۇيدىغاندۇ دەپ ھەيران قىلىۋاتامسىز؟ھەيران قالماڭ، مەن ئىلھام زەنجاڭنىڭ قىزى، بۇ قىتىملىق تەربىيلىنىشكە مەنمۇ بارىمەن، دادامدىن سىزنىڭ گىپىڭىزنى تولا ئاڭلىغان، ھەم ئالاقىلىشىش نۇمۇرىنى دەپ بەرگەنتى ئۈرۈمچىگە بىرىپ ئىزدە دەپ، لىكىن ئۈرۈمچىگە كىلىپلا بەك ئالدىراش بوپ كىتىپ سىزنى ئىزدىيەلمىدىم.
-ھە، مانداقكەندە. دادىڭىزنىغۇ خېلى ئوبدان تونۇيمەن ، لىكىن سىزدەك قىزى بارلىقىنى بىلمەيدىكەنمەن. سىز مېنى كۆرۈپ باقمىغان تۇرسىڭىز ئىلگىرى، قانداق قىلىپ تونىۋالدىڭىز؟
-رەسىمىڭىز ئۆزىڭىزگە خېلى ئوخشايدىكەن دەڭە، ئىلگىرى كۆرگەن رەسىمىڭىزگە ئاساسەن شۇ.
-مانداق دەڭ، ئۇنداقتا ئۆزىڭىزنى نېمە دەپ ئاتايمىزكىن؟
-مېنىڭ ئىسمىمچۇ قاراڭ، رۇفىنە، قانداق؟ ئىسمىم چىرايلىقمىكەن؟-بۇ قىزنىڭ ئىسمىدىكى «ۇ» ھەرىپىنى ئۇرغۇلۇق ئېيتىشى غىدىقىمنى كەلتۈرۋەتتى، ئىسمىم چىرايلىقمىكەن دېيىشلىرىچۇ تېخى، ۋاي قوۋرۇغام.
  -رۇفىنە؟سىز 21-ئەسىردە تۇغۇلغانما؟ ئەجەپ بۇ ئىسىم بەكلا مودىغۇ؟
-ھە مودا بوسا نىم بوپتۇ؟ مەنمۇ مەتولىشىپ ئايگۈل، ئايپاتەم دەپ ئىسىم قويسام بولامتى ئەمسە. بۇنداق ئىسىملامىچۇ قاراڭ، مەندەك قىزلارغا ماس كىلىدۇ.-بۇ قىز شۇنداق دېگىنىچە چاچلىرىنى تۈزەشتۈرۈپ كەتتى.
- ياپىر، سىزنىڭ ئانىڭىزمۇ مەتوما ئەمسە، ئىسىمدە قىلىشىچە ئانىڭىزنىڭ ئىسمى مەريەمگۈلتى.ئۇنىڭ ئۈستىگە سەكسەن نەچچىنچى يىلى تۇغۇلغان قىزلار ئارىسىدا بۇنداق ئىسىمنى قويىدىغانلار يوق ئىدىغۇ بىزنىڭ يۇرتتا، يېقىنقى بىر نەچچە يىلدا مودا بولدى تېخى.-ئۇ قىزنىڭ تەقى-تۇرقىغا قاراپ مەن بىلەن تەڭتۇش ئىكەنلىكىنى جەزىملەشتۈرگەچكە ھېچ ئويلانماستىن شۇنداق دېدىم.
-ئۆتەپ بىرىڭە. ئانام ئەمەس ئۇ مېنىڭ، مېنىڭ ئۆز ئاپام ئۆلۈپ كىتىپتىكەن.ئىسمىمغا كەلسەم، مەن بۇ ئىسمىمنى ئالىي مەكتەپكە بارغاندىن كىيىن ئۆزگەرتىۋالغان، ئەسلى ئىسمىم ئاينۇر ئىدى.- بۇ قىز ئۇ گەپلەرنى قىلغۇچە چىرايىدا قىلچە ئۆزگىرىش بولمىدى،خۇددى بىرسىگە چۆچەك سۆزلەپ بىرىۋاتقاندەكلا.
-مانداق دەڭ، ئەمسە بۇندىن كىيىن سىزنى ئاينۇر دەمدىم ياكى رۇفىنە دەمدىم؟-نېمە دەيدىغىنىنى بىلىپ تۇرساممۇ قەستەن سوراپ قويدۇم.
-ئەلۋەتتە رۇفىنە دەيسىزدە. سىزنىڭ ئاتا-ئانىڭىز ھەرھالدا يىراقنى كۆرىدىكەن، «يالقۇن »دېگەن بۇ ئىسىم ھازىرمۇ خېلى چىرايلىق ئاڭلىنىدۇ.
-شۇنداق بولغاچ تۇرسۇن ھە، گېپىڭىزگە قارىغاندا بىز شاڭخەيدە ئۈچ ئاي بىللە ئوقۇيمىز؟
-ئەلۋەتتە، پۇرسەت غەنىيمەت جۇمۇ، بۇ ئۈچ ئاينى قولدىن بەرمەڭ.-ئەڭ ئاخىرىدا قىلىنغان بۇ گەپلەرنى مەن باشقىچىرەك مەنىدە چۈشەندىم، لىكىن ئارتۇق سۆزلەپ ئولتامىدىم.
ئايروپىلانغا چىقىدىغان ۋاقىت يىقىنلاشقانسىرى  كۈتۈش زالىدا ئادەملەر كۆپەيدى، بىر ۋاقىتتا قارىسام ئۇيغۇردىنمۇ ئون نەچچىسى يىغىلىپتۇ، ھەممىسى تەربىيلىنىشكە بارىدىغانلار دەپ پەرەز قىلدىم.9-ئاينىڭ 19-كۈنى بېيجىڭ ۋاقتى كەچ سائەت توققۇز بىلەن شاڭخەي خوڭچىياۋ ئايرىدىرومىغا چۈشتۇق. مەن ئويلىغاندەك، بۇ قىتىملىق ئايروپىلانغا چىققان ئۇيغۇرلار ھەممىسى تەربىيلىنىشكە كەلگەن بولۇپ، جەمئىي ئون ئالتە ئىكەنمىز. بىز تەربىيلىنىدىغان مەكتەپ بىزنى ئايرىدىرومدىن مەكتەپكە ئاپىرىش ئۈچۈن ماشىنا ئورۇنلاشتۇرغان بولۇپ، ئۇلارنىڭ يىتەكچىلىكىدە سائەت ئون يىرىم بولاي دېگەندە مەنزىلىمىزگە يەتتۇق.ھەممە ئىشلار ئالدىن ئورۇنلاشتۇرۇلغان بولغاچ بىز بۇ ناتونۇش شەھەردە قىلچە قېينالماستىن ياتاققىمۇ ئورۇنلىشىۋالدۇق. بىر ياتاقتا ئىككەيلەن بار بولۇپ، شارائىتىمۇ خېلى ياخشى ئىدى. مەن تۇرغۇن دېگەن بىر يىگىت بىلەن بىر ياتاققا كىردىم، ئۇنىڭ ئىسمىنى بىر ياتاققا كىرگەن تۇنجى كۈنى سوراپ بىلىۋالغانتىم.
  شاڭخەيگە بىرىپ بىرەر ھەپتە گاراڭلا ئۆتۈپ كەتتى، نۇرغۇنلىغان يېڭىلىقلارغا ھاڭ تاڭ قېلىۋاتقان مەن ئۈچۈن بۇ شەھەر تولىمۇ سىرلىق بىلىنمەكتە. تەربىيلىنىۋاتقان مەكتەپنىڭ ئىسمى «شاڭخەي تېلىۋىزىيە ئۇنۋېرسىتېتى» ئىكەن، ئاڭلىغاندىن كىيىن«مانداق مەكتەپمۇ باركەن،ھە»دەپ ئويلاپ قالدىم. بۇ مەكتەپتە، بۇ شەھەردە ماڭا ئەڭ تونۇش كىشى بولسا، مەن ئايرىدىرومدا تونىغان رۇفىنە قىز. مانا كەلگەن بىر ھەپتىدىن بىرى كۈندە دىگىدەك بىللە يۈرىۋاتىمىز. مېنىڭ خالاپ شۇنداق قىلغىنىم يوق، ئۇ قىزنىڭ ھەركۈنى مېنى ئىزدىگىنى ئىزدىگەن. «بۇنداق قىلمايلى، سەت تۇرىدۇ، خاتا چۈشىنىش بوپ قالمىسۇن باشقىلار ئالدىدا» دېسەم، نېمە دەيدۇ دېمەمسىز، ئېيتىشىچە ئۇنىڭ دادىسى بىلەن مېنىڭ دادام يىقىن تونۇشلاردىنكەن، شۇڭا ياقا يۇرتتا مەندەك بىر ئەركەكنىڭ رۇفىنەگە كۆڭۈل بۆلۈپ ئاسرىشى قىلچىلىك ئەجەپلىنەرلىك ئىش ئەمەسكەن. شۇڭلاشقا سىنىپىمىز بىر، تاماق جايىمىز بىر، ماڭىدىغان يولىمىز بىر. راستىنى ئېيتسام، ھاجەتخانا بىلەن ياتاق ئۆيدىن باشقا ھەممە يەردە ئىككىلىمىز بىللە ئىكەنمىز. ئويلىغىنىمدەك، سىنىپتىكى باشقىلارنىڭ ھەممىسى گەپ تېپىپ بوپتۇ. بەزىلەر«رۇفىنە دېگەن قىز بەك يامانكەن جۇمۇ، كىلە كەلمەي بىر يېگىتنى جۆندەپ بوپتۇ» دېسە، يەنە بەزىلەر«ماۋۇ ئاداش شاشكەنغۇ، سەتەڭنى كۆرۈپ ئۆزىنى ئاشكارلاپتۇ» دەپتۇ، يەنە بەزىلەر«بەلكىم پات ئارىدا ياتاق ئىچىشى مۇمكىن» دېگەن گەپلەرنى دەپ ئۈلگۈرۈپتۇ.ئارىدىن يەنە ئىككى ئۈچ كۈن ئۆتۈپ كەتتى، ئۇنداق گەپلەر تېخىمۇ ئاۋۇپ كەتتى. راستىمنى ئېيتسام رۇفىنەنىڭ ئۇنداق كىيىنىشى بىلەن بىرەر يىگىت يېنىدا ماڭسا، باشقىلار« ما ئىكىكسى چاتاق »دەپ ئويلاپ قىلىشى مۇقەررەر ئىدى.شۇڭا كەچلىك تاماق ۋاقتىدا رۇفىنە بىلەن چىرايلىق پاراڭلىشىپ، بۇندىن كىيىن ئارىلىق ساقلاپ يۈرۈشنى قارار قىلدىم.
-رۇفىنە، مەن گەپنى ئەگىتىپ ئولتاماي، باشقىلارنىڭ ئېغىزىدىكى گەپنى سىزمۇ ئاڭلىدىڭىز بەلكىم، ئىش بۇنداق بولىۋەرسە بولمايدۇ، شۇڭا سەل ئارىلىق ساقلىساق، بۇ يېشىمىزدا بۇنداق قىلىپ يۈرسەك راستىنلا سەت تۇرىدىكەن. ئۇنىڭ ئۈستىگە بىز بىر-بىرىمىزنى ئازراقمۇ چۈشىنىشمەيمىز دەڭە، ئاخىرىدا ئىككىلىمىز يىمىگەن مانتىنىڭ پۇلىنى تۆلەپ ئولتامايلى.
-سېنى كۈتۈپ بولالمىدىم دەڭە، ئۇلارنىڭ ئېغىزى بىكاركەن، بەلكىم مەندەك چىرايلىق قىز بىلەن سىزنىڭ بىللە يۈرگىنىنى كۆرۈپ، چىدىمىغان ھەسەتخورلارنىڭ تاپقان گىپىدۇر بۇ، شۇڭا ئۇلارغا پەرۋا قىلماڭە يالقۇن. ئۇنىڭ ئۈستىگە ئىككىمىز مۇناسىۋىتىمىزنى تەرەققىي قىلدۇرساق تامامەن بولىدىغۇ.  
-ئىشلار بۇنداق ئاددىي ئەمەس ، بىزنىڭ كۆيدۈم،پىشتىم دەپ يۈرىدىغان يېشىمىز كەتتى، سەل ئالدى –كەينىگە قاراپ ئىش قىلمىساق بولمايدۇ. يەنە بىر گەپ، شاڭخەينىڭ ھاۋاسى يۇرتنىڭكىگە قارىغاندا ئىسسىقلىقى راس، لىكىن مانداق بەكلا ئوچۇق كىيىم كىيىگىدەك ئىسسىق ئەمەسقۇ؟ئىسسىق دەپلا سىلىپ تاشلايدىغان ئۆرپ-ئادەتمۇ يوق ھەم، شۇڭا سەل تارتىپ، ئۇزارتىپراق كەيسىڭىز ياخشى بولاتتىكەن.
-ئوش، ماڭا تەربىيە قىلىمەن دەپ ئاۋارە بولمىسىڭىزمۇ بولىدۇ، تەربىيە قىلىدىغان دادام ئۆيدە قالغان. سىزنى ئادەم ئىتىپ «ھە» دەپ قويسام ئېشىۋالماڭ ھە يالقۇن.نى-نى ئوغۇللار كەينىمدە شالىنى ئېقىتىپ يۈرىشىدۇ، سىز بۇ يەردە مەندىن زارلاپ ئولتۇرغان بىلەن.
-شۇنداقمۇ؟ شەھۋەت شاللىرىنى ئىقىتىپ يۈرۈشكەندۇ شۇ. سىزگە سەمىمىي تەكلىپىم، ئۆزىڭىزنى ئاياڭ، بولمىسا كىيىنچە ئۆزىڭىزگە، ھەم ئۆزگىمۇ ياخشى ئەمەس.
  شۇنداق دېگەنچە يەپ بولالمىغان تامىقىمنى كۆتۈرۈپ ئۇنىڭ يىنىدىن كىتىپ قالدىم.قىلغان گىپىمنىڭ خېلى تەسىرى بولدىمۇ قانداق، شۇ كۈندىن باشلاپ ئىككى كۈن رۇفىنە مېنى ئىزدىمىدى، قۇلىقىممۇ خېلى تىنىچلىنىپ قالدى.يەنە بىر نەچچە كۈن ئۆتۈپ «بۇ قىزدىن ئاخىرى قۇتۇلۇپتىمەندە» دەپ يۈرگىنىمدە ئويلىمىغان يەردىن ئۇ قىز ماڭا يەنە چاپلاشتى.
-خاپا بولماڭە يالقۇن،مەن خاتا قىپتىمەن، بۇندىن كىيىن سىز دېگەن تەرەپلىرىمنى ئۆزگەرتىمەن.بىز يېڭىدىن تونۇشقان بولايلى، ئەتە دۆلەت بايرىمىلىق قويۇپ بىرىلىدىكەن،شۇڭا شاڭخەيدە بىللە ئوينايلىچۇ؟ ماقۇلمۇ؟-رۇفىنە يەنە مەن ياقتۇرمايدىغان بىر خىل تەلەپپۇزدا خۇددى ئوغۇل دوستىغا سۆزلەۋاتقاندەك سۆزلەپ كەتتى.
-ئارتۇق ئىشقا ئارلىشىۋالدى دەپ ئويلىسىڭىزمۇ مەيلى،لىكىن كۆرۈپ تۇرۇپ، بىلىپ تۇرۇپ بىلمەسلىككە سىلىۋالغۇم كەلمىدى، شۇڭا توغرا چۈشەنگەيسىز. بايرامدا بىللە ئويناشقا كەلسەك، ئىپادىڭىزمۇ يامان ئەمەس، خاتالىقىڭىزنى تونۇپسىز، شۇڭلاشقا ئويلىشىپ باقسام بولىدۇ.
  10-ئاينىڭ1-كۈنى،شاڭخەي ئادەم دېڭىزىغا ئايلانغان كۈن. بۇ كۈندە ساياھەت قىلىمىز دەپ چىققىنىمغا تولىمۇ پۇشايمان قىلدىم. رۇفىنە بىلەن ئادەملەر ئارىسىدا قىستىلىپ يۈرۈپ يۈز مېتىرلىق يولىنى كىمىدە بەش مىنۇت ماڭدۇق.بۇنداق قىستاڭچىلىققا چىدىمىغان مەن بۈگۈنكى ساياھاتتىن ۋاز كەچمەكچى بولۇپ رۇفىنەنى توۋلىدىم:
-ھەي رۇفىنە، بۇنداق جىق ئادەمنىڭ ئارىسىدا ئۆزىمىزنى قىينىماي، باشقا كۈنى ئوينايلىچۇ.شاڭخەيدە يەنە ئىككى ئاي بارغۇ بىز.
-شۇنداق قىلامدۇق؟ مەيلى ئەمسە، يۈرىڭە قايتايلى.-رۇفىنە شۇنداق دېگىنىچە قولۇمنى كاپپىدە تۇتىۋالدى-دە، تارتقىنىچە چۈشۈش پەلەمپىيىتى تەرەپكە قاراپ ماڭدى.شەيتاندىن كۆرەيمۇ، ياكى ئۆزۈمنىڭ خۇنۈك ئىتقادىدىن كۆرەيمۇ ئىشقىلىپ قولۇمنى تارتىۋالمىدىم. شۇ ماڭغانچە پەلەمپەيدىن چۈشكىچە شۇنداق ماڭدۇق.مىتروغا ئولتۇرۇپ مەكتەپكە قايتقاندىن كىيىن مەكتەپنىڭ ئەتراپىدا ئېچىلغىلى ئۇزۇن بولمىغان بىر مۇسۇلمانچە ئاشخانىغا كىرىپ تاماق يىدۇق. تاماقنى يەپ بىكار بولغاندا سائەت ئىككىدىن ئاشقانىدى. قورساقمۇ تويدى، سىرتتا ئايلىنايلى دېسەك ئادەم جىق،شۇڭا ياتاققا قايتماقتىن باشقا ئامال يوقتەكمۇ قىلاتتى. شۇڭا رۇفىنەگە ئىككىلىمىز ياتاققا قايتىدىغان تەكلىپنى بەردىم. لىكىن ئۇ ئۇنىماي قويدى، ئۇنىڭ زورلىشى بىلەن مەكتەپنىڭ يىنىدىكى ئىلىكتىرونلۇق ئويۇنچۇقخانىغا كىرىپ قانغۇچە ئويناپتىمىز. ئۇ يەرنى ئوڭتەي-توڭتەي قىلىپ چىققاندا سائەت تۆت بولغان بولۇپ، رۇفىنەنىڭ يەنىلا قايتقىسى يوق، لىكىن مېنىڭ قايتقىم بار. ئۇنىڭغا قايتىش توغرىلىق بىر مۇنچە نەسىھەت قىلدىم، لىكىن گەپ يىمىدى.
-قانداق قىز بالا سىز، مۇشۇنچىلىك بولسا بولا، بۇنداق يۈرىدىغانغا مەن سىزنىڭ ئېرىڭىز بولمىغاندىكىن.
-ئەمسە ئېرىم بولسىڭىز بولىدىغۇ، ئۇنداق قىلماڭە يالقۇن، قايتىپ كەتمەيلىچۇ.
-قايتىپ كەتمەي نېمىش قىلىسىز ئەمسە؟-ئۇنىڭدىن قاپىقىمنى تۈرۈپ سورىدىم.
-سىرتتا تۈنەپ قالساق ياخشى بولاتتى، بىللە شاڭخەينىڭ كېچىلىك مەنزىرىسىدىن ھوزۇرلانساق...
-كېچىلىك مەنزىرىسىنىمۇ توققۇز-ئونلاغىچە كۆرۈپ بولىمىز، ئۇندىن كىيىنچۇ؟
-ۋايجان، چۈشەنسىڭىز بولمىدىمۇ، ئادەمنى خېجىل قىلىپ.سىرتتىن ياتاق ئىلىپ شۇ...
-نېمە؟توخۇ پوق يىمەيمەن دېسە ئىشەنمىگۈلۈكتى زادى، خەپ!-شۇنداق دېگەنچە ئارقامغا بۇرۇلدۇم-دە ئىتتىك قەدەملىرىم بىلەن مەكتەپ تەرەپكە قاراپ يۈرۈپ كەتتىم.

بىلگيار

مۇشۇ كۈنلەردە قوتو تىلفۇنۇم زەپمۇ ئەسقاتتى ، تورغا چىقىش ئىمكان بولمىغاچقا ئاشۇ تىلفۇنغا تايىنىپ ئىز قوغلاپ ئوقۇپ تۇگەتتىم ،
   ۋەقەلىككە شۇنچە قىزىقىپ قالدىم ، قانداقتۇر بىرە دەبدەبىلىك سۆز ئىبارىلەر يوق ، ۋەقەلىكنىڭ كىرىشتۇرلىشى ئوقۇرمەننى سەل كاللا ئىشلەتكىلى سالدىكەن يامان يىرى ، قىنى ئەمىسە ، داۋاملىق قارايلۇق

سەبىر

ئاھ خۇدا.............. نېمانداق ئۇستا ھەي سىز، ما يازغانلىرىڭىزنى ئوقۇپ ئۆزۈمنىڭ يازغانلىرىنى يوللاشتىن يالتىيىپ قېلۋاتمەن جۇمۇ، تىزراق يوللىڭە داۋامىنى

ئەنسارى

سەبىر يوللىغان ۋاقتى  2014-10-23 16:57
ئاھ خۇدا.............. نېمانداق ئۇستا ھەي سىز، ما يازغانلىرى ...

ئاشۇرۋەتتىڭىز. كەمتەرلىك قىلىۋەرمەڭ، ئالما شاخلىرى سۇنۇپ كەتمىسۇن يەنە.
ئاخىرىدىن يەنە بىر قىسىم كەتتى ئەمسە.

ئەنسارى

7

مەن ئالىيجاناپ كىشى ئەمەس، ھەم ئالىيجاناپ بولۇشنى ئويلاپمۇ باقمىدىم. مېنىڭ پەقەت ئۆز ئىتقادىمغا، ۋىجدانىمغا يۈز كىلەلىگىدەك ياشىغىم بار. ئەلۋەتتە، بۇ خىل تۇيغۇ جەمئىيەتكە قەدەم قويۇپ،خىزمەتكە چىققاندىن كىيىن ھەقىقي يىتىلدى. ئوقوغۇچى دەۋرىدىكى مەن ھازىرقىغا ئانچە ئوخشاپ كەتمەيدىغان بىر خىل پىسخىكىدا ياشىغان.باشلانغۇچ ،تولۇقسىزدا ئوقۇۋاتقان ۋاقىتلىرىمدا مەن دادامدىن پەخىرلىنەتتىم. گەرچە ئۇ چاغلاردا يېزا باشلىقى بولمىسىمۇ ، خېلى ھوقوقى بار ئىدى. ئانام بولسا تولۇقسىز مەكتەپنىڭ ئوقۇتقۇچىسى بولۇپ، مەن تولۇقسىزغا چىققاندىن كىيىن ئۈچ يىل ئانامنىڭ سىنىپىدا ئوقۇدۇم.سىنىپتىكى بالىلارنىڭ جىقلىرى دېھقاننىڭ بالىلىرى بولۇپ، ئارام كۈنلىرى ئۆيىگە قايتسا ئاتا-ئانىلىرىغا ياردەملىشىپ ئېتىزنىڭ ئىشلىرىغا قارىشاتتى، قوي-كالىلىرىنى باقاتتى، مەكتەپكە كەلسىمۇ ئانچە چىرايلىق كىيىملەرنى كىيمەيتتى. لىكىن مەن ئۇلارغا ئوخشىمايتتىم.بىزنىڭ تېرىيدىغان يىرىمىز يوق، باقىدىغان قوي -كالىمىز يوق،خەجلەيدىغان پۇلدىن غىمىم يوق، مەكتەپكىمۇ شۇنداق پاكىز،رەتلىك كىيىنىپ باراتتىم. ئەنە شۇنداق ۋاقىتلاردا ئۆزۈمنى بەكلا قالتىس چاغلايتتىم، دادام ئاناملارنىڭ خىزمەتچى بولغانلىقىدىن پەخىرلىنەتتىم. شۇ كۈنلەردەا مېنىڭ كاللامدىن ئۆتمەيدىغان بىر ئىش بار ئىدى،يەنى سىنىپىمدىكى بالىلار مەن بىلەن بىرگە ئويناشنى خالىمايتتى. مەن گەرچە باشلىقنىڭ بالىسى بولساممۇ، باشقىلارغا ئوخشىمىساممۇ لىكىن كىبىرىم يوق ئىدى، بۇ مېنىڭ ئانامنىڭ تۆھپىسى بولۇپ،دائىم باشقىلار بىلەن ئەپ ئۆتۈش،ئۆز-ئارا ھۆرمەت قىلىش توغرىلىق تەربىيە قىلاتتى. شۇڭلاشقا ئۇلار بىلەن دوست بولۇپ ئۆتۈشنى ئويلاتتىم، ئەمما مەن ئۇلارغا يىقىنلاشقانسىرى، ئۇلار مەندىن ئۆزىنى ئەپ قاچاتتى. ئەينى ۋاقىتتا چۈشەنمەپتىكەنمەن، كىيىن تولۇققا، ئالىي مەكتەپكە چىققاندىن كىيىن، نېمە ئۈچۈن شۇنداق بولغانلىقىنى چۈشەندىم.
تولۇققا چىققاندىن كىيىن ياتاقتا يىتىپ ئوقۇدۇم، ھەپتىدە بىر ئۆيگە قايتاتتىم، ئۇ چاغلاردا دادام يىزا باشلىقى بولۇپ بولغان ئىدى.ۋاقىتنىڭ ئۆتۈشىگە ئەگىشىپ، مۇستەقىللىققا ئىگە بولۇشقا باشلىدىم،ئەڭ مۇھىمى ئىددىيە جەھەتتىن مۇستەقىللىققا قاراپ يۈزلەندىم، ئۆزۈم كاللا ئىشلىتىپ بىر نەرسىلەرنى ئويلاشقا باشلىدىم. ئەنە شۇ كۈنلەردە دادامدىن ئانچە پەخىرلەنمەيدىغان بولۇپ قىلىۋاتاتتىم.سىنىپىمدىكى بالىلارنىڭ ئۆز يېزىلىرىدىكى باشلىقلارنىڭ يامان تەرىپىنى سۆزلەۋاتقانلىقىنى ئاڭلىغىنىمدا،«ياق، مېنىڭ دادام ئۇنداق كىشى ئەمەس»دەپ ئۆزۈمنى بەزلەيتتىم.كىيىن ئالىي مەكتەپكىمۇ چىقتىم. لېيىغان سۇ تىنىپ سۈزۈلۈشكە باشلىدى، دادامنىڭ نۇرغۇن ئىشلىرىنى ئۇقتۇم، گەرچە ئۇنداق بولىشىنى خالىمىساممۇ، ئۆزۈم كۆپىنچە ۋاقىتلاردا مەكتەپتە، يەنى ئۈرۈمچىدە بولغاچ ماڭا جىق تەسىرمۇ قىپ كەتمىدى.شۇ بەزىدە ئوقۇتقۇچۇم ھازىرقى باشلىقلارنىڭ قانداق چىرىكلەشكەنلىكىنى، ياكى قانداق ھېلە-نەيرەڭلەرنى ئىشلىتىۋاتقانلىقىنى سۆزلىگەندە ئىچىم ئاچچىق بولاتتى. شۇنداق ۋاقىتلاردا «مېنىڭ داداممۇ ئاددىي دېھقان بولغان بولسىچۇ» دەپ ئويلاپ كىتەتتىم.ئالىي مەكتەپنى قېينالمايلا پۈتتەدىم، قېينالمايلا دېيىشىمدىكى سەۋەپ بولسا جىق تەرەپلەرگە چىتىلاتتى. بىرىنچىدىن ئىقتىسادتىن قېيلىنىپ قالمىدىم، پۇلنىڭ ئىشىغا كەلگەندە دادام مەرت ئىدى،بانكا كارتامدا پەقەت يوق دېگەندىمۇ ئىككى-ئۈچ مىڭ تۇراتتى. ئىككىنچىدىن ئۆگىنىش جەھەتتە قېينالمىدىم. مەن تۇغما ئەقىللىقمۇ ئۇنى بىلمىدىم، لىكىن دەرىسلەردە ئانچە قېتىرقىنىپ كەتمىسەممۇ نەتىجەم خېلى ياخشى ئىدى. ئۈچىنچىدىن كىشىلىك مۇناسىۋەت جەھەتتە قېينىلىپ قالمىدىم.پۇلۇم جىق شۇنداقمۇ ياكى مىجەزىم بەك ياخشىمۇ ئىشقىلىپ ئەل-ئاغىنە،دوست بۇرادەرلىرىم كۆپ ئىدى،دائىم باشقىلارنىڭ گەپ-سۆزلىرىنىڭ ئاساسلىق نوقتىسى بولۇپ قالاتتىم. بەش يىل جەريانىدا ئىككى قىتىم يۈرۈپمۇ باقتىم، ئەلۋەتتە بۇ گۈلمىرەنى ئۆز ئىچىگە ئالمايدۇ.
مەن ھاراق ئىچمەيمەن، تاماكا چەكمەيمەن،قىمار ئوينىمايمەن،ھەتتا بىلياردمۇ ئوينىمايمەن. ئادەتتە ئوينايدىغىنىم ۋاسكىتبول، كىرىدىغىنىم دىسكوخانا.شۇڭا بەش يىل جەريانىدا ناچار ئوقۇدۇم، ياكى ناچار ئادەم بولۇپ يىتىشىپ چىقتىم دەپ قارىمايمەن.ئوقۇش پۈتتۈرۈشكە ئاز قالغان كۈنلەردە ئۆيدىكىلەرگە ئۆزۈمنىڭ ئۈرۈمچىدە قىلىشنى خالايدىغىنىمنى ئېيتتىم.ئەمما دادام قىلچىمۇ يۈز خاتىرە قىلماستىن دەككەمنى بىرىپ«مەكتەپنى پۈتتۈرۈپلا كۈدە-كۆرپەڭنى يىغىشتۇرۇپ يۇرتقا قايت، بىر ئوغۇل دەپ باقساق، ئەمدى بىزگە قىلىدىغىنىڭ شۇمۇ سىنىڭ»دېگەنچە شالىنى چاچتى. ئۈمىد ئانامدا قالدى، ئانامغىمۇ تېلېفۇن قىلدىم. جىق ئىشلاردا مەن تەرەپتە تۇرىدىغان ئانام بۇ قىتىم دادام تەرەپكە ئۆتتى.ئۈرۈمچىدە قىلىشىمدىن ئۈمىد قالمىغانىدى، ئاخىرى تەقدىرگە تەن بىرىپ يۇرتقا قايتتىم، دادامنىڭ كۈچلۈك ئىرادىسى بىلەن ھازىرقى خىزمىتىمگىمۇ ئىرىشتىم.
خىزمەتكە چىققاندىن كىيىن ھېس قىلدىمكى، ئالىي مەكتەپ ھاياتىدىكى «يالقۇن» ياخشى ئادەم ئەمەسكەن. ئاخۇنۇمنىڭ قىشىدا قارىم بولۇپ، دىسكوخانىدا جېكسون بولىدىغان؛مانداقراق قىزلارنى كۆرگەندە ۋىجدانلىق ئەركەك بولۇپ، گۈزەل نازىنىنلارنى كۆرگەندە شاپاق بولىدىغان بىر ئادەم مەيلى قايسى جەھەتتىن بولمىسۇن ناچار ھېساپلىنىدىكەن، چۈنكى ئۇ كىشى ئىشەنچ ۋە مەسئۇلىيەتتىن ئىبارەت ئىككى نەرسىنى يوقىتىپ قويغان بولىدىكەن.بۇلارنى ھېس قىلغاندىن كىيىن قايتا تۈزۈلىشكە باشلىدىم، ھەم ئاسانلا تۈزىلىپ كەتتىم. چۈنكى مەن كىچىكىمدىن باشلاپ ئانامنىڭ تەربىيىسىدە سۈپسۈزۈك ئەينەكتەك چوڭ بولغان، كىيىنچە مۇھىتنىڭ ۋە باشقا سەۋەپلەرنىڭ تەسىر قىلىشى نەتىجىسىدە بۇ ئەينەك ئۈستىگە چاڭ-توزانلار قونغانىدى، خىزمەتكە چىققاندىن كىيىن پاكىزلاندى، مەنمۇ يېڭىچە بىر ئادەم بولدۇم، يېڭىچە ئادەم بولغانسىرى دادامغا بولغان نارازىلىقىم ئاشتى. ھەم ئەنە شۇنداق كۈنلەردە دادامنىڭ يەنە بىر قىتىملىق بۇيرۇقى بىلەن شاڭخەيگە كەلدىم.
ياتاققا قايتىپ كەلگەندىن كىيىن،ئۆزۈم ئۈستىدە توختىماي ئويلىنىۋاتاتتىم،ئويلىغانسىرى ئىىچم سىقىلىپ بىئارام بولۇپ،رۇفىنە دېگەن بۇ قىزغا ئاچچىقىم كىلىۋاتتى.خىيالنىڭ ئىسكەنجىسىدە ئاچچىق تولغىنىپ كارۋىتىمدا ياتقىنىمدا، رۇفىنەدىن تېلېفۇن كەلدى، ئالمىدىم. بىر قىتىم، ئىككى قىتىم، ئۈچ قېتىم...توققۇز قىتىم، ئونىنچى قىتىم قىلغاندا تېلېفۇننى ئالدىم،ئەمدى تېلېفۇننى ئىلىشىمغا رۇفىنە سۆزلەپلا كەتتى:
-مەندىن قاتتىق نارازى بولغىنىڭىزنى بىلىمەن يالقۇن، لىكىن مەن سىزنى راستىنلا ياخشى كۆرىمەن،ئۆزۈمنى سىزنىڭ ئايرىلماس بىر قىسمى بولسامكەن دەپ ئويلايمەن، مېنى كەچۈرۈڭ، ھەرقانداق خاتا ئىش قىلاي، پۈتۈنلەي سىزنى ياخشى كۆرگەنلىكىم ئۈچۈن، ماڭا ئىشىنىڭ يالقۇن.-رۇفىنەنىڭ ئاۋازى بوغۇق چىقىۋاتاتتى، لىكىن ماڭا قەستەن شۇنداق چىقىرۋاتقاندەكلا بىلىنىپ كەتتى.
-ھوي ھەمشىۋانىخان، ھېندىستاننىڭ كىنولىرىنى بەك جىق كۆرۈپ كەتتىڭىزمۇ نېمە؟ بىر ناخشا تۈگەپ بولغىچە مۇھەببەتلىشىدىغان ئىشنى ئۇلار قىلالىغان بىلەن، مەن قىلالمايمەن.مەيلى قىلغانلىرىڭىزنى ئۇلۇغ مۇھەببىتىڭىز ئۈچۈنمۇ دەپ تۇراي، لىكىن تونۇشقىلى ئەمدى ئىككى ھەپتە بولغان، ھېچقانداق چۈشىنىشمەيدىغان ئىككى ئادەمنىڭ ياخشى كۆرۈشۈپ قىلىشى مۇمكىنمۇ؟مەن يالقۇنمۇ ئەقلى-ھوشۇم خېلى جايىدا ئادەم،شۇڭا بۇنداق گەپلەرگە مېنى ئىشەندۈرىمەن دەپ ئاۋارە بولماڭ.
-ئىشەنمەيدىغىنىڭىزنى بىلەتتىم يالقۇن، بىراق مەن سىزنى راستىنلا ياخشى كۆرۈپ قالدىم.-رۇفىنە ھەر بىر قىتىم مۇھەببەت، ياخشى كۆرۈش دېگەن گەپنى تىلغا ئالغىنىدا بەدەنلىرىم جۇغۇلداپ كىتەتتى.
-ھە، شۇڭلاشقا بۈگۈن ئاخشام ئۆزىڭىزنى ياخشى كۆرگەن يىگىتىڭىز ئۈچۈن ئاتىماقچىمىتتىڭىز؟
-گەپ يۈزدە ياخشى دەپتىكەن، مەنمۇ ئەگىتمەي. دەل شۇنداق يالقۇن. ئۇنىڭ ئۈستىگە دادام ماڭا«شاڭخەيگە بىرىپ يالقۇن بىلەن ئەپ ئۆتۈپ يۈرۈپ قالساڭ، قايتىپ كەلگەندە تويۇڭنى قىلىپ قويىمىز»دېگەنتى، شۇڭا بەرىبىر بىرگە بولىدىغان ئادەم بولغاندىكىن دەپ شۇنداق دېگەنتىم. يەنە بىر تەرىپى سىز باشلىقنىڭ بالىسى بولغاندىكىن، چوڭ يەپ چوڭ ئىچىدىغان، ئويۇن-تاماشاغا ئامراق دەپ ئويلاپ قالغاچ، بۇنداق ئىشلارنى ئېغىر ئالماس دەپ ئويلىغانىدىم.
-كىم سەنلەرگە« ھەممە باشلىق ئوخشاش، ھەممە باشلىقنىڭ بالىلىرىمۇ ئوخشاش»دەپ ئېيتتى؟ ھەرقانچە توي قىلىدىغان ئىش ئىنىق بولسىمۇ ھالال نىكاھلىنىپ، ئاندىن چىقامىز ئۇ كارۋاتقا. مۇھەببىتىڭىزنى ئانداق دەپسەندە قىلماڭ رۇفىنە،يەنە بىر قىتىم كۆرۈشسەك«ئەسسالام» دېگۈدەك ئورۇن قويۇپ قويۇڭ.
-مەن خاتالىشىپتىمەن، ماڭا پۇرسەت بىرىڭ يالقۇن، مېنى مۇشۇ بىر قىتىم كەچۈرۋىتىڭ، ئەمدى مەن ئىككىنچىلەپ بۇنداق ناچارلىق قىلمايمەن.
-مەن سىزنى كەچۈرگەن تەقدىردىمۇ، سىزنى ياخشى كۆرەلىشىم ناتايىن رۇفىنە، مېنىڭ ياخشى كۆرىدىغىنىم سىزدەك قىزلار ئەمەس.گەپنىڭ سەتىنى قىلسام، سىز بىر ئاخشاملىققا، مۇھەببەتلىشىشكە يارىغان بىلەن، نىكاھلىنىپ بىر ئەركەكنىڭ ئايالى بولۇشقا يارىمايسىز، شۇڭا بەك ئاۋارە بولماڭ.-چىدىمىغان مەن ئاخىر گەپنىڭ نىگىزىنى دەۋەتتىم.
-ئۇنداق قىلماڭ، مەن ئۆزگەرتەي، مەن ئۆزگەرسەم بولىدىغۇ.-رۇفىنە شۇنداق دېگىنىچە يېغلاپ كەتتى، لىكىن ئۇ يىغلىغانسىرى تېخىمۇ ئاچچىقىم كىلىۋاتاتتى، شۇڭا ھېچنىمە دىمەستىن تېلېفۇننى ئۈزىۋەتتىم. رۇفىنەمۇ شۇ ئاخشىمى قايتا تېلېفۇن قىلمىدى.
تېلېفۇننى قويغاندىن كىيىن يەنە خىيالغا پاتتىم.كاللامدا رۇفىنەنىڭ« دادام ماڭا شاڭخەيگە بىرىپ يالقۇن بىلەن ئەپ ئۆتۈپ يۈرۈپ قالساڭ، قايتىپ كەلگەندە تويۇڭنى قىلىپ قويىمىز دېگەنتى، شۇڭا بەرىبىر بىرگە بولىدىغان ئادەم بولغاندىكىن دەپ شۇنداق دېگەنتىم» دېگەن گېپى توختىماي ئەزۋەيلەيتتى.«ئەجىبا مەن شاڭخەيدىن قايتقاندىن كىيىن تويۇمنى قىلىپ قويماقچى بولغان باشلىقنىڭ قىزى دەل شۇ رۇفىنەمىدۇ؟ مېنىڭچە چوقۇم شۇ، بۇ جەرياندا تونۇشسۇن، ئۆز-ئارا چۈشىنىشسۇن دەپ ئىككى باشلىق بىزلەرنى ئالاھىدە ئورۇنلاشتۇرغان گەپ. ئەمما، مەن بۇنداق قىز بىلەن قانداقسىگە ئۆي تۇتالايمەن؟ ئاناممۇ بۇنداق قىزنى كىلىن قىلىشقا ھەرگىز ئۇنىمايدۇ. ھەجەپ شور پىشانىكەنمەن، خىزمەتتىن تەلىيىم كەلمىسۇن مەيلى، ئەمدى نىكاھ ئىشىممۇ زاۋۋاللىققا يۈز تۇتارمۇ؟» بۇلارنى ئويلىغانسىرى، بۇ ئىشلارنىڭ باش پىلانلىغۇچىسى بولغان دادامغا ئاچچىقىم كىلەتتى. باشتا ئۈرۈمچىدە قىلىشىمغا قوشۇلماي گۈلمىرە بىلەن بولغان ئىشىم سۇغا چىلاشتى، كىيىن يەنە شۇ دادامنىڭ يول-يورۇقى بىلەن ئۆزۈم قىلچە ياقتۇرمايدىغان بۇ خىزمەتنى قىلدىم، ئەمدىلىكتە، يەنە شۇ دادامنىڭ بۇيرۇقى بىلەن رۇفىنەنى ئەمرىمگە ئىلىپ، ئۆلگىچە ئۇنىڭ دەردىنى تارتامەنمۇ؟ ئەنە شۇنداق ئادەمنى بىزار قىلىدىغان تېگى يوق خىياللارنىڭ ئىلكىدە بۇرۇنلا ئۇيقۇغا كەتتىم.
دۆلەت بايرىمىنىڭ قالغان كۈنلىرىدە رۇفىنەنى ئۇچراتمىدىم، ئۇ يوق بولغاچ كاللاممۇ خېلى تىنىچلىنىپ قالدى. ئارىلىقتا شاڭخەيگە كىلىپ تونۇشقان بىر نەچچە بالىلار بىلەن شاڭخەيدە بىر قەدەر ۋەكىللىق خارەكتىرگە ئىگە بولغان جايلارغا بىلىپ ئويناپ كەلدۇق.
10-ئاينىڭ 8-كۈنى ،بايرامدىن يىغىلىپ ئوقۇش باشلىغان كۈن. ئەتىگەندە سىنىپقا كىرىپلا ھاڭ-تاڭ قالدىم، چۈنكى ئىلگىرىكى كىيىنىشىدىن ئەركەك چىۋىنلارنى ئۆزىگە مەھلىيا قىلىدىغان رۇفىنە يوقاپ، باشقىچە بىر رۇفىنە پەيدا بولغانىدى.

سەبىر

يانا تۈگدىغۇ،نەدىن كېلىۋاتقان ئىلھاملار ھەي بۇ سىزگە؟

سەبىر

ۋاي نىمدا يوللىمايسىز

سەبىر

ۋاي نىمدا يوللىمايسىز

بىلگيار

توۋا ،   ئويلىمىغان يەردىن چىقىۋاتىدا ، ئەجىبا ......؟
  ھە قىنى ،،،،،