ئىگىلىنىشىچە، ئامېرىكىدىكى ئۈچ ياشلىق بالا ئانىسىنىڭ بارار جايى يوق سەرگەردانلار توغرىسىدا پاراڭلىشىۋاتقانلىقىنى ئاڭلاپ قېلىپ ناھايىتى كۆپ سوئاللارنى سورىغان، ئارقىدىنلار ئۇ قاتتىق ئازابلانغىنىدىن ھۆڭرەپ يىغلاشقا باشلىغان. ئۇ:« ئۇلارنىڭ قەغەز يېشىك ئۈستىدىلا ئۇخلىشىنى خالىمايمەن» دېگەن. ئانىسىنىڭ دېيىشىچە، ئۈچ ياشلىق ئوغلى پاتىرىك تۇنجى قېتىم ئۆيى يوق ئادەملەرنىڭمۇ مەۋجۇد ئىكەنلىكىنى ئاڭلاپ ناھايىتى ئازابلىنىپ كەتكەنىكەن.

    بۇ ئىشتىن كېيىن پاتىرىك سەرگەردانلارنىڭ قەغەز يېشىك ئۈستىدە ياتماي ياخشى تۇرمۇشقا ئىگە بولۇشىنى ئۈمىد قىلىدىغانلىقىنى ئېيتقان، ھەمدە «قۇتقۇزۇش ھەرىكىتى» نى باشلاپ روجىستىۋا مەزگىلىدىن پايدىلىنىپ سەرگەردانلارغا ئىللىقلىق ئاتا قىلماقچى بولغان.

شۇنىڭ بىلەن پاتىرىك ئېھتىياجلىق نەرسىلەرنى قەغەز يېشىك ئۈستىگە يېزىپ قويغان، باشقىلارنىڭ ئىشلەتمەيدىغان كىيىملىرى ۋە باشقا تۇرمۇش بۇيۇملىرىنى بۇ يېشىككە قويۇپ قويۇشىنى ئۈمىد قىلىپ، كىيىم-كېچەك يىغىشقا ئىشلىتىلىدىغان نۇرغۇنلىغان يېشىكنى بازارغا تىزىۋەتكەن، ئاندىن بۇ ئىئانە قىلىنغان نەرسىلەرنى سەرگەردانلارغا تاپشۇرۇپ بەرگەن.

    ئۇ ئىئانىگە ئىشلىتىلىدىغان مەبلەغنى توپلاش ئۈچۈن پاتىرىك ئۆزى ياخشى كۆرىدىغان ئويۇنچۇقىنى دوستىغا سېتىپ بەرگەن. ئۇ چۈشەندۈرۈپ:«مەن پويىزىمنى ئۇنىڭغا بەردىم، ئۇ ماڭا پۇل بەردى» دېدى، ئۇ بۇ پۇلنى ئىشلىتىپ سەرگەردانلارغا ئېھتىياجلىق نەرسىلەرنى سېتىۋالغان ئىكەن. ئادەمنى نېمە دېگەن تەسىرلەندۈرىدۇ-ھە! بالىلاردىكى بۇ ساپ دىللىق ۋە سەمىمىيلىك بىزگە ئىنسان خاراكتېرىدىكى ئەڭ نازوك يەرلىرىنى كۆرسىتىپ بېرەلەيدۇ.