ئاتا-ئانىمىزنىڭ قەلبىدىكى ئورنىمىز قانچىلىك
ئاتا-ئانىلىرىمىز بىزنى بېقىپ، تەربىيلەپ قاتارغا قوشقۇچە قانچىلىك جەۋىر-جاپا تارتقانلىقىنى تىل بىلەن تەسۋىلەپ بولالمايمىز، پەقەت ئۆزىمىزئاتا ياكى ئانا بولغاندىلا ئاندىن ئۇلارنىڭ ئەجرىنى ھىس قىلالايمىز، بۇنى ھىس قىلالمايدىغان ياكى ھىس قىلىشنى خالىمايدىغانلار توغرىسىدا توختالغۇم يوق. بىز بىرقانچە بالىمىز بولغاندا بۇ بىرقانچە بالىغا ئوخشاش مۇئامىلىدە بولالىدۇقمۇ-يوق؟ « ئەسكىنىڭ ئوتى يامان» دىگەندەك بىز بالىلىرىمىزغا ئىمكانقەدەر ئوخشاش مۇئامىلە قىلىشقا تىرىشىدىكەنمىز، بىراق بالىلارنىڭ مىجەز-خۇلقى ئوخشىمىغاچقا ، قىلغان ئىشلىرىمۇ ئوخشاش بولمايدىكەن، نەتىجىدە بىز (ئاتا-ئانا بولغۇچىلار) نىڭ قەلبىمىزدىكى بالىلارنىڭ ئورنىمۇ تەڭ بولماي قالىدىكەن.
ھازىرغۇ جەمىيەتنىڭ تەرەققىياتىغا ئەگىشىپ كىشىلەرنىڭ مەدەنىيەت ساپاسى زور دەرىجىدە ئۆستى، بىراق، 80-يىللارنىڭ ئالدىدىكى ئاتا- ئانىلىرىمىزنىڭ ئەھۋالىچۇ؟! ئۆزىمىزچە ئاتام (ئانام) مېنى ياقتۇرمايدۇ ،...قا ئامراق دەپ ئاغرىنىپ قويىمىز. بۇ نىمە ئۈچۈن شۇنداق دەپ ئويلاپ باقىدىغانلار قانچىلىك؟ تىل بىلەن تەسۋىرلەپ بېرەلمىگۈدەك جاپاتارتقان پەدەرلىرىمىزنىڭ ھالىدىن بىز زادى قانچىلىك خەۋەر ئالالىدۇق؟ ئۇلارنىڭ دۇئاسىنى ئالدۇقمۇ ياكى ... سىرتتا ئېسىل نازۇ-نىمەتلەر بىلەن غىزالىنىۋاتقاندا ئاتا-ئانىلىرى ئېسىگە كېلىدىغانلار قانچىلىك؟ بالىلار خاپا قىلغاندا ئېسىگە ئالىدىغانلار قانچىلىك؟ راھەت كۆرگەندە ئەسلەيدىغانلارچۇ؟ جاپا تارتقاندا ئەسلەيدىغانلارچۇ؟ بۇ بىزنىڭ ئادىمىيلىك ساپايىمىزغا باغلىق ئىش، بولمىسا جەمىيەتتە ئاتا-ئانىلارنى ئۇلۇغلاش، خىزمىتىنى قىلىش ھەققىدە ۋەز ئېيتىپ شۇئار توۋلايدىغانلار ساماندەك، ئەمەلىيلەشتۈرگەنلەر قانچىلىكتۇ؟ ئاشۇ تەشۋىقاتچىلارنىڭ ھەممىسى ئاتا-ئانىلىرىنى رازىي قىلغانمىدۇ؟
بۇ يازمىنى ئاخىرىدا fatima تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2011-2-9 18:57
| 
يوللانغان ۋاقتى 2011-2-9 16:21
يوللانغان ۋاقتى 2011-2-9 20:40
