ئابدۇخالىق ئۇيغۇر:بىر پەلەكنىڭ خەمىكى

yadikar

	بىر پەلەكنىڭ خەمىكى ئابدۇخالىق ئۇيغۇر(1901-1933) سۈكۈتكە ئوخشاش كېچە،ئاق ئايدىڭدا بىر يىگىت، بىرخىيال ئويغا چۆمۈپ يۇمغان كۆزىنى باش ئېگىپ. ئاڭا مەن سالسام قۇلاق،گاھىدا ئاھى ئاڭلىنۇر، بىلىنۇر ئاشۇ قىياپەتتىن ئۇنىڭ جىق دەردى زور. ئاستىلاپ بېرىپ يېقىن ،مەن ئاڭا بەردىم سالام، نېمە بولدى ئەي ئاداش دەپ باشلىدىم ئاۋۋال سالام. -ۋەلەيكۇم ئەسسىلام ، رەھمەت ساڭا سورىما دېدى، قوزغىما كونا كېسەلنى،كەت نېرى تۇرما،دېدى. دېدىم:-ئەي جېنىم قېرىنداش،بولماسمۇ ياردەم بەرگىلى، نېمە دەرد ئىدى ئۇ دەردىڭ،بولماسمۇ دەرمان بولغىلى. بۇزۇرۇپ ماڭا قاراپ،بېشىنى نەچچە تاتلىدى، قوشمىسىنى تۈرۈپ ئايغا قاراپ سۆز باشلىدى: -تاڭ سەھەر ،سۈبھى ئىدى،نە بولدى قارا باستىمۇ، غەلىتە ھايۋاننى كۆردۈم،قاۋانمۇ يا ئالۋاستىمۇ؟ مۇپتىلا بوپمەن چۈشۈمدە قاتتىق باش ئاغرىقىغا، ئىزدىنىپ تاپماپتىمەن بۇ دەردىمە ھېچبىر شىپا. خىزىر ئېلىياسمۇ دېگەيمەن ئاپئاق ساقاللىق بىر بوۋاي، "گۈل-ھىدى داۋا،-دېدى كۈڭلۈڭ ئاشۇنى خالىغاي" گۈلنى ئىزدەپ گۈل-گۈلىستانغا قاراپ قىلدىم يۈرۈش، شۇ ئۈمىد دەردكە داۋا بولغايمۇ دەپ گۈلنى كۆرۈش. تىترىدى ئەزالىرىم،سوقتى يۈرەكلەر شۇزامان، بېشىمغا ئۆرلەپتۇ سەپرا ،ئاغرىقى ئاندىن يامان. قارىسام غەلىتە ھايۋان ،باغقا ئىكەن پاسىبان، چوڭلىقى ئىت بىرلە تەڭ،خۇنسا ئىكەن جىنسى قاۋان. مەن بۇنى كۆرگەچ دېدىم نەدىن كېلىپتۇ بۇ بالا، بۇ مېرەزدىن ساقلىسۇن ھەر بەندە مومىننى خۇدا! باغۋەن كۆرسە نىجىسنى باققا يول قويماس ئىدى، ئۆلتۈرۈر ئىدى بېسىپ قايناق سۇغا سويماس ئىدى." ئول ھەزەر ئەيلەپتىمەن ئۇنىڭ قاباھەت تۇرقىدىن، چۆچۈپ ئويغاندىم شۇئان مەن سەسكىنىبان ئۇيقۇدىن. ئەتتىگندىن تابۇكەمگە زادى ئۇيقۇم كەلمىدى، قورقۇنىچلۇق بۇ قارا چۈشمۇ ئېسىمدىن كەتمىدى. تىنمىدىم ھېچكىمسىگە ،بولغاي نېمە چۈش تەبىرى؟ توغرا تەبىرىڭنى بەرگىل،كەل يېقىن ئاداش بېرى. ئەي ئاداش چۈشۈڭدە كۆرگەن شۇم پەلەكنىڭ تەغدىرى، ئوڭۇڭدا كۆرگەنلىرىڭنىڭ چۈشۈڭدىكى بىر تەمسىلى. مەنمۇ ئۇزۇندىن بېرى شۇنداق خىيالنى كۆپ قىلىپ، كۆزلىرىمدىن قاچتى ئۇيقۇ ،يۈررۈردۇرمەن تۈن كېزىپ. ئىككى دەردمەن مۇڭدىشىشقا بۇمۇ پۇرسەت كەلگىنى، ئەسلىمىز ھەم ۋەسلىمىزدۇر بىر پەلەكنىڭ خەمىكى. بولمىسا ياخشى رەپىق،بولغاي ھامان كۈڭلۈڭ چېچىق، ئۇيغۇرا ،تۈن ئىلكىدە تاپتىڭ ئۆزۈڭگە بىر سىدىق. 1925-يىلى