زەپەر - غەزەللەر

زەپەرى

                  (1)
ئامانمۇ سەن گۈزەل جانان سىنى ئىزلەپ يۈرۈپ كەلدىم،
ساڭا  ئاتاپ تىزىپ دەستە قىزىل گۈللەر ئۈزۈپ كەلدىم.

جۇدا قىلغان تەتۇرپەلەك،ئۆزۈم كەتكەن يىراق تامان،
يەنە بۈگۈن سىنى جاندىن ئاڭا ئەزىز كۈرۈپ كەلدىم.

سىنىڭ قەلبىڭ،مىنىڭ قەلبىم،يىرىپ بولماس ئۇيۇلتاشتەك،
دائىم ئەسلەپ ۋىسالىڭنى،شىرىن خىيال سۈرۈپ كەلدىم.

يىراق يەردە سىنىڭدىن مەن،لىكىن دىلىم ساڭا مۇشتاق،
ئاشۇ ھىجران دېڭىزىدا تالاي يىللار ئۈزۈپ كەلدىم.

قېنى نىگار ماڭا سۇنغىن ئاشۇ ئوتلۇق سالامىڭنى،
ئاڭا چاڭقاق ،شىكەستە دىل،ئابى-شەربەت سۈزۈپ كەلدىم.

ۋىسال تاپقاي ئۇلۇغ سۆيگۈ،ماڭا بىر رەت كۈلۈپ باققىن،
سىنى غەمخانە ئەتمەككە،مانا يەڭنى تۈرۈپ كەلدىم.

يۈرەك زىدە، بىلەر ئىدىڭ،يېرىپ بىر رەت كۆرۈپ باقساڭ،
مىنۇتتا بىر ئېغىر تىنىپ،ئاھۇ-پىغان ئۇرۇپ كەلدىم.

بۇلۇپ قىزغىن،قۇلۇڭ جۇپلاپ تۇتالامسەن  قەتىر-چاينى،
داۋان ئېشىپ يىراق جايدىن،ھېرىپ-چاڭقاپ قۇرۇپ كەلدىم.
                               (2)
بېسىپ ئۆتكەن داۋانىم كۆپ ئەجەپمۇ بەك ھېرىپ كەتتىم،
ياشىم ئىرۇر تېخى ئوتتۇز بىمەھەللا قېرىپ كەتتم.

ئەلەم بىرلە يۈرەك زەرداپ قېقىپ مەيدا تەتۇرپەلەك،
باشقىم قېيىپ  تىڭىرقاشتا كىچەر جانغا! بېرىپ كەتتىم.

كىشى ئۈچۈن مالۇ –دۇنيا ئېشىپ تۇرسا ھېساپ ئەمەس،
بىرەر نۆۋەت كۆڭۈل تىنماي بۇنى شۇندىن بىلىپ كەتتىم.

ئۆزۈم ئاقىل  ئەمەس ئەمما بىرەرىگە  يامانلىق يوق،
بىرى ياخشى بىرى يامان، قۇيۇق تۇمان كىرىپ كەتتىم.

كۆڭۈل ئاياپ ياشاپ كەلدىم قىلىپ باقماي ئاڭا غەيۋەت،
يەنە ياخشى سانالماستىن يۈرەك-باغرىن چىرىپ كەتتىم.
ماڭا تەسكىن ۋاپا ئەھلى، كۆڭۈل بۆلەر نىگارىم يوق،
شىرىن خىيال دېڭىزىدا ئەجەپ ئۇزۇن ئېقىپ كەتتىم.

ئۇلۇق ئارزۇ -ئۈمىد دىگەن خىيانەتتىن زەبۇن-ۋەيران،
كتىپ قالسام ئاخىرەتكە  كۆزۈم ئۇچۇق ئېچىپ كەتتىم.
                               (3)
كىتىپ قالدىڭ يىراقلارغا دىدىڭ پىراق لازىم ئەمەس،
دىدىڭ گاداي نام ئەمەلسىز غۇۋا چىراق لازىم ئەمەس.

شۇمۇ سىنىڭ خۇشاللىقىڭ تاجۇ-دۆلەت،ئىسىت نامەرد!
بىلىپ قالغىن ماڭا سەندىن بۆلەك سىياق لازىم ئەمەس.

ئەقىدەمنى قىلىپ ۋەيران چىدالامسەن قىلىپ زەيپان،
تۈزەپ بولماس جامالىمنى ئاڭا بۇياق لازىم ئەمەس.

سىنى قانداق كىتەي ئۇنتۇپ،مىنىڭ تۇنجى نىگارىمسەن،
يېرىپ بىرەي يۈرەك-باغرىم قىلىچ-پىچاق لازىم ئەمەس.

مىنى ئۇنۇت دىمە «كىرىم»كىچەي يۇرتتىن باشىم ئېلىپ،
سىنى ئىزلەپ تاپارمەن ئاھ!يېقىن-يىراق لازىم ئەمەس.


                            (4)
ئەجەپ مىسكىن بولۇپ كەتتىم،زامانلاردىن ئەلەم يۇتتۇم،
تىلى شىكەر،دىلى زەھەر،چايانلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

كىچە-كۈندۈز دىلىم ۋەيران،سۈرۈپ بولماس خىياللاردىن،
ئۆزى تۈزۈك، ھۇشى كالتا،ساراڭلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

ئېلىپ ئەۋجى،قۇرۇق تۆھمەت،كۆرەڭلىدى كۈلۈپ غەيۋەت،
تۇتامى يوق،ئېقىپ يۈرگەن پاراڭلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

ئىشى ئازدۇر،سۆزى ھەم كۆپ،بولۇپ مودا قۇرۇق سۆلەت،
مېۋىسى يوق قۇرۇق قاپاق،باراڭلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

غۇرۇر –ۋىجىدان،قالۇر چەتتە،چاۋاكلىنار نىچۈن پۇل-مال،
كۆڭۈل بەرمەس،سۆرۈن تەلەت،جانانلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

سۇقۇشتۇرغان قەدەھ-رومكا،چىقالماستىن قاۋاقلاردىن،
بېشىم ئاينىپ،كىتىپ قالدىم،ئاراڭلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

قەلەم تۇتقان قاداق قوللار،پاساھەتتە تىزىپ مارجان،
قىلىپ غەشتە،كۆڭۈللەرنى،بايانلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

كۆرەڭلەۋەر زامانەم سەن،يۈرەكىمگە ئۇرۇپ نەشتەر،
مىن خارۇ-زەبۇن ئەتكەن ،پاراڭلاردىن ئەلەم يۇتتۇم.

                            (5)
ئازاپ چەكمە، ئۇنۇت تىزراق،بۈگۈندىكى مالامەتنى،
ئاڭا ئويلاپ،ئۆمىدلەنگىن ئەتىدىكى پاراغەتنى.

مالامىتىڭ ساڭا مەڭگۈ،باقىۋەندە ئەمەس دوستۇم،
ئۇلاپ يۈرمە،رەشىك بىرلە قاراتۈنگە قاباھەتنى.

بىراۋلاردىن ئازار يىمە،ھەم بىراۋغا ئازار بەرمە،
ئېلىپ بولماس،ساقايىتماق تەس،كۆڭۈلدىكى جاراھەتنى.

يىراق تۇرغىن تەمەننادىن،ئاۋام-ئەلگە ياراپ ياشا،
ئاڭا سۆزلە،داۋام ياخشى، شىرىن-شىكەر پاساھەتنى.

يارالمىشىڭ ئەزالدىنلا ساڭا پەلەك تەتۇرئەمەس،
ماراپ يۈرمە،مالامەتتە،كەيىپ-ئىشرەت نىجاسەتنى.

بىكارتەلەت،تىرشماسلىق،ئادىمىيگە راۋائەمەس،
پاراسەتتىن  پۆرەكلىگىن،يىراق قوغلاپ نادامەتنى.

ئۇنۇتما ھەم يىراق ئۆتمۈش،مۇشەققەتلىك كۈنۈڭنى ھەم،
سېخى بولغىن ئاياپ يۈرمە،غېرىپلارغا ساخاۋەتنى.

ساڭابايلىق،ساڭابەخت ئەزىز دوستۇم بىلىپ يەتكىن،
غەنىيمەتتۇر،قەدىرلىگىن،ھايات يۈرگەن سالامەتنى.
                           (6)
ئەجەپمۇ بەك خوشۇم كەتتى، كۆرۈلگەن كۆپ چاتاقلاردىن،
پەزىلەتتىن يىراق يۈرگەن،تۈمەن مىڭ خىل ئاتاقلاردىن.

بىرى غەيۋەت قىلىپ يۈرسە،بىراۋلارغا توقۇپ  ئىغۋا،
غۇرۇر-ۋىجدان پەرىشاندۇر،تۆكۈپ ياشنى چاناقلاردىن.

ھەسەتخورلۇق ئەۋىج ئالسا توسوپ بولماس،كۆرۈڭ بۇندا،
ئىسىل ناملار بولۇپ يەكسان،رەشىك ئۇرغان چۇماقلاردىن.

تالاي ئۆيلەر بولۇر زىندان،سەبى غۇنچە بولۇر نىمجان،
ئاتاپ ئەركەك،ئۇرۇپ قەدەھ،چىقىپ بولماس قاۋاقلاردىن.

چېقىمچىلىق ھەسەتكە جۈپ،بىلىپ بولماس كىشى پەيلى،
تەزىم  ئىتىپ،ئىگىلگەن بەل،شىرىن-سوخەن يالاقلاردىن.

ئازار يەپمۇ يەنە يانماس،ئۆزى بىلگەن سەنەمگە يار،
رەزىل ئىللەت ساقايغان يوق، بىشارەت ھەم ساۋاقلاردىن.

ئىسىل ئادەم ئىدۇق دوسىتلار،ياراشماستۇر ناچار خولۇق،
نىمە پەرق بولۇر ئۇندا،ئېغىلدىكى ئۇلاقلاردىن.

                                                     ئاپتۇرى:كىرىمجان ياسىن(زەپەر)

نۇرلان

شېئىر ياخشى يېزىلىپتۇ. قەلىمىڭىز يەنىمۇ بەرىكەتلىك بولسۇن.

ئىدرسجان

پاھ سىلىنىڭ شىئرغىمۇ خىلى بىڭسىلىرى باركەن ھە،