تىلىفۇن ۋە مەلەكنىڭ ئويلىرى

melek

	ئەسسالامۇئەلەيكۇم،ئوڭ-تەتۈر،پىششىق-توڭ،كونا-يېڭى تورداشلىرىم پېقىردىن 90 گىرادۇس ئىگىلىپ سالام. بۇ قىز بۈگۈن يەنە نېمىدەيدىغاندۇ دەپ قالماي سەۋىر بىلەن ئاڭلىغايسىزلەر. تۈنۈگۈن ئوقۇشلۇق دەرسىمىزدە ،مۇئەللىم تىپىپ كەلگەن كىتاب-ژورناللىرىمىزدىكى تاللىۋالغان ئەسەرلەرنى ئوقۇتتى،مەن مۇۋاپىق نەرسە تاپالماي قالماي دەپ خەنزۇچە ئوقۇرمەنلەر ژورنىلىنىڭ بىر يىللىق توپلىمىنىلا ئالغان ئىدىم.شۇنچە ۋاراقلاپمۇ تۈزۈك بىرنىمە تاپالماي ئۇيان ئۆرۈپ بۇيان ئۆرۈپ ئولتۇرۇپتىمەن،ئۇيغۇرچە تەرمىلەر ئېسىل بولغان بىلەن خەنزۇچىسى تايىنلىقكەن ئەمەسمۇ،ئېسىت پۇلۇم دەپ قاقشاپ ئولتۇرسام،مېنىڭ ئىسمىمنى چاقىرماسمۇ،مېنىڭ ئىسمىم بەك گۈزەل دەڭلار،ئۇنىڭ ئۈستىگە ئارقا بەتنىڭ بىرىنچى قۇرىدا،تۆردە قەت كۆتۈرۈپ ئولتۇرىمەن،شۇڭا دائىم مېنى «نەس باسىدۇ».ئۇف،دەپ ئاستا چىقىپ تېخى تاللاپ ئۈلگۈرمىگەن ژورنالنى شۇنداقلا ئاچسام لى دوڭمىي ئىسىملىك بىرسىنىڭ ئىنگىلىزچىدىن تەرجىمە قىلغان «يانفون » دېگەن بىر ماقالىسى چىقىپ قالدى،نېمە بولساڭ بولمامسەن دەپ ئوقۇدۇم،ئەسەر مەزمۇنى مۇنداق: بىر ياش ئەر قستىلىپ ئاران ئاپتوبۇسقا چىقىدۇ،چىقىپلا كۆرىدۇكى،ھەممىلا ئادەم يانفوندا پاراڭلىشىۋاتقان،تۆۋەندىكىلەر شۇلارنىڭ پاراڭ خاتىرلىرى بىر ياش قىز تىلىفۇندا: -ھۇ ئەسكى،سىز زادى مېنى سۆيمەيسىز. بىر ياش ئايال:سەن يەنە قايسى ئاغىنەڭ بىلەن ئىچىپ ،ئويناپ يۈرىۋاتىسەن،قىزلارمۇ بار ئوخشىمامدۇ ئۇ سورۇندا،كارىم يوق،دەرھال ئۆيگە قايتىپ كەل. 30 ياشلار ئەتراپىدىكى بىر ئەر: گەپ قىلىڭە،تۈنۈگۈنكى زىياپەتتە نېمشقا   پالانچى بىلەن تانسا ئوينىدىڭىز،خىزمەتداشلىرىم سىزنى كۆرۈپتۇ،بۇ سىزنىڭ نېمە قىلغىنىڭىز،سىزنىڭ بۇ ئۆينى تۇتقىڭىز بارمۇ يوقمۇ؟ ھېلىقى ئەر ئەتراپتىكى بۇ مەنزىرىدىن بىزار بولۇپ ماشىنىدىن چۈشۈپ كەتمەكچى بولۇپ شوپۇرنىڭ يېنىغا بىرىپ :«چۈشۈپ كىتىمەن،ماشىنىنى توختىتىڭ» دەپتۇ.شوپۇرمۇ تىلىفۇننى مۈرىسىگە قىستۇرۇپ قىزغىن پاراڭلىشىۋاتقانىدى.ھېلىقى ئەر ئاچچىقلاپ ئۈنلۈك ئاۋازدا:«ماشىنىنىى توختىتىڭ»دەپ ۋارقىراپتۇ. شوپۇر چۆچۈپ ماشىنىنى جىددى تورمۇز قىلىپتۇ.ماشىنىدىكى يولوچىلارنىڭ ھەممىسى يىقىلىپتۇ.ھىلىقى ئەر كۆزىنى ئاچقىنىدا ئىككى قۇتقۇزۇش خادىمى ئۇنى نوسۇلكىغا سىلىپ كۆتۈرۈپ ماڭغانىكەن،ئارىسىدىكى بىرسى بىر قولىدا تىلىفۇندا پاراڭلىشىۋاتاتتى: -ۋەي،بىز نەق مەيدانغا بېرىپ بولدۇق،خېلى جىق يولۇچىلار يارىلىنىپتۇ،ئارىسىدىكى  بىرسىنىڭ ئەھۋالى ئېغىز،ھازىر دوختۇرخانىغا ئىلىپ ماڭدۇق،داۋالاش تەييارلىقلىرىنى قىلغاچ تۇرۇڭلار. بۇ قۇتقۇزۇش خادىمىنىڭ گىپى تۈگىمەستىن تىلفۇنى قولىدىن چۈشۈپ كەتتى،تىلىفۇنىنى تۇتىۋىلىش ئۈچۈن ھەركەت قىلىشىغا قولىدىكى نوسۇلكىمۇ تەڭ چۈشۈپ كىتىپ ئەر  يەرگە يېقىلدى. ئەر كۆزىنى ئاچقىنىدا كۆز ئالدىدا بىر ئاق خالاتلىق سىستىرا ئاسما ئوكۇلنىڭ يىڭنىسىنى تۈزىگەچ تىلىفۇندا گەپ قىلىۋاتاتتى: -ھەئە،ئۇنى دوختۇرخانىغا ئەمدى ئىلىپ كەلدى،تېخى ھۇشىغا كەلمىدى،ئاسما ئوكۇل ئىسىۋاتىمىز. ماقالە مۇشۇ يەردە تۈگىدى،ئوقىيالمايدىغان خەتلىرىمنى ئەخە-ئۇخۇ،ئىما-ئىشارەتلەر بىلەن مۇنداقلا ئۆتكۈزىۋەتتىم،ئەمدىكى مەسلى شۇ ئوقىغان ماتىريالدىن بەش سۇئال تىپىپ شۇنىڭغا جاۋاب بېرىش ئىدى. بىرىنچى سۇئالىمنى مۇنداق چىقاردىم: كۈندىلىك تۇرمۇشىمىزدا راستىنلا يانفوندىن ئايرىلالمامدۇق؟ئۇ ئەرنىڭ يارىلىنىپ دوختۇرخانىغا كىرىپ قېلىشىنىڭ سەۋەبىنى يانفوندىن كۆرۈشكە بولامدۇ؟ بۇ سۇئالنى سوراپ بولىشىمغىلا بالىلار پاراقلاپ كۈلۈپ كەتتى،ھەمدە بۇ سۇئالغا ئۆزى جاۋاب بەرسۇن دەپ تۇرىۋالدى،ئەسلى تۆۋەندە ئولتۇرغان ساۋاقداشلار جاۋاب بىرەتتى. شۇنداق قىلىپ ئۇنى -بۇنى دەپ جاۋاب بېرىپ ئورنۇمدا ئولتۇرۇپ يانفونۇمدىن ئايرىلغان ئىككى ھەپتىنى ئويلاشقا باشلىدىم. ئىھتىياتسىزلىقتىن يانفونۇم يەرگە چۈشۈپ كىتىپ بۇزۇلۇپ قالغانىدى.ئوڭشىتاي دېسەم ئوڭشالماي،يىڭىنى ئېلىشقا بېرىپ بولالماي ئىككى ھەپتىنى ئۆتكۈزگەنىدىم. يانفون بولمىغان تۇنجى كۈنى ھەممە دەرسنى كۆڭۈل قويۇپ ئاڭلىدىم،ئەسلىدەقاملاشمىغانراق دەرسلەردە تىلىفۇنۇمنى كوتۇر كوتۇر قىلىپ بېسىپ ئولتۇرۇپ چ چ ئوينايتىم،شۇنداق ئۇستا بولۇپ كەتكەن ئىدىمكى،كۆزۈم دوسكىدا بولسىمۇ،كونۇپكىنى قارىماي تۇرۇپ قانچە باسسام ھەرپلەرنىڭ قانداق ئالمىشىدىغانلىقىدىن تارتىپ كاللامدا يادا بولۇپ كەتكەنىدى.مانا ئەمدى ئوينايدىغان يانفون يوق،ئامالسىز ھەممە دەرسنى ئاڭلىدىم،ئەتراپىمدىكى ساۋاقداشلىرىم قەستەن مېنى جىلە قىلىپ :« قانداقراق ھىسياتتا بولىۋاتىسەن،تىلىفۇنۇمنى بېرىپ تۇراي چ چ ئوينىۋالامسەن،قانداق چىداۋاتقانسەن » دەيتى. مەنمۇ مەغرۇر ھالدا چاندۇرماي :« ۋىيى،ئانامنىڭ قورسىقىدىن تىلىفۇن بىلەن تۇغۇلمىغان مەن،ھىچقانداق بولۇپ قالمىدىم ئەنسىرىمەڭلار» دېدىميۇ،ئىچىمدىكى تىت-تىتچىلىقنى چاندۇرمىدىم. شۇ كۈنى دەرستىن چۈشۈپ بىرى دوستۇم بىلەن بىللە تاماق يىيىشكە كىلىشىپ قويغانتۇق،تىلىفۇن بولمىغاچ ئالاقىلىشالماي ئۇ دەرۋازىنىڭ ئۇ تەرىپىدە ساقلاپ،مەن بۇ تەرىپىدە ساقلاپ نۇرغۇن ۋاقىتنى زايە قىلدۇق،مەكتەپ ئىچىدىن ئاممىۋى تىلىفۇن تاپالماي شۇنداق جىلە بولۇپ كەتتىم. شۇ جىلىچىلىكىمدە تىلىفۇن بولمىسا پەقەت بولمايدىكەن دەپ كارتامنى يىقىن دوستۇمنىڭ تىلىفۇنىغا سىلىپ قويدۇم. قانچىلىك كۆپ ئۇچۇرلار كىلىپ كەتكەندۇ،قانچىلىك ئادەم ئىزدەپ كەتكەندۇ دەپ ئاچسام نەدىكىنى ئاران بىر تال كۆچمە خەۋەرلىشىش شىركىتىنىڭ ئۇچۇرى كەپتۇ.ئۆزۈمچە ھەيران قالدىم :«توۋا خۇدايىم،ئەجەپ ھىچكىم ئىزدىمەپتۇغۇ » دەپ قالدىم. باشقىلارنىڭ تىلىفۇنىنى كەچكىچە:« ئەكىلە قاراپ باقاي،ماڭا تىلىفۇن كەلدىمۇ » دەۋەرگىلى بولمايدىكەن،بۇمۇ ئۇزۇنغا توشىماي ئاخىرى كارتامنى يانچۇققا سالدىم. تىلىفۇن كىسەل بولغان باھانە بىلەن تەڭ ھەممە ئالاقەم توختىدى،ھەتتا ئۆز ئاكامنىڭ نەچچە يىللىق نۇمىرىنىمۇ ئېسىمگە ئالالمىدىم.بىر سائەت ئولتۇرۇپ ھەرخىل ھەرياڭزا نۇمۇرلارنى كەشىپ قىلىۋىتىپتىمەن،بىر ئاكامنىڭ 11 خانە نۇمرىنىڭمۇ ھەتتا باش رەقىمىنىمۇ  ئەستايىدىللىق بىلەن قاراپ باقماي،تەييار ساقلاقلىق نۇمۇرغىلا تايانغىنىمنى ھىس قىلىپ ئۆز-ئۆزۈمگە ئاچچىغىم كەلدى. ئۆيدىكىلەر بىلەن ئالاقىلىشالمىغانلىقىم سەۋەپلىك  ئۆز ھەدەمنىڭ توي خەۋىرىنى توي كۈنى  چ چ دا ئۇچراپ قالغان قوشنامنىڭ قىزىدىن ئۇقتۇم. شۇنداق ئازابلىنىپ ئۆكسۈپ ئۆكسۈپ يىغلاپتىمەن. يانفون راستىنلا بىزنىڭ ئايرىلالماس نەرسىمىزگە ئايلىنىپ قالدىمۇ؟ بىر كۈن ئۆتتى ،ئىككى كۈن ئۆتتى، بارا-بارا كۆنۈپ كەتتىم،ئىككى ھەپتە ئۆتتى،تىلىفۇن سىتىۋىلىشقا ۋاقىت چىقاردىم،تىلىفۇن ئالغىنىمغا مانا ھازىر بىر ھەپتە بولدى،ئىلگىرىكى توختىماي ئالدىراش چىقىدىغان بۇ تىلىفۇن ھازىچ جىمجىت.بۇ جەرياندا شۇنى ھېس قىلدىمكى بەزىدە دوستلىرىمنى ،ئاتا-ئانامنى كۈندە نەچچە ۋاخ سېغىنمىساممۇ ھىچ ۋەقەسى يوقلىقىنى،ئەكسىچە سېغىنىش ئوتى پەلەككە چىققاندا كۆرۈشسە تولىمۇ يىقىملىق بولىدىغانلىقىنى ھېس قىلدىم. ھازىر شۇنداق ئەركىن ئازادە بولۇپ قالغاندەك بولۇپ قالدىم،بۇرۇن ئانام دائىم:«ھاجەتخانىغا ماڭساڭمۇ تىلىفۇنۇڭ قولۇڭدىن چۈشمەيدۇ،توكۇلدىتىپ بېسىۋىرىپ ئاشۇ تىلفۇنۇڭ بىلەن تەڭ،ئۆيىمىزنىمۇ تەڭ پارتىلىتىۋىتىدىغان ئوخشايسەن» دەيتى. ھازىر ھەتتا تىلىفۇننى بىرەر كۈن ياتاقتا تاشلاپ قويۇپ ئېلىۋىلىشنىمۇ ئۇنتۇپ قالىدىغان بولۇپ قالدىم. تۈنۈگۈن تورغا چىققىنىمدا يىقىن دوستلىرىمدىن بىر نەچچىسى دېدى.«تىلىفۇن قىلمايسىز يا كۈندۈزى توردىمۇ كۆرۈنمەيسىز،كەچلىرى ئاندا-مۇندا كۆرۈنۈپ قويۇپ يوقاپلا كەتتىڭىز بىرەر ئىش بولمىغاندۇ » دەيدۇ. دېمەك تىلىفۇن قىلمىسا،يوقاپ كېتىشنىڭ ئالامىتى ئىكەن. بىزنىڭ پۈتكۈل ئالاقىمىز تىلىفۇن بىلەنلا باشلىنىپ قاپتۇ. بۇرۇنقى دەۋىرلەردە ئاتا-بوۋىلىرىمىز تىلىفۇندا ئالاقىلىشىپ ھال ئەھۋال سورىشىپ ئۇچۇر يېزىشىپ يۈرمىسىمۇ شۇنداق كۆڭلى يېقىن ئۆتۈشىپتىكەن،بىرەر كۈن كۆرۈنمەي قالسا ئەنسىرەپ يوقلىشىدىكەنتۇق. بىزلەر بولساق تىلىفۇندا نەچچە ۋاخ ئەھۋاللىشىپ جانۇ-جان ئاداش بوپ كىتىمىزيۇ،رىئاللىقتا ئۇچراتساق تېخى ئۇ خۇددى بىر تىلىفۇندىكىلا دوستتەك،قارىماي ئۆتۈپ كېتىشلىرىمىز بار. ئۇنداقتا زاماننىڭ تەرەققى قېلىشى،ئالاقە ۋاستىلىرىنىڭ سەرخىللىشىشى بىزگە ئىجابى رول ئوينىدىمۇ ياكى سەلبىيمۇ؟؟ تىلىفۇننى خاتا ئۇرۇپ قالغان باھانىدە تونۇشۇپ مۇھەببەتلىشىپ توي قىلىدىغانلار ،ياكى تىلىفۇندا خالىغان نۇمۇرغا تىلىفۇن قىلىپ دەردىنى تۆكىدىغان ئىشلارمۇ جىق ئىكەن.ئىككى ئادەم تونۇشۇپ بىر نەچچە مىنىۇت ئۆتە ئۆتمەي تىلىفۇن نۇمرىنى سورىشىدىكەن. «تىلىفۇنۇم يوق» دېسە «توۋا دەڭا،كىم ئىشىنىدۇ» دەپ ئىشەنمەيدىكەن.ھەممە ئىشنى تىلىفۇندا پۈتتۈرىدىكەنمىز بۇرۇنقى زەپەر قۇچقان بوۋىلار،ئانىلار ھازىرقى ياشلاردەك كۈندە نەچچە ۋاخ ،نەچچە سائەت تىلىفۇندا مۇڭداشسىمىسىمۇ شىرىن مۇھەببەت ئەسلىمىلىرى بارئىكەن. ھازىرقى ئەتراپىمدىكى بىر قىسىملارغا قاراپ ھەيران قالىمەن،كۈندە نەچچە رەت نەچچە سائەت سۆزلىشىپ تۈگىمەيدىغان نېمە گىپى باردۇ،توي قىلىپ قالسا نېمىنىمۇ دىيىشەر دەيمەن. بىر دوستىمىزنىڭ ئوغۇل دوستى قىززىق،يېرىم كىچىنى كېچە،سەھەرنى سەھەر دېمەي ھەممە ياتاققا تىلىفۇن قىلىپ :« ئۇنى چاقىرىپ قويۇڭلار» دەيدۇ،قانداق تاپىدىكىن تاڭ. يەنە بىرى دوستۇمنىڭ ئوغۇل دوستى بىر كۈنى چ چ دا خەت يېزىپتۇ :«ئۇ ئۆيدىكىلىرى بىلەن قىيدىشىپ قېلىپ چىقىپ كەتكىلى تۆت سائەت بوپتۇ،تاپالمايۋاتىمەن،سىز بىلەمسىز؟»دەيدۇ. مەن :« ئادەتتە نەلەرگە جىقراق بارىدۇ،ئىزدەپ بېقىڭ» دېسەم، «قانداق ئىزدەيمەن،تىلىفۇنىنى ئېتىۋاپتۇ» دەيدۇ.توۋا دەپ قالدىم،تىلىفۇن بولمىسا راست بىر ئادەمنى دوپپامدەك يەردىنمۇ تاپقىلى بولمايدىغان جاھان بولۇپ كېتىپتۇ بۇ. مەن تىلىفۇن بولمىغان بۇ ئىككى ھەپتەمنىڭ قانداق ئۆتكىنىدىن زارلانماقچىمۇ ياكى تىلىفۇننىڭ رولى ئۈستىدە مۇنازىرە قىلماقچىمۇ ئۆزۈممۇ ئېنىق بىلمىدىم،شۇڭا قالغان گەپنى تورداشلارغا قالدۇردۇم....

مۇبارەك

	« تېلېفۇن بولمىسا بولمايدۇ؛ تېلېفۇن بولمىسىمۇ بولىۋېرىدۇ» ــــ بۇ گېپىم %90 توغرا،  %100 خاتا.

dilzat

	ئارلىق يىراق بولسىمۇ  دىل يېقىن بولسىلا تىلفوننىڭ بولماسلىقى چوڭ ئىش ئەمەس

kokaxik

	ھازىرقى ئالدىراشلىققا تولغان بۇ دۇنيادا تىلفۇن بولمىسا بىر - بىرىمىز بىلەن كۆرۇشۇشكە ۋاقىت چىقىرالماي ياتسىراپ كىتىمىز ، ئەلۋەتتە تىلفۇن بولمىسا بولمايدۇ يىڭى زاماندىكى پوشتىكەچ تۇرسا ئۇ .

yaprah~0997

	تېلفۇننىڭمۇ بەزى مۇھىم بولغاندا ئەسقاتىدىغان رۇلى چوڭ .. بىر كۇنى كېچىدە ئانام تۇيۇقسىز قاتتىق ئاغىرىپ قېلىپ مۇشۇ تېلفۇن ئارقىلىق جىددى ماشىنا چاقىرىپ ئانامنى دوختۇرخانىغا ئاپىرىپ ساقايتىۋالدۇق  دوختۇرلار يەنە ئازراق كىچىكەن بولساڭلار ئامال يوق بۇلاتىكەن دەپ كەتتى   ئاللاھغا مىڭ شۇكىرى  ....

dihqan

	بۇرۇنقى دەۋىرلەردە ئاتا-بوۋىلىرىمىز تىلىفۇندا ئالاقىلىشىپ ھال ئەھۋال سورىشىپ ئۇچۇر يېزىشىپ يۈرمىسىمۇ شۇنداق كۆڭلى يېقىن ئۆتۈشىپتىكەن،بىرەر كۈن كۆرۈنمەي قالسا ئەنسىرەپ يوقلىشىدىكەنتۇق. بىزلەر بولساق تىلىفۇندا نەچچە ۋاخ ئەھۋاللىشىپ جانۇ-جان ئاداش بوپ كىتىمىزيۇ،رىئاللىقتا ئۇچراتساق تېخى ئۇ خۇددى بىر تىلىفۇندىكىلا دوستتەك،قارىماي ئۆتۈپ كېتىشلىرىمىز بار. ئۇنداقتا زاماننىڭ تەرەققى قېلىشى،ئالاقە ۋاستىلىرىنىڭ سەرخىللىشىشى بىزگە ئىجابى رول ئوينىدىمۇ ياكى سەلبىيمۇ؟؟ ---------------------------------------- بۇ قۇرلار .ئويلىنىشقا تىگىشلىك.~! تېلفون بەزى ياشلىرىمىز ئۈچۈن ۋاقىت ئۆتكۈزۈش قۇرالى بولسا.يەنە بەزىلەرنى مۇخىم ئىشلىرىنى تاشلاپ تېلفۇن پاراڭلىشىدىغان بىكارچى قىلىپ قويماقتا.تېلفوندىن ئۈنۈملىك پايدىلىنىدىغان بولساق ،ئۇ تۇرمۇشىمىزدا كەم بولسا بولمايدىغانلىقىنى ھېس قىلىمىز.

nafisa27

	مېنىڭ ئاپاممۇ دائىم  كومپيۇتېر  بىلەن تېلغۇن سۈرەتلىك جىنىڭىز بار، كومپيۇتېر دىن قوپۇپ تېلغۇن ،تېلغۇندىن قوپۇپ  كومپيۇتېر   دەيدىغان ،بىر قولۇمدا تېلغۇن دائىملا تورغا چىقىغلىق.ئۇيلاپ باقسام مۇشۇ تېلغۇن ئشلەتكەندىن بۇيان تېلغۇنۇم تېڭىجى بولۇپ باقماپتۇ . پۇل تۈگمەي  تۇرۇپلا پۇل قاچلاپ تېڭجىنىڭ ئالدىنى ئېلىپ دىگەندەك.

nijad

	ۋە  ئەلەيكۇم ئەسسالام . باشتىن   ئاخىر  ھىجىيىپ  تۇرۇپ  ئوقۇۋەتتىم   ،  لىكىن  تېلفۇن  توغۇرلۇق  نىمە  دىيىشنى  بىلمىدىم  ، تېلفۇنۇم  بىرەر  كۈن  توختاپ  قالسا  قۇلىقىم  بەك  تىنچىپ  قالغاندەك  ھىس قىلىمەن  لىكىن  .

dakyanos

	ھازىر ھەم تېلفۇنغا كۆنۈپ قالدۇق، ھەم ئۇنىڭ قۇلايلىقىدىن ئايرىلالماس بۇلۇپ قالدۇق، بۇرۇنلاردا تېلۋىزوردا تېلفۇن سۆزلەشكەننى كۆرسەك ھەۋەس قىلاتتۇق، ھازىر بولسا ئەڭ تۆۋەن قاتلامدىكى ئادەمدىمۇ بار. مەنمۇ تېلفۇنۇم بولمىسا بىر يەرلىرىم كەمدەك بىلىنىدۇ، يانچۇقنى نەچچە كولاپ قولۇم ئۈمىدسىز چىققان ۋاقتى بولغان.

zakira

	تېلىفون بەك مۇھىم زادى بولمىسا بولمايدۇ .  لېكىن يوق بولسا كۆپ ئىشلاردىن قۇتۇلۇپ قالىمىز ! مانا تۈنۆگۈنلا  تېلفونىمنىڭ توكى تۈگەپ كەتكەنتى ئېتىلىپ قاپتۇ ، مۇھىم يىغىنغا قاتناشمىدىم ، قىلىدىغان ئىشلارنىمۇ باشقىلارغا بويرۇپتۇ .... نىمە دىگەن ياخشى .. بەرىبىر ئۆز ۋەزىپەمنى ئورۇنلايماندە ..