ئانام مېنى ئۇزاتقاندا ...

گىراف

نۇر تورى تەرجىمىسى :
(نۇرمۇھەممەد شەمشىدىن تەرجىمىسى)
ھازىرغىچە ئانامنىڭ مېنى قانچە قېتىم مۇشۇنداق ئۇزۇتۇپ قويغانلىقىنىمۇ بىلمەيمەن، ئىشقىلىپ ھەر قېتىم ئۇنىڭغا :
-بولدى ئانا، مۇشۇ يەردە تۇرۇپ قېلىڭ، ئۇزاتمىسىڭىزمۇ بولىدۇ-دېگىنىمدە، ئۇ ماڭا «ماقۇل» دەپ قويۇپلا، مەن يەنە خېلى ماڭغاندىن كېيىن توساتتىن كەينىمگە قايرىلغىنىمدا ئۇنىڭ يەنىلا ئەگىشىپ كېلىۋاتقانلىقىنى كۆرەتتىم...
ئادەتتە پات-پات ئۆيگە قايتىپ بىر كېچە تۇرۇپ كېلەتتىم، شۇ كۈنلەردە بولسا ئانام ھەمىشە ياستۇقۇمنىڭ تۈۋىدىلا ئولتۇرۇپ يېرىم كېچىگىچە مەن بىلەن مۇڭدىشاتتى، بەزىدە دېيىشىدىغان گەپ قالمىسىمۇ جىمجىت ئولتۇراتتى، بۇ چاغدا مەن «ئانا، بولدى كىرىپ ئۇخلاڭ، كەچ بوپكەتتى» دېسەم كىرىپ كېتىپ، ئۇزۇن ئۆتمەيلا يەنە يېنىمغا كىرەتتى-دە «مەن مەشتىكى ئوتقا قاراپ باقاي» دەپ ئارقىدىن ياستۇقۇمنىڭ تۈۋىدە يەنە ئولتۇرىۋالاتتى.
بىر كۈنى، مەن كەچ سائەت ئونلار ئەتراپىدا يولغا چىقتىم، بۇ چاغدا كەنتتە ھەممە چىراغلار ئۆچكەن بولۇپ، سىرت قاپقاراڭغۇ ئىدى، ئانام قول چىراغنى ئېلىپ مېنى ئۇزۇتۇپ چوڭ ئىشىككىچە چىقتى، مەن «بولدى ئانا، مۇشۇ يەرگىچىلا ئۇزىتىڭ، سىرت قاراڭغۇ» دېدىم، ئۇ چوڭ ئىشىكنىڭ تۈۋىدە تۇرۇپ قېلىپ، قولىدىكى قول چىراغنىڭ نۇرىنى كەنتتىن چوڭ يولغىچە بولغان يولغا سېلىپ بەردى. يولدىكى قول چىراغ نۇرى بارا-بارا ئاجىزلاپ ئاخىرى غايىب بولدى. مەن ئۆزۈمنىڭ كەنتتىن خېلى يىراقلاشقىنىمنى بىلدىم-دە، توساتتىن ئارقامغا قايرىلدىم، بىراق شۇ يىراقتىكى قول چىراغنىڭ نۇرى يەنىلا ئاجىزغىنە يېنىۋاتاتتى، بۇ جىمجىت قاراڭغۇ كېچىدە، مەن ئانامنىڭ كىچىككىنە جۇغىسىنى كۆرەلمىگەن بولساممۇ، ئەمما مەن شۇ ئاجىز يېنىۋاتقان قول چىراغنىڭ كەينىدە بىر جۈپ غۇۋالاشقان كۆزنىڭ شۇ يىراقلارغا، شۇنداقلا قول چىراغنىڭ نۇرىدىنمۇ يىراق جايلارغا تىكىلىۋاتقانلىقىنى بىلەتتىم..

مىرابلا

ئانىلار ھەقىقەتەن ئۇلۇغ، ئانىنىڭ بالىغا بولغان مىھرى مۇھاببىتىدەك مۇھاببەت بىلەن ئانىللىرىمىزغا كۈيىنەيلى ،يىراقنى يېقىن قىلايلى ، ۋاقىت ئىچىدىن ۋاقىت چىقىرىپ ئۇلارغا ھەمرا بۇلايلى. ياكى ئۇنداق ياكى بۇنداق ئالدىراش بۇلۇپ ۋاقىت چىقرالمىغانلار شۇ مىھرىبان ئانىللىرىمىزدىن ئايرىلىپ قالغان چېغىمىزدا پۇشايمانغا ۋاقىت چىقىرىپ ئانىمىز ئولتۇرۇپ قوپقان ،بىزنىڭ كىلىشىمىزنى تۆت كۈزى بىلەن كۈتكەن شۇ غەمكىن كەپىلەرنى يوقلايمىز ،قەبرىلەرنى يوقلايمىز .تۇلىمۇ ئەپسۇس، شۇ ئانا ھايات چېغىدا يوقلىغان بولساق نەقەدەر سۈيۈنەتتى ھە. ۋاي ئىسىت..............