كىچىك ئورمانلىقتا تۆت ﻫورۇن ياشايدىكەن. ئۇلار كۈن بويى ﻫېچ ئىش قىلمايدىكەن،ﻫەتتا تاماق يېيىشكىمۇ ﻫورۇنلۇق قىلىدىكەن. بىراق ئۇلار بىرلا ئىشنى قىلىشنى، يەنە ﻫورۇنلىقتا بەسلىشىشنى خالايدىكەن.تۆتىسى ﻫەر كۈنى بىللە ئولتۇرۇپ، باشقا ئىش قىلماي،كىم ئەڭ ﻫورۇن دېگەننىلا تالىشىدىكەن. بىرىنچى ﻫورۇن:    
ـــ مېنىڭچە، مەن دۇنيادىكى ئەڭ ﻫورۇن. بىر كۈنى چۈشتە چىملىقتا ئۇخلاۋاتسام،بىر قېرى ئات يېنىمدا ئوتلىدى، ئۇ چۇۋۇق چاچلىرىمنى ئوتمىكىن،دەپ قېلىپ يېيىشكە باشلىدى.مەن ﻫورۇنلۇقۇمدىن ،مىدىر-سىدىر قىلمىدىم. ئۇ ئاخىر چېچىمنى پاك-پاكىز يەپ بولدى،ــ دەپتۇ.                          
 ئىككىنچى ﻫورۇن كەمسىتمىگەن ﻫالدا:                                                               
ــ سەن مەنچىلىك ﻫورۇنمۇ؟ئۈستىبېشىمدىكى كىيمىمنى سالمىغىلى،يۇيمىغىلى ئۈچ يىل بولدى.كىيمىم ﻫۆل بولۇپ كەتسە، بەدىنىمنى بۇراپلا كۈنگە دۈمبەمنى قاقلايمەن،ــ دەپتۇ.                                  
ئۈچىنچى ﻫورۇن:                                                                                     
سەن تېخى بۇرۇلىدىكەنسەن،مەن بۇرۇلۇشقىمۇ ﻫورۇنلۇق قىلىمەن.تۆنۈگۈن كارۋاتتا ياتقانىدىم،تۇرۇپ تاماق يېيىشكە ﻫورۇنلۇق قىلدىم.ئاپام بەدىنىمنى بۇراپ،ماڭا بىر قوشۇق ــ بىر قوشۇقتىن يېگۈزۈپ قويدى ـ،دەپتۇ.
تۆتىنچى ﻫورۇن:                                                                                     
مەنمۇ ساڭا ئوخشاش. ياتسام مېدىرلىغۇم كەلمەيدۇ. قارا، پۇتۇمنىڭ كالتىلىقىغا! سىلەر پۇتۇمنىڭ نېمىشقا بۇنداق كالتە بولۇپ قالغانلىقىنى بىلەمسىلەر؟ ئۇ كۈنى پۇتۇمنى ئۇزۇن سوزۇپ يولدا ياتقانىدىم،بىر يۈك ئاپتوموبىلى كەلدى.شۇ چاغدا پۇتۇمنى يېغىۋېلىشنى ئويلىدىم، لېكىن،ﻫورۇنلۇقۇمدىن مىدراتقۇم كەلمىدى.  
ئاپتوموبىلنىڭ پۇتۇمنى بېسىپ ئۆتۈپ كەتكەنلىكىنى كۆرۈپ ياتتىم ،ـ دەپتۇ.