دادا 

 ئىمىنجان ئابدۇرىھىم

 ئېرىقلاردىن يۈدۈپ ئاتلىغان،
بايدەك باققان كونا كەپەڭدە.
يۈرۈكۈڭنى سۇغۇرۇپ ماڭا،
بەرگەن ئىدىڭ كۈلۈپ بەرگەنگە.

ئۆچۈپ قالغان شامىم ياندى دەپ،
ئۈمۈد يانغان نۇرسىز كۆزۈڭدە.
رەڭگى-روھىڭ ئۆڭۈپ سارغايغان،
ياش ئوينىسا مەسۈم يۈزۈمدە.

قويمىغانتىڭ بىرەر رەت يالغۇز،
يىتىمسىراپ قالمىسىكەن دەپ.
بالدۇر ساڭا يەتتى قېرىلىق،
بالام دەپلا كۈنۈ-تۈن غەم يەپ.

تۇغۇلغاندىن تا بۈگۈنگىچە،
گۆھىرى بوپ كەلدىم كۆزۈڭنىڭ.
ئاشقاندىمۇ يېشىم ئوتتۇزدىن،
ئاستىدا سەن تېخى يۈكۈمنىڭ.