مۇقام (شېئىر) 

 ئابلىكىم ئابلىمىت 

 ئاڭلانماقتا بىر يەردىن مۇڭلۇق ئاۋاز ،
تارىتماقتا ئۆزمەيلىگە مېنى شۇدەم .
كەتمەكتە دولقۇنلاپ قەلىب دەريايىم ،
چۈشتۈم مەن ئۇنىڭ قوينىغا شۇدەم .

زوقلىنىپ باردىم مەن ئۇنىڭ يىنىغا ،
شادلىنىپ ئېيتماقتا بۇۋاي مۇقامنى .
مۇڭلىنىپ ئولتۇرۇپ ئاڭلىماقتىمەن ،
قەلبىمگە كۈي قوشقان ئۇشبۇ مۇقامنى .

ئۆتمەكتە قەلبىمدە شاھ مەشرەپ ئۆزى ،
كەچمەكتە قەلبىمگە نەۋائى ئۆزى .
چالدى زىل تارىمنى نەفسى ئۆزى ،
ئۈزۈپ دېڭزىمدا رەشىتخان ئۆزى .

ئىزلەپ يۈرگىنىم دەل مۇقامىم ئۆزى ،
ئەمەسمۇ مىللىتىمنىڭ پۈتمەس كۆزى .
ئەمەسمۇ مىللىتىمنىڭ دىل رىشتى ،
ئەمەسمۇ مىللىتىمنىڭ قەلىب كۈيى .