ئۆزۈڭ بىلىسەن
(نەسىر)
ئابلىكىم غوپۇر ئوتقاش
ئەي كۆزۈمنىڭ نۇرى،غېرىب خانەمنىڭ نۇرلۇق قۇياشى بولغان يىگانە ئاشىغىم، سېنىڭ قەلبىمدىكى نۇرلۇق سىيمايىڭنى،
پەقەت بىرلا سېنى يېنىش-يېنىشلاپ سۆيدىغانلىقىمنى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
سەنسىزلىك دەردىدە كۆزلىرىمدىن تۆكۈلگەن مۇڭ -ھىجراننى،
ساڭا قانچىلىك كۆنۈپ قالغانلىقىمنى،
سەن بولمىساڭ ھىدىڭنى ھىدلاپ
ئىزىڭنى بويلاپ كوچا ئايلىندىغانلىقىمنى،
سەن بىلەن ياندىشىپ ئولتۇرغان قوش كىشلىك ئورۇندۇقتا يالغۇز ئولتۇرۇپ،
سېغىنىش دەردىنى تاماكىغا قۇشۇپ ئىچىمگە كۈچەپ تارتىدىغىنمنى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
سۈتتەك ئايدىڭ كېچىدە كۆككە قاراپ
سىيمايىڭنى ئەسكە ئالدىغانلىقىمنى،
ھىلال ئاينىڭ مەڭزىدىكى داغنى
سېنىڭ قاشتېشىدەك سۈزۈك چېھرىڭدىكى قارا خالىڭغا قىياس قىلدىغىنىمنى،
چېچەكلەرنى زىنىقىڭغا ئوخشاتقىنىمدا
كۆز ياشلىرىمنىڭ مەڭزىمنى بويلاپ يىپى ئۈزۈلگەن مارجاندەك تاراملاپ چۈشدىغانلىقىنى ئۆزۈڭ بىلسەن…
تىكەندەك يالغۇزلۇق جېنىمنى قىينىغىنىدا
يۈرىكىمنىڭ قوقاسقا ئوخشاش پۇچلىنىپ مىڭ قۇياش تەپتىدە لاۋۇلداپ يېنىپ مىڭ پاتمان ئىشىق بالاسىغا مەھكۇم بۇلدىغانلىقىمنى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
تاڭ يورىماس ئايسىز كېچىلەردە سۈرىتىڭگە ئۇزاق تىكىلىپ
ئۆمۈچۈك تورىدەك قاتمۇ قات خىياللارغا بەنىت بۇلدىغانلىقىمنى ،
غېرىب كاككۇكتەك بۇقۇلداپ تۇرۇپ
تالاي رەت ئىسمىڭنى زىكرى قىلدىغانلىقىمنى،
تىۋىشىڭغا قۇلاق سېلىپ
تاڭ ئاتقۇچە
ئاق بوز ئاتتەك نالە قىلىدىغانلىقىمنى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
خىيالەن چاچلىرىڭنى سىيلىماقچى بولۇپ
ساڭا ئۇزارتقان قوللىرىمنىڭ
مۇئەللەق تامان لەيلەپ قالدىغىننى،
پىشانەڭگە سۆيمەكچى بۇلۇپ
ئۇچلانغان تۇمشۇقۇمنىڭ سوغوق تامغا تېگىپ توختايدىغىننى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
سەنسىز ئۆتكەن ھەر بىر دەقىقە
باغرىمنىڭ مىڭ لەختە بۇلۇپ،
مىڭ خەنجەر كۆكسىمگە قادىلدىغىننى،كۈلگۈن
چىرايىمنى غەم تۇمان قاپلاپ،
ساماندەك سارغىيىپ،
قاقشال دەرەختەك سۇلغۇنلۇشۇپ كېتدىغىنىمنى،
چاچ ساقىلىمنىڭ سەن تامان تەلپۈنۈپ ئۆسۈپ باردىغانلىقىنى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
ساڭا ئاتاپ ناخشا توۋلىماقچى بۇلۇپ تەمشەلگىنىمدە يۈرەكنىڭ تارىنى چەككۈدەك يېقىملىق كۈيلەرگە ئەمەس،
خەستىلەنگەن باغرىمنى يارا قىلىدىغان بىر ئۈلۈش ھەسرەتلىك كۈي بىلەن پەرياد ئۇردىغانلىقىمنى
،
ئاشىقلىق كوچسىدا مەيدەمنى مۇشلاپ،
"مۇھەببەت" دەپ ساپايە سالدىغىمنى ئۈزۈڭ بىلىسەن…
خۇنى ئۆچكەن كۆزلىرىمدىن
يۇلتۇزدەك چاراقلاپ تۇردىغان نۇر ئەمەس
مىڭ يىللىق كۆيۈكنىڭ،
مىڭ يىللىق ھېجراننىڭ،
مىڭ يىللىق ھىجراننىڭ شولىسى تۆكۈلۈپ تۇردىغىننى،
ۋىجىك تىنىمنىڭ سەنسىزلىك ئىچىدە
بارا-بارا قاقشال دەرەختەك قۇرۇپ كىتۋاتقانلىقىنى ئۈزۈڭ بىلىسەن…
ساڭا دىيەلمىگەن
تالاي سۆزلىرىمنىڭ بارلىقىنى،
ساڭا ئاتاپ يازغان مەكتۇپلىرىمنىڭ دۆۋە-دۆۋە بۇلۇپ كەتكىننى،
ئىچىمدە يەل پوڭزەكتەك چىڭقىلىپ تۇرغان ئازابىمنىڭ تۇلۇپ تاشقانلىقىنى ئۆزۈڭ بىلىسەن…
ۋىسال دەردىدە ساپال كۆتۈرۈپ،
قەلەندەر سىياقتا ئۆيمۇ- ئۆي مېڭىپ،
ئىشىك چىكىپ ئۆتدىغىنىمنى
لاۋۇلداپ تۇرغان گۈلخان ئىچىدە
چاراسلاپ كۆيۈپ ئوتۇندەك
كۈل بۇلۇپ ئۆچىدىغىنىمنى،
بىر سېنى كۈتۈپ،
بىر سەن ئۈچۈن يىگانە ياشاپ،
يەنە پەقەت بىرلا سەن ئۈچۈن قاراڭغۇ ئالەمگە يالغۇز كېتىدىغىنىمنى ئۆزۈڭ بىلىسەن گۈزەلىم...
2016-يىل 16-ماي (مارالبېشى)
| 418 قېتىم كۆرۈلدى | ئابلىكىم غوپۇر ئوتقاش | ئەسەر يوللىغۇچى : | |
| 2016-12-20 1:26:29 | :يوللانغان ۋاقتى | ||
| 2016-12-22 2:16:03 | مەمەت ئېلى |
| ئابلىكىمجان قۇلڭزغا دەت بەمىسۇن بەك ياخشى يېزىپسىز | |
|
تور بىكىتىمىزدىكى ئەسەرلەرنىڭ ئىشلىتىش ھوقۇقى تور بىكىتىمىزگە ۋە ئاپتورغا تەۋە بولۇپ، قالايمىقان كۆچۈرۈپ تارقاتقۇچىلارنىڭ مەسئۇلىيتى قاتتىق سۈرۈشتە قىلىنىدۇ. ئەمگىكىمىزگە ھۆرمەت قىلىڭ! باشقىلارنىڭ ئەمگىكىنى قەدىرلەش گۈزەل ئەخلاقتۇر!!!! بىكەت مەسئۇلى: نۇرمۇھەممەت ئالاقە تېلېفۇن - ئۈندىدار: 18999843588
www.yazghuqilar.com
新ICP备15002323号
 |
