ئانامنى ئەسلەپ

مۇھەممەت ئىمىن قەدەم

قوروق چۈشۈپ چىرايىغا ئانامنىڭ،
ئىگىلىپتۇ قارغاي كەبى تەنلىرى .
قېرىلىقنىڭ سىمولىمۇ بىلمىدىم ،
ئاغىرىيدىكەن پوت ھەم قوللىرى.

پۇت قۇللىرى ئاغىرىپ ۋايساپ ماڭالماي،
ھاجەتكە راۋان  بېرىپ چىقالماي.
نەپەسلىرى سىقىپ كىچىلىرى ياتالماي،
قىينىلىدىكەن ئانام كۈن تۈنى چىدالماي.

غۇۋالىشىپ كۆزلىرى،كەمتۇك سۆزلىرى،
ئەتىراپقاتەلمۇرۇپ تىكتى نۇرسىز كۆزىنى.
قىراۋبېسىپتۇ قاپقاراقۇندۇز  ساچىنى ،
كۇزپەسلى باستىمۇ ئانا باھارىڭنى؟

مۇھەممەت ئىمىن قەدەم