ئانا 

ئابدۇسالام ئابدۇللا بۆرتېكىن

  پەرزەنت دەپ بەللىرىڭ مۈكچەيگەن ئانا
پەرزەنت دەپ تىزلىرىڭ پۈكۈلگەن ئانا
چېھرىڭدە كۈلكە يوق كۆزلۈرۈڭ نۇرسىز
پەرزەنتىڭ قۇت تاپسا سەن كۈلگەن ئانا

ئاتغان بارىڭنى پەرزەنتكە ھايات چېغىڭدا
ئەمەسمۇ پەرزەنتنڭ جەننىتى ئاياغ ئاستىڭدا
گۈل ئاچار سەن بولغاچ زىمستان-قىشمۇ
قارغىشلار تۇتماس مېنى بولساڭ يېنىمدا

تۇنجى رەت ئانام دەپ چىققانكەن تىلىم
تۇنجى رەت دىلىمغا سالغانسەن بىلىم
شۇنچە مۇڭ ئاڭلىنار سىنىڭ ئەللىيىڭ
شۇڭىمۇ نەچچە رەت ئاڭلاپ قالمىدىم

شەنىڭگە ئۇلۇغلاپ مىڭ داستان پۈتسەم
كەتمسەڭ يېنىمدىن قۇت تېپىپ كۈلسەم
ھاياتتا ماڭا شۇ بەخىت-ئامەت ئەمەسمۇ
شەربەتلەر سۇنۇپ ساڭا خىزمەتتە كۈتسەم