ئاتىلار ئىكەن

ئابدۇسالام ئابدۇللا بۆرە تېكىن

پەرزەنت ئۈچۈن ئۆمۈرلۈك تەرىنى تۆككەن،
پەرزەنت دەپ كۆزىدىن نۇرلىرى يۈتكەن.
دۇنيا ئەمەس پەرزەنتنڭ بەختىنى كۈتكەن،
ئەسلىدە تاغ يەلكىلىك ئاتىلار ئىكەن .

پەرزەنتى ھاياتتىن زەپەرلەر قۇچقاندا،
شاتلىقتىن قاناتلىنىپ سامادا ئۇچقاندا.
ھاياتنىڭ يولىنى قامانلاپ تۇتقاندا،
يۈرۈكىدىن كۈلەلىگىنى ئاتىلار ئىكەن.

بالامغا دەپ ياخشىنى ئۆزى يېمەيدۇ،
كىيمى جەندە بولسمۇ ئۆزى كىيمەيدۇ.
چارچىدىم بولدىلا توختاي دېمەيدۇ،
پىداكار شۇ زاتلار ئاتىلار ئىكەن.

جاپادىن قوللىرى بولسىمۇ يېرىق،
يۈزىدە قورۇقلار مىسالى ئېرىق.
يېسىمۇ ئۆزى زاغىرا， تېرىق،
ئاق نان بەرگىنى ئاتىلار ئىكەن.