بىز 

مىرزات  تۇرسۇن

قەدەھلەرنى كۈتۈرۈپ ئۈلپەتداشلار بولدۇق بىز،
بىر-بىرىنى تۇنۇشماي قېرىنداشلار بولدۇق بىز.
ئاتا-ئانىنى قاقشىتىپ خانۇ-ۋەيران قىلدۇق بىز،
ئەقىل، ئىنساب، ئىماندىن يۈزنى ئۆرۈپ قاچتۇق بىز.
ئېھ خالايىق غەپلەتتىن قاچان ئويغۇنۇپ كىتەرمىز.

رومكا ئېلىپ قوللارغا شاراب ئىچىپ يۈرگەن بىز ،
كەيىپ سۈرۈپ كۈندۈزى توپا مىلىنىپ ياتقان بىز.
ئۆيگە كىلىپ ئاخشىمى ئۇرۇش-جىدەل قىلغان بىز،
يىتىم قىلىپ باللارنى ئۆيدىن قۇغلاپ چىققان بىز.
ئېھ خالايىق غەپلەتتىن قاچان ئويغۇنۇپ كىتەرمىز.

قۇغلاپ چىقىرىپ بالىنى يالغۇزسىراپ قالدۇق بىز،
ئاتا-ئانا ئالدىدا يۈزسىز بۇلۇپ قالدۇق بىز.
ئەل-جامائەت خەلقنىڭ لەنىتىگە قالدۇق بىز،
ئىت كەبى يۈز تاپالماي نەلەردە سەرسان بولدۇق بىز.
ئېھ خالايىق غەپلەتتىن قاچان ئويغۇنۇپ كىتەرمىز.