بىر شائىرغا .... 

(تاجىنىسا نەمەت )

ئەي سۆز خەزىنىسىنى ئاياپ ئىشلەتكۈچى ،
مېھىرلەر ئىشىكىدە زارىققۇچى،
چېقىلىپ سۇنغان
كۈكۈم - تالقان بولغان،
پۇچۇلغان ھورناندەك  يۈرۈكى بىلەن،
ئازاپنىڭ يىلاندەك سوزۇلۇپ كەلگەن تىللىرىنى يەنچىگۈچى .

 مەشھۇم تەقدىرنىڭ ئىسكەنجىسىدە  
بوغۇچلانغان قولىنى سوزۇپ ،  
شېئىر ئاتلىق مەشۇقى ئۈچۈن
سۆيگۈ تەرمەچلىرىنى تەرگۈچى .
بوينى قىلدا باغلانسىمۇ گەر
بارلىق ۋە يوقلۇقنى
سۈكۈت ۋە شادلىقنى
كۈلۈپ تۇرۇپ تارتۇقلاپ  
ئۆلۈمنى ئۆلتۈرگۈچى .

ئىپپىتىنى يۈتتۈرگەن كېچىلەرنى قارغاپ،
سەھەرنىڭ زەر نۇرلىرىغا جان تەسلىم ئەتكۈچى ،
قېنى سەن ،
قەيەردىسەن ؟ ؟ ...
كىرپىكىمگە بىر رەت ئىلىنىپ ،
كۆز يېشىمدەك ئېقىپ كەتكۈچى .  

تاڭ ئاتماس تۈن يوققۇ ،
سەن بەك ئۇزۇن يۈرۈپ كەتتىڭ
مىكىرلەر يامراپ تۇرغان
رەسۋاچىلىقلار بەدبۇي تارىتىۋاتقان
قاراڭغۇ كېچىنىڭ قاباھەتلىك كوچىسىدا .
بەس،
ئەمدى قايتىپ كەل !  
زۇلمەت سېنى يۇتۇپ كەتكۈچە،
قەتلى قىلسۇن مۇھەببەتنىڭ زوراۋانلىقى .  
بەلكىم سۆيگۈ تەرمەچلىرىڭ
چاراسلاپ كۆيۈپ ئايلاندى زور يانغىنغا ،
مەشۇقۇڭنىڭ تۈتەپ تۇرغان باغرىدا .
بەلكىم ئېڭىڭدىكى توسۇن تاينىڭ
ھېچكىم سەزمىگەن بىر سائەتلەردە
چۇچۇلا بوپ كەتتى ياۋايىلىقى ...
بەلكىم،
يورۇغان تاڭلاردىن بىر ئىشىك ئېچىلار ،
شېئىرىيەتنىڭ مۇنبەت تۇپرىقى
ئاشىقنىڭ ۋەتىنىغۇ ئاخىر،
مەلھەم سېپىپ جاراھىتىڭگە
ئەتىيازنىڭ كۆكاتلىرىدەك
سېنى قايتا ياشىتار شېئىر .
تىكەن دەسسەپ ماڭغان پۇتلاردا
قېپ قالسىمۇ ساناقسىز يېغىر،
ھەقىقەتنى يۈدگىنىڭ ئۈچۈن
ئىزلىرىڭدىن گۈللەر تېرىلار ...  
كەل !
ئەي ، دىل بايانىنى كەشتىلىگۈچى،
ئەي ئۆزىدىن ئۇزاپ كەتكۈچى .
بىر تامچىدىن قۇياشنى كۆرۈپ
بىر سۈزۈك قەترىنى ئوكيان دەپ  بىلىپ
چاك باغرىنى مەستخۇش ئەتكۈچى .
كەتمەس بولۇپ كەل،
يۈتتۈرۋەتكەن قەلىمىڭنى
ئۈركۈتىۋەتكەن ئىلھامىڭنى
خارابىلەرگە كۆمۈۋەتكەن پاساھەت دۇردانىلىرىڭنى
بالاغەت بوسۇغىسىدا تەئەججۈپلەنگەن ئىزگۈلۈكلىرىڭنى
بىر-بىرلەپ تېپىپ،
نىمكەش چاپىنىڭنىڭ ئىچ يانچۇقىغا سېلىپ
ئەلنىڭ كۆزىدىن كۆرگىنىڭنى
مەن كۆرگەن ھىلىقى قەلەمگە سىياھ قىلىپ
تايماس بولۇپ كەل،
تانماس بولۇپ كەل !
ئىشقنىڭ چىللاپ تۇرغان باغرىدىن
قايتماس بولۇپ كەل ! !