كۈلدۈم

 ئابدۇۋارىس ئوسمان

تەغدىرىم ئوڭ-تەتۈر كەلسە قېشىمغا ،
پەرۋاسىز ھاياتنىڭ پەيزىنى سۈردۇم .
غەم-قايغۇ ئازاپلار  كەلسە بېشىمغا ،
سەبىرنى دوستۇتۇپ مىسسىدە كۈلدۇم .

ھاياتتا   ئىنساننى   بىلىپ   يەتتىم ،
ھەرئىشلىرغا قاراپ كۈلۇپ كەتتىم .
شەھۋانى ھەۋەسنى تاشلاپ ئەمدى ،
توغرا يولنىڭ سىرىنى  بىلىپ يەتتىم .

زارلىنىپ يىغلاشلاردىن بەكلا تويدۇم ،
ھاياتتا كۈلۇشنى ئۆگۈنۇپ قويدۇم .
ناچار ئەخلاقسىزلارنى كۆرگۈنۇمدە  ،
مەنىلىك قاراپ بىرنى كۈلۇپ قويدۇم .

يىغلىسام  پەرۋاسىز ئىنسان  يېشىمغا ،
ھەتتا  كەلمىدى  خىزىرمۇ  قېشىمغا .
ۋەدە بەردىم ئۆزەمگە-ئۆزۇم شۇنداق،
كۈلۇپتۇرمەن كۈن چۈشسىمۇ بېشىمغا.