بالىلىقىمدا (چاچما شېئىر) 

 مۇھەممەد ئەركىن چىن يار

 
بالىلىقمدا ،
تولىمۇ كەپسىز ئىدىم ،
ئاسمانغا تاش ئاتاتىم ،
دادام ياساپ بەرگەن رەگەتكە بىلەن .
يۇلتۇزلارنى ئېتىپ چۈشۈرمەك بولۇپ ،
دەرەخلەرگە يامىشاتىم .
مايمۇنلارنى دوراپ ،
شاختىن شاخقا ئاتلاپ .
قۇش چاڭگىسنى بۇزاتىم ،
كېچە ئاي تولغاندا ،
مەن كېچىگە غەرىق بولغاندا .
سىيىپ قوياتىم چۈشۈمگە ئاستا،
شۇ سەۋەپتىن ئېغى ئوچۇق ئىشتان كىيەتىم .
ئۆزمدىن پەخىرلىنىپ ،
ئانام مېنى تورۇستا ماڭىسەن دەيتى ،
كىيىملىرىم پاكىز تۇرمايتى .
لاي ئويناشقا ئامراق ئىدىم ،
لايدىن ئۆزۈمنى ياساپ ئوينايتىم ،
لاي رەڭگىگە سىڭىپ كەتكەن تېرەمگە قاراپ ،
بىر ئوخشاشلىقنى سېزەتىم .
ھازىرچۇ ؟
پەقەت ئەسلىمە بوپ قالدى ،
ئېغى ئوچۇق ئىشتان .
ۋە كىچىك چاغدىكى مەن ....