ھىجران
مەدىنە ئىبراھىم

ساقلىدىم كىملەرنى تاڭلار ئاتقۇچە ،
كەلمىگەچ قېشىمغا قالدىم ھالسىراپ  ،
مۆھۈردەك يادلىنار ئۆلۈپ كەتكۈچە ،
شۇ سوغۇق نەزەردىن چەكتىم ئىزتىراپ.

باھاردا لەگلەك بوپ ئۇچتۇم يىراققا ،
سار كەبى كۆكلەردە قىلدىم مەن  پەرۋاز ،
ھاياجان ئايلىنىپ ئېغىر چاقچاققا ،
يىپلىرىم چىرمىدى بولالماي تەنناز .

ھاياتنىڭ سىنىقى قىيناپ نەچچە رەت ،
جۇدۇندا روھىمنى قىلدىغۇ سۈرگۈن ،
بىلدۈرمەي دەردىمنى يوشۇرۇپ خىلۋەت ،
ئىچىمدىن ئېچىلىپ كۈلمۈدۈم بىر كۈن .