بىرئۇچۇم تۇپراقسەن، بلەمسەن ئەسلىڭ؟

ئوسمان ئابدۇللا (نازۇك)

كۈن چقىپ پاتقىچە، ئاي چىقار يەنە،
ئايدىن جاي تالىشپ يۇلتۇزمۇ  ئەنە.
بۈگۈننى تىچ-ئامان ئۇزاتساڭمۇگەر،
ئەتە(راس)نە قسمەت كۆرەسەن يەنە.

سۈبھىدەنورچچپ چققان زەرقوياش،
ئاماندۇر«شۈكۈر»گە ئىگلگەندەباش.
غاپىلغا پەرۋاسىز ئۆتسە بۇ كۈنلەر،
غورۇرغا مۈشكۈلدۇربەزىدە ياشاش .

ھەر نەپەس بىزلەرگە ھەدىيە، ئھتمال،
مېھمانسەن دۇنياغا ،شۇنى بلىپ قال .
كەلىمكڭ نە سەۋەپ، كەتمكىڭ قاچان؟
قويوپ باق ئۆزۆڭگەشۇنداق بىر سۇئال،

ئۇچۇم تۇپراقتۇر، بىلەمسەن ئەسلىڭ؟
رەڭگا-رەڭ ئۆتسمۇ نەۋباھار پەسلىڭ.

ئادەمسەن!!! ئادەمدەك ياشيالىمساڭ،
شەنىڭگە نىمە دەر،ئەۋلادىڭ ،نەسلىڭ .

بىرلەر قىز، يارىلار، بىرلىرى ئوغول ،
تۆرەلىمش ئاشۇنداق، قىلارمىز قۇبۇل.
زار بولوپ  قاغىجىرار، بۇردا زاغىرغا،
ئاقنانغا«شۈكىران»كۆتۆرمگەن قول.

2017-يىلى12-ئاپىرىل (قارىتاغىز)