ھىجرانغا ماتەم

 - مەھبۇب

لەيلىنىڭ لېۋىدەك قارا يۈرەكنى

 سەنەمنىڭ سۇنبۇلە چېچىدا باغلاپ .

زۆھرەنىڭ ئوقيادەك كىرپىكى بىلەن ،

 ئاتتىم ھىجراننىڭ كۆكسىگە ئۇدۇللاپ !

ئاھ ، دېدى غېرىبنىڭ باغرىدا ھىجران ،

 تاھىرمۇ يۈرىكىن تۇتتى قاماللاپ .

 مەجنۇننىڭ چاك كەتكەن تەمسىز لېۋىگە ،

تاقەتسىزلىك بېشىنى قويدى يامانلاپ !

 كەل مەھبۇب دەپ ئاچتىڭ باغرىڭنى چوڭقۇر ،

 بۇلدۇقلاپ ئوقچۇدى يۈرىكىڭدە قان .

 ۋىسالنىڭ بوسۇغىسىغا ھىجراننى كۆمۈپ ،

 يول ئالدۇق ئۇپۇققا تەڭلا چىقتى جان !

 قىسسىلەر پۈتتى ھەم قايتمىدى ئۆتمۈش ،

 لەيلىنىڭ مەسخىرىدە تىكىلەر كۆزى .

 ئېي ئەخمەق ، دەپ ئېيتار غېرىبان مەجنۇن ،

 ھىجراندۇر ئەسلىدە ۋىسالنىڭ ئۆزى !